Śmierć jubilera - Jerzy Edigey.pdf - Ebooki - hazet1954

Początek całej historii

Droga była zupełnie pusta. Nic dziwnego. Nie sezon i

wtorek po południu. Kto miał przyjechać do Zakopane go,

zrobił to w sobotę. Kto stamtąd wracał, najczęściej tak

planował swój urlop, aby w poniedziałek stawić się do

pracy. Toteż teraz, w to wtorkowe popołudnie, szosą od

czasu do czasu przejechał jedynie autobus PKS. Rza dziej

ciężarówka lub prywatne auto.

Było już dobrze po czwartej po południu, bo po gorącym

dniu zaczęło się robić chłodniej, a tarcza słoneczna

zbliżała się do horyzontu. Jeszcze pół godziny i słońce

zniknie za górą. Wtedy temperatura szybciej będzie spa -

dała, aby w nocy ziemię pokryć szronem. Tak to zawsze

jest w październiku na Podhalu. W dzień piękne słońce i

upał, że można opalić się na Murzyna, w nocy natomiast

przymrozki.

Droga biegła w dół. Z jednej strony znajdowało się dość

strome zbocze, porośnięte młodym lasem. Z drugiej, aż do

wioski widocznej daleko w dolinie, łąka opadała tara sami

zielonych pól.

Na szczycie wzgórza ukazała się syrena. Samochód

wbrew przepisom jechał samym środkiem szosy. Teraz z

coraz większą szybkością zaczął zjeżdżać w dół. Naj -

widoczniej kierowcy bardzo się śpieszyło. Dokąd? Do szpi -

tala czy od razu na cmentarz?

Samochodzik jadący na pełnym gazie szosą opadającą

dość stromo dawno przekroczył wszelkie parametry szyb -

kości przewidziane dla tego rodzaju wozów. Wprost tań -

czył po całej szerokości drogi. Jeszcze trochę i skończy się

katastrofą. Kierowca straci panowanie nad maszyną.

W tej chwili z bocznej drogi, z zalesionego wzgórza

wyjechał rowerzysta. Stary góral w białych, dobrze przy-

brudzonych portkach, w granatowej, wytartej marynarce i

ozdobionym muszelkami kapelusiku, który także chyba

pamiętał przedwojenne czasy.

Góral nie widział samochodu, bo zasłaniały go drzewa.

On także jechał z góry i nawet nie pomyślał, że przed

wjazdem na szosę trzeba zwolnić i sprawdzić, czy droga

wolna. A kierowca wozu skupił swoją uwagę na tym, aby

nie wylecieć przy tej szybkości na pobocze, nie rozbić się o

jakieś drzewo lub nie stoczyć kilkadziesiąt metrów po

zielonej łące. Zaskoczenie było obopólne. Dla człowieka w

syrenie nagłe pojawienie się na środku szosy rowerzy sty

stało się taką samą niespodzianką, jak ten pędzący

samochód dla górala wjeżdżającego lekkomyślnie na

asfaltową drogę.

Zderzenie było nieuniknione. Góral już nie mógł zaha -

mować, a dla prowadzącego wóz jakikolwiek skręt kie -

rownicą przy tej szybkości równał się wyleceniu z szosy.

Człowiek w samochodzie tak lekkomyślnie rozwijający

nadmierną szybkość musiał być jednak dobrym kierowcą.

Spostrzegłszy w ostatnim momencie wyłaniającego się zza

drzew rowerzystę, spróbował ostatniego manewru. Dodał

jeszcze gazu. Może uda się przemknąć samochodem tuż

przed góralem?

Nie udało się!

Jedynie przednie koła i połowa samochodu zdołały

wygrać wyścig z czasem. Cyklista wpadł na

przejeżdżający w pędzie wóz. Rower odrzucony został

kilka metrów w bok, a człowiek, po uderzeniu głową'!

barkami o nadwozie auta, zatoczył łuk do tyłu, upadł na

szosę i znieruchomiał.

Samochód przejechał dalsze pięćdziesiąt metrów,

zanim kierowca zdołał go zatrzymać. Na tylnym biegu

podjechał do miejsca wypadku. Wyskoczył z auta i zbliżył

się do leżącego na boku, dziwnie podkurczonego górala.

Kierowca był mężczyzną w wieku około trzydziestu

pięciu lat. Wysoki, ubrany w ciemnoniebieski garnitur.

Szatyn o czole nieco podwyższonym, zapowiadającym

szybkie wyłysienie. Twarz okrągła, oczy piwne.

Góral leżał bez ruchu. Rysów twarzy me można było

odróżnić pod warstwą krwi, która zaczęła już na

czerwono farbować asfalt. To, co przed chwilą było

jeszcze rowerem, teraz przedstawiało sobą widok

nowoczesnej rzeźby zrobionej z kawałków rur i pasków

gumy.

Na widok swojej ofiary kierowca momentalnie wy -

trzeźwiał.

— Co robić? — przemknęło mu przez głowę. — Temu

człowiekowi żaden ratunek nie zda się na nic. Nawet nie

dowiodę, że góral nagle zajechał mi drogę. Czy zresztą

zapytają mnie o to?

Przecież wystarczy próba krwi. Ta ćwiartka, którą

wypił „na pożegnanie” z przyjaciółmi, będzie miała na

rozprawie sądowej głos decydujący.

Zresztą sam kierowca uczciwie w duchu przyznał, że

gdyby nie wódka, nie gnałby tak po wariacku z góry i

wtedy, kto wie, może mógłby wyminąć rowerzystę czy też

zatrzymać wóz, aby nie dopuścić do zderzenia.

Ale teraz te wszystkie „żeby, gdyby” przestały być

aktualne. Doszło do katastrofy. On jest po dużej porcji

alkoholu, a na ziemi leży zabity przez niego człowiek. Co

robić? Jak się ratować?

Właściciel syreny rozejrzał się dookoła. Szosa nadal była

zupełnie pusta.

Człowiek, który spowodował wypadek, zdecydował się

błyskawicznie. Dopadł swojej syreny, uruchomił motor i

wyciskając z niego ile się da, z największą szybkością

uciekł z miejsca wypadku.

— Tu zaraz — kombinował — musi być skrzyżowanie

dróg. Ta boczna szosa jest zawsze pusta. Trzeba skręcić w

lewo. A później na szosę prowadzącą do Wadowic. Byle się

tam dostać. Droga do Katowic będzie już dla mnie

bezpieczna. Po niej kręci się tyle wozów, że syrena pozo -

stanie nie zauważona i łatwiej zatrze za sobą ślady.

Uciekający pirat drogowy miał szczęście. Aż do skrzy -

żowania nie minęło go żadne auto. Także i po przejecha -

Śmierć jubilera - Jerzy Edigey.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: