ŚRODKI NAPADU POWIETRZNEGO
„Latanie to dobry sport, lecz dla armii samolot jest bezużyteczny”
Gen. Ferdinand Foch
Do środków napadu powietrznego zalicza się wszelkiego rodzaju samoloty (zarówno pilotowane, jak i bezpilotowe), śmigłowce oraz inne aparaty latające (w tym rakiety skrzydlate, motoszybowce itp.)
Podręcznik „Powszechna obrona przeciwlotnicza wojsk” MON 1988
Wysokości z jakich prowadzone są działania dzieli się na:
- bardzo małe – poniżej 200m
- małe – od 200 do 1000m
- średnie – od 1000 do 4000m
- duże – 4000 do 12000m
- stratosferyczne – powyżej 12000m
Do głównych źródeł powstania zagrożeń powietrznych należy zaliczyć militarne oddziaływanie ŚNP, przy czym środki napadu powietrznego to zarówno nosiciele środków rażenia, jak również same środki rażenia mogące w jakikolwiek sposób oddziaływać na cele lądowe, powietrzne i morskie. (11.09.)
Ogólna klasyfikacja środków napadu powietrznego
A. Radomski „Powszechna obrona powietrzna”, AON 2006
Ogólnie można przyjąć, że zagrożenie wojsk będących w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem tworzyć będą najczęściej:
- śmigłowce bojowe;
- samoloty szturmowe;
- bezzałogowe aparaty latające.
Największe zagrożenie dla obiektów i wojsk znajdujących się w obszarze tyłowym (głębi operacyjnej) stanowić będą:
- samoloty myśliwsko-bombowe;
- rakiety skrzydlate;
- rakiety balistyczne.
Gwałtowny rozwój środków napadu powietrznego w połączeniu z precyzją i dużą siłą rażenia powoduje, że zagrożenie powietrzne obejmuje obecnie już całe rejony i obszary działania wojsk, co oznacza w praktyce, że żaden element ich ugrupowania bojowego czy operacyjnego nie może czuć się bezpieczny, ponieważ jest osiągalny dla większości współcześnie eksploatowanych środków napadu powietrznego.
SAMOLOTY
- Samoloty myśliwskie;
- Samoloty myśliwsko-bombowe;
- Samoloty bombowe;
- Samoloty szturmowe;
- Samoloty rozpoznawcze;
- Samoloty wielozadaniowe;
- Samoloty WRE;
- Samoloty transportowe;
- Samoloty wczesnego ostrzegania.
Samoloty myśliwskie – używane do wywalczenia i utrzymania przewagi w powietrzu przez zwalczanie w powietrzu samolotów, śmigłowców i środków bezpilotowych przeciwnika. Wyposażone w broń lufową i rakiety. Mogą również służyć między innymi do rozpoznania, niszczenia celów naziemnych, eskortowania.
Samoloty bombowe – używane do niszczenia, obezwładniania i dezorganizacji ważnych obiektów naziemnych, morskich o znaczeniu strategicznym i operacyjnym. Wyposażone w konwencjonalne i jądrowe środki rażenia.
Samoloty myśliwsko – bombowe – do zwalczania obiektów naziemnych (nawodnych), przede wszystkim ruchomych, o znaczeniu taktycznym i operacyjnym. Również do rozpoznania i zwalczania w powietrzu samolotów, śmigłowców i środków bezpilotowych przeciwnika. Wyposażone w pociski rakietowe, rakiety, bomby, działka. Również do przenoszenie broni niekonwencjonalnej.
Samoloty szturmowe – do bezpośredniego wsparcia lotniczego wojsk lądowych. Do zwalczania obiektów naziemnych (pancernych i przeciwpancernych) przeciwpancernych znaczeniu taktycznym, rozmieszczonych w pobliżu linii styczności. Mogą być również wykorzystywane do zwalczania celów powietrznych, rozpoznania oraz stawiania zapór minowych z powietrza. Uzbrojone w rakiety, pociski rakietowe, bomby, broń lufową.
W ostatnich latach często używa się pojęcia samolotów wielozadaniowych, które łączą w sobie cechy poszczególnych samolotów przez możliwość wyposażenia ich w różne warianty uzbrojenia, przenoszenia różnych środków bojowych, a także realizacji różnych zadań, nie tylko bojowych.
ŚMIGŁOWCE
Zadanie:
- walka z celami opancerzonymi;
- wsparcie ogniowe wojsk lądowych i powietrzno-szturmowych;
- taktyczne rozpoznanie powietrzne.
Taktyka działania:
Atak z lotu poziomego – dojście do celu na możliwie małej wysokości z maksymalną prędkością. Zwiększenie wysokości w odległości nieco przewyższającej zasięg uzbrojenia, w celu wykrycia obiektu uderzenia. Po wykryciu i rozpoznaniu celu odpalenie pocisków przeciwpancernych, ogień z działek, granatników i karabinów maszynowych. Po odpaleniu pocisków samonaprowadzających się wykonanie manewru przeciwartyleryjskiego (przeciwrakietowego).
Atak z zawisu – stwarza warunki do wykonania uderzenia z maksymalnych odległości, bez zbliżania się do celu.
- nabór wysokości około 5s;
- wykrycie i rozpoznanie celu 10-20s;
- wycelowanie i odpalenie pocisku przeciwpancernego 5s;
- ewentualne naprowadzenie ppk na cel 10-15s.
- zejście na małą wysokość około 5s.
Łączny czas ataku śmigłowca przy użyciu ppk może wynosić 35 do 50s.
Śmigłowce mogą wykonywać szereg zadań, takich jak:
- wysadzać desanty taktyczne, grupy dywersyjne rozpoznawcze na tyły przeciwnika i zabezpieczać ich działanie;
- przerzucać pododdziały i oddziały w rejon działań bojowych;
- prowadzić bezpośrednie wsparcie ogniowe wojsk na polu walki;
- stawiać zapory minowe i zasłony dymne, prowadzić oświetlenie pola walki nocą;
- prowadzić rozpoznanie na korzyść wojsk i specjalne oraz korygować ogień artylerii;
- brać udział w przeciwdziałaniu radioelektronicznym;
- zabezpieczać dowodzenie i łączność, przerzuty wojsk i środków zabezpieczenia materiałowo-technicznego w granicach strefy działań bojowych.
Ponadto nowoczesne śmigłowce:
- mogą być używane całą dobę;
- mogą prowadzić ogień bez kontaktu wzrokowego z celem (kamery, podświetlanie celu);
- mogą prowadzić ogień poza zasięgiem lufowych środków plot;
- całkowity czas widoczności w czasie ataku może nie przekraczać 10s;
- uzbrojenie – bomby, rakiety p-z, działka,km,broń nowej technologii;
- prędkości poruszania 0- 150m/s;
- mogą posiadać systemy uniemożliwiające wykrycie w podczerwieni i inne..
mmaciekszwed