Leki psychotropowe w schorzeniach somatycznych — wskazania, ograniczenia i interakcje.pdf - Farmakologia(2) - anitka3006

PRACA POGLĄDOWA

ISSN 1643–0956

Joanna Rymaszewska

Pracownia Psychiatrii Konsultacyjnej i Medycyny Behawioralnej, Katedra i Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej we Wrocławiu

Leki psychotropowe

w schorzeniach somatycznych

— wskazania, ograniczenia i interakcje

Psychotropic drugs in somatic disorders — indications, limitations and interactions

STRESZCZENIE

Stosowanie przez lekarzy różnych specjalności leków

psychotropowych u pacjentów ze schorzeniami so-

matycznymi jest coraz powszechniejsze. Są to naj-

częściej leki przeciwdepresyjne oraz przeciwlękowe

i nasenne. Znajomość wskazań do ich stosowania,

a przede wszystkim przeciwwskazań i niebezpiecz-

nych dla zdrowia interakcji ma istotne znaczenie. Pra-

ca ma na celu usystematyzowanie tych informacji.

Wstęp

Coraz częściej lekarze różnych specjalności stosują

leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe lub nasenne

u osób ze schorzeniami somatycznymi, co wymaga

znajomości zasad stosowania tych preparatów

— wskazań, przeciwwskazań, działań niepożądanych,

interakcji lekowych oraz sposobu dawkowania.

Wszystkie te wiadomości zawarto w lekospisach, pod-

ręcznikach [1, 2] oraz publikacjach naukowych, nie-

mniej zestawienie najistotniejszych z nich może się

okazać wygodne w codziennej praktyce.

Najprostszy podział leków psychotropowych

opiera się na głównych wskazaniach do ich stoso-

wania; wyróżnia się: leki przeciwdepresyjne, prze-

ciwlękowe, nasenne, normotymiczne, prokognityw-

ne oraz neuroleptyki (leki przeciwpsychotyczne). Ze

względu na objętość materiału w niniejszej pracy

pominięto problematykę stosowania leków psycho-

tropowych u kobiet w ciąży i podczas karmienia pier-

sią. Z kolei leki normotymiczne i prokognitywne są

z reguły wprowadzane przez lekarzy psychiatrów

i neurologów po dokładnej diagnostyce, więc rów-

nież nie ujęto ich w atykule. Spośród leków neuro-

leptycznych omówiono jedynie te, które stosuje się

w zaburzeniach świadomości u pacjentów oddzia-

łów medycyny zachowawczej i zabiegowej.

słowa kluczowe: choroby somatyczne, leki

psychotropowe, psychiatria konsultacyjna

ABSTRACT

Prescription of psychotropic drugs for persons with

somatic disorders by doctors with different special-

ities become more and more frequent. Antidepres-

sive, anxiolytic and hypnotic agents are the most

often used. The knowledge of its’ usage recommen-

dations, all contraindications and interactions haz-

ardous to patients’ health is essential. The work is

aimed at systematizing this information.

key words: somatic diseases, psychotropic

drugs, consultation psychiatry

Leki przeciwdepresyjne

Najczęstszą cechą rozróżniającą leki przeciw-

depresyjne jest ich działanie receptorowe i wpływ

na neuroprzekaźnictwo. W tabeli 1 przedstawiono

przeciwwskazania do ich stosowania i schorzenia,

w których należy zachować szczególną ostrożność,

oraz najważniejsze działania niepożądane. Ze względu

na dużą liczbę dostępnych leków i preparatów

Adres do korespondencji: dr hab. med. Joanna Rymaszewska

Pracownia Psychiatrii Konsultacyjnej i Medycyny Behawioralnej

Katedra i Klinika Psychiatrii AM

ul. Pasteura 10, 50–367 Wrocław

tel.: (071) 784 16 00, faks: (071) 784 16 02

e-mail: ankarym@psych.am.wroc.pl

Psychiatria w Praktyce Ogólnolekarskiej 2007; 7 (4): 151–160

151

www.psychiatria.med.pl

Psychiatria w Praktyce Ogólnolekarskiej 2007, tom 7, nr 4

Tabela 1. Leki przeciwdepresyjne (tymoleptyki) — ograniczenia w stosowaniu i objawy niepożądane

Table 1. Antidepressants (thymoleptics) — usage limitations and side effects

Mechanizm

Preparaty

Przeciwwskazania

Objawy niepożądane

działania

i ograniczenia

Nieselektywne inhibitory

Amitryptylina

Niewydolność serca, zaburzenia

Suchość w ustach, potliwość, zaparcia,

wychwytu zwrotnego

Dezypramina

przewodzenia i rytmu serca,

zaburzenia mikcji, zaburzenia akomodacji,

monoamin,

(Petylyl)

niedrożność jelit, obniżony próg

senność, niepokój, wzmożone łaknienie,

tzw. klasyczne,

Dibenzepina

drgawkowy, przerost gruczołu

zawroty i bóle głowy, drżenie, mioklonie,

trójpierścieniowe leki

(Noveril)

krokowego, jaskra, uzależnienie

hipotonia ortostatyczna, tachykardia

przeciwdepresyjne

Doksepina

od alkoholu, ciężkie uszkodzenie nerek

zatokowa, zmiany odcinka ST-T,

(TCA)

(Doxepin,

i wątroby, guzy rdzenia nadnerczy

zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia

Sinequan)

tętniczego, zaburzenia przewodzenia,

Klomipramina

nudności, przyrost masy ciała,

(Anafranil,

zaburzenia seksualne

Hydiphen)

Maprotylina

(Ludiomil)

Opipramol

(Pramolan)

Inhibitory wychwytu

Milnacipran (Ixel)

Ostry zawał serca, niestabilna choroba

Zaparcia, ból i zawroty głowy, suchość

zwrotnego

Wenlafaksyna

wieńcowa, tachykardia, nadciśnienie

w ustach, pocenie się (w tym pocenie

noradrenaliny

(Efectin, Velafax,

tętnicze, podwyższone ciśnienie

nocne), duszność, ziewanie, zmęczenie,

i serotoniny (SNRI)

Velaxin)

wewnątrzgałkowe, jaskra, napady

nerwowość, senność, bezsenność,

drgawek, niewydolność nerek,

nadciśnienie tętnicze, kołatanie serca,

marskość wątroby, schorzenia układu

rozszerzenie naczyń krwionośnych,

moczowo-płciowego z zaburzeniami

zmniejszenie apetytu, biegunka,

oddawania moczu

niestrawność, nudności, wymioty, ból

brzucha, dreszcze, gorączka,

podwyższenie stężenia cholesterolu

we krwi, bóle mięśni i stawów, sny

o dziwnej treści, wzmożone napięcie

mięśniowe, parestezje, drżenie, częste

oddawanie moczu, zaburzenia seksualne

i cyklu miesiączkowego, świąd, wysypka

skórna, zaburzenia akomodacji,

rozszerzenie źrenic, szumy uszne

Selektywne inhibitory

Citalopram

Padaczka, parkinsonizm, niewydolność

Nerwowość, niepokój, lęk, bezsenność,

wychwytu zwrotnego

(Aurex, Cipramil,

wątroby, nerek, stosowanie doustnych

senność, ból i zawroty głowy, suchość

serotoniny (SSRI)

Cilon, Cital,

leków przeciwzakrzepowych, leki

w ustach, potliwość, nudności,

Citaratio, Citaxin)

zaburzające czynność płytek krwi

biegunka, zaburzenia łaknienia,

Escitalopram

lub inne środki mogące zwiększać

niestrawność, wzdęcia, zaparcia,

(Lexapro)

ryzyko występowania krwawień,

wymioty, zaburzenia smaku, utrata

Fluoksetyna

krwawienia w wywiadzie, należy

masy ciała, zaburzenia czucia,

(Andepin, Bioxetin,

zachować ostrożność w przypadku

koszmary senne, reakcje alergiczne,

Deprexetin,

cukrzycy (fluoksetyna może zmieniać

zaburzenia widzenia, gorączka,

Seronil, Fluoxetyna,

zapotrzebowanie na insulinę),

dreszcze, uderzenia gorąca, uczucie

Fluoxetin, Salipax)

w chorobach serca oraz u osób

kołatania serca, bolesne miesiączki,

Fluwoksamina

w podeszłym wieku

zaburzenia seksualne, częste

(Fevarin)

oddawanie moczu, hiponatremia,

Paroksetyna

ginekomastia, mlekotok

(Deprozel,

ParoMerck, Paxtin,

Paxeratio, Rexetin,

Seroxat, Xetanor)

Sertralina (Asentra,

Luxeta, Setaloft,

SertaHEXAL,

Setaratio, Stimuloton,

Zoloft, Zotral)

cd. Æ

152

www.psychiatria.med.pl

Joanna Rymaszewska, Leki psychotropowe w schorzeniach somatycznych

Mechanizm

Preparaty

Przeciwwskazania

Objawy niepożądane

działania

i ograniczenia

Selektywne inhibitory

Reboksetyna

Drgawki, zatrzymanie moczu,

Suchość błon śluzowych jamy ustnej,

wychwytu zwrotnego

(Edronax)

przerost gruczołu krokowego,

zaparcia, bezsenność, wzmożona

noradrenaliny (NARI)

jaskra, choroby serca

potliwość. Rzadziej: częstoskurcz,

zawroty głowy, obniżenie ciśnienia

tętniczego, parestezje, trudności

w oddawaniu moczu, zaburzenia

potencji

Inhibitor oksydazy

Moklobemid

Zaburzenia świadomości,

Zaburzenia snu, koszmary nocne, ból

monoaminowej

(Aurorix, Mobemid,

guz chromochłonny,

i zawroty głowy, niepokój, drażliwość,

typu A, selektywny,

Mocloxil, Moklar)

poważne schorzenia

szumy uszne, zachowania agresywne,

odwracalny

wątroby, należy zachować

paradoksalne nasilenie depresji, apatia,

(I-MAOA)

ostrożność w przypadku

bóle i drżenia mięśniowe, zaburzenia

nadciśnienia, nadczynności

pamięci, mowy, widzenia, parestezje,

tarczycy

suchość w ustach, pieczenie w przełyku,

zapalenie błony śluzowej żołądka,

wzrost ciśnienia tętniczego, zaburzenia

rytmu serca, bóle dławicowe, objawy

zapalenia żył, zaczerwienienie twarzy,

zaburzenia oddawania moczu,

krwawienia z dróg rodnych, skórne

reakcje alergiczne, zapalenie spojówek,

dziąseł i śluzówek, suchość skóry,

uczucie duszności

Antagoniści receptora

Mianseryna

Padaczka, niewydolność wątroby,

Senność, hipotonia, bóle stawowe,

serotoninergicznego

(Deprexolet,

nerek, choroby serca, niedociśnienie

obrzęki, ginekomastia, przyrost masy

i norandrenergicznego

Lerivon,

tętnicze, leukopenia,

ciała, spadek tolerancji glukozy,

(NaSSA)

MianseMerck,

granulocytopenia, zaburzenia

suchość w ustach, zaparcia, niewyraźne

Mianserin,

oddawania moczu, jaskra

widzenie, reakcje alergiczne (wysypki),

Norserin)

z zamkniętym kątem, przerost

nadmierna potliwość, drżenia lub

Mirtazapina

gruczołu krokowego, niedrożność

drgawki, niepokój, skazy krwotoczne,

(Esprital, Mirtastad,

przewodu pokarmowego,

żółtaczka, zwiększenie apetytu i masy

Mirtazapine,

cukrzyca

ciała, zaparcia, uogólnione

Mirzaten, Remeron)

i miejscowe obrzęki, bóle i zawroty

głowy, senność, suchość w ustach, lęk,

pobudzenie, bezsenność, rzadko

agranulocytoza, neutropenia,

zaburzenia miesiączkowania, obrzęk

twarzy, drgawki

Lek zwiększający

Tianeptyna

Lek należy odstawić 24–48 godziny

Bóle brzucha, suchość w ustach,

wychwyt zwrotny

(Coaxil)

przed planowanym znieczuleniem

jadłowstręt, nudności, wymioty,

serotoniny

ogólnym

zaparcia, wzdęcia, bezsenność,

senność, koszmary senne, osłabienie,

tachykardia, skurcze dodatkowe, ból

i zawroty głowy, omdlenia, drżenia,

uderzenia gorąca, trudności

w oddychaniu, w przełykaniu,

bóle mięśniowe

Inhibitor wychwytu

Trazodon

Ostry zawał serca, ostrożnie

Senność i zmęczenie, ból i zawroty

zwrotnego serotoniny

(Trittico)

w chorobach serca, ostrożność

głowy, osłabienie, nudności, wymioty,

i antagonista

jest zalecana podczas stosowania

suchość błon śluzowych w jamie

receptorów

u pacjentów z zaburzeniami

ustnej, drżenia mięśniowe,

serotoninowych (SARI)

przewodzenia wewnątrzsercowego,

ortostatyczne spadki ciśnienia,

z blokiem przedsionkowo-komorowym,

tachykardia, priapizm

z chorobami wątroby i nerek

Za: Pharmindex CMP Medica Poland Sp. z o.o. 2007

153

www.psychiatria.med.pl

Psychiatria w Praktyce Ogólnolekarskiej 2007, tom 7, nr 4

generycznych w tabeli podano dla ułatwienia poza

nazwą międzynarodową substancji aktywnej także

nazwy preparatów dostępnych obecnie na polskim

rynku.

Żadnego z preparatów przeciwdepresyjnych nie

wolno stosować w przypadku stwierdzenia nadwraż-

liwości oraz w skojarzeniu z inhibitorami monoami-

nooksydazy (MAO) — zarówno selektywnymi (jak np.

selegilina), jak i odwracalnymi (jak np. moklobemid)

(ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich powikłań

w postaci nadciśnienia tętniczego, podwyższonej tem-

peratury ciała oraz drgawek, tzw. zespołu serotoni-

nowego). Należy zachować co najmniej 2-tygodniową

przerwę między stosowaniem inhibitorów MAO

i innych leków. W przypadku fluoksetyny zmiana na

moklobemid jest możliwa dopiero po 5 tygodniach

od jej odstawienia.

W trakcie przyjmowania większości leków prze-

ciwdepresyjnych może wystąpić rzadkie, ale niebez-

pieczne powikłanie — hiponatremia [3]. Jest ona

prawdopodobnie wywołana zespołem nieadekwat-

nego wydzielania hormonu antydiuretycznego

(SIADH, syndrome of inappropriate secretion of anti-

diuretic hormone ). Wśród czynników ryzyka wymie-

nia się wiek powyżej 80 lat, niską masę ciała, płeć

żeńską, okres letni, przyjmowanie leków (diuretyki,

karbamazepina, chemioterapeutyki, niesteroidowe

leki przeciwzapalne), niewydolność nerek [wskaźnik

przesączania kłębuszkowego (GFR, glomerular filtra-

tion rate ) < 50 ml/min] oraz współistniejące choro-

by somatyczne (cukrzyca, incydenty naczyniowo-

-mózgowe, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność tar-

czycy, nowotwory, przewlekła obturacyjna choroba

płuc, urazy głowy).

Objawy, które mogą wskazywać na wystąpienie

polekowej hiponatremii, to: zawroty głowy, nudności,

spowolnienie i uczucie zagubienia, skurcze mięśni

i drgawki. Potwierdzenie rozpoznania wymaga odstawie-

nia leku przeciwdepresyjnego i monitorowania stężenia

sodu we krwi (w przypadku wyniku < 125 mmol/l

konieczna jest konsultacja specjalistyczna).

Leki o złożonym mechanizmie działania, tak

zwane klasyczne, trójpierścieniowe leki przeciw-

depresyjne (TCA, tricyclic antidepressants ) stosuje

się w zespołach depresyjnych o różnej etiologii, ale

także jako środki wspomagające w terapii przewle-

kłego bólu (zwłaszcza amitryptylina i klomipramina),

w zespołach obsesyjno-kompulsyjnych, fobii i kata-

pleksji towarzyszącej narkolepsji (klomipramina).

Ze względu na złożony mechanizm działania TCA

mogą wywoływać wiele objawów niepożądanych

i należy zachować dużą ostrożność przy ich stosowa-

niu w poważnych schorzeniach somatycznych [4–7].

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne zmniej-

szają działanie hipotensyjne takich leków, jak kloni-

dyna, metyldopa, rezerpina, nasilają natomiast

wpływ katecholamin (adrenalina, noradrenalina) na

układ sercowo-naczyniowy. Do niebezpiecznych in-

terakcji może dojść przy jednoczesnym stosowaniu

TCA z innymi środkami działającymi depresyjnie na

ośrodkowy układ nerwowy (np. alkohol, barbiturany,

benzodiazepiny, leki stosowane podczas znieczulenia

ogólnego) oraz lekami przeciwcholinergicznymi (atro-

pina, biperiden).

W przypadku planowanego zabiegu operacyj-

nego wskazane jest odstawienie TCA co najmniej

4 dni przed zabiegiem ze względu na to, że środki

anestetyczne, stosowane podczas znieczulenia ogól-

nego, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań nie-

pożądanych związanych z przyjmowaniem TCA (za-

burzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia tętniczego).

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne nasilają

działanie leków przeciwarytmicznych, zwłaszcza

z grupy Ia (np. chinidyna) oraz z grupy III (amioda-

ron). Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym

podawaniu z innymi lekami obniżającymi wartość

ciśnienia (diuretyki, b -adrenolityki). Zaburzenia go-

spodarki wodno-elektrolitowej przy jednoczesnym

stosowaniu diuretyków i TCA zwiększają ryzyko wy-

stąpienia zaburzeń rytmu serca.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne podwyż-

szają także stężenie fenytoiny we krwi. Doksepina

przedłuża okres półtrwania leków przeciwzakrzepo-

wych oraz nasila toksyczność narkotycznych leków

przeciwbólowych. Z kolei cymetydyna, estrogeny i neu-

roleptyki podwyższają stężenie TCA we krwi, co wiąże

się ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych.

Nie należy stosować TCA jednocześnie z lekami

sympatykomimetycznymi (adrenalina, noradrenalina,

izoprenalina stosowana w leczeniu napadów astmy,

fenylefryna i efedryna — obecne w popularnych pre-

paratach przeciwprzeziębieniowych, fenylpropanola-

mina — symaptykomimetyki stosowane do udrażnia-

nia nosa).

Stosowanie TCA łącznie z tramadolem, lekami

przeciwdepresyjnymi z grupy selektywnych inhibito-

rów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, selecti-

ve serotonin reuptake inhibitors ) czy selegiliną zwięk-

sza ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (od

niepokoju, nadmiernej potliwości, drżenia mięśnio-

wego, dreszczy po mioklonie, zaburzenia świadomości

i drgawki) [8]. Możliwe jest nasilenie objawów nie-

pożądanych podczas jednoczesnego stosowania TCA

z hormonami tarczycy.

Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrena-

liny i serotoniny (SNRI, serotonin noradrenaline

154

www.psychiatria.med.pl

Joanna Rymaszewska, Leki psychotropowe w schorzeniach somatycznych

reuptake inhibitors ), wenlafaksynę i milnacipram

stosuje się w leczeniu zaburzeń depresyjnych, a we-

nlafaksynę także w zaburzeniach lękowych — uogól-

nionych, w lęku napadowym i fobii społecznej.

Wenlafaksyna nie ma działania kardiotoksycz-

nego, natomiast może podwyższać wartość ciśnie-

nia tętniczego i powinno się ją ostrożnie wprowa-

dzać u osób z nadciśnieniem [9, 10]. Podobnie jak

SSRI, wenlafaksyny nie należy stosować z warfaryną,

a ostrożności wymaga podawanie jej jednocześnie

z ketokonazolem oraz cymetydyną. Milnacipranu nie

wolno stosować z digoksyną, a - i b -sympatykomi-

metykami oraz klonidyną.

Selektywne inhibitory wychwytu serotoni-

ny (SSRI) stosuje się w leczeniu zaburzeń depresyj-

nych, w różnych postaciach zaburzeń lękowych (cita-

lopram, escitalopram, paroksetyna, sertralina), a nie-

które z nich dodatkowo w leczeniu zaburzeń obse-

syjno-kompulsyjnych (fluoksetyna, fluwoksamina,

paroksetyna) i bulimii (fluoksetyna).

Za wyborem SSRI w leczeniu łagodnych bądź

umiarkowanych zaburzeń depresyjnych lub lękowych

u osób ze schorzeniami somatycznymi przemawia

zdecydowanie mniej objawów niepożądanych

w porównaniu z klasycznymi lekami przeciwdepre-

syjnymi przy podobnej efektywności. W trakcie sto-

sowania SSRI nie obserwuje się istotnych klinicznie

zmian wartości ciśnienia tętniczego, czynności serca

i EKG, zaburzeń czynności psychomotorycznych oraz

poważnych interakcji z alkoholem.

Należy jednak podkreślić i uprzedzić chorego,

że po dłuższym stosowaniu SSRI nagłe przerwanie ich

podawania może wywołać niekiedy objawy odsta-

wienne (zawroty głowy, nudności i parestezje). Wy-

jątkiem jest fluoksetyna, której aktywne metabolity

pozostają w organizmie około 5 tygodni.

Selektywnych inhibitorów wychwytu serotoni-

ny nie powinno się podawać jednocześnie z prepa-

ratami dziurawca, który także hamuje wychwyt

zwrotny serotoniny i dodatkowo noradrenaliny, co

może prowadzić do nasilenia objawów niepożąda-

nych [9, 11–14].

Fluoksetyna, fluwoksamina i paroksetyna są

metabolizowane przy udziale izoenzymu cytochro-

mu P450 2D6 i w związku z tym stosowanie ich

łącznie z lekami antyarytmicznymi (flekainid, propa-

fenon), chemioterapeutykiem — winblastyną, z me-

toprololem, fenytoiną, karbamazepiną i TCA wyma-

ga zmniejszenia ich dawek.

Selektywne inhibitory wychwytu serotoniny

nasilają działanie przeciwzakrzepowe warfaryny po-

przez wydłużenie czasu protrombinowego. W związ-

ku z tym przy ich równoczesnym stosowaniu należy

kontrolować czas protrombinowy i zależnie od wyni-

ków dostosować dawkę leku przeciwzakrzepowego.

Jednoczesne stosowanie SSRI i niesteroidowych leków

przeciwzapalnych lub kwasu acetylosalicylowego

może prowadzić do zwiększenia ryzyka krwawienia.

Przy jednoczesnym stosowaniu SSRI i metoklo-

pramidu mogą wystąpić objawy pozapiramidowe.

Przyjmowanie SSRI i leków przeciwpadaczkowych,

niektórych antybiotyków (erytromycyna, rifampicy-

na) oraz leków b -adrenolitycznych może powodo-

wać podwyższenie stężenia SSRI we krwi. U pacjen-

tów leczonych jednocześnie sertraliną i tramadolem

bardzo rzadko obserwowano napady drgawek (po-

nieważ sertralina zmniejsza próg drgawkowy, odra-

dza się jednoczesne stosowanie tych leków). Jedno-

czesne stosowanie SSRI z cymetydyną powoduje

zmniejszenie klirensu sertraliny. U chorych na cukrzy-

cę leczonych sertraliną konieczne może być dosto-

sowanie dawki insuliny i/lub doustnych leków prze-

ciwcukrzycowych.

Spośród leków z grupy SSRI citalopram nie ma

interakcji farmakokinetycznych z benzodiazepinami,

neuroleptykami, lekami przeciwbólowymi, przeciw-

histaminowymi, przeciwnadciśnieniowymi, lekami

b -adrenolitycznymi i działającymi na układ sercowo-

-naczyniowy; nasila natomiast działanie przeciwbólo-

we opioidowych leków przeciwbólowych. Podawanie

escitalopramu w skojarzeniu z lekami o działaniu

serotoninergicznym (np. tramadol, sumatryptan

i inne tryptany) może prowadzić do zespołu seroto-

ninowego.

Należy zachować ostrożność w stosowaniu le-

ków, które działają hamująco na CYP450 2C19, co

może spowodować podwyższenie stężenia citalopra-

mu i escitalopramu we krwi i wzrost ryzyka zespołu

serotoninowego (np. omeprazol, cymetydyna, keto-

konazol).

Selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego

noradrenaliny (NRI, noradrenaline reuptake inhibi-

tor ), reboksetyna, jest przydatny w leczeniu zabu-

rzeń depresyjnych z apatią, ograniczeniem aktyw-

ności oraz pogorszeniem pamięci i uwagi. Rebokse-

tynę należy ostrożnie podawać z lekami metaboli-

zowanymi w wątrobie przez izoenzymy CYP450 3A4

lub CYP450 2D6, które mają mały indeks terapeutycz-

ny, jak na przykład leki przeciwarytmiczne, cyklospo-

ryna. Reboksetyny nie należy stosować z azolowymi

lekami przeciwgrzybiczymi ani z antybiotykami

makrolidowymi. W chorobie nadciśnieniowej należy

kontrolować ciśnienie tętnicze i ewentualnie zmienić

dawki leków (reboksetyna może spowodować niedoci-

śnienie ortostatyczne). Dodatkowo u chorych stosują-

cych leki moczopędne może wystąpić hipokaliemia.

155

Leki psychotropowe w schorzeniach somatycznych — wskazania, ograniczenia i interakcje.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: