Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 05.pdf - Slave boy - riochin

SLAVE BOY

Evangeline Anderson

www.loose-id.com

Tłumaczenie: GeDeTe

UWAGA!!!

Książka zawiera dokładne opisy scen seksu oraz wulgarny język mogące być uznane za

nieprzyzwoite i obraźliwe przez niektórych czytelników. Przeznaczona jest tylko i

wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Historia zawarta w tej książce jest fikcją. Niektóre wydarzenia mogą sprawiać wrażenie

odwołania do aktualnych lub historyczny zdarzeń, istniejących miejsc, nazw i postaci

jednak wszystkie są całkowicie fikcyjne i stanowią wytwór wyobraźni autorki.

Rozdział piąty

Pokój okazał się być przestronnym pomieszczeniem, większym niż cały statek, w

którym spędzili ostatni tydzień, co sprawiło, że Haven odetchnął z ulgą. Niestety, było

tam jedynie jedno łóżko, ogromny żelowy materac przykryty błękitno niebieskim i

złotym futrem pokryty stosem powietrzno-piankowych poduszek. Wren od razu wszedł

do dużej łazienki, dając Havenowi jedynie szybkie spojrzenie na szeroką pseudo-

marmurową wannę zanim zamknął drzwi.

Haven położył się na plecach na łóżku, czując jak żel w materacu pod nim

dostosowuje się do jego kształtów. Biorąc głęboki oddech starał się myśleć. Coś tutaj się

działo poza naruszeniem etykiety, był tego pewien. Coś z Ministrem H’rak. Kilka razy

olbrzymi Tiberiończyk wydawał się prawie powiedzieć coś odkrywczego i nagle

zatrzymywał się. Co tu się dzieje?

Ale nie ważne jak bardzo starał się skoncentrować na tej kwestii, jego myśli

krążyły wokół faktu, że za kilka godzin on i Wren zostaną przedstawieni boskiemu-

cesarzowi, Rudgezowi Czwartemu. I będą zmuszeni wykonać jakiś rodzaj aktu

seksualnego, jeżeli chcą uniknąć olbrzymiej obrazy. Ale jaki powinien być „dostatecznie

szacowny” jak powiedział H’rak? Czy Haven będzie zdolny zmusić się do czegoś więcej

nić tylko delikatny pocałunek? Czy będzie zmuszony publicznie upokorzyć swojego

ucznia masturbując go u stóp boskiego-cesarza, albo cos jeszcze gorszego?

Haven starał się rozpatrywać sprawę obiektywnie, ale był rozdarty, jego umysł

opanowały dwie kwestie pożądanie i poczucie winy. Nie było mowy aby był w stanie

dotknąć swojego ucznia w seksualny sposób – było to kategorycznie zabronione przez

Radę Starszych. A jak dotąd wyglądało że jeżeli chciał aby te negocjacje zakończyły się

sukcesem, będzie musiał nagiąć reguły. W tym samym czasie, mimo że, nawet gdyby

mógł dotknąć Wrena w niewłaściwy sposób, absolutnie nie sprawiało mu to

przyjemności albo kontynuowało wyobrażanie sobie w głowie. Nie mógł wyobrażać

sobie, na przykład, w jaki sposób czułby się trzymając twardą, smukłą męskość swojego

ucznia w dłoni i poruszać nią dopóki Wren nie dojdzie, wstrzymując oddech kiedy on

wytryśnie w ręce Havena. Albo sposób w jaki sposób smakowałaby sperma na jego

języku gdyby ssał Wrena albo zamiast tego chwytał gruby, słony wytrysk w swoje usta.

Albo gdyby mógł czuć jak Wren ssie go, biorąc gruby penis Havena głęboko w usta i

pochłaniać ochoczo kiedy Haven będzie go wkładał miedzy słodkie, różowe wargi

swojego ucznia...

Fantazje Havena przerwało przytłumione przekleństwo wydobywające się z

wnętrza łazienki. Podniósł się gwałtownie z żelowego materaca, świadomy że jego penis

był twardy w obcisłych czarnych spodniach które nosił.

- Wren? – zawołał, zastanawiając się co jego uczeń robił i starał się nie wyobrażać

sobie go w czarnej skórzanej uprzęży która rozdwajała się na pierścień na penisie.

- Mistrzu? – Wren otworzył drzwi łazienki, wyglądając na złego i zawstydzonego

– Czy możesz mi pomóc? – zapytał, wskazując na skórzaną uprząż o której Haven tak

bardzo starał się nie myśleć – Minister Odzieży nie żartował o tych hamujących

kajdanach – przez chwilkę miałem ręce blisko mojego, eh, krocza, doznałem strasznego

szoku.

- Chodź tu i pozwól mi zobaczyć co mogę z tym zrobić. – Haven skinął na

swojego ucznia, który podszedł i stanął między jego kolanami – W porządku, pozwól że

spojrzę – Haven skoncentrował się na kajdankach, starając się ignorować fakt że

boleśnie stercząca erekcja Wrena zbliżyła się do jego twarzy kiedy pracował. Niestety

po dziesięciu minutach intensywnej koncentracji musiał przyznać się do porażki.

- Mistrzu? – Wren spojrzał na niego z nadzieją, ale Haven zaprzeczył ruchem

głowy.

- Przykro mi, Uczniu, ale mechanizm zamykający kajdan zdaje się mieć mocne

zabezpieczenia. Mógłbym wezwać Nóż Radiance aby przeciąć je, ale obawiam się że

jeżeli spróbujemy je zdjąć bez klucza, wstrząs który wywołują mógłby cię zabić.

- To znaczy, naprawdę będę musiał nosić to przez cały czas kiedy tu jesteśmy? –

Wren jęknął – Boże, Mistrzu, to będzie tortura!

Haven skinął ponuro.

- Wiem, przykro mi Wren. Może mógłbym porozmawiać z Ministrem Odzieży o

kluczu kiedy przyjdzie aby przynieść nam nowe ubrania na Wielką Promenadę dziś

wieczorem.

- Oh, bogowie. – Wren opadł na łóżko obok niego, leżał na plecach więc jego

tętniący penis wznosił się prosto przed nim. – Nie mogę w to uwierzyć. Jestem nadal

twardy i obolały a teraz... – potrząsnął głową, patrząc zawstydzonym wzrokiem –

Mistrzu, nie podoba mi się że cię o to proszę, ale czy mógłbyś przynajmniej zdjąć tą

przeklętą rzecz? Abym mógł, eh, opaść? – skinął w dół na swój gniewnie czerwony

penis, który, w rzeczywistość, wyglądał na boleśnie twardy.

- Oczywiście, Wren. – zadanie było w pewnym stopniu kłopotliwe, Haven klęknął

na krawędzi łóżka więc mógł manipulować czarną skórzaną klamrą która ściskała penis

jego ucznia. Okazało się że jest to trudniejsze zadania odkąd skóra stała się śliska od

olejku którym wcześniej posmarował Wrena. – I nie musisz się wstydzić prosząc mnie o

pomoc – dodał spoglądając w górę aby spotkać wzrok ucznia – wiem że jesteśmy w

niewygodnej sytuacji, Wren, ale nadal możesz liczyć na mnie, moje wsparcie i pomóc w

czymkolwiek tylko trzeba.

- Dziękuję, Mistrzu – wyraźny tenor głosu Wrena był miękki z wdzięczności –

Jesteś taki dobry dla mnie. – przeniósł swoje biodra tak że jego twarda, smukła męskość

przesunęła się lekko wbrew palcom Havena kiedy nadal pracował nad upartą zapinką.

Haven przełknął ślinę skrępowany. Boże, nie było możliwości aby czerpał

jakąkolwiek przyjemności w tym że czuł penis swojego ucznia w rekach, mimo to jego

własny penis był twardy wewnątrz jego spodni i nie było nic co mógłby z tym zrobić.

- Mistrzu – Wren kontynuował, najwyraźniej nieświadomy jego skrępowania – Co

będziemy musieli robić na tej dziwnej Tiberiońskiej uroczystości wieczorem – tej

Wielkiej Promenadzie? – podniósł się na łokciach i spojrzał na Havena, jedna

brązowozłota brew uniosła się pytająco – Chodzi mi o to że żeby uniknąć możliwości

dawania obrazy kiedy będziesz przedstawiany boskiemu-cesarzowi.

- Nie wiem dokładnie, Wren – Haven westchnął i potrząsnął głową – starałem się

rozgryźć to... próbowałem wymyślić co mogłaby być najmniejszą, eh, inwazyjnym

pokazem do którego moglibyśmy się uciec bez urażania Tiberion.

- Sądzę że mógłbyś, hm, dotknąć mnie – w taki sposób jak Minister H’rak zrobił

ze swoim niewolnikiem chwilę temu. – twarz Wrena zrobiła się trochę czerwona, ale

pulsujący penis nadal ściśnięty przez skórzany pierścień uprzęży wyraźnie udowadniał

że nie znalazł pomysłu na nieatrakcyjność.

- Myślałem że możemy się posunąć dalej do całowania, Uczniu – powiedział

beznamiętnie Haven, w końcu potrafił być nieustępliwy, śliska klamra drgnęła.

- Chyba tak. – Wren wydawał się zamyślony – Mógłbym klęknąć i pocałować

twój penis, Mistrzu. To powinno być wystarczająco szacowne. – wysłał szybkie

mentalne wyobrażenie siebie klęczącego na podłodze przed Mistrzem, z rozpiętymi

obcisłymi czarnymi spodniami i twardy nagi penis Havena wystający z nich. Pełne

zmysłowe usta Wrena były otwarte, wykonujące gorący głęboki pocałunek na szerokiej

główce męskości Mistrza w czasie gdy Haven trzymał jedną dużą rękę w sterczących

brązowo złotych włosach ucznia i usilnie nakłaniał do wzięcia więcej, ssania głębiej...

Obraz był tak żywy że Haven niemal mógł czuć wilgotne ciepło ust swojego

ucznia okrywających bolącą główkę jego penisa. Musiał się ugryźć aby powstrzymać

jęk i osłonić szybko swoje emocje.

- Na prawdę wydaje mi się że to nie będzie konieczne – powiedział, beznamiętnie,

ostrożnie starając się trzymać swój ton spokojnym – Tutaj, myślę że mam to. –

tryumfalnie, szarpnął luzując uprząż, patrząc jak czarny skórzany rzemień ześlizguje się

z nagiego ciała jego ucznia.

- Nie wiem, Mistrzu, nie chcemy urazić ich. - Wren spojrzał na niego szerokimi

oczami i usiadł na łóżku. – I... i chciałem tylko abyś wiedział że jeżeli musieli to zrobić

albo cokolwiek innego, mogę... mam na myśli, to nie skrzywdzi mnie.

- Czy uważasz że to może zmartwić mnie? – Haven spuścił nagi na podłogę i

usiadł obok Ucznia na żelowym materacu z rękoma na kolanach – Wren, nie pamiętasz

co ci obiecałem kiedy zabrałem cię z Rigel Sześć? Powiedziałem że NIK więcej nie

wykorzysta twojego ciała bez twojej zgody, i to włącznie ze mną.

Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 05.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: