Pedersen Bente - Roza znad Fiordów 20 - Katastrofa.pdf - Roza znad fiordów - Kawasumi

Pedersen Bente

Roza znad Fiordów 20

Katastrofa

Roza nie widząc innej możliwości, zawarła umowę z

wrogiem. Tylko w ten sposób miała szansę wyjechać i

zacząć wszystko od nowa. Wnet też odpłynęła na

pokładzie "Merry Dancer" w kierunku Anglii. Co

odpowie Maxwellowi Hartowi, który poprosił ją o rękę,

gdy jeszcze opłakiwała śmierć swego męża? los jak

zwykle zdecydował za nią.

Rozdział 1

9 sierpnia. 1849

Maxwell przyciskał skrzypiącą stalówkę i starannie kaligrafował

litery w swoim dzienniku. Czynił to niespiesznie. Zależało mu,

by zapisane słowa były wyważone i przemyślane. Nie chciał, by

był to jedynie opis podróży do odludnych rejonów Północy.

Pragnął szczerze przekazać, czym się naprawdę zajmował.

Naczytał się wielu relacji z wielkich wypraw i bez trudu

rozpoznawał to, co nazywał swobodną twórczością autora. Jego

zapiski miały być czymś więcej niż tylko powierzchownym od-

zwierciedleniem egzotycznych przeżyć. Pragnął przedstawić

ludzi z krwi i kości, prawdziwe uczucia, namiętności i

rzeczywiste cierpienie. Dlatego w swym dzienniku unikał

konfabulacji, choć ważył każde słowo. Zanurzył pióro w

atramencie.

To jedyna sprawa, o którą nie mogę zapytać ojca. Myślałem, że

gdy dorosnę, będziemy w stanie rozmawiać na każdy temat. Jak

mężczyzna z mężczyzną. Jak równi sobie. Ale gdzieś jakby z

oddali słyszę śmiech mojej siostry.

Dzięki, Daisy!

Nie potrafiłbym tak nadużyć zaufania Rozy, jak ty to uczyniłaś.

Wydaje mi się, że słyszę, jak się dziwisz: „Po co w ogóle miałbyś

o cokolwiek pytać ojca? Wypowia-

dasz słowa z niezwykłą starannością. Każda sylaba jest niczym

delikatne stuknięcie w kryształowy kieliszek. Zawsze jesteś taka

precyzyjna w doborze słów. Nie mogłabyś się urodzić w którymś

z krajów śródziemnomorskich i być dzieckiem dzikiej natury,

innej niż nasza - brytyjska. W twym głosie pobrzmiewa taka

pewność, gdy mówisz: „Jesteś najstarszym synem, Maxwell, i od

dzieciństwa powtarzano ci, co to oznacza. Dojrzej w końcu do

swych obowiązków! Nie pytaj i nie proś o radę! Jesteś dorosły,

zachowuj się więc odpowiednio! Wykaż się własną wolą i

udowodnij, że przemawiasz własnym głosem!".

Jestem najstarszym synem.

Nie dziedziczę tytułu, jedynie majątek. Nazwisko, posiadłości i

pieniądze. Nie wiem ile, ponieważ o pieniądzach w wyższych

sferach mówić nie wypada. To nazbyt plebejskie.

Ojciec nie może mnie wydziedziczyć, zresztą nie zechce tego

uczynić. Czyżbym próbował sam siebie pocieszać? Tak nisko

upadłem?

Dobry Boże, jak ja kocham tę kobietę!

Z przerażeniem patrzę na zapisane na pożółkłej kartce słowa.

Odczytuję je. Poznaję własne pismo, litery z

charakterystycznymi zawijasami. To wyznanie popłynęło z

samej głębi mego serca. Zapisanych słów nie można się

wyprzeć.

Kocham tę kobietę.

Nie wiem, co uczynię, jeśli mi odmówi.

Nie wiem, co uczynię, jeśli się zgodzi.

Kiedyś będę dysponował dużą władzą, ale bez tej kobiety jestem

nikim. Choć nie potrafię sobie wyobrazić, jakim się stanę

mężczyzną, gdy będzie mi dane spędzić życie u jej boku.

Roza Samuelsdatter.

Prosta kobieta z obcego kraju, z nizin społecznych. Jej ojciec był

górnikiem. Posiadał spłachetek ziemi, nie większy niż wybieg

dla źrebiąt w stadninie mojej matki.

Roza Samuelsdatter.

Moja namiętność.

Nie mógłbym jej zaproponować, by po prostu zamieszkała na

mój koszt w Londynie. Musiałem poprosić ją o rękę.

Wgłębi serca wierzę, że się zgodzi, bo czyż ma inne wyjście?

Tutejsi ludzie patrzą na nią jak na psa ze świerzbem, a może coś

gorszego. Roza jest tu nikim.

Czy ona sama to rozumie? Wierzę, że domyśla się prawdy. Ja w

każdym razie nie zamierzam jej tego uświadamiać. Jeśli mi

odmówi, przyjmę to z godnością.

Przyznaję, jestem żałosny. Drżę, gdy pomyślę, co oznacza jej

zgoda, której przecież tak pragnę. Śmiertelnie się lękam reakcji

ojca. Wiem już, jakie ma zdanie o Rozie. Jakże mógłbym tego

nie wiedzieć, skoro to mnie powierza swoje myśli. Boję się też,

co powie Daisy, jak traktować ją będzie David.

Byłoby o wiele prościej, gdybym był na miejscu któregoś z

moich braci, Malcolma Juniora, Nic-kygo czy Lucasa. Moim

przekleństwem jest to, że jestem najstarszym synem, dziedzicem.

Mam to we krwi, w każdym skrawku ciała. Gdy byłem

dzieckiem, matka zabierała mnie często na przejażdżkę na

najwyższe wzgórza. Pamiętam, że siedziałem przed nią w siodle i

słuchałem, co mi opowiada. Ona tymczasem powtarzała

nieustannie, że wszystko, co roztacza się przed moimi oczami,

należy do naszego rodu.

Pedersen Bente - Roza znad Fiordów 20 - Katastrofa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: