Nowa Era Jedi - Heretyk Mocy 1 - Ruiny Imperium - Williams Sean.pdf - ebooki Gwiezdne wojny - kobazyl

HERETYK MOCY I

RUINY IMPERIUM

SEAN WILLIAMS, SHANE DIX

Przekład

Andrzej Syrzycki

Istnieją trzy sposoby pokonania przeciwnika. Pierwszym i najbardziej oczywistym jest odniesienie

nad nim zwycięstwa podczas zbrojnej konfrontacji. Najlepszy polega na nakłonieniu go, żeby sam

się unicestwił. Pośrednim sposobem jest zniszczenie wroga od wewnątrz. Rozumne zastosowanie

pośredniego sposobu powinno sprawić, że twoje ciosy staną się bardziej skuteczne, jeżeli później

zdecydujesz się na użycie siły. Pośredni sposób może również umożliwić ci skierowanie

nieprzyjaciela na drogę wiodącą do samozagłady.

Uueg Tching z Kitela Phardu Pięćdziesiąty czwarty Imperator Atryzji

PROLOG

Saba Sebatyne wyłoniła się z nadprzestrzeni i w tej samej sekundzie zrozumiała, że Barab Jeden

płonie. Zazwyczaj planeta ukazy wała przybyszom oblicze spowite szarymi chmurami i oświetlone

posępnym blaskiem czerwonego karła, ale wrażliwe na podczerwień oczy Barabelki widziały tylko

płomieniste piekło. Na dowód, że nieco wcześniej ktoś zadał straszliwy gwałt powierzchni planety,

w atmosferę wzbijały się kłęby czarnego dymu.

Pragnąc opanować narastające przerażenie, a może zadać kłam własnym zmysłom, Saba skierowała

X-winga ku powierzchni, żeby się lepiej przyjrzeć.

To nie może dziać się naprawdę, pomyślała. Z pewnością na planecie ktoś przeżył.

Na ekranach monitorów nie widziała jednak żadnych oznak życia. Po orbicie nie krążył ani jeden

statek, nikt też nie korzystał z systemów łączności telekomunikacyjnej. Planeta sprawiała wrażenie

wymarłej.

- Tu Saba Sebatyne - odezwała się do mikrofonu komunikatora. - Jeżeli ktokolwiek mnie słyszy,

proszę, by się zgłosił.

Słyszała tylko ciszę, przerywaną od czasu do czasu trzaskami zakłóceń i szumem.

Powoli pokręciła spłaszczoną głową, na próżno żywiąc nadzieję, że może postradała zmysły. Odkąd

Yuuzhan Vongowie zaatakowali galaktykę, zdobyli albo zniszczyli wiele planet, ale dotychczas

Barab Jeden nie zaliczał się do ich grona. Jakaś cząstka umysłu podpowiadała jej, że powinna się

była liczyć z taką możliwością, ale Saba nigdy nie dopuszczała myśli, że taki los mógłby spotkać jej

macierzystą planetę.

Postanowiła spróbować jeszcze raz. Wyłączyła i ponownie włączyła nadajnik komunikatora. Prawdę

mówiąc, straciła nadzieję, że uda się jej usłyszeć jakąkolwiek odpowiedź, ale nie bardzo wiedziała,

co mogłaby zrobić innego.

- Reswa? - zapytała. Jej głos załamywał się z emocji, jakie odczuwała na myśl, że w płomienistym

piekle mogła zginąć także jej współtowarzyszka życia. To do niej przecież wracała na macierzystą

planetę. Reswa przygotowywała się do polowania na miażdżygnata shenbita, co stanowiło ważną

część ceremonii wejścia w wiek dojrzały, i zaprosiła Sabę na świadka tej uroczystości. Takie

zaproszenie uważano za wielki zaszczyt, a odmowa jego przyjęcia stanowiła straszliwą zniewagę,

zwłaszcza kiedy zapraszającą osobą był bliski członek rodziny.

Rodziny... Słowo to nigdy jeszcze nie brzmiało w uszach Saby tak pusto jak w tej chwili. Przyjaciele,

rodzina... wszyscy stracili życie. Nikt nie mógłby przeżyć w płomieniach szalejących po powierzchni

jej ojczystej planety. Im bardziej Saba zbliżała się do Baraba Jeden, tym większe ogarniało ją

przerażenie. Kosmoport Alater-ka wyglądał jak dymiący krater, rezerwaty shenbitów przemieniły się

w jeziora bulgoczącej lawy, a pomnik Shaka-ki nieubłaganie ześlizgiwał się w ocean pary...

W końcu Saba dotarła do górnych warstw atmosfery. W pewnej chwili jej X-wing zakołysał się z

burty na burtę, smagnięty fontanną gorących gazów, jakie unosiły się z dymiących zgliszcz jej

ojczyzny.

- Ona powinna była tutaj być - szepnęła do siebie.

Wiedziała, że jej słowa nie mają sensu. Nawet gdyby Reswa tu była, jej obecność niczego by nie

zmieniła...

Nagle o wszystkim zapomniała.

Coś zobaczyła.

Niską orbitę, do której dotąd nie sięgały sygnały jej skanerów, opuszczali właśnie piloci czterech

koralowych skoczków. Bez wątpienia przygotowywali się do zniknięcia za krzywizną tarczy planety.

Eskortowali ogromny statek, niepodobny do żadnego, jaki Saba kiedykolwiek oglądała. Yuuzhańską

jednostka miała kształt zbliżony do wielkiego jaja i sprawiała wrażenie tak ociężałej, jakby z

największym trudem pokonywała siłę przyciągania Baraba Jeden. Przypominała bliski eksplozji,

mocno nadmuchany balon.

Bez względu na to, czym był yuuzhański statek i eskortujące go cztery skoczki, niczego oprócz nich

Saba nie ujrzała. W obrębie systemu nie pozostały żadne inne jednostki atakującej floty, która

zniszczyła jej ojczystą planetę. Zapewne wrogowie pozostawili mały konwój w celu upewnienia się,

że nikt nie przeżył. Saba nie zareagowałaby jednak inaczej, nawet gdyby w przestworzach unosiło się

sto yuuzhańskich odpowiedników szturmowych krążowników...

Smutek w jej sercu przerodził się w niepohamowany gniew, a gniew zaowocował wściekłością.

Poczuła satysfakcję, gdy uświadomiła sobie, że jej smutek ustępuje. Wiedziała, że ustąpi niemal

zupełnie, kiedy rzuci się do walki.

Zgrzytnęła ostrymi jak brzytwy zębami, zmieniła kierunek i skierowała myśliwiec na kurs, który miał

umożliwić jej przechwycenie koralowych skoczków. Yuuzhańscy piloci, z pewnością przekonani, że

wszelki opór został dawno zdławiony, z początku jej nie dostrzegli. Zanim uświadomili sobie, że leci

ku nim, zdołała pokonać większość dzielącej ich odległości. Złamali szyk dopiero wtedy, gdy

praktycznie znalazła się pośród nich. Trzech odleciało na boki, żeby zająć dogodne pozycje do ataku,

ale czwarty znajdował się zbyt blisko podobnego do balona statku, żeby mógł pozwolić sobie na taki

manewr. Krzycząc z wściekłości, Saba posłała w jego kierunku kilka długich serii laserowych

błyskawic. Nie spodziewała się, że przeprowadzony bez przygotowania atak odniesie jakiś skutek

poza zwróceniem uwagi nieprzyjacielskich pilotów, stwierdziła jednak ze zdumieniem, że

zaatakowany skoczek zniknął w rozbłysku szkarłatnej kuli ognia. Siła eksplozji posłała we wszystkie

strony płonące okruchy korala yorik.

Eksplozja wywarła nieoczekiwany, bo oczyszczający wpływ na jej umysł. Barabelka zrozumiała, że

zniszczony skoczek musiał zostać uszkodzony podczas wcześniejszej bitwy. Po potyczce z obrońcami

planety jego dovin basal po prostu nie funkcjonował. Saba zdumiała się, że odniosła tak łatwe

zwycięstwo na samym początku walki. Prawdę mówiąc, nie spodziewała się, że w ogóle je odniesie.

Przystąpiła do walki, oczekując... nie, pragnąc śmierci. Mieszkańcy jej macierzystej planety nie żyli,

w głębi serca uważała więc, że także powinna umrzeć.

Znalazła się w tarapatach, i to takich, z których mogła się już nie wyplątać. Piloci dwóch pozostałych

myśliwców nadlatywali od strony rufy jej maszyny, a z wyrzutni ich koralowych skoczków leciały w

jej stronę strugi płomienistej plazmy. Saba nie chciała zginąć, co potwierdziły jej odruchy. Uniknęła

losu mieszkańców swojej planety, obracając w locie swój X-wing i nurkując. Zatoczyła łuk, żeby się

znaleźć za myśliwcami napastników, niektóre strugi plazmy dotarły jednak do celu i od razu osłabiły

ochronne pola jej maszyny.

Saba nie miała czasu upewnić się, że pilot żadnego skoczka nie powtórzył jej manewru. Na znak, że

do bakburty X-winga szybko zbliża się następny nieprzyjaciel, towarzyszący jej astromechaniczny

robot typu R2 ostrzegawczo zaświergotał. Zadarła dziób maszyny, ale kiedy obok kadłuba przeleciały

ogromne kule plazmy, zakołysała się na fotelu pilota. Zmrużyła oczy. Jedna z kuł śmignęła tak blisko,

że musiała zetrzeć ze skrzydła milimetrową warstwę ochronnej powłoki.

Zaledwie Saba zdążyła podziękować robotowi za ostrzeżenie, kiedy piloci dwóch pierwszych

skoczków zawrócili, żeby przystąpić do kolejnego ataku. Zrozumiała, że tym razem tak łatwo się nie

wywinie. Jeżeli będzie się tylko ograniczała do obrony, z pewnością wcześniej czy później któryś ją

zestrzeli. Kłopot w tym, że w otwartych przestworzach nie miała wyboru. Walcząc z liczniejszym

przeciwnikiem, mogła jedynie się bronić.

Pamiętając o tym, zanurkowała i skierowała myśliwiec w stronę ogromnego statku. Zdwoiła uwagę i

ostrożnie manewrując, zbliżyła się do pękatego kadłuba. Czuła, że dovin basale wielkiej jednostki

raz po raz starają się pochłonąć ochronne pola jej X-winga, nie sprawiały jednak wrażenia tak

silnych jak dovin basale innych yuuzhańskich okrętów, z jakimi miała do czynienia podczas

wcześniejszych akcji. Bez wątpienia musiały służyć innemu celowi, ale Saba nie zdołała odgadnąć

jakiemu.

Pewna, że przynajmniej z jednej strony nic jej nie grozi, przeleciała pod spodem ogromnego kadłuba,

a potem zaczęła ścigać yuuzhańskiego pilota którego kolegę nieco wcześniej rozpyliła na atomy.

Yuuzhanin starał się ją zgubić, raptownie zmieniając kurs to w jedną, to znów w drugą stronę, ale

Barabelka powtarzała jego manewry, dopóki nie obrała za cel pokładowego dovin basala. Kiedy

celowniczy komputer jej X-winga zasygnalizował namierzenie celu, uwolniła torpedę. Miała w tym

taką wprawę, że potrafiła wyczuć, kiedy wystrzelony przez nią pocisk dotrze tam, gdzie go

skierowała. Tym razem także, przyciskając kciukiem spust wyrzutni, była pewna, że osiągnie

zamierzony skutek. Torpeda eksplodowała na kadłubie nieprzyjacielskiego myśliwca i unicestwiła

jego systemy obronne; potem Saba kilkoma seriami laserowych strzałów przemieniła i ten skoczek w

chmurę rozżarzonych okruchów korala yorik. Krzyknęła z zachwytu na widok kadłuba, którego

rozerwały na kawałki wewnętrzne eksplozje.

Nowa Era Jedi - Heretyk Mocy 1 - Ruiny Imperium - Williams Sean.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: