Lockey Mercedes & Ellen Guon - Rycerz duchów i cieni.pdf - Książki pdf - annamaria6696

LACKEY MERCEDES I

ELLEN GUON

Rycerz duchow i cieni

MERCEDES LACKEY I ELLEN GUON

Tłumaczyła Katarzyna Krawczyk Tytuł oryginału Knight of Ghosts and Shadows

Wszystkie postaci i zdarzenia występujące w tej książce są fikcyjne i jakiekolwiek

podobieństwo do autentycznych osób i zdarzeń jest całkowicie przypadkowe.

Dla Russella Galena, który jest klejnotem wśród agentów, dla Christy Marx –

prawdziwej perły wśród kobiet oraz dla muzyków, tancerzy i aktorów California

Renaissance Faires z życzeniami wiatru w żagle

TOM O’BEDLAM

–Samolubny, lekkomyślny, nieodpowiedzialny – głos Maureen był coraz wyższy;

teraz sięgnął dźwięku A nad wysokim C i mogli go usłyszeć wszyscy w Faire. Eryk

Banyon skrzywił się; miał nadzieję, że Maureen dojdzie wkrótce do sedna sprawy. On

w każdym razie nie zdołał dotąd odgadnąć, czym zawinił. „Chryste, byłoby miło,

gdyby wreszcie raczyła mnie poinformować, jakie przestępstwo popełniłem tym

razem.” Maureen przestąpiła z nogi na nogę, coraz bardziej wściekła brakiem reakcji

drugiej strony.

–Cholera, Eryk, mam tego dość! Ty, ty, ty – to wszystko, co cię obchodzi! Dokąd ty

chcesz pójść, co ty chcesz robić, kiedy ty chcesz iść do łóżka, ciągle ty, ty, ty! I

teraz to… to… „Chwileczkę” – jej oskarżenia zdumiały go i rozgniewały…O czym ona

gada? Nigdy jej do niczego nie zmuszałem, jeśli nie miała ochoty. Zawsze pytałem ją

o zgodę! Na razie jestem tutaj, w Fair – w końcu to mój zawód, jestem muzykiem i

ona też, do cholery! O co ta awantura, o kilka koncertów?” Długie, rude włosy

Maureen rozsypały się luźno i ich kosmyki spadały jej na twarz, kiedy gniewnie

wskazywała na zagracone kulisy elżbietańskiego Faire. Jednym ruchem ręki niemal

ogarniała cały teatr.

–Mam dość! – krzyknęła całą siłą swego operowego głosu. – Mam dość twojego

egoizmu, tej zakurzonej budy i ciebie!

–Ale… – powiedział słabo, niezdolny konkurować z głosem, który mógłby wypełnić

grecki amfiteatr, nawet gdyby nie wzmacniał go gniew, jak w tej chwili.

–Zabierz sobie ten głupi koncert i całą resztę i udław się tym! – wrzasnęła,

prawdopodobnie tłukąc wszystkie szyby w okolicznych barach i kawiarniach. –

Odchodzę!

Z tymi słowy zdarła z siebie kostium, do włożenia którego Eryk namówił ją rano,

odwróciła się i odeszła, czerwona z gniewu na całym ciele – a krótkie spodenki i

skąpa bluzka pozwalały dojrzeć całkiem duże jego fragmenty.

Niemal wpadła na jedną z Cyganek, obładowaną naręczem kostiumów. Eryk

spodziewał się, że zbeszta dziewczynę, ale nawet jej nie zauważyła: przemaszerowała

obok, zostawiając zapach spalenizny i dymiące popioły tam, gdzie przed chwilą stał

winowajca.

Eryk chciał za nią pobiec, ale na drodze stała Beth i musiałby ją odepchnąć, żeby

dogonić Maureen; zakładając, iż Maureen nie zmieszałaby go z błotem przy pełnej

widowni, nawet gdyby ją dogonił.

–O co, u licha, poszło? – Ciemnowłosa tancerka odłożyła stroje do magazynu i

spojrzała z niedowierzaniem na Eryka. – Co to za wariatka, Banyon?

Mężczyzna westchnął i podniósł rzucone przez Maureen rzeczy, otrzepując je z

pyłu.

–To konflikt osobowości – rzekł, dobierając starannie słowa.

–Przypuszczam, że w połowie ja zawiniłem. Druga połowa zaś to Maureen Taylor.

–To twoja dziewczyna? Ludożerczy sopran we własnej osobie?

–Moja była dziewczyna – odpowiedział z goryczą Eryk. – Przynajmniej w tej chwili.

Właśnie mi to z całą jasnością wytłumaczyła. Nie podoba jej się Faire w

szczególności i mój nieustabilizowany styl życia w ogóle.

–Przecież wszyscy wiedzą, jaki jesteś.

–Może wprowadzając się do mnie, miała nadzieję, że mnie zmieni? Nigdy tego nie

powiedziała, ale może miała nadzieję, że się ustabilizuję, znajdę stałą pracę. – Mówiąc

to, sięgnął za kurtynę i rzucił kostium na stertę ubrań. Odwrócił się na czas, by

dojrzeć wyraz twarzy Beth. – Nie krępuj się, mów, co chcesz.

–Czy słowa „piramidalny pech” oddają właściwie sens tego, co się stało? –

zapytała. – Odkąd cię znam, grywasz na ulicach. Jesteś świetnym facetem, Banyon,

ale nie zdecydowałabym się na ciebie, nawet gdybyś został jedyny w całym Eire.

Jezu, jesteś prawdziwym włóczęgą i nie oddałabym ci nigdy mego panieńskiego

serduszka, nie wspominając o mych innych panieńskich częściach.

–Zrób przerwę – skrzywił się lekko. – Po prostu lubię swobodę.

–No właśnie. Ja zaś lubię od czasu do czasu wiedzieć, gdzie podziewa się mój

mężczyzna. – Jednak jej ironiczne spojrzenie złagodniało. Błysnęła w nim litość. Lub

przynajmniej odrobina współczucia. Pogłaskała go po ręce. – Przykro mi. To

rozstanie z pewnością wyglądało bardzo dramatycznie. Mówiłam bzdury. Nie

chciałam z ciebie szydzić.

Lockey Mercedes & Ellen Guon - Rycerz duchów i cieni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: