Ahern Jerry - Krucjata 012 - Rebelia.pdf - ebooki Wojenne (piotredmundowicz3) - piotredmundowicz3

JERRY AHERN

REBELIA

C YKL : K RUCJATA TOM 12

(P RZEŁOŻYŁA : I WONA Z AKRZEWSKA )

PROLOG

John Rourke siedział w otwartych drzwiach ładowni helikoptera. Miejsce przy sterach

zajmowała Natalia Tiemierowna. Wyraźnie widzieli rysującą się na horyzoncie sylwetkę. ”Edena 2”.

W odległości mili od nich leciał drugi helikopter, pilotowany przez Kurinamiego. Krople gęstego

deszczu nie ograniczały już widoczności, tak że bez trudu mogli go dojrzeć. Przy trzecim śmigłowcu,

znajdującym się na ziemi, stał dowódca statku kosmicznego ”Eden l”, a zarazem głównodowodzący

”Projektu Eden” - kapitan Christopher Dodd.

Pasy przewieszone przez lewe ramię Johna podtrzymywały karabin M-16. Dwa podobne,

zabezpieczone przed przesuwaniem się, leżały w zasięgu ręki.

W słuchawkach zabrzmiał głos Natalii:

- John, ani śladu jednostek Władymira. Nie ma też innych śmigłowców.

- To dzięki nazistom - skomentował Rourke. - Oby tak pozostało.

”Eden 2” był coraz bliżej zaimprowizowanego pasa startowego. Wyglądało na to, że tym razem

obejdzie się bez przykrych niespodzianek - jak dotąd żaden sowiecki śmigłowiec wyposażony w

nowoczesną broń pokładową nie próbował im przeszkodzić, nikt nie usiłował ich zestrzelić. W

pobliżu nie krążył płonący helikopter z uwięzionym we wnętrzu najbliższym przyjacielem Johna,

Paulem Rubensteinem.

Zarówno John z Natalią jak i Kurinami znajdowali się na pokładach helikopterów skradzionych

Rosjanom . Nie było to podyktowane względami bezpieczeństwa - użyli ich bardziej dla zasady niż z

konieczności. Tuż po wyładowaniu ”Edena l” Karamazow zniknął, jakby rozpłynął się w powietrzu.

Od tego czasu nie odnotowano jakichkolwiek wrogich akcji.

Rourke nie przytrzymywał rękami leżącego na kolanach karabinu. Dłonie Johna wciąż krwawiły,

a każde poruszenie sprawiało mu dotkliwy ból.

Wstrząsnął nim dreszcz. Strumień powietrza wytwarzającego siłę nośną był lodowaty. Skórzana

kurtka lotnicza nie chroniła przed zimnem. Nie zdążył wcześniej się przebrać; przemoczone ubranie

schło na nim teraz, potęgując uczucie chłodu. Uśmiechnął się nieznacznie - jako lekarz powinien

bardziej dbać o swoje zdrowie.

Skupił uwagę na ”Edenie 2”. Ogłuszający huk wskazywał, że statek zwalnia, przekraczając

barierę dźwięku.

Spojrzał w dół. Dostrzegł podskakujące i wymachujące rękami figurki ludzi. To przebudzony

personel ”Edena l” pozdrawiał nadlatujący prom. Z ziemi nie dochodziły żadne odgłosy, ale

domyślał się, że rozbrzmiewają tam liczne okrzyki. Pewnie też modlili się w duchu o szczęśliwe

lądowanie statku.

”Eden 2” sunął teraz tuż nad linią horyzontu. ”Czy nie jest za nisko?” - zaniepokoił się Rourke.

- Powoli... - wyszeptał.

- Co, John? - odezwała się Natalia. - Nic takiego. Mówiłem do siebie.

- Mam nasłuch z ”Edena 2” . Przełączę ich na inne pasmo.

Usłyszał trzaski, gdy Natalia zmieniała częstotliwość, potem w eterze rozległ się głos

Christophera Dodda mówiącego z ziemi:

- W porządku, Ralph. Powinieneś unieść dziób o parę stopni.

- Roger, Chris, już poprawione. Zmniejszani obroty. Schodzę.

Rourke zdał sobie sprawę, że wstrzymuje oddech. Z wysiłkiem odwrócił wzrok od lądującego

promu. Rozejrzał się po niebie, szukając śladów nieprzyjaciela Na ”Edenie 2” znajdowały się

dwadzieścia trzy osoby. Oprócz trzech obsługujących prom wszyscy byli pogrążeni w kriogenicznym

śnie, w który zapadli dokładnie w chwili nastania Nocy Wojny, pięć wieków temu.

”Dwadzieścia trzy osoby”.

Nadal wstrzymywał oddech. Nieomal czuł zgrzyt wysuwanego podwozia, chociaż nie mógł go

słyszeć.

Znowu popatrzył na ziemię. Wydawało mu się, że widzi Sarah machającą niebieską chustką.

Zobaczył wyraźnie Elaine Halwerson. Jej czarna twarz odcinała się od reszty tłumu.

”Eden 2” zwalniał. Pas startowy był wolny. Wcześniej od-holowano ”Edena l”, robiąc miejsce

dla następnego statku.

Zwalniał...

Koniec. Zatrzymał się. John głęboko odetchnął. Kolejna grupa wylądowała bezpiecznie. Prawie

bezludna Ziemia znowu zyskiwała mieszkańców. Może uda się coś odbudować.

- Po wszystkim - usłyszał szept Natalii w słuchawkach.

Nie odezwał się.

ROZDZIAŁ I

Jim Hixon, lekarz pokładowy ”Edena l”, z pewnością znał swój fach. Gdy tylko powrócił do

życia po długim okresie hibernacji, błyskawicznie zorientował się w sytuacji. Zarządziwszy

dodatkową transfuzję dla Michaela, natychmiast zajął się Paulem Rubensteinem. Sarah pełniła

obowiązki pielęgniarki. John, mając zabandażowane obie ręce, nie mógł pomóc doktorowi. Służył

mu jedynie jako konsultant.

Hixon zdjął bandaże z jego rąk. Obejrzał oparzenia i otarcia. John uśmiechnął się, widząc

rumieniec na twarzy Natalii, gdy Hixon chwalił sposób, w jaki opatrzyła jego rany. ”Ja nie zrobiłbym

tego lepiej” - powiedział, po czym poprosił Natalię o ponowne zabandażowanie, co rozbawiło

Johna. Sam, będąc lekarzem, wiedział, że słowa te, chód wypowiedziane szczerze, zabrzmiały jak

pusty komplement Lekarze rzadko wykonywali opatrunki i nigdy tak dobrze, jak pielęgniarki.

Deszcz ustał. Rourke wyszedł poza obręb obozu. Usiadł na szerokim, płaskim kamieniu, obok

położył karabin. W umieszczonych pod pachą kaburach Alessi miał dwa nierdzewne pistolety typu

Detonic kaliber 45 - zwane popularnie detonikami. Jego dłonie nie były w pełni sprawne, wątpił

więc, czy w razie potrzeby zdoła w porę wydostać broń z kabury. Za to maszynowy karabin C AR-15

znajdował się w zasięgu ręki.

”Eden 2” wyładował w godzinę po tym, jak deszcz przestał padać. Przybycia czterech

pozostałych promów kosmicznych spodziewano się w ciągu najbliższych dwu dni. Wskutek nalegań

Johna Dodd, Lerner i Styles zajęli się zorganizowaniem patroli mających zapewnić bezpieczeństwo.

W ich skład wchodzili budzący się stopniowo pasażerowie promów. John, który jako jedyny spośród

członków ”Projektu Eden” przebywał już wcześniej w kriogenicznym uśpieniu, zdawał sobie sprawę

z ograniczonych możliwości i nie najlepszej kondycji fizycznej niedawno obudzonych. Nawet Jim

Hixon, operując Paula, musiał co jakiś czas przerywać, żeby usiąść i odpocząć.

Pięć wieków zatrzymania funkcji życiowych organizmu, bezczynności i bezruchu - ludzkie ciało

wymagało czasu, aby powrócić po tym do pełnej sprawności.

Rourke zapalił cienkie, ciemne cygaro. Trzymał je w zaciśniętych zębach, podrzucając

zapalniczkę Zippo. W świetle księżyca można było prawie odczytać wygrawerowane na niej inicjały

JTR. Chowając zapalniczkę do kieszeni, zaciągnął się głęboko dymem z cygara. Było dobre, jak

wszystkie, które robiła dla niego Annie wiedząc, że nie może się bez nich obyć. Chyba dlatego tak

bardzo mu smakowały, że stanowiły dzieło rąk jego córki. Niezależnie od tego postanowił ograniczyć

palenie. Nie wpływało to najlepiej na jego zdrowie, a przecież idealna kondycja fizyczna jest mu

niezbędna, szczególnie teraz, w nadchodzącym czasie.

John zamyślił się. Próbował uporządkować fakty.

Michael powracał do sił dzięki transfuzjom, a także, co musiał przyznać, jego własnym

chirurgicznym umiejętnościom. Rany Paula powinny się również szybko zagoić, mimo że był

osłabiony znaczną utratą krwi. Obaj zresztą mieli doskonałą opiekę. Michaela nie odstępowała

Madison - dziewczyna, którą ocalił przed ludożercami, gdy ci otaczali Arkę. Dziś nosiła w łonie

Ahern Jerry - Krucjata 012 - Rebelia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: