Srodki napadu powietrznego.doc

ŚRODKI NAPADU POWIETRZNEGO

„Latanie to dobry sport, lecz dla armii samolot jest bezużyteczny”

Gen. Ferdinand Foch

Do środków napadu powietrznego zalicza się wszelkiego rodzaju samoloty (zarówno pilotowane, jak i bezpilotowe), śmigłowce oraz inne aparaty latające (w tym rakiety skrzydlate, motoszybowce itp.)

Podręcznik „Powszechna obrona przeciwlotnicza wojsk” MON 1988

Wysokości z jakich prowadzone są działania dzieli się na:

- bardzo małe – poniżej 200m

- małe – od 200 do 1000m

- średnie – od 1000 do 4000m

- duże – 4000 do 12000m

- stratosferyczne – powyżej 12000m

Do głównych źródeł powstania zagrożeń powietrznych należy zaliczyć militarne oddziaływanie ŚNP, przy czym środki napadu powietrznego to zarówno nosiciele środków rażenia, jak również same środki rażenia mogące w jakikolwiek sposób oddziaływać na cele lądowe, powietrzne i morskie. (11.09.)

Ogólna klasyfikacja środków napadu powietrznego

A. Radomski „Powszechna obrona powietrzna”, AON 2006

ŚRODKI NAPADU POWIETRZNEGO

Ogólnie można przyjąć, że zagrożenie wojsk będących w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem tworzyć będą najczęściej:

- śmigłowce bojowe;

- samoloty szturmowe;

- bezzałogowe aparaty latające.

Największe zagrożenie dla obiektów i wojsk znajdujących się w obszarze tyłowym (głębi operacyjnej) stanowić będą:

- samoloty myśliwsko-bombowe;

- rakiety skrzydlate;

- rakiety balistyczne.

Gwałtowny rozwój środków napadu powietrznego w połączeniu z precyzją i dużą siłą rażenia powoduje, że zagrożenie powietrzne obejmuje obecnie już całe rejony i obszary działania wojsk, co oznacza w praktyce, że żaden element ich ugrupowania bojowego czy operacyjnego nie może czuć się bezpieczny, ponieważ jest osiągalny dla większości współcześnie eksploatowanych środków napadu powietrznego.

SAMOLOTY

- Samoloty myśliwskie;

- Samoloty myśliwsko-bombowe;

- Samoloty bombowe;

- Samoloty szturmowe;

- Samoloty rozpoznawcze;

- Samoloty wielozadaniowe;

- Samoloty WRE;

- Samoloty transportowe;

- Samoloty wczesnego ostrzegania.

Samoloty myśliwskie – używane do wywalczenia i utrzymania przewagi w powietrzu przez zwalczanie w powietrzu samolotów, śmigłowców i środków bezpilotowych przeciwnika. Wyposażone w broń lufową i rakiety. Mogą również służyć między innymi do rozpoznania, niszczenia celów naziemnych, eskortowania.

Samoloty bombowe – używane do niszczenia, obezwładniania i dezorganizacji ważnych obiektów  naziemnych, morskich o znaczeniu strategicznym i operacyjnym. Wyposażone w konwencjonalne i jądrowe środki rażenia.

Samoloty myśliwsko – bombowe – do zwalczania obiektów naziemnych (nawodnych), przede wszystkim ruchomych, o znaczeniu taktycznym i operacyjnym. Również do rozpoznania i zwalczania w powietrzu samolotów, śmigłowców i środków bezpilotowych przeciwnika. Wyposażone w pociski rakietowe, rakiety, bomby, działka. Również do przenoszenie broni niekonwencjonalnej.

Samoloty szturmowe – do bezpośredniego wsparcia lotniczego wojsk lądowych. Do zwalczania obiektów naziemnych (pancernych i przeciwpancernych) przeciwpancernych znaczeniu taktycznym, rozmieszczonych w pobliżu linii styczności. Mogą być również wykorzystywane do zwalczania celów powietrznych, rozpoznania oraz stawiania zapór minowych z powietrza. Uzbrojone w rakiety, pociski rakietowe, bomby, broń lufową.

W ostatnich latach często używa się pojęcia samolotów wielozadaniowych, które łączą w sobie cechy poszczególnych samolotów przez możliwość wyposażenia ich w różne warianty uzbrojenia, przenoszenia różnych środków bojowych, a także realizacji różnych zadań, nie tylko bojowych.

ŚMIGŁOWCE

Zadanie:

- walka z celami opancerzonymi;

- wsparcie ogniowe wojsk lądowych i powietrzno-szturmowych;

- taktyczne rozpoznanie powietrzne.

Taktyka działania:

Atak z lotu poziomego – dojście do celu na możliwie małej wysokości z maksymalną prędkością. Zwiększenie wysokości w odległości nieco przewyższającej zasięg uzbrojenia, w celu wykrycia obiektu uderzenia. Po wykryciu i rozpoznaniu celu odpalenie pocisków przeciwpancernych, ogień z działek, granatników i karabinów maszynowych. Po odpaleniu pocisków samonaprowadzających się wykonanie manewru przeciwartyleryjskiego (przeciwrakietowego).

Atak z zawisu – stwarza warunki do wykonania uderzenia z maksymalnych odległości, bez zbliżania się do celu.

- nabór wysokości  około 5s;

- wykrycie i rozpoznanie celu 10-20s;

- wycelowanie i odpalenie pocisku przeciwpancernego 5s;

- ewentualne naprowadzenie ppk na cel 10-15s.

- zejście na małą wysokość około 5s.

Łączny czas ataku śmigłowca przy użyciu ppk może wynosić 35 do 50s.

Śmigłowce mogą wykonywać szereg zadań, takich jak:

- wysadzać desanty taktyczne, grupy dywersyjne rozpoznawcze na tyły przeciwnika i zabezpieczać ich działanie;

- przerzucać pododdziały i oddziały w rejon działań bojowych;

- prowadzić bezpośrednie wsparcie ogniowe wojsk na polu walki;

- stawiać zapory minowe i zasłony dymne, prowadzić oświetlenie pola walki nocą;

- prowadzić rozpoznanie na korzyść wojsk i specjalne oraz korygować ogień artylerii;

- brać udział w przeciwdziałaniu radioelektronicznym;

- zabezpieczać dowodzenie i łączność, przerzuty wojsk i środków zabezpieczenia materiałowo-technicznego w granicach strefy działań bojowych.

Ponadto nowoczesne śmigłowce:

- mogą być używane całą dobę;

- mogą prowadzić ogień bez kontaktu wzrokowego z celem (kamery, podświetlanie celu);

- mogą prowadzić ogień poza zasięgiem lufowych środków plot;

- całkowity czas widoczności w czasie ataku może nie przekraczać 10s;

- uzbrojenie – bomby, rakiety p-z, działka,km,broń nowej technologii;

- prędkości poruszania 0- 150m/s;

- mogą posiadać systemy uniemożliwiające wykrycie w podczerwieni i inne..