GŁÓG DWUSZYJKOWY.docx

GŁÓG DWUSZYJKOWY

Crataegus oxyacantha

Występowanie: w Europie, Azji i Afryce Płn. W Polsce pospolity na zachodnich obszarach nizinnych oraz w niższych partiach górskich, często sadzony w parkach i ogrodach jako krzew ozdobny Surowiec: kwiatostan wraz z towarzyszącymi liśćmi oraz owoc głogu. Podstawowe substancje czynne kwiatostanu: flawonoidy (np. witeksyna, izowiteksyna, hiperozyd, rutyna, kwercetyna i kemferol oraz ich połączenia glikozydowe), procyjanidyny, kwasy trójterpentynowe i polifenolowe, związki azotowe z grupy amin 
(np. cholina i acetylocholina), kumaryny, fitosterole i sole mineralne. Owoce zawierają podobne substancje czynne, lecz w innych proporcjach, np. mniej flawonoidów, więcej procyjanidynów.
Działanie:
Już od wielu lat kwiaty i owoce głogu są bardzo popularnym surowcem roślinnym, stosowanym najczęściej w chorobach układu krążenia. Zawarte w nich związki czynne, działając rozkurczowo na naczynia krwionośne (zwłaszcza wieńcowe), umożliwiają właściwe dotlenienie tkanek oraz usunięcie szkodliwych metabolitów. Obecność kumaryn również zmniejszających krzepliwość krwi, korzystnie wpływa na przepływ krwi przez naczynia. Składniki głogu poprawiają także sprawność mięśnia sercowego, wzmagając siłę 
jego skurczów, z równoczesnym zmniejszeniem ich ilości. Dzięki temu serce zaczyna pracować ekonomiczniej, a wydłużone przerwy między skurczami, umożliwiają jego lepszy wypoczynek.
Obserwuje się także łagodne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz zwiększenie ilości wydalanego moczu. Poprawa wydolności mięśnia sercowego korzystnie wpływa na zdolność adaptacyjną organizmu, polepsza nastrój, eliminuje stany depresyjne. Ponadto wyciąg z głogu działa uspokajająco przy nadmiernej pobudliwości, bezsenności i przemęczeniu, a powodując nieznaczne rozszerzenie naczyń mózgowych, umożliwia doprowadzenie do komórek mózgowych, wraz z krwią, zwiększonej ilości tlenu i substancji 
odżywczych. Cenną właściwością przetworów z głogu jest ich powolne, łagodne, a jednocześnie długotrwałe działanie, bez ryzyka uszkodzenia ścian drobnych naczyń.
Ma to duże znaczenie szczególnie w przypadku osób starszych, u których serce pracuje mniej wydajnie, często stwierdza się podwyższone ciśnienie krwi, a w tętnicach występują zmiany miażdżycowe, utrudniające krążenie. Działania niepożądane. Może być bezpiecznie stosowany przez dłuższy okres czasu pod warunkiem przyjmowania odpowiednich dawek. Osoby z niskim ciśnieniem krwi powinny zachować szczególną ostrożność.

http://www.kazior5.com/zielnik.htm#ALOES 

GŁÓG

Jego właściwości lecznicze znane są już od średniowiecza. Działanie nasercowe kwiatów odkryto na początku XIX wieku przez francuskich lekarzy Hucharda i Reillyego. Zalecano wtedy głóg chorym na dusznicę bolesną, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę i niemiarowość serca. Suszone liście i kwiaty tej rośliny powinny trafić do twojej domowej apteczki.

Głóg dwuszyjkowy, inaczej babicha, ciernie białe lub bulimączka jest to ciernisty krzew lub drzewko osiągające wielkość od 2 do nawet 5 metrów.

Charakterystyczną cechą tej rośliny są białe lub różowe kwiaty wydzielające nieprzyjemny zapach
oraz małe, czerwone owoce o słodkawym smaku, zwane jarząbami mącznymi. Liście głogu są delikatne, wystrzępione, lśniąco zielone.
W Polsce wykorzystuje się także głóg jednoszyjkowy.

Właściwości lecznicze:

osłabienie serca na skutek stresu lub infekcji
starcze serce
zaburzenia rytmu serca
rekonwalescencja po zawale serca
w nadciśnieniu tętniczym krwi
moczopędnie i rozkurczowo
lekkie zaburzenia snu.
W celach leczniczych wykorzystuje się kwiaty i listki. Kwiatostany zawierają aminy aromatyczne, flawonoidy, procyjanidy i aminokwasy. Owoce są składnikami gotowych produktów, dawniej były stosowane np. przy biegunce.

http://www.natura.info.pl/glog/ 

Głóg

Kwiat głogu jest najbardziej znanym środkiem roślinnym wykorzystywanym w schorzeniach kardiologicznych. Rozszerza naczynia wieńcowe i obwodowe, poprawia krążenie krwi w mózgu, sercu i kończynach dolnych, obniża ciśnienie tętnicze i poprawia siłę skurczu serca. 

Głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna) i dwuszyjkowy (C. oxycantha)

W czasach, kiedy człowiekowi częściej zagraża miażdżyca, choroby serca i zawał, coraz większym dobrodziejstwem staje się głóg. Głóg to cierniste drzewo lub słabo rozgałęziony krzew. Lubi rosnąć na słonecznych leśnych polanach, porębach, skrajach lasów, przydrożach, czasem bywa sadzony dla ozdoby w parkach i ogrodach. W maju i czerwcu jest pokryty obfitością białych kwiatów, które w czasie upalnej pogody szybko osypują się.
W medycynie stosuje się dwa gatunki: głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna) i dwuszyjkowy (C. oxycantha). Głogi ozdobne, o kwiatach pełnych, różowych i szkarłatnych, często spotykane w parkach i ogrodach, nie przedstawiają wartości leczniczej. W drugiej połowie lata i w jesieni na drzewach głogu dojrzewają spore, jajowate owoce w kolorze czerwonym. W owocach głogu jednoszyjkowego znajduje się jedna pestka, dwuszyjkowego dwie, trzy. W Chinach odmiany hodowlane głogu sadzi się nawet na 
specjalnych plantacjach, a ich owoce często przekraczają średnicę 1 cm.
Zbiera się kwiaty i owoce

Właściwościami uzdrawiającymi obdarzone są zarówno kwiatostany jak i owoce głogu. Najlepszą porą zbioru kwiatów jest początek kwitnienia drzew. Ścina się kwiatostany wraz z 2-5 towarzyszącymi liśćmi, a następnie suszy w miejscach zadaszonych i przewiewnych. Owoce głogu zrywa się od września. Niektórzy praktykują zbieranie owoców nadmarzniętych, ale taki surowiec traci sporo witaminy C i zwykle nadaje się tylko na wino lub przetwory. Owoce głogu, zrywane bez ogonków, przeznaczamy od razu na 
przetwory bądź suszymy w lekko podgrzanych piekarnikach.
Kwiatostany głogu zawierają bogactwo flawonoidów, które wykazują działanie podobne do wit. P, czyli rutyny. Gromadzą też sporo fenolokwasów, nieco olejku lotnego, związki kumarynowe, azotowe, fitosterole, oligomeryczne procjanidy oraz minerały takie jak wapń, cynk, magnez, mangan itd. Owoce głogu, o trochę mdłym smaku, mają oprócz wymienionych składników sporo witaminy C, PP, B1, karoten, a także cukry oraz nieco kwasów organicznych i pektyny.

Energia dla serca
Głóg to typowy lek nasercowy. Zawsze wykorzystuje się go jako podstawowy składnik do produkcji cenionych preparatów z przeznaczeniem dla zmęczonego, kołatającego i objętego nerwicą serca. Jego zbawienne działanie polega na wnikaniu substancji leczniczych (głównie flawonoidów) do naczyń wieńcowych serca. Substancje te sprawiają, że serce dzięki lepszemu ukrwieniu jest lepiej dotlenione i sprawniej pozbywa się szkodliwych metabolitów. Staje się mocniejsze, zwiększa się siła pojedynczego skurczu, 
a zmniejsza nieco liczba skurczów na minutę. Nasze serce zatem ekonomiczniej pracuje, dobrze wypoczywa i nie jest przeciążone. Jest to szczególnie ważne dla ludzi starszych z postępująca miażdżycą naczyń wieńcowych, a także ludzi całkiem młodych, którym grozi zawał, lub którzy go przebyli. Leki sporządzane na bazie kwiatostanów głogu poprawiają również dotlenienie mózgu, oddalają zawroty głowy i bronią przed tzw. otępieniem starczym (demencją).

Z raportu J. Benedum (Phytopharmaka 1994) wynika, że głóg ma zdolność regulacji zarówno zbyt wysokiego, jak i zbyt niskiego ciśnienia krwi. Preparaty z głogiem zaleca się poza tym osobom źle zasypiającym i których sen jest niespokojny. Dawniej w odwarze z kwiatostanów głogu (albo całych kwitnących gałązek) kąpano dzieci mające problemy z zasypianiem i zbytnią nerwowością. Leki z głogu są błogosławieństwem dla osób starszych i w podeszłym wieku, gdyż nowoczesna medycyna zalicza je do 
skutecznych środków geriatrycznych (proponowanych w chorobach starczych).
Z domowej apteki Zbigniewa T. Nowaka
Wino głogowe z dodatkiem chmielu
Składniki: 5 czubatych łyżek sproszkowanych kwiatostanów głogu, 5 łyżek szyszek chmielu i 5 łyżek kwiatostanu lipy zalewa się 1 litrem gronowego wina (wytrawnego bądź półwytrawnego). Po upływie dwóch tygodni zioła odcedzamy przez gęsta gazę i wyciskamy. Napój przechowujemy w butelce z ciemnego szkła. Wino z głogiem zażywa się 2-3 razy w ciągu dnia po 1 łyżce przy problemach z zasypianiem, wyczerpaniu nerwowym, nerwicy, chorobie wieńcowej serca i nadciśnieniu.

Syrop "dzień bez stresu"
Składniki: 5 łyżek suszonych liści melisy, 3 łyżki kwiatostanów głogu, 2 łyżki kwiatostanów lipy, 2 łyżki koszyczków rumianku. Zioła zalewa się w emaliowanym garnku 4 szklankami gęstego soku (syropu) z czarnej porzeczki i gotuje na wolnym ogniu pod przykryciem nie dłużej niż 4-5 minut. Następnie garnek odstawiamy na godzinę, nie zdejmując przykrywki. Po odcedzeniu i wyciśnięciu resztek ziół przez gazę uzyskujemy świetny syrop, który przechowujemy w lodówce (np. w małych szklanych butelkach). 
Syrop stosuje się po 2 łyżeczki 3 razy dziennie (dorośli) i po 1 łyżeczce 3 razy dziennie (dzieci).

Syrop warto stosować w stanach niepokoju, rozdrażnieniu a nawet uporczywych bólach głowy wywołanych stresem i wyczerpaniem psychicznym. Ułatwia zasypianie i poprawia pamięć (zasługa głogu). Bywa pomocny w leczeniu moczenia nocnego u dzieci.

Zbigniew T. Nowak

Dziennikarz popularyzujący wiedzę z zakresu medycyny naturalnej, zdrowej diety i zdrowego stylu życia. Autor dziesięciu książek, kilkuset artykułów poradniczych opublikowanych w poczytnych czasopismach krajowych oraz kilkuset audycji radiowych nadawanych w Polskim Radiu. Wieloletni, bliski współpracownik wybitnego zielarza zakonnika Ojca Grzegorza Sroki. Jest jedynym dziennikarzem, który z nim publikował.

http://www.naturalnamedycyna.pl/domowa-apteka/glog 

Owoc głogu

Głóg należy do rodziny różowatych, obejmuje ponad 1000 gatunków. Ze względu na zawartośc substancji bioaktywnych popularnością cieszą się odmiany: Głóg szkarłatny- jego owoce są jabłkowate, krwistoczerwone. Mają mączysty miąższ i kwaskawo słodki smak. Owoce zawierają około 10 % cukrów, szereg kwasów organicznych-między innymi cytrynowy, jabłkowy, krategusowy. 

Głóg jest dosyć pospolitym ciernistym krzewem lub małym drzewem wyrastającym do 5 metrów. Zakwita najczęściej w maju lub na przełomie maja i czerwca i wtedy zbiera się jego kwiaty, owoce pozyskuje się zaś jesienią. Owoce głogu zawierają prowitaminę A i witaminę C.
Głogowe różności na rozmaite schorzenia.

Medycyna ludowa polecała herbatki, odwary i nalewki z głogu przy bardzo wielu dolegliwościach, m.in. przy nadpobudliwości i bezsenności, przy miażdżycy jako środek wzmacniający mięsień sercowy i regulujący pracę naczyń wieńcowych. Poza tym głóg wykorzystywano jako lek przeciwuczuleniowy, przeciwskurczowy, tonizujący bóle serca, a niekiedy też bóle zębów, moczopędny i przeciwreumatyczny. Warto stosować go w przemęczeniu, schorzeniach tarczycy, zatruciach nikotyną i alkoholem oraz chorobach 
zakaźnych i dolegliwościach okresu przekwitania.

Kwiaty czy owoce

Współczesna fitoterapia uważa, że czerwone owoce głogu, mają podobne jak kwiaty, ale nieco łagodniejsze działanie. Dlatego głównie z kwiatów sporządza się dużo przeróżnych preparatów leczniczych.

Dawniej w medycynie ludowej kwiaty jednak stosowano znacznie rzadziej niż owoce, zapewne również dlatego, że głóg kwitnie bardzo krótko i dobry surowiec można pozyskiwać tylko przez kilka dni. 

Najlepsze przemrożone

Współczesne poradniki zielarskie zalecają zrywanie owoców, gdy są już czerwone, ale jeszcze nieprzejrzałe. Z kolei medycyna ludowa radziła zbierać je przede wszystkim po pierwszych przymrozkach, a nawet jeszcze zimą. Być może dlatego, że wtedy są bardziej miękkie i wygodniejsze do sporządzania wielu przetworów. Ja też trzymam się dawnych zaleceń, bowiem tylko owoce w pełni dojrzałe, gwarantują najbardziej korzystną dla organizmu kompozycję czynników leczących, zwłaszcza witamin i cukrów. Na 
Podbeskidziu mówi się nawet, że "taki głóg krew reguluje".

Przy bólach wątroby i woreczka żółciowego

Napary i herbatki z owoców głogu pijano przy bólach wątroby i woreczka żółciowego.

Pół łyżki wysuszonych i potłuczonych owoców głogu zalać szklanką wrzątku. Odstawić pod przykryciem na godzinę. Potem lekko dosłodzić miodem i wypić w trzech porcjach w ciągu dnia.

Podobną kurację warto również przeprowadzić przy kamicy dróg moczowych i nieżytach jelit. Stosować przez 3 tygodnie. Po tygodniowej przerwie powtórzyć.

Przy bólach wątroby bardzo skuteczny może okazać się również proszek ziołowy z owoców leśnych z kminkiem albo majerankiem. Potłuc równe części owoców głogu, jarzębiny i dzikiej róży. Łyżeczkę proszku wrzucić do pół szklanki letniej wody. Dodać szczyptę sproszkowanego majeranku. Można lekko dosłodzić miodem do smaku, ale jeszcze lepiej pijać bez słodzenia. Stosować dwa, trzy razy dziennie przed posiłkami. Zamiast majeranku można dodawać zmielony na proszek kminek. Korzystne bywa również 
spożywanie proszku z samych owoców leśnych. Co pewien czas w kuracji zrobić tygodniowe przerwy. Spożywać proszki warto też sporadycznie wtedy, gdy zjadamy obfitsze posiłki.

W chorobach wątroby medycy ludowi radzili również pijać sok z głogu. W pełni dojrzałe owoce zebrane po przymrozkach, umyć i usunąć z nich pestki. Potem dokładnie odwirować w sokowirówce. Sok najlepiej spożywać świeży po 2030 kropli 23 razy dziennie. Można krótko przechowywać w lodówce. Przed spożyciem rozcieńczyć wodą lub herbatą z owoców leśnych m.in. dzikiej róży. 

Gdy bolą dziąsła i zęby

Medycyna ludowa radziła żuć powoli i dokładnie świeże owoce głogu w przypadku chorób i bólu dziąseł i zębów. Czynności te należy wykonywać dwa, trzy razy w ciągu dnia przez 1520 minut. By poprawić stan dziąseł, kuracja powinna trwać 12 miesiące.

Nie tylko na hemoroidy

W medycynie ludowej świeże owoce głogu jadane trzy razy dziennie były lekiem przy hemoroidach. Powidła z owoców stosowano przy krwawych biegunkach i kamicy nerkowej. Z kolei konfitury z owoców zażywane po łyżce raz albo dwa razy dziennie pomagają zrzucić nadwagę.

Na inne dolegliwości

W uczuciach duszności, dla wzmocnienia serca, stanach napięcia nerwowego, nerwicach przewodu pokarmowego, niewydolności trawienia, również przy migrenach, szumach w uszach, napadowych zawrotach głowy, nadciśnieniu i zaburzeniach krążenia krwi, pomocne okazują się odwary. Obniżają one też poziom cholesterolu.

Pół dużej łyżki lub łyżeczkę rozdrobnionych owoców zalać szklanką wrzątku. Odstawić w garnku emaliowanym na kilka minut pod przykryciem. Następnie wolno podgrzać i potem trzymać na małym ogniu nie dopuszczając do wrzenia przez 5 do 10 minut. Odstawić do wystudzenia. Wypić odwar w ciągu dnia w 23 porcjach pół godziny przed posiłkami. Można do smaku dosłodzić miodem.
Wyciągi na uczulenia

Przy uczuleniach pomocne były wyciągi z owoców. Rozdrobnić 2 łyżki wysuszonych owoców. Zalać letnią wodą lub słabą herbatą z owoców dzikiej róży. Po 12 godzinach zlać płyn, a owoce zalać niewielką ilością wrzątku. Krótko zagotować. Odwar dolać do wcześniej odlanego płynu. Wymieszać. Pić w ciągu dnia między posiłkami. By solidnie odtruć organizm, trzeba kurację prowadzić przez co najmniej 23 tygodnie. Po miesięcznej przerwie można powtórzyć. 

Ekstrakt też pomaga

Prostym lekiem domowym pomocnym w różnych dolegliwościach wątrobowych, miażdżycy, nadpobudliwości, nadciśnieniu bywa także ekstrakt wodny z owoców głogu. Około 50 g owoców zalać szklanką wrzątku. Gotować tak długo, aż odparuje połowa wody. Potem zlać do słoika, dodać odrobinę spirytusu. Zażywać dziennie po 2025 kropli, trzy razy dziennie przed jedzeniem. Przechowywać w lodówce.
Na zdrowie!

Zalać 810 łyżek suszonych owoców pół litrem wódki żytniej. Odstawić na dwa tygodnie. Co pewien czas wstrząsać. Zażywać codziennie po 1520 kropli rozpuszczonych w kieliszku wody, 23 razy dziennie, najlepiej rano i wieczorem po posiłkach.

Taka nalewka obniża nadpobudliwość i ciśnienie, pomaga przy bezsenności, miażdżycy i uczuleniach.

Zbigniew Przybylak

Przetworów z głogu nie powinno się stosować przy obniżonym ciśnieniu. Należy go również używać w ilościach umiarkowanych i nie zwiększać dawek, zwłaszcza przy niedomaganiach serca, bo jest to zioło stosunkowo silnie działające, dlatego np. kuracje chorób serca niektórzy zielarze radzą prowadzić w porozumieniu z lekarzem.

Głóg w kuchni

Suszonych owoców warto używać do aromatyzowania napojów, kompotów. Dawniej dodawano zmielone owoce do mąki z której wypiekano chleb. Poza tym z głogu można sporządzać kisiele, kompoty, galaretki, marmolady i dżemy. W staropolskiej kuchni znana była zupa z głogu. Dojrzałe owoce zebrane po przymrozkach rozgotować razem z bułką. Przetrzeć przez sito. Dodać kieliszek wina, doprawić do smaku cukrem i cynamonem. Zagotować. Podawać z grzankami 

Głogowy napój na wzmocnienie serca i poprawę krążenia

9 czubatych łyżek stołowych umytych owoców głogu (można je zbierać nawet po przymrozkach) zalać 9 szklankami wrzątku w garnku ze szczelnie przylegającą pokrywką. Przykryć, owinąć w ręcznik i koc (jak kaszę), można jeszcze obłożyć poduszką i odstawić w ciepłe miejsce na 24 godziny.

Potem zawartość garnka przecedzić i wycisnąć (owoce z odrobiną naparu można zmiksować i wycisnąć przez gazę). Wstawić ten napój do lodówki i popijać 3 razy dziennie po 1 szklance lekko ogrzanego przed śniadaniem, obiadem i kolacją.

Taką kurację stosować przez 9 dni, potem zrobić przerwę na 9 dni i powtórzyć dwa razy. Owoce głogu można również przygotować w termosie, pamiętając o zachowaniu proporcji. Napój można dosmaczyć miodem i cytryną.

(Oprac. na podstawie receptur znachorów syberyjskich
Nalewka z owoców głogu

100 g owoców głogu, 0,5 litra spirytusu (70%)1 łyżka płynnego miodu.

Owoce głogu zalać spirytusem i postawić w ciepłym miejscu na 2 tygodnie. Przecedzić przez gazę, owoce wycisnąć. Dodać nieskrystalizowany miód. Wstrząsnąć. Po siedmiu dniach pić po 20-30 kropli na kieliszek wody.

Reguluje ciśnienie, krążenie, pracę serca. W przypadku zażywania innych leków, koniecznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym. 

Głóg jest doskonałym środkiem na wzmocnienie serca, uregulowanie krążenia, ciśnienia, zwalcza arytmię, kołatanie, zadyszki, wady i choroby zwyrodnieniowe serca preparaty z jego udziałem rozszerzają naczynia krwionośne, zwiększając dopływ krwi i tlenu do wszystkich narządów. Zapobiegają miażdżycy. Poprawiają pracę mózgu, m.in. słabą pamięć.

Głogowe leki działają uspokajająco, łagodzą lęki, palpitacje, niepokój, wyciszają organizm, zmniejszają nadpobudliwość, ułatwiają zaśnięcie. Zaleca się je kobietom w okresie przekwitania, gdyż łagodzą związane z nim dolegliwości. Ponieważ głóg jest moczopędny, dobrze wpływa także na nerki, pomagając je oczyścić z piasku i kamieni. Od wieków leczono nim układ pokarmowy pobudza apetyt, poprawia trawienie, zapobiega wzdęciom i biegunkom. Zwalcza zatrucia, np. nikotyną, alkoholem, oraz 
uczulenia. Przetwory z jego owoców i kwiatów łagodzą dolegliwości związane z nadczynnością i niedoczynnością tarczycy.
Zrobiony z nich tonik, stosowany zewnętrznie zwalcza choroby skóry, m.in. trądzik różowaty. A Francuzi piją głogową herbatkę wierząc, że zapobiega siwieniu

Głóg stosowany w potrawach również leczy i bywa bardzo smaczny. Angielska naturoterapeutka, Barbara Griggs wspomina w swej książce "Zielona czarownica", że za czasów jej młodości wiejskie dzieci chętnie żuły młode listki i pąki tej rośliny nazywały je chlebem z serem lub chlebem z masłem. W niektórych częściach Anglii dodaje się zielone głogowe pączki do gotowanego na parze puddingu. Są wartościowym składnikiem zdrowych sałatek (np. z młodych ziemniaków) i surówek.

Mielone owoce dodawano kiedyś do mąki przy wypieku chleba w Rosji na wsi praktykuje się to do dzisiaj. Robiono z nich też pyszną staropolską zupę i sosy do mięs, a z młodych listków przygotowywano namiastkę herbaty.

Współcześnie najczęściej wykorzystuje się w kuchni owoce powstają z nich konfitury, dżemy, galaretki, kisiele, przeciery, napoje (soki, kompoty), likiery, wina, wódki i nalewki. Są nie tylko pyszne, ale i bardzo zdrowe. Naprawdę warto przypomnieć sobie i wypróbować przepisy na potrawy z tej rośliny.

K.B. 

Głóg to wysoki (4-6 m), rozgałęziony i ciernisty krzew z rodziny różowatych. Rośnie
w lasach i zaroślach, na nizinach i w niższych partiach gór. Napary i preparaty
z kwiatostanów głogu stosuje się przy bezsenności, dolegliwościach reumatycznych oraz bólach mięśniowych. Głogowe herbatki uspokajają i działają moczopędnie. Przede wszystkim jednak lekarstwa z głogu wykorzystuje się w miażdżycy i chorobie niedokrwiennej serca. W aptekach dostępna jest cała masa preparatów wzmacniających serce, które przygotowano na bazie głogu.
Kwiaty głogu należy zbierać w maju i czerwcu, kiedy roślina znajduje się w początkowej fazie kwitnienia, i szybko wysuszyć. Surowcem leczniczym mogą też być owoce. Zbieramy je jesienią, kiedy są jeszcze twarde, i suszymy w temp. ok. 50C. 

GŁÓG DWUSZYJKOWY

(Crataegus Oxyacantha)

Wiadomości ogólne:

W Polsce rosną dwa rodzaje głogów, jednoszyjkowy i dwuszyjkowy. Rozróżnić można je po liściach i owocach. Liście głogu jednoszyjkowego są ciemnozielone z wierzchu, w kształcie wydłużonego spodu niebieskawo-zielone, owoce kształtu jajowato podłużnego z odcieniem brązowym, zawierają jedną pestkę. Głóg dwuszyjkowy ma liście z wierzchu ciemnozielone i połyskujące, owoce jasnoczerwone, kuliste, zawierające dwie lub czasem trzy pestki. 

Głóg występuje w całej Europie, w Azji, Afryce Północnej. Rośnie na brzegach lasów, jest hodowany jako roślina ozdobna w parkach. Oba gatunki głogu mają równorzędne właściwości lecznicze.

Surowce lecznicze:

W celach leczniczych używane są kwiatostany, tzn. kwiaty z 2 lub 5 towarzyszącymi liśćmi oraz owoce.

Substancje lecznicze:

Głóg zawiera flawonoidy, związki karotenoidowe i trójterpenowe, pochodne puryny jak adenina i guanina oraz nukleozydy jak adenozyna i guanozyna, aminy, związki kumarynowe jak eskulina, fitosterole oraz garbniki, witaminy C i PP.

Zbiór i konserwacja:

Kwiatostany głogu zrywa się na początku kwitnienia w maju. Kwiatów nie należy ugniatać, gdyż łatwo osypują się, ciemnieją i tracą właściwości. Po wysuszeniu w miejscach ocienionych, przewiewnych lub w suszarniach w temperaturze nie wyższej niż 4O°C, należy przechowywać w szczelnych pudełkach.

Dojrzałe owoce zbiera się we wrześniu i na początku października. Niekiedy znajdują się w nich larwy owadów, które wyjadają miąższ. Aby się ich pozbyć, dobrze jest, po wysuszeniu owoców na powietrzu, wstawić je na krótko do gorącego piekarnika, uważając jednak, aby nie przypaliły się. Wysuszone owoce przechowujemy w papierowych torbach lub workach. 

Działanie: nasercowe, rozkurczowe, obniżające ciśnienie krwi, uspokajające. 

Główne działanie związków czynnych zawartych w głogu to wpływ na serce podobny do działania naparstnicy. Zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego, jednocześnie powodując zwolnienie częstotliwości skurczów serca. Pomiędzy naparstnicą a głogiem istnieje synergizm, tzn. wzajemne potęgowanie działania leczniczego, dlatego jest wskazane podawanie obu tych leków jednocześnie. Szczególnie wskazane jest stosowanie głogu w chorobach serca u ludzi w wieku podeszłym, u chorych z tzw. sercem płucnym, 
(chorobą serca, która rozwinęła się wskutek choroby płuc). Głóg jest korzystny w leczeniu zaburzeń pracy serca spowodowanych nadczynnością tarczycy oraz zaburzeń sercowych u kobiet w okresie przekwitania. Wyciągi z głogu można podawać także wtedy, gdy jest przeciwwskazane podawanie preparatów naparstnicy lub wyciągów z cebuli morskiej. 

Poza wzmocnieniem pracy serca substancje zawarte w głogu działają rozkurczające na mięśnie gładkie, znoszą stany skurczowe jelit, dróg moczowych, macicy, a także naczyń krwionośnych, w tym również naczyń wieńcowych, odżywiających serce oraz naczyń dostarczających krew do mózgu. Dlatego preparaty głogu są korzystne dla ludzi z chorobą wieńcową i nadciśnieniem tętniczym oraz zaburzeniami ukrwienia mózgu. Głóg może także być wykorzystany w leczeniu zaburzeń rytmu serca, kołatania serca 
występującego w stanach nadmiernego napięcia nerwowego. Głóg ma działanie uspokajające i choć jest ono o połowę słabsze od waleriany, to jednak równie cenne. 

Głóg może przynosić ulgę w bólach stawowych i kostnych, a także w nerwobólach. 

Głóg działa łagodnie i powoli, działanie to utrzymuje się przez długi czas i nie obserwuje się szkodliwych skutków ubocznych.

kwiatostan

Od zamierzchłych czasów znano i czczono głóg. Te biało i czerwonokwitnące krzewy o czerwonych, przypominających malutkie jabłuszka owocach był używany do praktyk religijnych przez Greków, Celtów i Rzymian. Nie wiemy jednak, kto i kiedy po raz pierwszy wykorzystał go w celach leczniczych. Ktokolwiek jednak to zrobił, ten dokonał nadzwyczajnego dzieła, gdyż do dziś, spośród szerokiego spektrum leków nasercowych, czy to ziołowych czy syntetycznych, kwiaty podobnie jak owoce głogu wyróżniają się 
absolutnym niemal brakiem jakichkolwiek działań niepożądanych, co zadziwia tym bardziej, że ich działanie biologiczne jest doprawdy niebagatelne. Przede wszystkim zwiększają siłę każdego pojedynczego skurczu serca zmniejszając jednocześnie częstotliwość skurczu. Oznacza to, że serce pracuje wolniej, ale wydajniej. Oprócz tego głóg rozluźnia mięśnie gładkie, co z kolei sprawia, że rozluźnione naczynia krwionośne stawiają przepływającej przez nie krwi mniejszy opór, przez co wysiłek, jaki serce 
wkłada w swą pracę staje się także mniejszy. Krew łatwiej dociera do odległych nawet narządów np. mózgu czy nerek, dzięki czemu te działają sprawniej. Równolegle ujawnia się działanie moczopędne głogu, a choć ilość wydalanego moczu zwiększa się umiarkowanie, to u osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze pochodzenia nerkowego obserwuje się spadek ciśnienia tętniczego krwi. Jeżeli jako środka leczniczego użyjemy nie naparu, a wyciągu alkoholowego z kwiatów lub owoców głogu, to ujawni się 
wówczas dodatkowo komponent uspokajający działania głogu, co można uznać za dodatkową zachętę do stosowania go w chorobach serca, którym towarzyszy często uczucie niepokoju, a nawet lęku. Preparatami opartymi na leczniczych właściwościach głogu, są: krople Cardiol-C, płyny Kelicardina i Neocardina oraz syrop Melisal.

Głóg jest rośliną posiadającą wiele dobroczynnych własności. Wywar z kwiatostanów i liści reguluje ciśnienie, wyrównuje pracę serca (stąd symbol miłości!), zmniejsza palpitacje działa uspokajająco oraz rozkurczowo na naczynia krwionośne powodując napary z głogu dla dobra własnego serca i podawajmy je tym, którym serce bije za szybko

http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_glog_dwuszyjkowy.html


Głóg stosowano w celach leczniczych już w okresie średniowiecza. Na początku XX wieku dwaj francuscy lekarze stwierdzili, że kwiatostan głogu wykazuje działanie nasercowe i zalecali go osobom cierpiącym na nadciśnienie tętnicze czy dusznicę bolesną... 

Głóg dwuszyjkowy to krzew rozpowszechniony w całej Europie. Od maja do czerwca pojawiają się na nim białe kwiaty o 5 płatkach, zebrane w podbaldachy. Jabłkowate owoce natomiast stają się ciemnoczerwone wraz z nadejściem jesieni. 
Działanie:
W lecznictwie jako surowiec wykorzystuje się kwiatostan i owoc głogu. Badania potwierdziły, że głóg wywiera dobroczynny wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Zwiększa bowiem dotlenienie mięśnia sercowego, wzmacnia siłę skurczu, reguluje rytm jego pracy, a także zwiększa przepływ krwi. Roślina wywiera także działanie delikatnie uspokajające na ośrodkowy układ nerwowy i łagodzi napadowe kołatanie serca. Ponadto powoduje rozkurcz naczyń krwionośnych (zwłaszcza wieńcowych), co skutkuje obniżeniem 
ciśnienia krwi.

Zastosowanie:

Głóg zalecany jest jako środek wzmacniający pracę mięśnia sercowego w stanach jego lekkiej niedomogi, np. w starczym osłabieniu serca lub łagodnej postaci choroby wieńcowej. Ponadto wykorzystuje się go w leczeniu zaburzeń rytmu serca, a także jako środek o łagodnym działaniu uspokajającym, zwłaszcza w nerwicy serca u dzieci i dorosłych.


Ciekawy link =http://www.przychodnia.pl/nadcisnienie/index25.php3?s=3&d=3&t=25&p1=0