#25-Duch a forma_Bo Yin Ra.pdf

Bo Yin Ra

Duch a forma

Księga 25

Przekład

Spis treści

1. Pytanie / 3

2. Zewnętrzność a głębia rzeczy / 7

3. Mieszkanie i sprzęty / 11

4. Forma radości / 18

5. Forma cierpienia / 23

6. Sztuka Życia / 27

7. Rozpamiętywania / 33

8. Zagadnienie / 16

1. Pytanie

Pragniesz dojść do Ducha i po długotrwałym błądze-

niu znalazłeś doń drogę!

I oto zadajesz pytanie:

„Cóż mi odtąd po wszelkiej formie, skoro znam dro-

gę do treści” . Forma zda ci się rzeczą błahą i bezwar-

tościową; nie dosyć na tym, że podług ciebie świat

wewnętrzny objawia się bezpośrednio – we wszelkiej

formie widzisz jedynie zawadę.

Dbałość o formę wydaje ci się czymś godnym wzgar-

dy – zasługują w twych oczach na lekceważenie wszy-

scy, dążący do doskonałość formy!

Zdaniem twoim potrafisz się oto obywać bez wszel-

kiej formy! Pragniesz by pomimo to, żeś wolny od for-

my, szacowano cię jednak – jako jednostkę, dążącą do

najwyższych wartości!

Za skończonych głupców masz wszystkich co się

gorszą tym, że nie dbasz o formę!

Czując się bez porównania wyższym od tych głup-

ców, pytasz z uśmiechem: „Na cóż mi na drodze do

ducha takie więzy zewnętrzne? – cóż mi po formie?”

Słuchaj przyjacielu mój: nie wątpię żeś znalazł drogę

do ducha! Wątpię jednak, czy dostąpisz dobrotliwego,

a tak potrzebnego ci przewodu, jeśli zamierzasz ob-

stawać przy szydzeniu z formy.

Sądzisz, że należy żywić uznanie dla twojej

szczerości, że trzeba uszanować zapał twych dążeń i że

winna za tobą świadczyć czystość zamiarów twej woli...

Zapewne, mniemanie takie w żadnym razie na złe ci

nie wyjdzie, a jednak będziesz musiał przyznać, że for-

my lekceważyć nie wolno, że owszem każda czynność

twoja nabiera wartości najwyższej dzięki właściwej jej

formie.

Jak nie podaje się kosztownego wina w bezwar-

tościowych naczyniach glinianych, byłoby to bowiem

dla wina z ujmą, gdyby zechciano podać je w ten

sposób, podobnież sama cześć dla ducha wymaga, by

zadawalała się jeno najdoskonalszą formą, jeśli prag-

niesz stać się „Świątynią Ducha” !

Całe twe zachowanie się w świecie zewnętrznym

winno być nieustannie czci takiej świadectwem!

Skoroś wkroczył na drogę do ducha, już nie przystoi

ci zachowanie takie, jakie ci dogadza, lub jakie ci nas-

trój chwilowy dyktuje!

Jest więc twym obowiązkiem przeobrazić siebie

i stać się wyrazem Ducha!

Doprowadź siebie pod względem formy do dosko-

nałości najwyższej, a wszystko cokolwiek postępki twe

ujawnią przed innymi, niech doskonałość twej formy

unaocznia!

Nie przez pogardę dla formy wykażesz swoją wyż-

szość! Jedynie głupiec może sądzić, że ponad wszelką

„wyższy” jest formą!

Człowiek istotnie wyższy zawsze będzie panował

nad formą! A panowanie takie uzewnętrznia się

w najpospolitszych nawet czynnościach...

Człowiek dla okazania swego braku potrzeb okry-

wający się łachmanami, jest naprawdę pożałowania

godnym strojnisiem, dopóki siła jego ramienia daje mu

jeszcze możność zarobić jakąkolwiek pracą tyle, by był

w stanie sobie kupić odzież przyzwoitą!

Kto natomiast pragnie przeobrazić się w świątynię

Ducha, dołoży wszelkich ze swej strony starań, aby już

zewnętrzna jego postać, była dowodem szacunku dla

samego siebie...

Jeśli mu środki na to pozwalają, każdego czasu

ukazywać się będzie w najwyborniejszych i najlepszych

strojach swego kraju, a jeśli jest ubogi, będzie się starał

czynić wszystko możliwe, by nawet jego liche odzienie

biedaka wszędy jeszcze znajdowało poszanowanie...

Chodzi wprawdzie po świecie niemało takich, którzy

wszystkie marzenia swego doczesnego bytu uwidacz-

niają wyłącznie w fałdach swych ubrań, skrojonych we-

dług mody – a jednak odzienie odpowiadające dystyn-

kcji wewnętrznej zawsze się daje odróżnić od innych od

samych ornamentów, okazywających nicość próżnią.

Jak jednak sposób ubierania ciała świadczy już o sza-

cunku człowieka dla siebie samego oraz dla duchowo-

ści, której pragnie stać się świątynią, tak też po każdym

postępku jego można poznać, czy potrafi szanować to,

co w nim przebywa...

Że „dobra ogłada” stała się rzeczą doniosłą nawet

dla wielu jednostek, starających się przy jej pomocy

ukrywać to, czym są w istocie, dowodzi jeno, że

pierwotnie można się było z nią spotkać tylko w tych,

co byli istotnie takimi, na jakich wyglądali!

Wytworzona przez ludzi o zaletach wewnętrznych

ogłada nie traci swej własności nawet wówczas, gdy jest

maską jedynie, jak złoto nie może ceny swej utracić,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: