Or_Diagnosta samochodowy.doc

OCENA RYZYKA ZAWODOWEGO

wg PN-N-18002

DIAGNOSTA  SAMOCHODOWY

Wstęp.

Ocena ryzyka zawodowego w została przeprowadzona w oparciu o wymagania polskiej normy PN-N-18002.

Pierwszym etapem w analizie ryzyka jest zebranie informacji dotyczących:

·        charakterystyki stanowiska pracy (lokalizacja, realizowane zadania),

·        charakterystyki osób pracujących na stanowisku ze szczególnym uwzględnieniem kobiet w ciąży, młodocianych, osób niepełnosprawnych,

·        stosowanych technologii i używanych materiałów,

·        wykonywanych czynności oraz czasu ich wykonywania,

·        źródeł zidentyfikowanych zagrożeń,

·        możliwych skutków zagrożeń,

·        stosowania środków ochronnych,

·        występowania chorób zawodowych, wypadków, itp. na analizowanym stanowisku.

Następnym etapem jest identyfikacja zagrożeń, która powinna obejmować:

·        określenie czynników szkodliwych i niebezpiecznych występujących na stanowisku pracy i ustalenie w jaki sposób mogą one oddziaływać na pracownika,

·        określenie wartości czynników szkodliwych i niebezpiecznych,

·        ustalenie czasu lub częstotliwości ekspozycji pracownika na zagrożenie,

·        określenie liczby osób narażonych.

              Równolegle z identyfikacją zagrożeń powinna być prowadzona wstępna ocena ich potencjalnych skutków. Przy prowadzeniu oceny należy skoncentrować się na najistotniejszych zagrożeniach mogących być przyczyną poważnych urazów lub chorób zawodowych.

Trzecim etapem w procesie analizy ryzyka jest oszacowanie ryzyka. Obejmuje ono przyporządkowanie miar poszczególnym elementom ryzyka – prawdopodobieństwu urazu i ciężkości urazu lub pogorszenia się stanu zdrowia (skutków).

W normie PN-N-18002 przedstawiona jest trójstopniowa skala szacowania ryzyka.

Tabela nr 1

Ciężkość następstw

·         Mała: „urazy i choroby, które nie powodują długotrwałych dolegliwości i absencji w pracy. Są to czasowe pogorszenia stanu zdrowia, takie jak niewielkie stłuczenia, zranienia, podrażnienia oczu, objawy niewielkiego zatrucia, bóle głowy, itp.”.

·         Średnia: „urazy i choroby, które powodują niewielkie ale długotrwałe lub nawracające okresowo dolegliwości i są związane z krótkimi okresami absencji.
Są to np. zranienia, oparzenia II-stopnia na niewielkiej powierzchni ciała, alergie skórne, nieskomplikowane złamania, zespoły przeciążeniowe układu mięśniowo-szkieletowego (np. zapalenie ścięgna)”.

·         Duża: „urazy i choroby, które powodują ciężkie i stałe dolegliwości lub śmierć.
Są to np. oparzenia III stopnia, oparzenia II stopnia dużej powierzchni ciała, amputacje, skomplikowane złamania z następową dysfunkcją, choroby nowotworowe, toksyczne uszkodzenia narządów wewnętrznych i układu nerwowego w wyniku narażenia na czynniki chemiczne, zespół wibracyjny, zawodowe uszkodzenia słuchu, astma, zaćma, itp.”

Prawdopodobieństwo urazu

·         Mało prawdopodobne: zalicza się te następstwa zagrożeń, które nie powinny nastąpić podczas całego okresu aktywności zawodowej pracownika.

·         Prawdopodobne: mogą wystąpić nie więcej niż kilkakrotnie w ciągu okresu aktywności zawodowej pracownika.

·         Wysoce prawdopodobne: mogą wystąpić wielokrotnie podczas aktywności zawodowej pracownika.

Dla takich wartości jak hałas, zapylenie czy oświetlenie, będących wartościami mierzalnymi, do oszacowania ryzyka można zastosować poniższą tabelę.

Tabela nr 2

Pmax – wartość dopuszczalna wielkości charakteryzującej narażenie (NDS - najwyższego dopuszczalnego stężenia lub NDN – najwyższego dopuszczalnego natężenia).

              Po oszacowaniu ryzyka wyznaczamy jego dopuszczalność. Znając wartość ryzyka (duże, średnie, małe) możemy stwierdzić czy jest ono dopuszczalne czy niedopuszczalne i na podstawie tego określić niezbędne działania dotyczące organizacji stanowiska pracy.

Możemy to zrobić przy pomocy tabeli nr 3.

Tabela nr 3 (źródło: PN-N-18002)

Ostatnim etapem, który jest pochodną procesu oceny ryzyka, są działania korygujące, które mają na celu zredukować ryzyko do poziomu dopuszczalnego. Działań korygujących dokonuje się poprzez:

·        upewnienie się o istniejącym zagrożeniu i jego wielkości w wyniku sprawdzenia stanu technicznego wyposażenia przed jego użyciem, dokładną ocenę warunków w miejscu wykonywania zadań, dokonanie pomiarów ochronnych,

·        wyeliminowanie niepełnowartościowego materiału,

·        zastosowanie zabezpieczeń, osłon stających się przegrodą pomiędzy źródłem zagrożenia a organizmem człowieka,

·        zastosowanie niezbędnych środków ochrony indywidualnej przez poszczególnych pracowników,

·        opracowanie szczegółowych procedur bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności pomimo zagrożenia,

·        zapewnienie pracownikom specjalnej wiedzy, umiejętności oraz sprzętu pozwalającego na bezpieczne wykonanie czynności.

Przy redukcji ryzyka należy kierować się zasadą, aby w pierwszej kolejności eliminować zagrożenie, mogące powodować najcięższe skutki. Następnie redukujemy prawdopodobieństwo wystąpienia urazu lub pogorszenia stanu zdrowia. Po wprowadzeniu zmian korygujących należy dokonać ponownej analizy i oceny ryzyka.

1.     Wymagania ogólne dla stanowiska pracy diagnosty.

Diagnostyk samochodowy

Diagnostyk samochodowy rozpoznaje stan techniczny pojazdów bez ich demontażu lub tylko z demontażem częściowym bez naruszenia podstawowego funkcjonowania połączeń elementów, z wykorzystaniem specjalnej aparatury techniczno-pomiarowej i metod badań diagnostycznych. Ocenia on stan techniczny poszczególnych układów i zespołów pojazdów mechanicznych na podstawie porównania wartości parametrów stanu z wartościami parametrów określonych przez producenta. Kontroli na wydzielonych stanowiskach mogą podlegać między innymi:

·              hamulce (nożny i ręczny),

·              geometria układu kierowniczego i zawieszenia,

·              układy przenoszenia napędu (np. paski rozrządu, klinowe itd.),

·              układy wtryskowe i zapłonowe silnika,

·              skład spalin,

·              ciśnienie sprężania silnika i podciśnienie w rurze dolotowej,

·              amortyzatory,

·              ustawienia świateł,

·              sygnalizacja świetlna i dźwiękowa,

·              stan instalacji elektrycznej,

·              akumulator.

Celem prac diagnostycznych jest określenie stanu technicznego pojazdu oraz kwalifikowanie jego lub jego zespołów do dalszych czynności regulacyjnych, naprawczych lub nawet kasacyjnych.
 

Wyposażenie do prowadzenia prac

Diagnostyk samochodowy wykorzystuje w swojej pracy szereg wyspecjalizowanych urządzeń, takich jak:

·              stetoskopy (do osłuchiwania silnika),

·              ciśnieniomierze i mierniki podciśnienia,

·              stanowiska do wykrywania i usuwania uszkodzeń w instalacji elektrycznej, w tym testery elektronicznych urządzeń sterujących np.: do pomiarów układów zapłonowych i wtryskowych,

·              urządzenia do badania sprawności i szybkości działania układu hamulcowego np.: stanowiska rolkowe,

·              urządzenia do badania stanu technicznego amortyzatorów z wykorzystaniem metody drgań swobodnych lub wymuszonych,

·              wyważarki do elementów wirujących samochodu,

·              przyrządy do kontroli geometrii podwozi samochodowych,

·              urządzenia do kontroli i regulacji geometrii zawieszenia,

·              urządzenia do badania układów napędowych,

·              urządzenia do analizy spalin (pomiar składu spalin, przestawne odsysacze spalin),

·              testery akumulatorów,

·              urządzenia do kontroli i ustawiania świateł,

·              przyrządy do kontroli ciśnienia sprężania silników, do diagnostyki układów wtryskowych oraz gaźnikowych,

·              suwmiarki, mikrometry, średnicówki, szczelinomierze

·              urządzenia do wykrywania nadmiernego zużycia łożysk w kołach pojazdów

·              testery świec żarowych do silników Diesel`a.

Oprócz tego diagnostyk samochodowy w swojej pracy wykorzystuje:

Ø      narzędzia ręczne np.: klucze oczkowe i nasadowe, wkrętaki, klucze dynamometryczne

Ø      narzędzia ręczne zmechanizowane (pneumatyczne i elektryczne) np.: klucze, wkrętarki, pistolety do przedmuchiwania

Ø      kanały

Ø      urządzenia wentylacyjne (np. odciągi)

...