Kenner Julie - Uwolnij mnie.pdf - _Ciekawe Książki - saivot

Rozdział 1

C hłodna oceaniczna bryza muska moje nagie

ramiona. Drżę. Żałuję, że nie poszłam za radą

współlokatorki i nie zabrałam ze sobą szala. Minęły

dopiero cztery dni, odkąd przyjechałam do Los

Angeles i nie przyzwyczaiłam się jeszcze, że lato tutaj

kończy się wraz z zachodem słońca. W Dallas

czerwiec jest upalny, lipiec jeszcze bardziej, a sierpień

to piekło.

W Kalifornii sprawa wygląda inaczej ―

przynajmniej na wybrzeżu. Pierwsza lekcja życia w

Los Angeles: zawsze bierz ze sobą sweter, jeśli jesteś

poza domem po zmroku.

Oczywiście mogłabym zejść z balkonu i

wrócić na przyjęcie. Wtopić się w tłum milionerów.

Zagadywać gwiazdy. Patrzeć posłusznie na obrazy.

To w końcu uroczysty wernisaż i mój szef zabrał mnie

tu, żebym poznawała, przedstawiała się,

oczarowywała i rozmawiała. A nie rozkoszowała się

widokami.

Na moich oczach krwistoczerwone chmury

pożerają pomarańczowe niebo. Błękitnoszare fale

lśnią skąpane w złocie.

Chwytam mocniej barierkę i pochylam się,

przyciągana intensywnym, nieosiągalnym pięknem

zachodzącego słońca. Żałuję, że nie wzięłam ze sobą

mojego nikona ― mam go od czasów liceum.

Oczywiście i tak nie zmieściłby się do mojej

bajeranckiej torebeczki z koralików. Wielki aparat

plus mała czarna to modowa katastrofa.

Ale to mój pierwszy zachód słońca nad

Pacyfikiem i zależy mi, żeby jakoś utrwalić tę chwilę.

Wyciągam iPhone, pstrykam zdjęcie i błyskawicznie

przesyłam je na Twittera. Teraz cały świat wie, że

Nikki Fairchild lubi ładne widoki.

― Przy tym obrazy są trochę zbędne, prawda?

― Rozpoznaję gardłowy kobiecy głos i odwracam się

do Evelyn Dodge, dawnej aktorki, która została

agentką, a potem mecenasem sztuki. A dziś jest

również moją gospodynią.

― Przepraszam. Wiem, że pewnie wyglądam

jak podekscytowana turystka, ale w Dallas nie mamy

takich pięknych zachodów słońca.

― Nie przepraszaj ― odpowiada. ― Nieźle

płacę za ten widok, co miesiąc wypisując czek za

kredyt hipoteczny. Mam nadzieję, że jest naprawdę

cholernie niesamowity.

Śmieję się i od razu czuję się lepiej.

― Chowasz się?

― Słucham?

― Jesteś nową asystentką Carla, prawda? ―

pyta. Carl to od trzech dni mój szef.

― Nazywam się Nikki Fairchild.

― Już sobie przypominam. Nikki z Teksasu.

― Mierzy mnie wzrokiem i zastanawiam się, czy nie

jest rozczarowana, że nie mam burzy włosów i

kowbojskich butów. ― Kogo masz złowić?

― Złowić? ― powtarzam, jak gdybym nie

wiedziała, o co jej chodzi.

Unosi brwi.

― Skarbie, ten facet wolałby chodzić po

rozżarzonych węglach, niż zjawić się na wystawie

sztuki. Szuka inwestorów, a ty jesteś przynętą. ―

Wydaje z siebie chrapliwe chrząknięcie. ― Nie

martw się, nie będę naciskała, żebyś zdradziła mi, o

kogo chodzi. I rozumiem, dlaczego się chowasz po

kątach. Carl jest genialny, ale czasem zachowuje się

jak ostatni dupek.

― Mnie interesuje ta genialna strona ―

mówię, na co Evelyn śmieje się gardłowo.

Oczywiście ma rację, jestem przynętą. „Włóż

sukienkę koktajlową ― powiedział Carl. ― Wyglądaj

zalotnie”.

Serio? No, pytam poważnie: serio?

Powinnam była mu powiedzieć, żeby sam

sobie włożył sukienkę koktajlową. Ale nie odezwałam

się. Bo chcę dla niego pracować. Ostro walczyłam,

żeby dostać tę posadę. Firma Carla, C-Squared

Technologies, w ciągu ostatnich osiemnastu miesięcy

Kenner Julie - Uwolnij mnie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: