Kellerman Jonathan - Album morderstw.pdf - Sensacja i Kryminały - Alazet

JONATHAN KELLERMAN

ALBUM MORDERSTW

(Przełożył: Przemysław Bieliński)

AMBER

2003

Kiedy dostałem album morderstw, myślami ciągle jeszcze byłem w Paryżu -

mieście czerwonego wina, nagich drzew, szarej rzeki, miłości. Pamiętałem wszystko, co

się tam zdarzyło. A teraz to.

Robin i ja wylądowaliśmy na lotnisku Charles’a de Gaulle’a w ponury

styczniowy

poniedziałek.

Nasza

wycieczka

była

moim

pomysłem

prezentem-niespodzianką. Załatwiłem wszystko w jeden wariacki wieczór -

zarezerwowałem bilety w Air France i pokój w małym hotelu na obrzeżach Ósmej

arrondissement , spakowałem nasze rzeczy w walizkę i pognałem dwieście kilometrów

autostradą do San Diego. Pojawiłem się w pokoju Robin w Del Coronado tuż przed

północą, z tuzinem szkarłatnych róż i szerokim uśmiechem, voila !

Otworzyła mi drzwi ubrana w białą koszulkę i czerwony sarong, z

rozpuszczonymi kasztanowymi włosami; zmyła makijaż, a w jej czekoladowych oczach

czaiło się zmęczenie. Uścisnęliśmy się, a potem ona spojrzała na walizkę. Kiedy

pokazałem jej bilety, odwróciła się, żeby ukryć łzy. Za oknem huczał czarny, nocny

ocean, ale Robin nie przyjechała tu opalać się na plaży. Wyjechała z Los Angeles,

ponieważ ją okłamałem i zaryzykowałem życie. Słuchałem, jak płacze i zastanawiałem

się, czy da się to kiedykolwiek naprawić.

Spytałem, co się stało. Jakbym nie miał z tym nic wspólnego.

- Jestem tylko... zaskoczona - odparła.

Zamówiliśmy kanapki, Robin zasłoniła okna, a potem się kochaliśmy.

- Paryż - powiedziała, zakładając hotelowy szlafrok. - Nie mogę uwierzyć, że to

wszystko zrobiłeś. - Usiadła, przeczesała włosy i znów wstała. Podeszła do łóżka,

pochyliła się nade mną, dotknęła mnie. Pozwoliła szlafrokowi opaść na podłogę, objęła

mnie nogami. Zamknęła oczy, gdy jej pierś dotknęła moich ust. A kiedy po raz drugi w

milczeniu ocknęła się z rozkoszy, opadła na łóżko obok mnie.

Bawiłem się jej włosami. Zasnęła, kąciki jej ust uniosły się do góry w uśmiechu

Mony Lisy. Za kilka dni mieliśmy tłoczyć się w kolejkach, wśród przypominających

roboty tłumów innych turystów, wyciągając szyje, żeby zobaczyć choćby skrawek czegoś

prawdziwego.

Uciekła do San Diego, bo tam mieszkała jej koleżanka z liceum - trzykrotnie

zamężna dentystka, Debra Dyer, aktualnie zakochana w bankierze z Mexico City (“Ma

tyle białych zębów, Alex!”). Francisco zaproponował im wyprawę na zakupy do Tijuany

i nieokreślonej długości wakacje w domu przy plaży na Cabo San Lucas. Robin

wiedziała, że będzie się czuła jak piąte koło u wozu, wykręciła się więc od wyjazdu i

zadzwoniła do mnie, żebym do niej przyjechał.

Nie przyszło jej to łatwo, czuła się winna, że mnie zostawiła. W moich oczach

wyglądało to jednak zupełnie inaczej. To ja powinienem ją przeprosić.

Wpakowałem się w tę niewesołą sytuację przez złe planowanie. Polała się krew i

ktoś umarł. Usprawiedliwienie tego wszystkiego nie było wcale takie trudne: zagrożone

było życie niewinnych ludzi, dobrzy wygrali, ja wyszedłem z tego cały. Ale kiedy Robin

odjechała w swojej ciężarówce, musiałem spojrzeć prawdzie w oczy.

Moje przygody nie miały wiele wspólnego ze szlachetnymi intencjami, wynikały

po prostu ze skazy osobowości.

Dawno temu zdecydowałem się na psychologię kliniczną, najbardziej siedzące

zajęcie jakie znałem, wmawiając sobie, że chcę spędzić resztę życia, lecząc emocjonalne

rany. Ale od ostatniej długoterminowej terapii, jaką przeprowadziłem, minęły całe lata.

Nie dlatego że, jak sam starałem się przekonać, stałem się nieczuły na ludzkie

nieszczęście. Nie miałem żadnego problemu z nieszczęściem. Moje drugie życie

dostarczało mi go w nadmiarze.

Prawda była nieubłagana: kiedyś pociągała mnie ludzkość i wyzwanie, jakim jest

psychoterapia. W końcu jednak siedzenie w gabinecie, odliczanie, godzina po godzinie,

trzech kwadransów rozmowy i przetrawianie cudzych problemów zaczęło mnie nudzić.

W pewnym sensie to, że zostałem psychoterapeutą, bardzo mnie dziwiło. Byłem

dzikim chłopakiem - kiepsko sypiałem, byłem nadpobudliwy, miałem wysoki próg bólu i

skłonności do ryzyka. Uspokoiłem się trochę, kiedy odkryłem książki, ale szkolne mury

były dla mnie więzieniem, postarałem się więc skończyć edukację jak najszybciej, żeby

od tego uciec.

Skończywszy liceum w wieku szesnastu lat, kupiłem za uciułane w czasie wakacji

pieniądze stary samochód, zignorowałem łzy matki i grymas dezaprobaty ojca

oznaczający wotum nieufności i opuściłem równiny Missouri. Teoretycznie udawałem

się na studia, ale tak naprawdę ciągnęły mnie niebezpieczeństwa i pokusy Kalifornii.

Zmieniałem skórę jak wąż. Wciąż pragnąłem czegoś nowego.

Nowość zawsze była dla mnie jak narkotyk. Łaknąłem bezsenności i szaleństwa,

Kellerman Jonathan - Album morderstw.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: