Egan Jennifer - Niewidzialny cyrk.pdf

(1666 KB) Pobierz
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
849262199.001.png
Egan Jennifer
Niewidzialny cyrk
Phoebe O'Connor, latem roku 1978 osiemnastolatka, jest zbyt młoda, by pamiętać
czasy dzieci-kwiatów, ale wystarczająco dorosła, aby wyczuwać ich niepokojący
wpływ. Dręczy ją obsesja na punkcie starszej, charyzmatycznej siostry Faith, tragicznie
zmarłej we Włoszech w roku 1970. Poszukując prawdy o życiu i śmierci Faith, Phoebe
postanawia odtworzyć jej ostatnią podróż po Europie, aż do miejsca jej śmierci. Owe
poszukiwania prowadzą jednak do odkrycia prawd bardziej złożonych i niepojących,
niż sobie tego życzyła, a dotyczących nie tylko siostry, ale i całego jej pokolenia.
„...w obecnej erze, kiedy obraz ważniejszy jest od tematu, kopia od oryginału, imaginacja od
rzeczywistości, a pozory od istoty rzeczy... sama iluzja jest w tych czasach świętością, prawda zaś
profanacją... tak więc najwyższa forma iluzji jest najwyższą formą świętości".
— Ludwig Feuerbach
„Euforia jest wędrówką wewnętrznej duszy ku morzu, poza domy — poza przylądki — ku głębokiej
Wieczności — ..."
— Emily Dickinson
C ZĘŚĆ PIERWSZA
R OZDZIAŁ PIERWSZY
Phoebe poznała po ciszy, że się spóźniła. Idąc przez bujny, spowity mgłą park, nie słyszała niczego
poza kapaniem kropel spływających po liściach paproci i palm. Kiedy wyszła na otwartą przestrzeń,
widok rozległej pustki zbytnio jej nie zaskoczył.
Trawa świeciła denerwująco jaskrawą zielenią. Usłana była śmieciami — słomkami i niedopałkami
papierosów — a tu i ówdzie widać było brudne, porzucone, nasiąknięte deszczem koce.
Phoebe wcisnęła ręce do kieszeni i ruszyła na przełaj przez rozległą polanę, starannie omijając nagie
plamy błota. Trawiasta połać otoczona była wieńcem drzew typowych dla wybrzeża: wygiętych od
wiatru i sękatych, a jednocześnie zaskakująco symetrycznych; podobnych do postaci z trudem
utrzymujących równowagę pod brzemieniem ciężkich tac.
Na dalekim krańcu pola widać było kilka sylwetek w wojskowych kurtkach, zajętych rozbieraniem
sceny. Raz po raz jedna z nich znikała między drzewami, niosąc elementy konstrukcyjne w stronę
alejki, na której Phoebe dostrzegła ciemny kształt ciężarówki.
Podeszła do mężczyzny i kobiety trzymających na ramionach zwoje pomarańczowych przewodów.
Phoebe czekała grzecznie, aż skończą rozmawiać, ale miała wra-
Zgłoś jeśli naruszono regulamin