Gotycka architektura ceglana –topografia, specyfika, najważniejsze przykłady.doc

(80 KB) Pobierz

Gotycka architektura ceglana –topografia, specyfika, najważniejsze przykłady

(gotyk nadbałtycki, gotyk ceglany w Małopolsce i na Dolnym Śląsku).

 

 

1.       WCZESNOGOTYCKA ARCHITEKTURA SAKRALNA NA ŚLĄSKU

·          kościoły bazylikowe i halowe

·          gotycka Katedra We Wrocławiu

Ø       1244 r. rozpoczęcie wznoszenia prezbiterium, 1277 r. jego konsekracja

Ø       mieszanka romanizmu i gotyku

Ø       nawiązanie w układzie budowli do kościoła cysterskiego w Henrykowie

Ø       cecha gotycka – prostokątny ambit, sklepienie sześciodzielne z żebrami, głowice, bazy itd. jako forma pośrednia między romanizmem a gotykiem

Ø       dalsza budowa w XIV wieku, bazylika, niezrealizowany transept (odwołanie do arch. Kościoła w Henrykowie), system konstrukcyjny wzbogacony o masywne łęki przyporowe i zewnętrzne wieże sił

·          3 ćw. XIII kościoły halowe np.: kościół parafialny w Ziębicach

Ø       dwunawowy, ze wczesnymi sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, ciężkie filary, nisko zawieszone sklepienia, fasada zachodnia z zestawienia dwóch jednakowych elewacji z portalem . Pierwsza tego typu budowla w Polsce

·          kościół cysterek w Trzebnicy, Kaplica św. Jadwigi, ok. 1267, czysta forma gotycka !

 

2.       ARCHITEKTURA SAKRALNA NA ŚLĄSKU W XIV I XV WIEKU

·          silna konkurencja między systemami bazylikowymi i halowymi (zwłaszcza Wrocław)

·          Wrocław – bazyliki :

Ø       katedra wrocławska  bud. 1244-1361

Ø       kościół św. Marii Magdaleny 1342-60

°          Mistrz Pieszko

Ø       kościół św. Elżbiety 3ćw. XIV w.

·          Wrocław – hale :

Ø       kościół NMP na Piasku 1334-80

Ø       kościół św. Doroty 1351-1400

Ø       nowy korpus kolegiaty Świętego Krzyża na Ostrowie Tumskim 2 ćw. XIV w.

·          cechy charakterystyczne dla kościołów bazylikowych Śląska :

Ø       brak transeptu i wyraźnie wyodrębnionego chóru

Ø       duże wymiary budowli

Ø       smukłe proporcje budowli, lecz stosunkowo niskie arkady

Ø       niemal zupełny brak detalu

Ø       silny wertykalizm w podziale ścian za pomocą  służek i lizen

Ø       prawie brak podziałów horyzontalnych za pomocą gzymsów

Ø       nie występuje system filarowo-szkarpowy (wyjątek k. Bożego Ciała we Wrocławiu)

Ø       występuje połączenie łuków oporowych z wieżami sił

·          cechy charakterystyczne dla kościołów halowych Śląska:

Ø       arkady międzynawowe wydźwignięte wysoko ku górze

Ø       filary pozostają nadal częściami ścian, a nie elementami podtrzymującymi sklepienia

Ø       prawie brak podziałów horyzontalnych za pomocą gzymsów

·          w rozplanowaniu śląskich kościołów gotyckich (bazylik i hal) występuje przedłużenie naw bocznych wzdłuż niewyodrębnionego prezbiterium i zamknięcie ich wielobocznie, co razem z analogicznie zamkniętym prezbiterium tworzy trójabsyde (kościoły św. Elżbiety i NMP we Wrocławiu, Fary w Strzegomiu i Świdnicy, katedry w Opolu i Legnicy)

 

3.       GOTYCKA ARCHITEKTURA SAKRALNA W KRAKOWIE I MAŁOPOLSCE

·          trzecia katedra, pocz. budowy 1320 (król Władysław Łokietek)

Ø kościół bazylikowy

Ø nawiązanie do katedry wrocławskiej – prostokątny chór wschodni z ambitem

Ø prezbiterium czteroprzęsłowe ze sklepieniami krzyżowo-żebrowymi (konsekracja 1346)

Ø trójprzęsłowy korpus nawowy z transeptem (budowany do 1364)

Ø pierwotnie zastosowany system filarowo-szkarpowy

·          wielkie bazyliki typu „krakowskiego” – gotyk redukcyjny

Ø       wzorcowe kościoły zbudowane gł. w Krakowie o charakterystycznym układzie przestrzennym i konstrukcyjnym, budowle o dużych rozmiarach

Ø       cechy :

°          religijny mistycyzm

°          wydłużone i maksymalnie wysokie proporcje budowli, smukłość, linearyzm

°          rezygnacja z wyodrębnionych transeptów i prezbiterium, uproszczenie planu budowli

°          zatarcie klasycznej artykulacji filara

°          sklepienia często występują jako element „samodzielny” zawieszony nad przestrzenią  nawową (wprowadzenie wsporników zamiast służek)

°          ograniczenie artykulacji ściany

°          szkarpy i łuki przyporowe wciągnięte do wnętrza – główna cecha budownictwa małopolskiego

Ø       przykłady :

°          gotycka katedra na Wawelu 1320-64

°          kościół Mariacki 1360-97

°          poaugustiański kościół św. Katarzyny

§          autor korpusu Mikołaj Werner

·          Kościoły jednofilarowe i dwunawowe halowe

Ø       jednofilarowy – kwadratowa nawa ze sklepieniem opartym na jednym centralnym filarze (jednofilarowa hala)

°          kościół Świętego Krzyża w Krakowie

°          kolegiata w Kurzelowie

Ø       dwunawowe halowe – znane już w romańskiej Europie i na Śląsku w XIII w., filary umieszczone na osi głównej kościoła, często związane z fundacja króla Kazimierza Wielkiego w XIV w.

°          kościół kolegiacki w Wiślicy (1350 r.) oraz kościoły w Stopnicy, Chybicach, Skotnikach

 

4.       GOTYK W WIELKOPOLSCE, NA MAZOWSZU I NA WARMII

·          Wielkopolska

Ø       kościoły halowe i bazylikowe, zarówno ceglane jaki i kamienno ceglane

Ø       połączenie form architektury pomorskiej (północnej) ze śląską (południową)

Ø       bazyliki beztranseptowekatedry w Poznaniu i Gnieźnie

°          system przyporowy z wieżami sił i tzw. przypory wiszące dostawione do górnych partii ścian nawy głównej (podobieństwo do kościołów śląskich)

·          Mazowsze

Ø       XIV a zwłaszcza pod koniec XV i początek XVI wpływy w architekturze Zakonu Krzyżackiego

Ø       charakterystyczny typ bazyliki z wolnostojącą kampanilą, np.

°          kościół NMP na Nowym Mieście w Warszawie 1470 r.

°          kolegiata w Pułtusku

°          fara w Łomży (obecnie katedra)

·          Warmia

Ø       zespół katedralny we Fromborku z katedrą w typie halowym 1329-88, ozdobiona czteroma narożnymi wieżyczkami (analogia do gdańskiego kościoła NMP oraz bazylikowego kościoła parafialnego w Ornecie)

 

 

5.       ARCHITEKTURA SAKRALNA POMORZA WSCHODNIEGO (Pomorze Gdańskie)

·          koniec XIII i XIV wiek, wpływ Zakonu Krzyżackiego, duże podobieństwo układów kościołów Pomorza (Gdańsk, Toruń) przy jednoczesnym mocnym odróżnianiu się od architektury centrum i południa Polski.

·          Gdańsk

Ø       cechy:

°          w większości halowy układ przestrzenny z charakterystycznym wprowadzeniem przypór konstrukcyjnych do wnętrza budowli;

°          bryła jest trójczłonowa : wyodrębnione prezbiterium, korpus nawowy, wieże; rzadko występuje transept;

°          prezbiterium posiada własny dach i od schody ozdobny szczyt –  Gdańsk kościoły św. Józefa, Świętej Trójcy, Toruń  kościół św. NMP;

°          osobny dwuspadowy dach nad każda nawą kościoła halowego np. Gdańsk, Kościół św. Katarzyny, katedra we Fromborku i Chełmży, fara w Chełmnie;

°          gładkość zewnętrznych ścian nie artykułowanych szkarpami; 

°          często wieże na osi kościoła po zachodniej stronie (wyjątek kościoły klasztorne – na stylu prezbiterium z korpusem nawowym)

°          zewnętrzna surowość bryły złagodzona rozczłonowaniem strefy dachów, szczytów i wieżyczek – cechy stylu pomorskiego

Ø       kościoły halowe:

°          kościół NMP w Gdańsku, pierwotnie wzniesiony jako bazylika, przebudowany na halowy w 2 połowie XIV i XV w.

°          kościół św. Jana w Gdańsku

·          rzadko występują układy bazylikowe – wyjątek np. kościoły w Oliwie, Pelplinie i św. Jakuba w Toruniu

 

6.       ARCHITEKTURA „GOTYKU PIĘKNEGO” NA POMORZU ZACHODNIM

·          wczesny gotyk – koniec XIII- XIV głównie małe wiejskie kościoły jednonawowe i duże fary miejskie w typie halowym

·          ścisły związek z rozwojem miast i ośrodków gospodarczych

·          cechy far miejskich z koń. XIII-XVI:

Ø       wspólne cechy stylistyczne i przestrzenne

Ø       główny budulec – cegła

Ø       podobne bryły budowli, złożone z 3 elementów :

°          prostokątnego, zamkniętego wielobocznie prezbiterium

°          zbliżony do kwadratu, trzynawowy korpu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin