Stare jest piekne.pdf

DAVID BRIN

STARE JEST PIĘKNE

Tytuł oryginału: „The Practice Effect”

(Tłumaczył Bartłomiej Kowalski)

Carol i Norze

oraz wielbicielom innych światów

Spis Treści

I. SŁŁUI GENERIS .................................................................4

II. COGITO, ERGO TUTTI FRUTTI ......................................29

III. NOM DE TERRE ............................................................49

IV. NAJKRÓTSZA DROGA DO CARNEGIE HALL ...................64

V. ROZWIĄZANIE DENTYSTYCZNE .....................................90

VI. BALLON D'ESSAI .........................................................109

VII. MĘDRZEC NERON ......................................................135

VIII. EUREKAARRG! .........................................................190

IX. DISCUS JESTUS ..........................................................213

X. SIC CIASTECZKUS DISINTEGRATUM .............................250

XI. ET DWA TUU TUUT! ..................................................269

XII. SEMPER UBI SUB UBI .................................................299

I. SŁŁUI GENERIS

Ten wykład był naprawdę nudny.

Przed zgromadzonymi w słabo oświetlonej sali konferencyjnej przechadzał

się, z dłońmi splecionymi za plecami i ze wzrokiem utkwionym w sufit, dostojny,

srebrnowłosy dyrektor Saharańskiego Instytutu Technologicznego. Przechadzał się,

z namaszczeniem przemawiając na temat, o którym najwyraźniej miał dość blade

pojęcie.

W każdym razie Dennis Nuel, cierpiący w milczeniu w jednym z tylnych

rzędów, postrzegał to w ten właśnie sposób.

Być może był taki czas, gdy Marcel Flaster świecił jasnym blaskiem na

firmamencie fizyki. Ale to było dawno, zanim jeszcze któremukolwiek spośród

obecnych tu, młodszych wiekiem naukowców przyszła do głowy myśl o poświęceniu

się fizyce rzeczywistości. Dennis zastanawiał się, co może zmienić człowieka

niegdyś obdarzonego talentem w nudnego, wyzbytego

obiektywizmu

administratora. Przyrzekł sobie, że prędzej skoczy z Mount Feynman, niż dopuści,

żeby coś podobnego przytrafiło się również jemu.

Donośny głos buczał monotonnie.

- Tak więc widzimy, moi drodzy, że dzięki użyciu zevatroniki alternatywne

rzeczywistości są, jak się zdaje, w zasięgu naszej ręki, otwierając możliwości

ominięcia ograniczeń zarówno czasu, jak i przestrzeni...

Dennis hołubił swego kaca w pobliżu tylnej ściany zatłoczonej sali i usilnie

się zastanawiał, jaka to, do diabła, siła wyciągnęła go z łóżka w poniedziałkowy

poranek i zmusiła nie tylko do przyjścia tutaj, ale i słuchania wywodów Marcela

Flastera na temat zevatroniki.

W końcu powieki mu opadły. Zaczął osuwać się w fotelu.

- Dennis! - szepnęła ostro Gabriela Versgo i wbiła mu łokieć w żebra. - Bądź

łaskaw siąść prosto i słuchać nieco uważniej!

Dennis podskoczył gwałtownie, mrugając. Teraz już sobie przypomniał siłę,

która go tutaj przywlokła.

O siódmej rano Gabbie kopniakiem otworzyła drzwi do pokoju Dennisa i

zaciągnęła go za ucho do łazienki, całkowicie ignorując zarówno przyzwoitość, jak i

jego głośne protesty. Trzymała jego rękę w kleszczach swoich paluszków, aż oboje

znaleźli się tutaj, w fotelach sali konferencyjnej Instytutu.

Dennis rozmasował ramię tuż powyżej łokcia. Któregoś dnia, zdecydował,

wkradnie się do pokoju Gabbie i powyrzuca te wszystkie kauczukowe piłeczki, które

rudowłosa tak lubi ściskać w dłoniach podczas pracy.

Znowu go szturchnęła.

- Będziesz wreszcie siedział spokojnie? Wiercisz się, jakbyś miał owsiki!

Chcesz zostać jeszcze bardziej odsunięty od zevatroniki?

Jak zwykle Gabbie niemal trafiła w dziesiątkę. Dennis w milczeniu

potrząsnął głową i z wysiłkiem skupił uwagę na wykładowcy.

Doktor Flaster zakończył rysowanie nieokreślonej bryły w stojącym przed

zgromadzonymi holotanku. Odłożył pióro świetlne na podium i podświadomie wytarł

dłonie o nogawki spodni, chociaż ostatni kawałek kredy został wyjęty spod prawa

ponad trzydzieści lat temu.

- Oto jest zevatron - oznajmił z dumą.

Dennis z niedowierzaniem przyjrzał się świetlnemu rysunkowi.

- Jeśli to jest zevatron - szepnął - to ja jestem abstynentem. Flaster

odwrócił bieguny, a pole jest przenicowane na drugą stronę!

Rumieniec Gabrieli niemal dorównał odcieniem jej płomiennym włosom.

Ostre paznokcie wbiły się w jego udo. Dennis skrzywił się, ale gdy Flaster podniósł

oczy, mrugając krótkowzrocznie, udało mu się wyglądać niewinnie jak baranek. Po

chwili dyrektor chrząknął, przeczyszczając gardło.

- Jak już wcześniej mówiłem, wszystkie ciała posiadają środek ciężkości.

Środkiem ciężkości danego ciała jest punkt równowagi, na który oddziałują w

równym stopniu wszystkie siły składowe... a więc do którego, jakby można

powiedzieć, daje się przypisać istota tego ciała, jego rzeczywistość.

- Ty, mój chłopcze - powiedział, wskazując Dennisa. - Czy mógłbyś mi

powiedzieć, gdzie jest twój środek ciężkości?

- Hmmm... - Dennis zastanowił się z niepewną miną. Nie słuchał przecież aż

tak uważnie. - Myślę, że musiałem zostawić go w domu, sir.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: