Barbara Aho (Watch Unto Prayer), tłumaczenie i opracowanie: Radtrap
* * *
“Zemsta Dagoberta” jest magazynem wydawanym przez Ordo Lapsit Exillis, towarzystwo pragnące odtworzenia dynastii Merowingów – władców przyszłego Rządu Światowego.
“Nazwa magazynu “Zemsta Dagoberta” mówi nie tylko o zemście Merowingów na kościele katolickim który zdradził ich w przeszłości, lecz symbolizuje również walkę podjętą przez wszystkich członków starożytnej linii krwi Świętego Grala (sięgającej swymi korzeniami do, jak wierzymy, początków cywilizacji), jedynych prawnych posiadaczy danej przez Boga wolności, przeciwko siłom które w każdym okresie historycznym próbowały odebrać te prawa [naszej] linii krwi, w celu zdobycia władzy absolutnej.”
Ordo Lapsit Exillis twierdzi że jest “niewidzialnym kolegium oddanym sprawie odzyskania Kamienia który spadł z Niebios, nazwanego przez naszych przodków “Gralem”. Ich opis tego czym jest Gral powinien dać czytelnikom wskazówki co do prawdziwego zródła pochodzenia Merowingów.
“O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów! A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym. ” (Izajasza 14:12-14)
Bezsprzecznie – herezja o małżeństwie Jezusa i Marii Magdaleny jest jedynie wykrętem i przykrywką dla prawdziwego zródła pochodzenia tego co Merowingowie nazywają boskim pochodzeniem swego dziedzictwa. Protoplastami “starożytnej linii krwi Świętego Grala sięgającej swymi korzeniami do początków cywilizacji” były upadłe anioły spółkujące z ludzkimi kobietami jak napisano w Księdze Rodzaju 6: 1,2 ” A kiedy ludzie zaczęli rozmnażać się na ziemi i rodziły im się córki, ujrzeli synowie boży, że córki ludzkie były piękne. Wzięli więc sobie za żony te wszystkie, które sobie upatrzyli.”
Według hebrajskich zródeł w Navigating the Bible, synowie boży to “Tytani. Nefilim po hebrajsku oznacza dosłownie “upadli”. Zostali tak nazwani ponieważ byli synami upadłych aniołów (Targum Yonathan).” Te demoniczne korzenie Merowingów są potwierdzone w eseju Edouarda de Legionnaire w “Zemście Dagoberta“: “Biologiczna Podstawa dla Elitaryzmu i “Boskiego Prawa” do Rządzenia“:
“Niezwykle ważnym elementem Boskiego Prawa jest to, że pochodzi ono od Boga lub też “bogów”. Kim byli ci bogowie? Autorzy tacy jak Zecharia Sitchin, Sir Laurence Gardner czy Nicholas de Vere są święcie przekonani że lud królewski został zapoczątkowany przez wysoce zaawansowaną rasę istot zwanych Annunaki, znanych też w Starym Testamencie jako Nefilim. To oni mieli stworzyć rasę ludzką i krzyżować się z jej częścią w celu stworzenia kasty rządzącej, która po dziś dzień sprawuje kontrolę nad Ziemią. Te niebiańskie istoty były na przestrzeni wieków identyfikowane jako smoki, elfy, faerie, gnomy, nimfy, chochliki, anioły, demony, diabły, wiedzmy, giganci, wampiry, wilkołaki i inne mityczne istoty. Niektórzy, jak Gardner i Sitchin, twierdzą że są to przybysze z innej planety. Inni, jak de Vere, mówią że są to istoty między-wymiarowe lub mieszkańcy Pustej Ziemi.” (323)
Według Księgi Henocha przetłumaczonej przez Richarda Laurenca, “Nefilim mieli zejść z Góry Hermon.”
Kiedy ludzie rozmnożyli się, urodziły im się w owych dniach ładne i piękne córki.Ujrzeli je synowie nieba, aniołowie, i zapragnęli ich. Jeden drugiemu powiedział: “Chodźmy, wybierzmy sobie żony z córek ludzkich i spłodźmy sobie dzieci”.Szemihaza, który był ich dowódcą, powiedział do nich: “Obawiam się, że może nie zechcecie tego zrobić i że tylko ja sam poniosę karę za ten wielki grzech”.Wszyscy odpowiadając mu rzekli: “Przysięgnijmy wszyscy i zwiążmy się przekleństwami, że nie zmienimy tego planu, ale doprowadzimy zamiar do skutku”.Następnie wszyscy razem przysięgli i związali się wzajemnie przekleństwami.Był o ich wszystkich dwustu. Zstąpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali ją górą Hermon, albowiem na niej przysięgali i związali się wzajemnie przekleństwami. (Henocha 6: 1-5)
Góra Hermon
“Jak napisano w zwojach znad Morza Martwego: “za czasów Jareda, dwustu Strażników “zstąpiło” na Ardis – szczyt góry Hermon – mityczną lokację utożsamianą z potrójnym wierzchołkiem Jebel esh Sheikh (Góra Hermon w jęz. arabskim), góry znajdującej się w najdalej wysuniętym na północ punkcie starożytnej Palestyny.” (The Watchers – Strażnicy)
Zwoje znad Morza Martwego zawierają najwcześniejszą wersję Księgi Henocha, odrzuconej przy ustalaniu kanonu Pisma Świętego. Zwoje są dziełem monastycznej (mniszej) społeczności Esseńczyków z Qumran, będącej prawdopodobnie plemieniem apostatów Dan którzy przejęli przedpotopowe tradycje pogańskie i kult Baala od Kanaanejczyków. Miejsce na które zstąpili Nefilim – Góra Hermon na północy Izraela, zwana też Górą Syjon (ang. Mount Sion – a nie Zion) – znajdowało się na terytorium plemienia Dan, wcześniej zaś należało do Kanaanejczyków. Według Atlasu Ziemi Biblijnych “Część plemienia Dan, nie potrafiąca zabezpieczyć swojej ziemi, migrowała na północ i pochwyciła tam miasto Laisz/Lesz, przemianowując je na Dan.” ( str.8)
“Gdy synowie Dana utracili swoją posiadłość, wyruszyli na wojnę przeciwko Leszem, zdobyli je, wytracili jego mieszkańców mieczem, objęli je w posiadanie, zamieszkali w nim i nazwali je Dan, według imienia ich ojca Dana. To jest dziedzictwo plemienia synów Dana według ich rodów, te miasta z ich osiedlami. ” Jozuego 19:47-48
“ Miastu temu nadali nazwę Dan od imienia ich ojca Dana, który się urodził Izraelowi. Poprzednio miasto to nazywało się Laisz. ” Sędziów 18:29
Północny rejon Palestyny gdzie znajduje się Góra Hermon znajduje się na 33 stopniu zarówno długości jak i szerokości geograficznej według południka paryskiego (używanego powszechnie do roku 1884, gdy południk zerowy przeniesiono do londyńskiego Greenwich).
Patrz: Zaginione plemię Dana
“Święty Sulpitius Pius (zm.647). Ten duchowny współczesny świętemu Dagobertowi (Dagobertowi II) ma również swoje święto obchodzone 17 stycznia (święto św. Dagoberta wypada 23 grudnia). Był on biskupem diecezji Bourges, znajdującej się na zerowym południku paryskim (tak jak miasto Rennes-les-Bains), znanym z konwersji wszystkich Żydów z jego diecezji na chrześcijaństwo. Był protegowanym złotnika św. Eligiusza z Noyon, głównego doradcy króla Dagoberta I. Słynne seminarium i kościół w Paryżu poświęcone jego imieniu, posiada obelisk z miedzianą linią na dole, dokładnie wyznaczającą południk zerowy. Święty Sulpitius, na terenie St Germain-des-Pres, współpracował z Zakonem od czasu jego utworzenia w 1642.” [Ean Begg, Kult Czarnej Dziewicy, Arkana, 1985, str.110.]
Od jakiegoś czasu podejrzewałyśmy że klasztory służyły często jako przyczółki dla praktyk okultystycznych i homoseksualnych. Książka “Merowingów Infiltracja Świata Chrześcijańskiego Poprzez Monastycyzm” (“The Merovingian Infiltration of the Christian World Through Monasticism”) potwierdziła nasze podejrzenia że wiele katolickich społeczności religijnych zajmowało się gnostyckim okultyzmem (à la Anne Catherine Emmerich) i że te gnostyckie “kulty” zostały użyte przez Merowingów do przejęcia władzy nad papiestwem. Papież Grzegorz Wielki (ten od herezji Marii Magdaleny) był pierwszym z 50 (?) mnichów Benedyktynów którzy zostali papieżami.
“Merowingowscy Frankowie (450-741) budowali klasztory w celu infiltracji… te opactwa Merowingów były miejscem narodzin Benedyktynów/Cystersów… papież Grzegorz Wielki… promował benedyktyński monastycyzm. Data jego święta to dzień w którym został papieżem, 3 września [590 n.e.]. Dokonano tego dzięki infiltracji Kościoła, której Grzegorz był częścią. 3 września był dniem zwycięstwa dla Czerwonego Ruchu gdy obwołano go papieżem, gdyż to Grzegorz zapisał się w historii jako pierwszy MNICH papież.”
Korzenie życia klasztornego znajdują się w Egipcie. Hermes Trismegistus (grecka, neoplatońska nazwa dla egipskiego boga Thota) był twórcą alchemii, geometrii [29:245] i pierwszym pustelnikiem (eremitą – od “hermity”, grecka “herma”- stos kamieni, tożsame z fallicznymi obeliskami – obiekt kultu boga Hermesa – przyp. tłum)”
W filozofii Platona, i pózniej u neoplatonistów, gardził on ziemskimi wartościami. Chrześcijański eremityzm został zapożyczony od żydowskich społeczności pustelniczych, esseńczyków i Therapeutae.
Filon z Therapeutae nauczał Pantaneusa, który założył Aleksandryjską Szkołę Katechetyczną gdzie uczył się Klemens Aleksandryjski.
Klemens został następcą Pantaneusa w 180 n.e.
Uczniem Klemensa był Orygenes który przejął funkcję dyrektora szkoły w 202 n.e.
Atanazy Wielki
Słynny egipski eremita, św. Antoni Wielki (251-356 n.e), był twórcą wschodniego monastycyzmu i tajemnych szkół religijnych, a także najbardziej zasłużoną postacią dla rozwoju przed-benedyktyńskiego monastycyzmu. W IV wieku monastycyzm został przyniesiony do Europy przez św. Atanazego Wielkiego (296-373 n.e), biskupa Aleksandrii, silnie inspirowanego naukami św. Antoniego.
“Antoni Egipski (251-356): ascetyczny brat boga-słońca i założyciel wschodniego monastycyzmu. Podarował jedną ze swoich wełnianych szat Atanazemu, duchowemu przywódcy pustynnych eremitów oraz kościoła Etiopii, biskupowi Aleksandrii, ojcowi Ortodoksji. Atanazy również podarował płaszcz Antoniemu a także napisał jego “biografię”, tak jak papież Grzegorz który pózniej pisał o Benedykcie. Pamiątka Antoniego, 17 stycznia, stała się dniem świętym dla Merowingów oraz ich Zakonu Syjonu, którego konwenty odbywały się właśnie 17 stycznia, jako wyraz hołdu dla pomyślnej infiltracji świata chrześcijańskiego przez Antoniego. Relikwie Antoniego złożono w Vienne (Francja)… Atanazy był człowiekiem który przyniósł monastycyzm Rzymianom i Niemcom…
“Reguły Kolumbana i Benedykta przekształciły się w duże wspólnoty monastyczne dzięki Merowingom którzy zapewnili nie tylko klasztory, ale zwolnili je też od wszelkich zewnętrznych, episkopalnych i świeckich wpływów, czyniąc je miejscami w pełni anonimowymi. Merowingowie starożytnego Egiptu zapewnili tym samym ciągłość egipskich herezji. Gibbons pisał: “Rój mnichów wyłonił się z Nilu, rozprzestrzeniając się i przykrywając mrokiem chrześcijański świat.” ‘Saints Who History Made’ (Święci Którzy Tworzyli Historie) str. 82”
Atanazy znany jest jako “Ojciec Ortodoksji/Prawowierności” oraz “teologiczne centrum wieku nicejskiego” (Schaff). Jako słynny oponent ariańskiej herezji, Atanazy bronił boskości Jezusa Chrystusa. Jednakże, uczył też że Inkarnacja Słowa “uświęca” ludzkie ciało, co daje człowiekowi możliwość zostania “bogiem”.
“Bóg stał się człowiekiem, a człowiek może zostać bogiem (dosłownie – bogami)” pisał Atanazy. Arianizm został potępiany a Ariusz, Żyd, ekskomunikowany w trakcie Soboru Nicejskiego w 321 n.e. Mimo że Atanazy poprowadził biskupów do walki za wiarę w Jezusa Chrystusa, to podczas tego ekumenicznego soboru celibat stał się jednym z wymogów dla chrześcijańskich przywódców, jak zaznaczono w Encyklopedii Katolickiej. Inne tradycje Kościoła rzymsko-katolickiego zostały zapożyczone z egipskiego monastycyzmu dzięki wpływowi Anastazego – poniższa lista pochodzi z książki Davida Brake “Atanazy i Ascetyzm“:
1. CELIBAT
o Dziewice uważane za “Oblubienice Chrystusa” [597: 11]
o Deifikacja dziewic, Błogosławiona “Dziewica” Maryja [597::17, 77]
o Dziewica Maryja była wzorem dla “nieskalanych” [597:54, 70]
o Założenie klasztorów [597:24,27]
o Śluby milczenia [597:72-3]
o Oficjalne ślubowanie celibatu [597:14]
o Spadki przechodzące na Kościół Rzymski [597:33]
o Zmiana imion nadanych przez rodziców [597:41]
o Pielgrzymki do Ziemi Świętej; czczenie świętych miejsc i pieczar [597:36,38]
o Zaadoptowanie greckiego/łacińskiego modelu żon cichych i potulnych [597:75]
o Biskupi/kapłani są ziemskimi reprezentantami Niebiańskiego Oblubieńca
2. MNISI
o Powołani na stanowisko biskupów [597:12,99]
o Zakłada...
bladydzik