Colin Forbes - Cykl-Tweed 04 - Wytropić zdrajcę.pdf - Colin Forbes - uzavrano

Dla Jane

Prolog

W schodnia Anglia. Lipiec, druga nad ranem. Pustą drogą wznoszącą się

łagodnie nad równiną Wash, szła samotnie Carole Langley. Od wioski

Plimpstead dzieliło ją pół mili.

Noc była ciepła, aż duszna. Spoza ławicy chmur wypłynął księżyc, rozjaśniając

opustoszałe pola, które po obu stronach drogi biegły ku zamglonemu

horyzontowi. Carole, atrakcyjna osiemnastolatka o jasnych włosach, odczuwała

lekkie zdenerwowanie. Niezmącony spokój równin krył w sobie nieokreśloną

groźbę.

- A więc dobrze - powiedziała swemu chłopakowi, Rickowi - jeśli tego właśnie

chcesz, to musisz poszukać gdzie indziej. I nie martw się o mnie, wrócę do domu

sama...

- Jak sobie życzysz - odparł Rick, któremu plątał się już język pod wpływem

alkoholu. - Dziewczyny są jak autobusy. Zawsze nadjedzie następny. Może nawet

znajdę pasażerkę...

Zaraz też wszedł do starego domu, gdzie zabawa trwała w najlepsze. Przyjmując

zaproszenie, Carole nie wiedziała, że nie będzie rodziców Peggy i młodzi

zawładną całym domem bez ograniczeń. Bardzo wcześnie odkryli drogę do pokoi

sypialnych.

Niektórzy musieli być chyba na haju, mówiła sobie Carole, brnąc polną drogą w

pantofelkach na wysokich obcasach. Chętnie zamieniłaby je na zwykłe sportowe

obuwie. Ale kto mógł przypuszczać, że czeka ją taki długi, samotny spacer?

Pomysł, aby Rick odwiózł ją swoim samochodem, nie był najszczęśliwszy.

Zwłaszcza tutaj, gdzie odległości pomiędzy domami i wioskami mierzy się w

milach.

W oddali ujrzała nadjeżdżający samochód. To wprost niewiarygodne, jak daleko

można sięgnąć wzrokiem na równinie Wash. Dwa

reflektory błyszczały niby para ślepiów przedpotopowego gada. Określenie

marki pojazdu nie było z tej odległości możliwe.

Droga - podobnie jak inne drogi w tym zakątku świata - wiła się i często

zmieniała kierunek. Niekiedy silne snopy światła widoczne były z boku, potem

zaś, gdy wóz pokonał kolejny zakręt, coraz większe ślepia spoglądały wprost na

nią. Księżyc przesłoniły chmury. Blada poświata przygasła, wskutek czego

światła reflektorów stały się jeszcze silniejsze.

Kto mógł jechać równiną Wash o tak późnej porze? Większość mieszkańców

spała już przecież snem sprawiedliwych we własnych łóżkach. Nawet tam, skąd

wracam, pomyślała z irytacją Carole. Czuła coraz silniejszy ból w stopach. Mama

mnie chyba zabije. Pewnie jeszcze na mnie czeka. Oczywiście! A kiedy nie

usłyszy samochodu, będzie chciała wiedzieć, co się zdarzyło. Powiem, że Rick nie

mógł uruchomić silnika. Właśnie tak...

Na chwilę poczuła się lepiej. Ale tylko na chwilę. Zaniepokoił ją nadjeżdżający

samochód. Mijając powoli samotną kępę drzew rozważała, czy nie lepiej skryć

się między nimi, dopóki auto nie zniknie w oddali.

Do licha, muszę wracać do domu. Ten wóz prawdopodobnie mnie minie i nawet

się nie zatrzyma.

Światła pokonały ostatni zakręt i wypadły na prostą, szybko zbliżając się do

Carole. Dziewczyna zawahała się, wciąż myśląc o kępie drzew w pobliżu. Jedyne

schronienie w okolicy. Kierowca musiał ją już dostrzec. Te cholerne reflektory

świecą prosto w oczy. Dlaczego nie przełączy ich na krótkie?

Podjąwszy decyzję, Carole przystanęła i zrzuciła pantofle, w każdej chwili

gotowa pobiec ku drzewom. Kierowca rozpędzonego wozu nacisnął hamulce i

zatrzymał się tuż obok dziewczyny. Oślepiona światłem niczego nie widziała, lecz

do jej uszu dotarł odgłos otwieranych, a następnie zatrzaskiwanych drzwiczek.

Rozległy się miarowe, pewne kroki.

Nie czekała dłużej. Zawróciła na pięcie i popędziła do drzew. Człowiek z

samochodu puścił się za nią. Biegnąc, przetrząsała gorączkowo torebkę w

poszukiwaniu latarki. Nigdy się z nią nie rozstawała. Zawsze to jakaś ochrona.

Z torebką w jednej, a latarką w drugiej dłoni zbiegła z nasypu i popędziła w pole.

Postanowiła nie zapalać latarki, aby nie ułatwiać pogoni prześladowcy. Ta

ostrożność ją zgubiła.

Nagle jej lewa stopa uwięzia w korzeniach jakiegoś drzewa. Jak długa

rozciągnęła się na trawie. Obróciła się szybko z boku na plecy i włączyła

wycelowaną w górę latarkę. W tym samym momencie krzyknęła.

W błysku światła ujrzała bowiem ostrze wielkiego noża. Widziała, jak kreśląc

szeroki łuk klinga opada ku jej piersiom. Zupełnie jakby jakiś szaleniec składał

rytualną ofiarę. Ostrze wniknęło w ciało dziewczyny i przejechało w dół ruchem

szlachtującego zwierzę rzeźnickiego narzędzia. Krzyk przerodził się w pełen

przerażenia charkot. Carole Langley umarła i wszystko spowiła na powrót ciężka

cisza norfolckiej nocy.

Wydarzyło się to przed dwoma laty. Nikt nie zdawał sobie wówczas sprawy z

wagi tej makabrycznej zbrodni. Dopiero w dwa lata później uczynił to człowiek

nazwiskiem Tweed.

Colin Forbes - Cykl-Tweed 04 - Wytropić zdrajcę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: