059 - Śmierć w żlebie Kirkora.pdf - Ewa wzywa 07 - piotredmundowicz3

Garbata linia Giewontu rysowała się wyraźnie na

bezchmurnym niebie.

Nagle na tło błękitu wyskoczyła sylwetka człowieka,

zamachała w powietrzu bezwładnymi ramionami i runęła w

dół, z głośnym klaśnięciem uderzając w dno skalnego

wąwozu.

- Teraz przeleciała! — zawołał ktoś w górze.

Porucznik Jan Dudziak z Komendy Miejskiej w

Zakopanem poprawił lewy but tkwiący w kamiennym

wyżłobieniu i wcisnął obok prawą stopę. Stok był bardzo

pochyły i mimo ubezpieczającej liny, którą związano oficera z

ratownikiem GOPR-u, nie mógł on uznać tej formy

urzędowania za zbyt wygodną. Porucznik nadzorował

czynności śledcze: w Żlebie Kirkora przeprowadzano

eksperyment z manekinem, zrzucanym z występu skalnego.

Był upał sierpniowy, samo południe. Porucznik Dudziak,

sierżant Stanisław Książek, fotograf milicyjny i ratownicy

GOPR-u, którzy pomagali przy przeprowadzaniu

eksperymentu, musieli często ocierać pot z czoła, żeby móc

dokładnie obserwować złowieszczy lot manekina w przepaść,

robić zdjęcia d notatki. W kalendarzu widniała data 5

sierpnia.

Przedwczoraj, to jest 3 sierpnia, z pensjonatu wczasowego

„Krokus” zaginęła dwudziestodwuletnia Anna Zemanek,

przybyła z Krakowa 1-go tegoż miesiąca. Zamieszkali w

„Krokusie” wczasowicze wybrali się 3 sierpnia, zaraz po

śniadaniu, na wycieczkę bryczkami na Cyrhlę. Tam opalali

się, odbyli spacer do Toporowych Stawów, zjedli obiad i na

kolację wrócili do pensjonatu. Anna Zemanek nie wzięła

udziału we wspólnej wycieczce. Po śniadaniu wyruszyła

gdzieś samotnie, nie mówiąc nikomu dokąd. Kiedy nie wróci-

ła tego dnia na kolację oraz następnego na śniadanie,

kierowniczka pensjonatu „Krokus”, Halina Gałaj,

zawiadomiła milicję zakopiańską i Górskie Ochotnicze

Pogotowie Ratunkowe.

Ale zaginionej nie zdołali odnaleźć ani ratownicy, ani

funkcjonariusze milicji. Czwartego sierpnia przed południem

ze szczytu Giewontu wypatrzył przypadkowo przez lornetkę

jej zwłoki przygodny turysta, który zawiadomił GOPR na

Hali Kondratowej. Natychmiast zorganizowano wyprawę i

już o godzinie trzeciej ratownicy GOPR-u w Żlebie Kirkora

znaleźli ciało młodej dziewczyny z widocznymi obrażeniami

zewnętrznymi, doznanymi podczas upadku na skały.

Ratownik Smreczyński zlustrował, jak to było w zwyczaju,

dokładnie okolicę, gdzie leżały zwłoki i pewna okoliczność

wydała mu. się zastanawiająca.

Lekkomyślni turyści niejeden raz próbowali zejść północną

stroną Giewontu przez Żleb Kirkora na dół do Doliny

Strążyskiej i niejedna taka wyprawa skończyła się śmiercią.

Stok w tym miejscu, pozornie względnie łatwy do przejścia,

był w rzeczywistości drogą niezwykle trudną dla

nieprzygotowanego i niedoświadczonego turysty.

Można byłoby zatem przypuszczać, że nastąpił po prostu

jeszcze jeden tragiczny epilog nieprzemyślanej, samotnej wy-

prawy górskiej, gdyby nie fakt, że zwłoki znaleziono około

pięćdziesięciu metrów od zagłębienia Żlebu, na linii w ogóle

niemożliwej do pieszego sforsowania bez odpowiednich

umiejętności i wyposażenia. Mierząc w górę od punktu

znalezienia zwłok, najbliższym miejscem dostępnym dla

nietatennika był występ skalny, odchodzący od ścieżki,

wiodącej ze szczytu. Pod występem, mniej więcej w odległoś-

ci piętnastu metrów, umiejscowiona była kamienna półka,

zaś pod nią stroma przepaść, głęboka na dziesiątki metrów.

Zwłoki znaleziono w przepaści. Dziewczyna mogłaby,

wskutek nieostrożnego stąpnięcia, spaść tutaj z owej

kamiennej półki, wykluczone było jednak, aby się na tę półkę

dostała, spadając natomiast z położonego wyżej występu

skalnego, upaść powinna na półkę, nie do przepaści.

- W jednym tylko, a raczej w dwóch wypadkach — orzekł,

dzieląc się z milicją swymi przypuszczeniami, ratownik

Smreczyński — piało zabitej znaleźć się powinno w miejscu,

gdzie leżało: albo gdyby, stojąc na skalnym występie,

próbowała wykonać daleki skok z odbicia, albo — gdyby

została przez kogoś silnie popchnięta...

Eksperyment trwał. Manekin wywindowano na lince do

góry.

- Jeszcze raz — porucznik wydał polecenie przez

radiotelefon. — Zsunąć lekko!

Ciemna sylwetka znów zamajaczyła w powietrzu. Tym

razem upadła nisko, na kamienną półkę.

Milicyjny fotograf pstryknął migawką.

Sierżant Książek przyczepił linkę do manekina. Widać było

wyraźnie, że przy tej ekspozycji stoku nie czuł się dobrze,

choć starał się nadrabiać miną. Ten stary zakopiańczyk

przyzwyczajony był do wysokości raczej poniżej Kuźnic i nie

wykazywał ani tego zainteresowania górami, ani kondycji,

którą mógł pochwalić się porucznik, wyróżniający się w

slalomie zawodnik.

- Można wciągać!

Próbę powtarzano wielokrotnie. Manekin, zsunięty ze

skały, zawsze spadał na półkę, zepchnięty — leciał do

przepaści.

- Widzi porucznik, że miałem rację — zapewniał

Smreczyński.

Ekipa likwidowała się. Fotograf chował do plecaka aparaty,

składano liny. Wkrótce ruszono w kierunku przełęczy.

Od strony Strążyskiej błysnęły gorące promienie słońca.

- Co wy na to, sierżancie? — zagadnął porucznik Dudziak,

zrównawszy krok z lekko zasapanym Książkiem.

059 - Śmierć w żlebie Kirkora.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: