Zielone Palce - Lene Kaaberbol.pdf - witch - feiversa

Zielone Palce

Lene Kaaberbol

Tytut oryginału: Green Fingers

www.disney.pl

Tekst © Lene Kaaberbol

Ilustracje © Rasmus Funder

Tłumaczenie: Jacek Drewnowski

Redakcja: Agnieszka Wielądek

Korekta: Urszula Przasnek

Wydanie pierwsze. Warszawa 2003

Egmont Polska Sp. z o.o.

01-029 Warszawa, ul. Dzielna 60 tel. (22) 838 41 00

ISBN 83-237-9408-1

Opracowanie typograficzne i łamanie: SEPIA,

Warszawa Druk: Olsztyńskie Zakłady Graficzne

POSŁUCHAJCIE OPOWIEŚCI

...opowieści równie starej jak sam czas. Kiedyś, dawno temu, gdy Wszechświat był młody,

Duchy i Stworzenia żyły w pełnej zgodzie. Istniał tylko Jeden Świat, którym rządziła haimonia

Natury. Ale do Jedynego Świata wdarło się Zło, które zamieszkało w sercach i umysłach zarówno

Duchów, jak i Stworzeń. I Jedyny Świat rozpadł się na wiele części. Jego mieszkańcy podzielili się

na łych, którzy pragnęli pokoju, i tych, którzy chcieli za wszelką cenę zdobyć władzę nad innymi.

Dla ochrony tego, co dobre, pośrodku nieskończoności wzniesiono potężną Jortecę - Kondrakar.

Na straży Dobra stoi tam Bractwo potężnych Duchów i Stworzeń z Wyrocznią na czele. Mądrość

Wyroczni bardzo się przydaje. Czasami jedynie Kondrakar może powstrzymać niszczycielską siłę

Zła...

W tak niespokojnych czasach Bractwo Kondrakaru powołało pięć Strażniczek: lrmę, której

żywiołem jest woda, Taranee, której służy ogień, Cornelię, władającą mocą ziemi, Hay Lin, do

której należy lekkość i swoboda powietrza, oraz Will, opiekunkę Serca Kondrakaru - potężnego

amuletu, w którym wszystkie żywioły przyrody spotykają się, by przekształcić się w czystą i

potężną energię.

Te dziewczęta to W.I.T.C.H. - pięć młodych Czarodziejek. A Wszechświat ich potrzebuje...

Spis treści

1 ZIELONE PALCE

2 PRZYSZŁA WIOSNA

3 BAŚNIOWE MARZENIA

4 PROMYK

5 MIASTO ZWANE GŁODEM

6 ROBAK CAROC

7 SZTUCZKA Z OGONEM

8 BAL KOPCIUSZKA

ZIELONE PALCE

— Zrywasz kwiaty — powiedziała oskarżycielsko Lilian. — Mama mówi, że nie wolno nam

dotykać jej roślin, a ty zrywasz kwiaty!

Westchnęłam. Ten, kto wymyślił młodsze siostry, powinien zostać zamknięty z jedną z nich w

pokoju. Przeszłyby mu głupie pomysły.

— Tylko zwiędłe — odparłam. — Trzeba to robić. To martwe kwiaty.

Ostrożnie oderwałam następny zwiędły kwiat chińskiej róży.

Nagle doniczka z głośnym trzaskiem rozpadła się na dwie połówki, a na podłogę salonu

wysypała się ziemia. Zaskoczona, puściłam roślinę.

— Zbiłaś ją! — krzyknęła Lillian. — Mamo! Nelia zbiła doniczkę!

— Ucisz się! — syknęłam. — Ucisz się, bo...

Ale było już za późno.

— Cornelio! — Mama stanęła w drzwiach. — Prosiłam cię, byś nie dotykała roślin.

— Ale ja nic nie zrobiłam!

— Tak? Aha, więc ten biedny kwiatek sam postanowił rozbić swoją doniczkę?

Zerknęłam na kwiatek. Wcale nie wydawał się „biedny”. Prawdę mówiąc, wyglądał wyjątkowo

zdrowo. Właściwie rósł na moich oczach.

I rósł...

1 rósł...

W głowie zakiełkowało mi nieprzyjemne podejrzenie. Spojrzałam na swoje dłonie. Wyglądały

niewinnie wąskie, o długich palcach. Wiedziałam, że kiedy chcę, mogę sprawić, by rośliny rosły.

Jestem przecież czarodziejką ziemi. Ale teraz wcale tego nie chciałam, a jednak roślina rozrosła się

nagle, rozsadzając doniczkę. Czyżby mój talent buntował się przeciwko mnie?

— No, nie stój tak — powiedziała mama. — Przynieś nową doniczkę. Muszę to biedactwo

zasadzić, zanim zwiędnie do reszty.

— Nelia powiedziała, że to martwy kwiat — oznajmiła z ważną miną Lillian. — Powiedziała

tak, a potem to zrobiła!

— Mówiłam, że zrywam martwe kwiaty, ty ptasi móżdżku!

— Nie mów tak do siostry. Idź po doniczkę, a przy okazji przynieś odkurzacz i posprzątaj ten

bałagan.

— Dlaczego? Nic nie zrobiłam! Słowo daję...

— Cornelio, jeszcze chwila i będziesz miała szlaban!

Zamilkłam. Chyba by tego nie zrobiła? Nie tuż przed pokazem Hay Lin? Spojrzałam na nią z

ukosa.

— No? — Mama przyglądała mi się badawczo. Postanowiłam nie ryzykować.

— Dobrze już, dobrze. Posprzątam!

Sprzątanie zajęło mi tyle czasu, że zbyt późno wyszłam do Sheffield Institute na sobotnią próbę

strojów przed pokazem mody.

Kiedy wchodziłam do szkoły, przez drzwi wypadła Irma, niosąca wielkie pudła. Niemal mnie

przewróciła.

— Spóźniłaś się! — stwierdziła.

— Przepraszam.

Parę metrów dalej w korytarzu pojawiła się drabina i musiałam odskoczyć na bok, by mnie nie

zmiażdżyła.

— Ups — powiedziała Will. — Nie zauważyłam cię. Chyba się trochę spóźniłaś?

— Tak.

W holu Taranee kończyła montować aparat fotograficzny na statywie. Patrząc na światłomierz,

zrobiła nagle krok w tył, stając mi z całej siły na prawej stopie. Zabolało.

— Och, eee... przepraszam — mruknęła Taranee, nawet na mnie nie patrząc. — Szkoda, że Will

nie oświeciła sceny trochę równiej. A, Hay Lin cię szuka. Chyba trochę się spóźniłaś, nie?

— Tak — syknęłam, po czym wkroczyłam do klasy przerobionej na garderobę. Sterta

kolorowych spódnic i sukienek sprawiała wrażenie, jakby nieoczekiwanie pojawiła się tam tęcza.

Pierwszy raz zobaczyłam u Hay zmarszczone brwi i wyraz zniecierpliwienia na twarz

— Nie, nie tę! — powiedziała do Kary, naszej koleżanki ze szkoły. — Ta jest na finał. Gdzie się

podziała... — W tym momencie zauważyła mnie. — A, jesteś — stwierdziła. — Bardzo...

— Spóźniłam się. Wiem. Przepraszam.

Hay Lin złożyła dłonie i uśmiechnęła się do mnie.

— Chciałam powiedzieć, że bardzo nam się przydasz. Proszę, pomóż nam posortować te

rzeczy.

Opuściło mnie całe napięcie i irytacja. Uśmiechnęłam się w odpowiedzi.

— Z chęcią — powiedziałam.

Miałam wielką nadzieję, że pokaz się uda. Hay Lin na to zasługiwała. Harowała jak mrówka, by

skończyć wszystkie sukienki na czas.

Była to jedna z tych sytuacji, w których miło jest czuć się zwyczajnie. Pomagałam przyjaciółce

w urządzeniu najlepszego pokazu mody, jaki widziała nasza szkoła. A to oznaczało naturalnie

nieskończone rozmowy o muzyce, fryzurach i tak dalej. Czułam niepokój o rozmazany makijaż i o

to, by nie potknąć się o rąbek własnej spódnicy. Nie o własne życie, któremu zagrażają

dwuipółmetrowe potwory z gadzimi ogonami. Nie zrozumcie mnie źle. Przynależność do

WI.T.C.H. to jedna z najbardziej ekscytujących i najważniejszych rzezy. jakie mnie w życiu

spotkały.

Kiedy pierwszy raz odkryłam, do czego jestem zdolna, czułam zarazem dumę i lęk. A potem

Will otrzymała Serce Kondrakaru. które wygląda po prostu jak oryginalny kryształowy wisiorek.

Odkryłyśmy, że Serce łączy nas w dziwny, nowy sposób, a każda z dziewczyn dysponuje mocą

związaną z jednym z żywiołów.

Do mnie należy ziemia, a Hay Lin zdumiewająco włada powietrzem. Taranee jest czarodziejką

ognia, a Irma może dokonywać cudów z wodą. Will, która w jakiś osób łączy wszystkie żywioły w

czystą energię, jest naszą przywódczynią. Na początku było mi trudno się tym pogodzić. Zawsze

należałam do osób, które wierzą w coś dopiero wtedy, gdy to zobaczą. Twardo stąpam po ziemi.

A tymczasem zaczęłyśmy śnić te same dziwne sny. Do tego okazało się, że pojawienie się pięciu

nowych Strażniczek Wielkiej Sieci nie wszystkich ucieszy. Miałyśmy wrogów w światach, o

których wtedy jeszcze nawet nie słyszałyśmy. Ale mamy też przyjaciół. Nawet bardzo dobrych

przyjaciół, ale to już inna historia. Przeżyłyśmy tyle niesamowitych przygód, że doceniam, jak miło

jest robić rzeczy, które nie mają nic wspólnego z ratowaniem świata, i jak dobrze wieść życie

zwyczajnej czternastolatki.

Zielone Palce - Lene Kaaberbol.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: