Zadlo Leszek - Jak korzystac ze zdolnosci parapsychicznych.pdf - czakry

Jak korzystać ze zdolności parapsychicznych

Leszek Żądło

wydawnictwo

SADHANA

Katowice 1998

Projekt okładki: Leszek Żądło

Rysunek na okładce: Halina Szelak vel Żelak

Symbol Joga Sukcesu: Andrzej Domański

Wykonanie okładki:

Druk i oprawa: Triada, Katowice

Składam serdeczne podziękowania wszystkim osobom, które

przyczyniły się do powstania tej książki udostępniając swoje teksty.

Współautorami części tekstów są:

Beata Augustynowicz

Andrzej Domański

Mirosław Kądziela

Barbara Kiszka

Andzrej Kluza

Dariusz Loga

Leszek Marynowski

Zbigniew Prochowski

Piotr Sawicki

Wprowadzenie

Istnieje wiele osób, które mają bezpośrednią świadomość

tego, co kto myśli lub czuje, które widzą przeszłość lub przyszłość,

postrzegają energetyczne barwy, aurę ludzi, słyszą energetyczne

dźwięki, podróżują astralnie oraz przeżywają różnorodne pozazmysłowe

doświadczenia.

Nie da się zaprzeczyć, że wielu ludzi jest obdarzonych

szczególnymi zdolnościami psychicznymi, które zwą się siddhis (mocami

urzeczywistnienia) bądź darami Ducha Świętego (charyzmatami). Warto o

nich wiedzieć i warto z nich korzystać, jeśli ma się do nich dostęp.

Opisane w niniejszej pracy praktyki umożliwiają:

- wyciszanie umysłu i odprężanie ciała

- łatwe przypominanie sobie już zdobytej wiedzy

- diagnozowanie i jasnowidzenie

- samoleczenie

- uzdrawianie ludzi

- podróże w czasie i przestrzeni

- poprawę jakości życia

- i wiele, wiele innych atrakcji oraz przyjemnych

niespodzianek,

a to wszystko bez zbędnego wysiłku, bo w aktywnej

medytacji.

Materiał zawarty w książce wykorzystuje naturalne zdolności

wszystkich ludzi do postrzegania pozazmysłowego, które bezpiecznie

rozwija przez relaks i aktywną medytację. Korzysta też z naturalnych

zdolności pozytywnego wpływania na siebie, na swoje życie i swoje

otoczenie. Jeśli jesteś człowiekiem, to masz te zdolności.

Znajdziesz tu ćwiczenia, dzięki którym możesz rozwinąć

wrażliwość na subtelne energie i wibracje niewidzialnych obszarów

rzeczywistości oraz twojego ciała i twojego otoczenia. Jeżeli chcesz

osiągnąć szybki sukces w swej praktyce, jest istotne, byś pogłębił

swoją pracę z medytacjami i afirmacjami. Nieocenioną przysługę

przyniesie ci również opanowanie technik modlitwy. Powinieneś się

liczyć z wewnętrznymi zmianami i jest konieczne, abyś był przygotowanym

do podjęcia odpowiedzialności za siebie i swoje wybory oraz dyscypliny

mentalnej.

Moda na praktyki

O modzie na praktyki wnioskuję z dużego zapotrzebowania na

kursy i na podręczniki. Towarzyszy temu zanikające zainteresowanie

literaturą teoretyczną. A przecież bez teorii, bez podstaw wiedzy o

zjawiskach zachodzących podczas wykonywania praktyk psychotronicznych

czy duchowych, adepci owych praktyk są skazani na niepowodzenia lub

ogromne wątpliwości i rozterki.

No cóż, moda jest modą i żaden autorytet, żaden nauczyciel

z prawdziwego zdarzenia nie jest w stanie przekonać kandydata do

duchowych czy sekretnych nauk o konieczności wszechstronnego

przygotowania podczas praktyki jak i przed jej rozpoczęciem. Wygląda na

to, że decydujące zdanie ma polecenie praktyki przez "zaufane osoby", o

których kwalifikacjach duchowych czy nauczycielskich nic ogółowi nie

wiadomo (to podobno dlatego, że "mistrz" jest skromny i nie szuka

rozgłosu).

Psychotronika "trafiła pod strzechy" i każdy chciałby

sprawdzić, czy różne praktyki przynoszą efekty, czy też nie. Pogoń za

efektami praktyk przesłania większości poszukiwaczy zdrowy rozsądek.

Ale cóż tam zdrowy rozsądek! Prawa duchowe działają niezgodnie z

zasadami logiki. Tego przecież nauczają Mistrzowie.

Jednak czym innym jest logika, a czym innym zdrowy

rozsądek. Zdrowy rozsądek każe pytać o konsekwencje. A więc każdy z

kandydatów na adepta wiedzy tajemnej powinien się zapytać: co ja z tego

będę miał? Czy przyniesie mi to korzyści? Czy poprawi jakość mojego

życia i zdrowia? Czy poprawa jest tylko chwilowa i jaką cenę należy za

nią zapłacić? Czy ta praktyka pociąga za sobą konsekwencje karmiczne?

Większość ludzi takich pytań sobie nie stawia. Wierzą, że

najważniejsze są efekty i obietnice tych, którzy już zaczęli praktykę.

To nie ważne, że nie doszli do końca, że nie widzą skutków i ceny, jaką

już zaczęli płacić. Pogoń za efektami wydaje się być wystarczającym

argumentem przemawiającym za podjęciem efektownej praktyki.

Podobna sytuacja już miała miejsce w Europie, kiedy to

rozmaici oszuści w rodzaju Mistrza Cagliostro czy Twardowskiego

zakładali różne tajemne loże i udzielali bzdurnych wtajemniczeń. To

każe zachowywać ostrożność i podejrzliwość.

Inni więc z kolei, mając mniej lub więcej wątpliwości co do

kwalifikacji różnych "mistrzów", próbują praktykować sami, korzystając

tylko z podręczników. Teorię zaś z góry odrzucają, żeby "nie namieszać

sobie w głowie" cudzymi poglądami. To prawda, że nic nie zastąpi

własnego doświadczenia, że ono jest decydujące. Z własnym

doświadczeniem nie można dyskutować. Czegoś się przecież doświadcza,

albo też nie doświadcza. Innej możliwości nie ma.

Jest w tym jednak pewien "haczyk". Własne doświadczenie

można rozmaicie interpretować. A interpretacja zawsze zależy od

posiadanej wiedzy. Wiedza decyduje również o stopniu otwartości na

doświadczanie. l w tym momencie trzeba przyznać, że z wiedzą na tematy

duchowe czy parapsychiczne w naszym społeczeństwie jest "cienko".

Podręczniki, z których można się nauczyć różnych praktyk,

zachowują kolejność ćwiczeń tak, że wstępne ćwiczenia przygotowują do

zaawansowanych. A tu okazuje się, że wystraszeni czytelnicy moich

książek piszą, że zaczęli od podnoszenia energii kundalini czy pracy z

czakramami. Pytają, czy podobne zjawiska przydarzają się wszystkim

praktykującym?

l wówczas pozostaje mi odpowiedzieć, że książka ma początek

i środek, a nie tylko koniec. Praktyk nie można zaczynać od końca. Poza

tym, dobrze by było, żeby kandydat do pracy z czakramami i energią

kundalini dowiedział się o niej co nieco, jeśli sam ich nie postrzega

poprzez jasnowidzenie. To samo dotyczy tak ostatnio modnej

czakroterapii. Praktykować nie można lekceważąc siebie i swoje żywotne

interesy, l nie można praktykować lekceważąc prawa duchowe.

Sytuacja w Polsce zaczyna przypominać amerykański szat

związany z ruchem New Agę, w którym skupiły się wszelkie dziwactwa, a

którego liderzy utrzymują, że wszelkie praktyki spitytualne (duchowe) i

spirytystyczne są sobie równe. Za takim stanowiskiem kryje się głęboka

niewiedza i idea fałszywie pojętego równouprawnienia (no bo dlaczegóżby

odrzucać praktyki szamanów, sufich, joginów, tantryków, czarowników czy

innych z powodów rasowych?). Idee polityczne (w tym i światowego

braterstwa rozwijającej się duchowo ludzkości) nie mogą stanowić

podstawy do oceniania skuteczności i konsekwencji praktyk duchowych.

Świadectwo praktykom wystawia jedynie prawo karmy (czyli przyczyny i

skutku), czasem dopiero w następnych wcieleniach.

Hasła równouprawnienia kultur nie wolno rozciągać na

równouprawnienie praktyk spirytualnych. Mogę szanować naćpanego szamana

czy opętanego spitytystę i nawet mogę w nim dostrzegać boskość. Jednak

to nie zaślepia mnie aż tak, żebym nie mógł dostrzegać fatalnych

skutków wykonywanych przez nich praktyk.

Szamanizm staje się modny w społeczeństwach ekologizujących

świadomość społeczną. Szamani twierdzą, że wszystko pochodzi od Boga i

jest wobec tego święte. Ładny to i prawdziwy pogląd. Jednak jego

konsekwencje bywają różne. Jeśli ktoś twierdzi, że należy używać

narkotyków, gdyż są one darem Boga, to powinien również posiedzieć w

mrowisku, między mrówkami, które też są darem Boga i przemyśleć swój

stosunek do siebie. Hasła ekologizmu czy powszechnej miłości nie mogą

zastąpić rzetelnej wiedzy duchowej. Strzeż się powierzchowności. Hasła

powszechnej miłości i jedności trafiają do nas ze źródeł, o których

często się zapomina.

Moda się zmienia. Teozofowie, którzy wykonali ogrom pracy,

by ludziom związanym z kulturą europejską przybliżyć wiedzę o

zjawiskach zachodzących podczas budzenia się zdolności

parapsychicznych, z ich cennymi dziełami zostali zapomniani. Ale nie

tylko ich spotkało zapomnienie.

Kilkanaście lat temu wielu zwolenników zdobył sobie w

naszym społeczeństwie Bhagawan Śri Rajneesh. Czas mijał, Bhagawan

zmienił imię na Osho, a wielu jego wielbicieli nawet tego nie

zauważyło. Przy wszelkich zachwytach dla duchowych inspiracji trzeba

pamiętać, że większość duchowych nauczycieli nie zna i nie rozumie

inności kultury europejskiej, postkomunistycznej czy katolickiej.

Bezpośrednie przenoszenie niektórych praktyk na grunt Polski jest

utrudnione lub wręcz niemożliwe Obowiązkowe antyamerykańskie tyrady

różnych guru nie są przyjmowane z entuzjazmem, a pochody śpiewających

bhakótw raczej są przejawem kontestacji niż duchowej praktyki.

l wreszcie ktoś genialny wpadł na pomysł, by przybliżyć

temu społeczeństwu łatwy sposób na szczęście! To feng shui, które bije

wszelkie rekordy popularności zaraz za "uzdrawiającą" dietą polegającą

na obżeraniu się miechem i tłuszczami. Te sposoby "na szczęście" nie

wymagają ani myślenia, ani intuicji, ani podnoszenia samooceny, ani tak

przez niektórych znienawidzonego pozytywnego myślenia. A więc ludzie

szukają chyba nie tyle skutecznych praktyk, ile łatwych sposobów na

szczęście. Ale...

Deszcz ranny, gniew panny i taniec starej baby niedługo

trwają. Każda z duchowych czy tajemnych szkół obiecuje coś cennego. Na

natychmiastowe efekty daje się nabrać wielu ludzi. Część z nich trafia

do różnych grup satanistycznych, część do sekt, które dają poczucie

wsparcia i jedności tak obce w domach, z których uciekli ich

członkowie. Wiele spirytualnych praktyk bazuje na nieświadomości czy na

niskiej samoocenie praktykujących je. Dążenie do rozwijania praktyk

telepatycznych, spirytystycznych czy medialnych świadczy o

niezrozumieniu własnego interesu oraz o poczuciu niedowartościowania.

Szacunek dla siebie chroni przed odkładaniem korzystania z dobra i

bogactwa na "po śmierci" i uświadamia całą bzdurność ekstatycznego

oczekiwania na koniec świata!

Poważny nauczyciel nie wyobraża sobie, by mógł skutecznie

nauczać uczniów mających niską samoocenę. W jodze znana jest praktyka

medytacji swej jedności z Bogiem. Bóg jest pełnią doskonałości. Jak

mógłbyś medytować na jedność z doskonałym Bogiem, jeśli masz okropne

wyobrażenia o sobie, o swoim poczuciu winy czy niegodności? Samoocenę

można podnieść, l, o ile z książek nie da się nauczyć jogi, to można

się nauczyć podnosić swą samoocenę.

Odpowiednich książek jest wiele. Uczą one dostrzegania

wartości duchowych w codziennym życiu, podpowiadają, jak można

wykorzystywać codzienne życie do duchowej praktyki i skutecznie godzić

jedno z drugim. Pod tym względem warto zarekomendować prace: Ja S.

Niwińskiego oraz To ja decyduję o moim życiu K. Wojtynek.

Warto przy okazji zapoznać się z rebirthingiem - techniką

duchowego odradzania przez oddech i budowanie pozytywnego nastawienia.

Stosując oddychanie rebirthingowe można uwolnić się od wielu napięć,

chorób i problemów. Jednak nie należy podzielać nadmiernego optymizmu

wielu rebirtherów, jakoby dało się przeoddychać wszystko. Trafiają się

przecież osoby uzależnione i opętane przez istoty astralne. Często

zdarza się, że pozory opętania i uzależnienia pojawiają się jako skutki

błędnych praktyk tajemnych czy rytualnych, wykonywanych w poprzednich

wcieleniach. Jedno jest pewne, że skuteczne uzdrowienie czy uwolnienie

wynika wyłącznie z własnego wyboru cierpiącej osoby, że wbrew woli

nikogo nie można uzdrowić. Można i warto natomiast pokazać ludziom, że

uzdrowienie i uwolnienie są możliwe, że leżą w zasięgu ich mocy. Po

listach, które otrzymałem od czytelników, mogę sądzić, że moja książka

Tajemne moce umysłu spełnia właśnie taką rolę. Dostałem wiele

podziękowań od ludzi, którzy zrozumieli, że nie są ofiarami złych

duchów czy szatana, że to tylko czasem odnawiają się u nich transy

medialne czy spirytystyczne. Wielu z nich podjęło się zaradzenia swym

problemom w sposób opisany w książce, l wielu się to udało. Czytać więc

warto zarówno przed przystąpieniem do praktyk, jak i podczas ich

wykonywania. Tym jednak co decyduje o efektach praktyk jest czystość

intencji (nastawień) do siebie, do duchowej praktyki, do oświecenia, do

Boga i do nauczyciela.

Z czego korzystamy?

Parapsychologia - mieszanina praktyk i poglądów

pochodzących z różnych źródeł, często zwanych tajemnymi lub duchowymi

ścieżkami. Jedną z nich jest okultyzm, innym radża joga, a jeszcze inne

wywodzą się z praktyk szamańskich lub nawet z dziwacznych, a

bezsensownych rytuałów. Nie wszystko, co jest przedmiotem zainteresowań

parapsychologów, ma realną wartość i nie wszystko jest godne polecenia.

Z ogromu materiału i praktycznych możliwości, jakie daje

poznanie różnych metod, wybraliśmy to, co niezbędne i najlepsze, co

nadaje się do samodzielnego opanowania. Część zawartego w książce

materiału pochodzi ze źródeł okultystycznych. Okultyzm (wiedza tajemna)

przyciągał od dawien dawna ludzi zniechęconych jałowością życia

społecznego, kulturalnego a nawet religijnego. Tym, co najbardziej

Zadlo Leszek - Jak korzystac ze zdolnosci parapsychicznych.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: