Wzory opisow bibliograficznych.pdf

dotyczy czasopisma „ Kultura i Wychowanie“

Tworzenie przypisów i bibliografii

Niniejsze opracowanie ma na celu uściślenie zasad tworzenia przypisów i bibliografii, wskazanie

rozwiązań, które w tym zakresie stosuje Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej

w Łodzi. Główną jego częścią są szablony opisów bibliograficznych poszczególnych typów

publikacji, wsparte przykładami.

We wszystkich publikacjach Wydawnictwa Naukowego WSP stosuje się tradycyjny system powołań

– przypisy rzeczowe (polemiczne, dygresyjne i odsyłające), słownikowe i bibliograficzne należy

zamieszczać u dołu strony (tzw. przypisy w formie uwag).

Wyjaśnienie użytych pojęć:

 Wydawnictwo zwarte – wydawnictwo ukazujące się jako całość, w rozumieniu potocznym

książka.

 Wydawnictwo ciągłe – wydawnictwo o nieprzewidzianym z góry zakończeniu, w potocznym

rozumieniu czasopismo, seria wydawnicza.

 Dokument piśmienniczy – dokument graficzny, którego treść jest zapisana za pomocą pisma,

dostępny w wersji papierowej, drukowanej.

 Dokument elektroniczny - dokument dostępny w wersji cyfrowej.

 Praca autorska – praca mająca jednego, dwóch lub trzech autorów.

 Praca zbiorowa – praca mająca więcej niż trzech autorów, zawierająca odrębne rozprawy,

opublikowana pod wspólnym tytułem.

 Praca niepublikowana – praca, która nie ukazała się nakładem żadnego wydawnictwa,

najczęściej są to prace typu licencjacka, magisterska, doktorska.

 Typ nośnika – dotyczy dokumentów elektronicznych na nośniku fizycznym lub dostępnych

w Internecie. Należy podać rodzaj nośnika: [CD-ROM], [DVD], [VHS]. W przypadku

materiałów dostępnych w Internecie stosuje się zapis [online].

Podstawowe elementy opisu bibliograficznego:

Nazwa autora

 Nazwę autora zapisujemy, podając w pierwszej kolejności nazwisko, a następnie inicjał imienia.

 Jeśli autorów lub redaktorów publikacji jest dwóch lub trzech, podajemy to nazwisko, które

zostało wyróżnione. W przypadku braku wyróżnienia zaleca się wymienić wszystkie.

 Jeśli dzieło ma więcej niż trzech autorów, podajemy tylko pierwsze (lub wyróżnione)

nazwisko oraz dodajemy skrót i in. (i inni).

 W przypadku publikacji, których autorem jest stowarzyszenie, fundacja itp. jako autora można

podać nazwę tej instytucji.

 Jeśli publikacja nie ma jasno określonego autorstwa, opis bibliograficzny należy rozpocząć od tytułu.

Rok wydania

 Rok należy zapisywać cyframi arabskimi i ująć w nawias okrągły.

 W przypadku braku w opisywanej publikacji informacji o roku wydania zaleca się w jego

miejsce podać:

 datę roczną z noty copyrightowej w nawiasie kwadratowym, poprzedzoną skrótem cop.

(= copyright)

 datę przypuszczalną w nawiasie kwadratowym, poprzedzoną skrótem ok. (= około)

 datę druku w nawiasie kwadratowym, poprzedzoną skrótem dr. (= druk)

 Całkowitą niemożność ustalenia roku wydania oznaczamy skrótem w nawiasie kwadratowym

b.r. (= bez roku).

Tytuł i podtytuł

 Tytuł jest elementem obowiązkowym – nie należy dokonywać jego skrótu, jeśli powołujemy

się na daną publikację po raz pierwszy. Tytuł zapisujemy kursywą.

 O ile dana publikacja jest opatrzona podtytułem, po tytule należy zapisać jego pełne brzmienie

(również kursywą), oddzielając od tytułu kropką.

Numer wydania

 Należy przejąć jego oznaczenie z publikacji źródłowej (na ogół ze strony tytułowej lub redakcyjnej).

 Numer wydania należy oznaczyć skrótem wyd. i zapisać cyframi arabskimi, niezależnie od tego, jak

został zapisany w publikacji.

 Jeśli publikacja została wydana po raz pierwszy, nie należy podawać numeru wydania.

 Jeśli w publikacji podano, że wydanie jest rozszerzone, zmienione, skrócone, poprawione, należy

podać taką informację w przypisie w formie skróconej (patrz: tabela skrótów).

Miejsce wydania

 Należy przejąć jego oznaczenie z publikacji źródłowej (na ogół ze strony tytułowej lub redakcyjnej).

 Jeśli w publikacji wyszczególniono więcej niż jedno miejsce wydania, to w opisie należy podać

nazwę umieszczoną na pierwszym miejscu lub wyróżnioną typograficznie.

 Gdy w publikacji nie podano miejsca wydania, należy powołać się na miejsce druku (dr.), a jeśli i tej

informacji brak, wówczas w nawiasie kwadratowym zapisujemy skrót [b.m.] (= bez miejsca wydania)

Wydawnictwo Naukowe WSP

tel.: 42 630 30 72 w. 38

mail: wydawnictwo@wsp.lodz.pl

Strona (strony)

 Podajemy numer strony lub zakres stron, na których znajduje się cytowany tekst – w

przypadku zakresu stron liczby rozdzielamy dywizem bez spacji.

Przykłady:

Chrzanowska I. (2009), Zaniedbane obszary edukacji. Pomiędzy pedagogiką a pedagogiką

specjalną , Kraków, s. 122.

Chrzanowska I. (2009), Zaniedbane obszary edukacji. Pomiędzy pedagogiką a pedagogiką

specjalną , Kraków, s. 52-53.

Przypisy bibliograficzne odsyłają do publikacji cytowanych w tekście lub tych, z których

pochodzą informacje w nim wykorzystane.

Poniżej podajemy ogólne zasady, mające zastosowanie niezależnie od rodzaju źródła, z którego

cytujemy, zatem stosujemy je tak samo, cytując z publikacji autorskiej, zbiorowej, czasopisma,

publikacji elektronicznej i innych. Szczegółowe zasady budowania odniesień bibliograficznych,

wraz z przykładami, omawiamy w następnym rozdziale.

Ogólne zasady cytowania dzieł

 Każdy przypis musi być opatrzony numerem strony, z której pochodzi cytat.

 Jeżeli przywoływane informacje są omawiane w różnych miejscach publikacji źródłowej,

wówczas w przypisie, zamiast numeru stron, należy umieścić łacińskie określenie: passim .

Przykład:

Kuzitowicz W. (2010), Polska szkoła w IV RP , Łódź, passim.

 Cytując daną publikację po raz pierwszy, należy umieścić w przypisie pełny opis

bibliograficzny.

Przykład:

Kuzitowicz W. (2010), Polska szkoła w IV RP , Łódź, s. 15.

 Odwołując się ponownie do tego samego miejsca w tej samej publikacji, należy w kolejnym

przypisie stosować zapis skrócony, używając skrótu: Tamże – bez podawania numeru strony.

Przykład:

1 Kuzitowicz W. (2010), Polska szkoła w IV RP , Łódź, s. 15

2 Tamże.

 Odwołując się w kolejnym przypisie do innego miejsca, tej samej publikacji, również należy

użyć skrótu: Tamże – oraz podać numer/zakres stron, z których dany cytat został zaczerpnięty.

Przykład:

Kuzitowicz W. (2010), Polska szkoła w IV RP , Łódź, s. 15

2 Tamże, s. 33.

Wydawnictwo Naukowe WSP

tel.: 42 630 30 72 w. 38

mail: wydawnictwo@wsp.lodz.pl

 Jeżeli cytując, powołujemy się na daną publikację, a w następnym przypisie odwołujemy się

do innej, wówczas chcąc powtórnie odwołać się do pierwszej z nich, należy przytoczyć

początkowe elementy opisu bibliograficznego: nazwę autora, rok i początkowe słowa tytułu,

dodając skrót: dz. cyt.

Przykład:

1 Kuzitowicz W. (2010), Polska szkoła w IV RP , Łódź, s. 15.

2 Szczepankowski B., Koncewicz D., (2008), Język migowy w terapii , Łódź, s. 38.

3 Kuzitowicz W., dz. cyt., s. 48.

 Przytaczając w tym samym przypisie lub w przypisach bezpośrednio po sobie następujących

kilka różnych publikacji tego samego autora, nie trzeba powtarzać jego nazwiska, lecz należy

zastąpić je określeniem: tenże (w stosunku do mężczyzn), taż (w odniesieniu do kobiet) lub

tychże (w przypadku cytowania z dzieł zbiorowych)

Przykład:

1 Chrzanowska I. (2009), Zaniedbane obszary edukacji. Pomiędzy pedagogiką a pedagogiką

specjalną , Kraków, s. 52-53.

2 Taż (2010), Problemy edukacji dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością. Regionalna specyfika

czy ogólnopolska tendencja, K raków, s. 52-53.

Interpunkcja w zapisie bibliograficznym

 Poszczególne elementy opisu bibliograficznego należy oddzielać przecinkami z wyjątkiem

tytułu i podtytułu, które muszą być oddzielone kropką.

 Rok wydania należy zapisywać po tytule, ujmując datę w nawias okrągły. Pomiędzy nazwą

autora a nawiasem nie stosujemy dodatkowych znaków interpunkcyjnych.

 Treści wyodrębnione nawiasem kwadratowym, np.: [w:], [on-line] nie wymagają poprzedzania

dodatkowymi znakami interpunkcyjnymi.

 Przypis bibliograficzny zawsze należy zakończyć kropką.

Wydawnictwo Naukowe WSP

tel.: 42 630 30 72 w. 38

mail: wydawnictwo@wsp.lodz.pl

W przypisach i bibliografii należy stosować następujące skróty:

Skrót

Rozwinięcie

Kiedy stosować?

Brak miejsca

wydania

Gdy w dokumencie nie ma podanego miejsca

wydania.

b.m.

b.r.

Brak roku wydania Gdy w dokumencie nie ma podanego roku wydania.

Cyt. za

Cytuję za

Gdy cytujemy nie bezpośrednio, a za innym autorem.

I inni (w przypadku

autorów)

Stosujemy, gdy publikacja ma więcej niż 3 autorów

(podajemy tylko nazwisko pierwszego).

I in.

Gdy podajemy numer pierwszej strony, a nie

podajemy końcowej.

I n.

I następne

Dz. cyt.

Dzieło cytowane Gdy kolejny raz cytujemy tę samą publikację.

Kps

Komputer opis

Mps

Maszynopis

Stosowane przy pracach niepublikowanych.

Rkps

Rękopis

Gdy chcemy zaznaczyć, że fragment tekstu, do

którego odnosi się przypis, jest wynikiem

podsumowania całości przesłania innej publikacji.

Tu i ówdzie,

w całym dziele

Passim

Gdy chcemy zaznaczyć, że inni autorzy również

poruszali zagadnienie, do którego odnosi się przypis.

Por.

Porównaj

Red.

Redaktor

Podawany przy publikacjach zbiorowych.

Podawany przy cytowaniu całości danego tytułu

czasopisma lub serii wydawniczej.

Red. nacz.

Redaktor naczelny

Potwierdzenie, że dana informacja jest prawdziwa,

mimo że może wyglądać na pomyłkę.

Sic!

Właśnie tak

Gdy następujące po sobie przypisy dotyczą tego

samego dzieła – nie powtarzamy wówczas kolejny raz

całości opisu bibliograficznego, a jedynie podajemy

nową lokalizację fragmentu publikacji, na który się

powołujemy (numery stron).

Tamże

Tenże/Taż/

Tychże

Gdy cytujemy tego samego autora/autorkę/autorów,

co w przypisie powyżej.

Wydanie

poprawione

Wyd. popr.

Wyd. rozsz.

Wydanie

rozszerzone

Gdy na stronie tytułowej lub redakcyjnej podano

którąś z dodatkowych informacji o wydaniu.

Wyd. skr.

Wydanie skrócone

Wydanie

uzupełnione

Wyd. uzup.

Wyd. zm.

Wydanie zmienione

Gdy przytaczamy czyjeś poglądy, a nie cytujemy

dokładnie.

Zob.

Zobacz

Wydawnictwo Naukowe WSP

tel.: 42 630 30 72 w. 38

mail: wydawnictwo@wsp.lodz.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: