Pamiętajcie o ogrodach
W obecnym coraz bardziej uprzemysłowionym świecie zbyt mało czasu poświęcamy na kontakt z naturą. Namawia do zmiany trybu życia i korzystania z dobrodziejstw natury, tylko jej spokój jest w stanie ukoić nasze skołatane nerwy. Wśród betonów zapomnieliśmy o tym bezpiecznym schronieniu, lekarstwie dla naszych zdegenerowanych uczuć, jakim jest kontakt z harmonią natury. Kiedy czujemy się osaczani i tłumieni przez gwar miasta szukajmy schronienia w ogrodach, tylko tam unikniemy zgiełku i hałasu, odnajdziemy pierwotne, zapomniane piękno, nauczymy się lepiej żyć. Kontakt z naturą pomoże nam w sobie samych odnaleźć zapomnianą dawno sentymentalna duszę i nauczy wyrażać tłamszone przez cywilizacje uczucia, wszak każdy może być poetą.
Tłumaczy, że nic nie zastąpi przyrody, która daje piękno, ukojenie, skłania do refleksji. Ogród jest ucieczką przed cywilizacją, powrotem do „przejrzystych rzek”, do natury, człowieczeństwa.
Podmiot liryczny to człowiek zatroskany, przerażony. Ciężko jest mu żyć w świecie maszyn i zanieczyszczeń. Ze strachu myśli o przyszłości przyrody.
Osoba mówiąca w wierszu nie wyraża wprost swoich uczuć, choć jednoznacznie wypowiada skierowany do odbiorcy nakaz, który z swą formą nawiązuje do biblijnych przykazań.
Odbiorcą utworu jest współczesny człowiek. Człowiek skomputeryzowany, żyjący w pośpiechu, harmidrze, wśród mieszkań z betonu i szkła. Zapomniał jak żyć w zgodzie z innymi z przyrodą wokół. Zapomniał, że uspokojenie, ukojenie, upojenie można czerpać z kontaktu z roślinami.
Utwór jest niewątpliwie przestrogą skierowaną do człowieka, który zapomniał o matce naturze, przez co sobie wyrządza krzywdę.
jest wyrazem tęsknoty za spokojem, ciszą i wytchnieniem, jakie niesie za sobą kontakt z przyrodą. Poeta odnosi się tutaj do rajskiego ogrodu, który jest symbolem nierozerwalnej więzi człowieka z naturą. Autor namawia nas do odnajdywania naszych korzeni i zarazem szczęścia, poprzez kontakt z naturą. Nawiązuje do biblijnych motywów, które mówią że człowiek. pochodzi z Edenu, czyli rajskiego ogrodu. W bardzo szybkim tempie dzisiejszego życia, spokoju i ukojenia nie znajdziemy pośród betonowego miasta. Uspokojenie i wewnętrzny porządek odnajdziemy w lesie, nad przejrzystą rzeką, wszędzie tam, gdzie będziemy mieli kontakt z przyrodą.
Podmiot liryczny w utworze pt. "Pamiętajcie o ogrodach" mówi o tym w jaki sposób ludzie zapomnieli o obcowaniu z przyrodą, co stało się tego przyczyną i jakie są tego skutki.
Jonasz Kofta przekonuje nas o pięknie ogrodów. Usiłuje przedstawić ogród jako miejsce pozwalające odpocząć człowiekowi od trudów jego codziennego życia.
Wielu uważa, że dla współczesnego człowieka największym zagrożeniem jest widmo konfliktu nuklearnego.
Mają chronić przed tym "betonowe schrony". Według Jonasza Kofty nie tego należy się bać, lecz problemów jakie niesie z sobą nasza epoka.
Kłopoty te nie pochodzą z zewnątrz, pochodzą z nas samych, z naszego wnętrza. Podmiot nazywa to "żarem epoki".
Rozwiązaniem tego problemu może być powrót do natury, do owych "ogrodów", które przypominają nam o naszym człowieczeństwie. W cieniu opisywanych i na wskroś symbolicznych "ogrodów" możemy poczuć kojący chłód, który przyniesie nam ulgę.
Justa_21