Koryta Michael - Martwy trop.pdf - ebooki Sensacja i Kryminały - jankos7118

Martwy Trop

Lincoln Perry [3]

Michael Koryta

Wydawnictwo Amber (2008)

MICHAEL KORYTA

MARTWY TROP

CZĘŚĆ I

SPRAWY RODZINNE

Rozdział 1

Trochę po północy, w bezksiężycową październikową noc smaganą wiatrem i deszczem, na polu na

południe od Bedford zamordowano człowieka, którego szczerze nie znosiłem. Początkowo śledczy

sądzili, że zwłoki porzucono na polu. Że Aleksa Jeffersona zabito gdzie indziej i że już nie żył, kiedy

ktoś zaczął go okaleczać.

Mylili się.

Ciało znaleziono następnego dnia po południu. Na polu pojawiło się szybko dziesięć pojazdów –

radiowozy, furgonetki kryminologów, karetka, już tu niepotrzeb-na, ale z jakiegoś powodu wezwana.

Nie było mnie tam, ale mogłem sobie wyobrazić tę scenę – widziałem już takich wiele.

Ale może nie. Może nie. To, co zobaczyli wtedy policjanci, to, co opowiadali mi potem z dystansem,

na jaki stać tylko zahartowanych zawodowców... z czymś takim nie miałem do czynienia zbyt często.

Jeffersona przywieziono z miasta z nogami i rękoma związanymi liną, z ustami zaklejonymi taśmą.

Wyrzucono go na pustym polu z samochodu – ślady opon na drodze wskazywały na furgonetkę – a

potem poddano systematycznym torturom, które doprowadziły do śmierci. I najwyraźniej nie

nastąpiła ona szybko. Z sekcji zwłok i rekonstrukcji zdarzeń dokonanej przez kryminologów i

ekspertów medycyny sądowej wynikało, że przez piętnaście minut Jefferson wciąż oddychał i był

przytomny.

Piętnaście minut to dużo i mało. Mija w mgnieniu oka, kiedy żegnasz się na lotnisku z ukochaną

osobą. Ciągnie się jak wieczność, kiedy przebijasz się przez korek, spóźniony na rozmowę o pracę.

A gdy masz związane ręce i nogi i ktoś powoli od stóp do głów przypala cię butanowym palnikiem

albo tnie zwykłą brzytwą? Wtedy piętnaście minut to nie wieczność – o wieczność się wówczas

modlisz. Żeby wysłano cię tam, gdzie pozostaniesz już na zawsze.

Przez większą część pierwszego dnia policjanci przeprowadzali rutynowe czynności: badali miejsce

zbrodni, angażowali specjalistów od kryminologii z Biura Dochodzeń Kryminalistycznych w Ohio,

identyfikowali zwłoki, powiadamiali krewnych i próbowali odtworzyć ostatnie godziny Jeffersona.

Przesłuchiwali miejscowych, prze-czesywali pole i okoliczne lasy w poszukiwaniu dowodów.

Niestety, nie pojawiły się żadne tropy. Rozszerzono więc zakres śledztwa. Detektywi zaczęli szukać

podejrzanych – ludzi, którzy mieli jakiś zatarg z Jeffersonem. Na szczycie tej listy znalazłem się ja.

Przyjechali po mnie dziesięć po dziewiątej następnego dnia po znalezieniu zwłok Aleksa Jeffersona.

Nie zdążyłem jeszcze dotrzeć do swojego biura, choć miesz-kam niedaleko, przy tej samej ulicy. W

moim domu mieści się stara siłownia, której jestem właścicielem. Czasami przynosi mi nawet jakiś

zysk. Prowadzi ją zatrudniona przeze mnie Grace, ale tego ranka akurat miała jakieś problemy z

samochodem. O

wpół do ósmej zadzwoniła i poinformowała, że mąż spróbuje odpalić go na pych, a jeśli się nie uda,

może się spóźnić. Odpowiedziałem, żeby się nie martwiła – mnie się nie spieszy, więc spokojnie

otworzę siłownię i poczekam na nią.

Zszedłem na dół z kubkiem kawy w ręku. Drzwi do głównej sali działają na karty, dzięki czemu

członkowie klubu mogą wchodzić i wychodzić przez całą dobę, ale moja kierowniczka pracuje od

dziewiątej do piątej w kantorku i przy lodówce. Większość zysku przynosi nam nie abonament

klubowiczów, lecz sprzedaż napojów ener-getycznych, koktajli proteinowych, batoników z ziarnami i

witamin.

Kiedy otworzyłem kantorek, na bieżniach chodziły dwie kobiety, jakiś mężczyzna ćwiczył ze sztangą.

Dzień jak co dzień. W mojej siłowni nigdy nie trzeba czekać, aż zwolni się sprzęt. Dla klubowiczów

to dobrze, dla mnie gorzej.

Sprawdziłem, czy w szatni leżą świeże ręczniki – tak, Grace zadbała o to poprzedniego wieczoru.

Wracałem właśnie przez salę, kiedy w kantorku dostrzegłem dwóch gliniarzy. Obaj po cywilnemu,

ale przy pasku tego wyższego mignęła mi od-znaka. Błysk świetlówki na srebrnej powierzchni

sprawił, że zmarszczyłem brwi i przyspieszyłem kroku.

– W czym mogę pomóc? – zapytałem, podchodząc do nich. Nie znałem żadnego z nich, lecz przecież

nie mogę znać wszystkich na komendzie, zwłaszcza że nie pracuję tam już od kilku lat.

– Lincoln Perry?

– Tak.

Ten bez odznaki – siwy, krótko ostrzyżony, z kurzymi łapkami wokół oczu – wy-jął z kieszeni portfel

i go otworzył. Miał w nim odznakę i legitymację. „Harold Targent, detektyw, komenda policji w

Cleveland“. Zerknąłem na legitymację, potem na niego i kiwnąłem głową.

– W porządku. W czym mogę panu pomóc, detektywie?

– Proszę mi mówić Hal.

Stojący obok wyższy, może o dziesięć lat młodszy, policjant uniósł rękę w ge-

ście powitania:

– Kevin Daly.

Targent spojrzał na siłownię, potem znów na mnie.

– Możemy zamknąć drzwi? Żebyśmy mieli trochę prywatności?

– Moja kierowniczka się spóźni. Nie chciałbym zamykać kantorka, dopóki nie przyjedzie.

Targent pokręcił głową.

Koryta Michael - Martwy trop.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: