CZTERDZIECI SZEĆ Belga Undendlle miała już doć Dowództwa Lšdowego. Spędzała tutaj co najmniej dziesięć procent swego czasu, a spędzałaby znacznie więcej, gdyby nie korzystała często z systemu telełšcznoci. Pułkownik Underville była szefowš wywiadu wewnętrznego od //, ponad połowę minionej Jasnoci. Truizmem - przynajmniej w obecnych czasach - było twierdzenie, że koniec Jasnoci jest poczštkiem najkrwawszych wojen. Spodziewała się, że będzie ciężko, nie przypuszczała jednak, że aż tak. Undendlle przyszła na spotkanie sztabu wczeniej niż zwykle. Denerwowała się tym, co musiała zrobić; nie miała zamiaru złocić szefowej, ale tak włanie wyglšdała jej petycja. Rachner Thract był już na miejscu, przygotowywał własne wystšpienie. Na cianie za jego grzędš widniały ziarniste zdjęcia satelitarne w dziesięciu kolorach. Najwyraniej znalazł kolejne wyrzutnie Południowców - kolejne dowody pomocy Kindred dla potencjalnych ofiar zdrady Akord". Thract skinšł uprzejmie głowš, kiedy Belga i jej asystenci zajęli miejsca. Pomiędzy wywiadem zewnętrznym i wewnętrznym zawsze dochodziło do jakich tarć. Ci z zewnętrznego działali według zasad, które w wywiadzie wewnętrznym były nie do przyjęcia, zawsze jednak znaleli jakš wymówkę, by wkręcić się tam, gdzie nikt ich nie potrzebował. Przez kilka ostatnich lat stosunki między Thract i Underville były wyjštkowo napięte. Odkšd jednak Thract pokpił sprawę w Republice Południa, stał się znacznie elastyczniejszy. Koniec wiata może mieć swoje zalety, pomylała Belga cierpko. Underville przejrzała program spotkania. Boże, znów te głupoty. A może nie. - Co mylisz o tych tajemniczych satelitach, Rachner? - Nie zamie rzała wcale rozpoczynać w ten sposób kłótni; Thract nie powinien mieć kłopotów, gdy chodziło o obronę powietrznš. Thract uniósł ręce w bezradnym gecie. - Po całym tym zamieszaniu Obrona Powietrzna przyznaje się tylko do trzech obserwacji. Obserwacje, niech mnie... Nawet teraz, kiedy wie my już, jak Kindred wykorzystuje antygrawitację, oni nadal nie potrafiš ich namierzyć. Teraz dyrektor Obrony Powietrznej twierdzi, że Kindred ma jakš wyrzutnię, o której nie wiemy. Szefowa każe mi jš teraz znaleć... Cholera! - Undendlle nie wiedziała, czy było to krótkie podsumowanie je go wypowiedzi, czy też zauważył co irytujšcego w swoich notatkach. Tak czy inaczej, Thract nie miał już nic więcej do powiedzenia. Do sali wchodzili już kolejni członkowie sztabu; dyrektor Obrony Powietrznej, Dugway (usiadł jak najdalej od Rachnera Thracta), dyrektor Ofensywy Rakietowej, dyrektor ds. Kontaktów ze Społeczeństwem. Potem weszła sama szefowa, za niš za królewska minister finansów. Generał Smith przywołała wszystkich do porzšdku i powitała oficjalnie minister finansów. Teoretycznie minister Nizhnimor była jej jedynym zwierzchnikiem prócz samego Króla. W rzeczywistoci Aberdon Nizhnimor od dawna bardzo się przyjaniła z generał Smith. Pierwszym punktem zebrania były satelity, przy czym wszystko potoczyło się zgodnie z oczekiwaniami Thracta. Obrona Powietrzna zbadała dokładniej dane z trzech obserwacji. Analizy komputerowe Dugwaya potwierdziły, że były to pojazdy Kindred, satelity rozpoznawcze albo nawet testy antygrawitacyjnych pocisków manewrujšcych. Tak czy inaczej żadnego z nich nie zaobserwowano powtórnie. I żaden nie został wystrzelony ze znanych wywiadowi wyrzutni Kindred. Dyrektor Obrony Powietrznej domagał się stanowczo dokładnego rozpoznania naziemnego na terytorium Kindred. Jeli nieprzyjaciel ma ruchome wyrzutnie, powinni jak najszybciej się o nich dowiedzieć. Underville obawiała się, że Thract wybuchnie, słyszšc te niewybredne aluzje do kompetencji jego służb, lecz pułkownik z zaskakujšcym spokojem przyjšł sarkazm dyrektora i nowe rozkazy generał Smith. Thract wiedział, że jest to najmniejszy z jego problemów; prawdziwy kłopot sprawi ostatni punkt dzisiejszego programu. Następny głos zabrał dyrektor ds. Kontaktów ze Społeczeństwem. - Przykro mi, ale nie damy rady przeprowadzić teraz Plebiscytu Wo jennego, a tym bardziej go wygrać. Ludzie sš bardziej przerażeni niż kie dykolwiek, ale po prostu nie mamy na to czasu. - Belga skinęła głowš. Nie potrzebowała jakiego mšdrali, żeby to wiedzieć. Sam w sobie, rzšd Króla był doć autokratycznym ciałem. Lecz przez ostatnie dziewiętna cie pokoleń, od czasu konwencji Akord, jego władza cywilna została straszliwie ograniczona. Korona zachowała wyłšczne prawo własnoci do swych dziedzicznych posiadłoci, takich jak Dowództwo Lšdowe, miała też ograniczone prawo do nakładania podatków, straciła jednak wyłšcz ne prawo do drukowania pieniędzy czy też do wcielania swych poddanych do służby wojskowej. W czasie pokoju Przymierze działało wystarczajšco skutecznie. Sšdy finansowane były z systemu opłat, lokalne siły policyj ne wiedziały, że nie mogš być zbyt pobłażliwe, jeli chcš zachować jakš- kolwiek prawdziwš władzę. W czasie wojny... cóż, włanie tego miał dotyczyć Plebiscyt - chodziło o zawieszenie Przymierza na pewien okres. Rozwišzanie takie okazało się skuteczne podczas Wielkiej Wojny. Tym razem wszystko działo się tak szybko, że sama dyskusja nad Plebiscytem mogła przyspieszyć wybuch wojny. A konflikt jšdrowy trwałby zapewne nie dłużej niż jeden dzień. Generał Smith cierpliwie wysłuchała tych komunałów. Potem przyszła kolej na sprawy wewnętrzne. Belga zdała krótkie sprawozdanie z obecnych zagrożeń w kraju. Wszystkie w pewnym stopniu kontrolowano. Najwięcej kłopotów mogły im sprawić mniejszoci, które nie mogły pogodzić się z rozwojem techniki i zmianš sposobu życia. Niektórzy z tradycjonalistów na szczęcie nie stanowili już zagrożenia, zahibernowani we własnych otchłaniach. Inni zakopali się w głębokich kryjówkach, wcale jednak nie zamierzali tam spać; ci włanie niepokoili wywiad wewnętrzny. Przedsiębiorstwa budowlane zarzšdzane przez Hrunknera Unner-by'ego zdziałały nowe cuda. Nawet najstarsze miasta na północnym wschodzie miały już energię z elektrowni atomowych i - co równie ważne - osłoniętš, przystosowanš do życia przestrzeń. - Ale oczywicie tylko niewiele tych miejsc jest opancerzonych. Na wet lekkie uderzenie atomowe zabiłoby większoć tych ludzi, reszta za nie miałaby rodków do przeprowadzenia skutecznej hibernacji. - Lwia częć tych rodków została wykorzystana do budowy elektrowni i pod ziemnych farm. Generał Smith zwróciła się do pozostałych: - Jakie uwagi? Dyrektor ds. Kontaktów ze Społeczeństwem zaproponował wykup udziałów w przedsiębiorstwach zabezpieczonych przed uderzeniem jšdrowym; planował już życie po końcu wiata, chciwy cwaniaczek. Szefowa skinęła tylko głowš i zaproponowała, by Belga z cwaniaczkiem zbadali bliżej ten problem. Potem skreliła z programu zebrania raport wywiadu wewnętrznego, uznajšc tę sprawę za zamkniętš. - Pani generał? - Belga Underville podniosła rękę. - Chciałabym poruszyć jeszcze jednš sprawę. - Oczywicie, proszę. Underville otarła nerwowo usta. Teraz nie mogła się już wycofać. Cholera. Gdyby tylko nie było tu ministra finansów. - Ja... pani generał, do tej pory była pani bardzo, hm, wspaniałomyl na w zarzšdzaniu podrzędnymi operacjami. Pani zleca nam zadanie i po zwala je wykonywać. Byłam pani za to bardzo wdzięczna. Ostatnio jednak i - jak przypuszczam - często bez pani wiedzy ludzie z pani wewnętrznych służb składajš niezapowiedziane wizyty... - nocne najazdy, tak należało by to nazwać - ...w placówkach podległych mojemu dowództwu. Generał Smith skinęła głowš. - Zespół Lighthill. - Tak jest, pani generał. - Twoje własne dzieci. Rzšdzš się, jakby były inspektorami samego Króla. Miały mnóstwo szalonych, irracjonalnych wymagań, likwidowały dobre projekty, wyrzucały niektórych sporód jej najlepszych ludzi. To włanie, bardziej niż cokolwiek innego, kazało Beldze przypuszczać, że szalony mšż szefowej nadal ma na niš duży wpływ. Belga przysiadła niżej na swojej grzędzie. Nie musiała mówić już nic więcej. Victory Smith znała jš doć dobrze, by zrozumieć, że jest zirytowana. - Czy porucznik Lighthill znalazła podczas tych wizyt co istotnego? - W jednym przypadku. - Jeden doć poważny problem, na który Belga z pewnociš natrafiłaby sama w cišgu najbliższych dziesięciu dni. Widziała, że większoć zgromadzonych przy stole ludzi jest zaskoczonych jej skargš. Dwoje skinęło lekko w jej stronę. Thract nerwowo wystukiwał na stole jaki szalony rytm; wydawało się, że zaraz sprowokuje kłótnię. Nikt nie dziwił się temu, że to włanie jego służby stały się celem działań nepotycznej załogi Smith, ale na miłoć Boskš, niech trzyma gębę na kłódkę. Thract już miał tak kiepskie notowania, że jego wsparcie tylko pogorszyłoby jej sytuację. Szefowa przechyliła lekko głowę, milczała uprzejmie przez chwilę, czekajšc na komentarze innych. Wreszcie przemówiła: - Pułkowniku Underville, rozumiem, że pani ludzie mogš czuć się urażeni. Znajdujemy się jednak w bardzo trudnej sytuacji,*nacznie trud niejszej niż otwarta wojna. Potrzebuję specjalnych asystentów, ludzi, któ rzy mogš działać bardzo szybka i z którymi doskonale się rozumiem. Ze spół Lighthill działa bezporednio dla mnie. Proszę dać mi znać, jeli ich zachowanie przekroczy ustalone normy, lecz proszę także, by szanować nadane im przeze mnie uprawnienia. - Wydawało się, że mówi ze szcze rym żalem, ale jej słowa były jednoznaczne; Smith zmieniała ustalone od dziesięcioleci sposoby postępowania. Belga miała wrażenie, że szefowa wie o wszystkich postępkach jej koblików. Do tej pory minister finansów wyglšdała na znudzonš. Nizhnimor była bohaterkš wojennš; szła przez Ciemnoć ze Sherkanerem Underhil-l...
sunzi