Greene Liz - Saturn.pdf - Rozne - himen303

SATURN

Nowe spojrzenie na przeklętą planetę

Liz Greene

Przekład Alina Patkowska

Korekta: Alla Chrzanowska

STUDIO ASTROPSYCHOLOGII 1999

BIAŁYSTOK 1999

WYDANIE I

Spis treści

Wstęp 7

1. Saturn w Wodzie

Rak, 4. dom 20

Skorpion, 8. dom 25

Ryby, 12. dom

2. Saturn w Ziemi 39

Byk, 2. dom 42

Panna, 6. dom

Koziorożec, 10. dom

3. Saturn w Powietrzu 61

Bliźnięta, 3. dom 65

Waga, 7. dom

Wodnik, 11. dom 76

4. Saturn w Ogniu 83

Baran, 1. dom

Lew, 5. dom 92

Strzelec, 9. dom 100

5. Aspekty urodzeniowe 107

Słońce

109

Księżyc 114

Merkury 121

Wenus 126

Mars 135

Jowisz

140

Uran 146

Neptun

156

Pluton

163

6. Aspekty synastryczne 173

Słońce

179

Mars 183

Merkury 189

Wenus 191

Księżyc 196

Jowisz

200

Saturn

205

Uran 211

Neptun

219

Pluton

223

Zakończenie 229

Wstęp

Zakończenie baśni o Pięknej i Bestii, w którym brzydka, nieokrzesana i

przerażająca Bestia zmienia się w przystojnego księcia i żeni z

bohaterką, wydaje nam się słuszne, właściwe i jakby skądś znajome. To

charakterystyczne wrażenie słuszności bierze się stąd, że materiał, z

którego zbudowane są mity i legendy, jest symbolicznym przedstawieniem

wartości istniejących w zbiorowej nieświadomości gatunku ludzkiego. Te

pozornie niewinne opowieści mają w sobie coś znajomego i ogromnie

pociągającego. Pod zewnętrzną warstwą złożoną z różniących się od

siebie, uwarunkowanych kulturowo szczegółów odnajdujemy zawsze takie

same, proste wątki i postacie, baśnie obrazują bowiem psychiczne

doświadczenia człowieka, zasadniczy szkielet naszego życia

wewnętrznego. Wszędzie napotykamy tego samego bohatera, piękną

księżniczkę, głupiego olbrzyma i ukryty pod ziemią skarb; zawsze też

przekonujemy się na koniec, że Bestia jest mrocznym obliczem pięknego

księcia.

Powyższy dualizm jest oczywistym paradoksem życia, bez zastrzeżeń

akceptowanym w baśniach czy mitach, a także w innych przedstawieniach

symbolicznych, na przykład o tematyce religijnej; wydaje się jednak, że

jego zrozumienie nie zdołało w najmniejszym nawet stopniu przeniknąć do

współczesnej astrologii. Nadal uważamy, że istnieją planety do końca

złe i bez reszty dobre i nawet jeśli dopuszczamy pewną

niejednoznaczność tej interpretacji, to pozwalamy, by między czerń a

biel wśliznęła się jedynie odrobina szarości. Większość tradycyjnych

interpretacji kosmogramu urodzeniowego jest płaska i dwuwymiarowa.

Można również zaobserwować tendencję do interpretowania horoskopów

według etycznych standardów naszego społeczeństwa, co prowadzi do

mówienia o uczciwych i nieuczciwych kosmogramach, moralnych i

niemoralnych aspektach oraz pozytywnych i negatywnych zachowaniach.

Wciąż przyjmujemy postawę „albo-albo" wobec wszelkich czynników

astrologicznych. Carl Gustav Jung napisał kiedyś, że przed pojawieniem

się chrześcijaństwa zło nie było tak bardzo złe i można chyba

stwierdzić, że chrystianizując astrologię utraciliśmy wiele subtelnych

paradoksów tego bogatego systemu. Najbardziej oczernianym spośród

astrologicznych symboli jest Saturn. Bez trudu rozpoznajemy w nim

oblicze Bestii, lecz często zapominamy o jego alternatywnej stronie -

twarzy pięknego księcia; a jednak bez którejkolwiek z nich nie jesteśmy

w stanie odczytać pełnego znaczenia tego symbolu, przez co jego

interpretacja pozostaje płaska i dwuwymiarowa.

Saturn reprezentuje pewien proces wewnętrzny, a także rodzaj i jakość

doświadczenia. Nie oznacza wyłącznie cierpień, ograniczeń i dyscypliny;

jest symbolem naturalnych procesów zachodzących w psychice każdego

człowieka, które pozwalają nam spożytkować doświadczenie cierpienia,

ograniczeń i dyscypliny na rzecz osiągnięcia większego celu czy pełni.

Stan pełni jest tożsamy z archetypem Jaźni. Nie jest to doskonałość

złożona z samych „dobrych" aspektów ludzkiej natury, lecz właśnie

pełnia, w której każda cecha znajduje swoje miejsce w harmonijnym

połączeniu z całością. Archetyp Jaźni leży u podstaw większości religii

na całym świecie; odnajdujemy go także w folklorze i baśniach

wszystkich kultur na przestrzeni wieków. Zasadniczo pozostaje on

niezmienny, choć w miarę ewolucji człowieka przybiera różne formy.

Zachodzące w świadomości procesy, symbolizowane przez Saturna, dotyczą

właśnie indywidualnego doświadczenia wewnętrznej pełni. Saturn ukazuje

nam edukacyjną wartość cierpienia oraz różnicę między wartościami

zewnętrznymi - to znaczy tymi, które przejmujemy od innych - a

wewnętrznymi, czyli tymi, które wywodzą się z naszej psychiki i do

których docieramy żmudnym wysiłkiem. Twarz Bestii jest niezbywalnym

elementem tego procesu, gdyż, jak mówi baśń, dopiero wtedy, gdy ktoś

pokocha Bestię dla niej samej, może się ona wyzwolić spod złego uroku i

przemienić w księcia.

Tradycyjna astrologia uznaje Saturna za planetę maleficzną. Nawet lista

jego zalet wygląda dość przygnębiająco - samokontrola, takt, skąpstwo,

ostrożność - a wady są szczególnie nieprzyjemne, wyrażają się bowiem

przez uczucie, które nazywamy lękiem. Saturn pozbawiony jest blasku

planet zewnętrznych czy ludzkiego wymiaru planet osobistych.

Powszechnie uważa się, że brakuje mu poczucia humoru. Mówi się, że

przynosi ograniczenia, frustrację, ciężką pracę i wyrzeczenia, a nawet

jego jaśniejszą stronę zazwyczaj kojarzy się z mądrością i

samodyscypliną człowieka pochłoniętego przyziemnymi sprawami, którego

oburza sama myśl o tym, że można śmiać się z życia. Pozycja Saturna w

domu i w znaku wyznacza obszary stłumienia ekspresji, na których

człowiek najpewniej będzie się czuł sfrustrowany i natrafi na

trudności. W wielu przypadkach Saturn wydaje się korelować z bolesnymi

sytuacjami, które pozornie nie są związane z żadną naszą słabością ani

wadą, lecz po prostu „zdarzają się nam", przez co ta planeta zyskała

tytuł „Pana Karmy". Ta dość przygnębiająca etykietka mocno przywarła do

Saturna, choć już najstarsze przekazy utrzymują, że jest on Strażnikiem

Progu, klucznikiem przy bramie i że to właśnie dzięki niemu możemy w

końcu zrozumieć siebie, a tym samym osiągnąć pełnię wolności.

Frustrujące doświadczenia związane z Saturnem są rzecz jasna konieczne

z powodu swej psychicznej i praktycznej wartości edukacyjnej.

Niezależnie od tego czy posłużymy się terminologią psychologiczną, czy

też ezoteryczną, podstawowe fakty pozostają te same: ludzie zyskują

wolną wolę jedynie przez poznawanie siebie, a nie odważają się poznać

siebie, dopóki nie zmusi ich do tego cierpienie i nie będą mieli innego

wyboru. Choć zapewne niewielu astrologów nazwałoby Saturna wesołym

kompanem, wszyscy, aczkolwiek niechętnie, uznają konieczność przejścia

przez saturnowe doświadczenia. Trudniej jest zauważyć radość, jaką tego

typu doświadczenia mogą nieść. Uważamy za masochistę tego, kto znajduje

radość w cierpieniu; Saturn jednak nie każe się nam upajać bólem, lecz

poczuć euforię wewnętrznego wyzwolenia. Rzadko się to dostrzega, bo

niewielu ludzi doświadczyło owej euforii.

Każdemu z nas przynajmniej raz w życiu przydarzyła się seria opóźnień,

rozczarowań i lęków. Tego typu doświadczenia zwykle zbiegają się w

czasie z silnym wpływem Saturna, ale prawie nikt nie potrafi

odpowiedzieć na pytanie, jaki jest ich sens i jak można przekształcić

je w możliwości. Z reguły wszyscy radzą wówczas cierpliwość i

samokontrolę. Zazwyczaj słyszymy, że taka seria wydarzeń jest dziełem

czystego przypadku, z czego zupełnie nic konstruktywnego nie wynika.

Inne, równie bezużyteczne wyjaśnienie mówi, że ponieważ tego typu

doświadczenia reprezentują naszą karmę, zakończenie jakiegoś działania

czy cyklu rozpoczętego w którejś z wcześniejszych inkarnacji, to należy

przetrwać okres rozczarowań, zacisnąć zęby, nic nie robić, zachować

wiarę i tym sposobem spłacić swoje długi oraz odnaleźć ścieżkę

prowadzącą w kierunku światła. Nawet ci astrologowie, którzy przyznają

rozwijającej się ludzkiej jednostce pewien margines wolności działania,

rzadko potrafią doradzić cokolwiek oprócz cierpliwości, spokoju oraz

pozytywnego nastawienia. A może w gruncie rzeczy Saturn domaga się od

nas i od naszej psychiki, byśmy, jak Parsifal na widok Graala w

zaczarowanym zamku, spróbowali zapytać: dlaczego? Niewykluczone, że

każde opóźnienie, rozczarowanie czy lęk pozwala uzyskać lepszy wgląd w

tajemne mechanizmy działania psychiki i że doświadczenia te krok po

kroku mogą nauczyć nas odczytywać znaczenie własnego życia.

W psychice człowieka zachodzi wiele procesów, których nie jesteśmy

świadomi i nie dotyczy to jedynie stłumionych emocji. Poziom, którym

zajmował się Freud, jest zaledwie obrzeżem świata nieświadomości.

Człowiek nieustannie stwarza swój świat generując wzorce myślowe, które

następnie zostają odzwierciedlone przez rzeczywistość. Twórcza moc

psychiki w tajemniczy sposób przyciąga do naszego życia właśnie takie,

a nie inne doświadczenia i choć nie do końca rozumiemy czynnik

synchronizacji, który sprawia, ze świat wewnętrzny i zewnętrzny

odzwierciedlają się wzajemnie, wiemy, że ta zasada sprawdza się w życiu

każdego z nas. Wystarczy bliżej przyjrzeć się ludziom przechodzącym

proces samorozwoju, by zauważyć, że zewnętrzne okoliczności ich życia

zawsze zmieniają się w ślad za przemianami wewnętrznymi. Człowiek nie

stwarza tych okoliczności świadomie; źródłem dynamicznej energii

kryjącej się za rozwojem jednostki jest wyższa jaźń, totalna psychika.

Jeśli nie będziemy rozszerzać własnej świadomości, tak by zrozumieć

naturę procesów rozwojowych i aktywnie z nimi współdziałać, to

pozostaniemy tylko pionkami w rękach losu, pozbawionymi jakiejkolwiek

kontroli nad własnym przeznaczeniem. Wolność można zdobyć jedynie przez

samopoznanie, które pozwala zrozumieć wartość każdego doświadczenia dla

rozwoju jaźni. Nic nie stanowi lepszego bodźca do tego rodzaju

przemyśleń niż frustracja, dar Saturna.

Większość z nas nie dotarła jeszcze do poziomu, na którym wola wyrażona

myślą może sterować ruchem cząsteczek materii. Zazwyczaj żarliwie

zaprzecza się istnieniu takich zjawisk czy nawet ludzi, którzy dotarli

do tego punktu ewolucji. Czasami ich udziałem staje się ten wątpliwy

zaszczyt, iż traktowani są nie jak nauczyciele manifestujący potencjał,

który istnieje w nas wszystkich, lecz jak dziwolągi, którym religie

naszego świata przypisują ryzykowną misję usprawiedliwiania przed

Bogiem ludzkich grzechów. Większość ludzi dostrzega to, co stworzyli

mentalnie, dopiero wówczas, gdy przeobrazi się to w fizyczną

rzeczywistość i wróci do nich pośrednimi kanałami, najczęściej w formie

spowodowanych przez inną osobę sytuacji, szczęśliwych trafów,

przypisywanych bystrości świadomego intelektu lub też choroby lub

wypadku, za które można obwinie zbieg okoliczności, pecha, bakterie

albo niewłaściwą dietę. Wszystkie tego typu wydarzenia są kanałami,

przez które przychodzą do nas saturnowe doświadczenia, zaś ulubionym

środkiem przekazu tej planety jest samotność. Z reguły też znosimy owe

sytuacje o wiele gorzej, niż to konieczne i tylko w bardzo niewielkim

stopniu poznajemy ich prawdziwą wartość wewnętrzną. Uczymy się z nich

jedynie ostrożności i praktycyzmu. Chociaż desperacko pragniemy

wierzyć, że jesteśmy wolni, najbardziej ze wszystkiego nie lubimy

przyjmować odpowiedzialności za własne postępowanie i własny los; a

jeśli już godzimy się na tę odpowiedzialność, zazwyczaj nadajemy jej

ciemne zabarwienie i nazywamy grzechem, co jest równie bezużyteczną

postawą.

Samo pragnienie, by problem zniknął i zrozumienie powierzchownych

powodów, dla których się pojawił, nie wystarcza, by się go pozbyć,

zwłaszcza gdy prawdziwą przyczyną jego powstania jest dążenie psychiki

do ustanowienia pełniejszej wewnętrznej równowagi. Nieświadomość ludzka

Greene Liz - Saturn.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: