Prawo reklamy wyciąg aktów prawnych.pdf

Ustawa o radiofonii i telewizji:

15) audycją dla dzieci jest audycja, która ze względu na czas nadania i treść jest skierowana

głównie do dzieci;

16) przekazem handlowym jest każdy przekaz, w tym obrazy z dźwiękiem lub bez dźwięku albo

tylko dźwięki, mający służyć bezpośrednio lub pośrednio promocji towarów, usług lub renomy

podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą lub zawodową, towarzyszący audycji lub

włączony do niej, w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie, albo w celach autopromocji, w

szczególności reklama, sponsorowanie, telesprzedaż i lokowanie produktu;

17) reklamą jest przekaz handlowy, pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego, w

związku z jego działalnością gospodarczą lub zawodową, zmierzający do promocji sprzedaży lub

odpłatnego korzystania z towarów lub usług; reklamą jest także autopromocja;

18) sponsorowaniem jest każdy wkład w finansowanie usługi medialnej lub audycji, przez podmiot,

który nie dostarcza usług medialnych i nie produkuje audycji, w celu promocji jego nazwy, firmy,

renomy, działalności, towaru lub usługi, znaku towarowego lub innego oznaczenia

indywidualizującego;

19) telesprzedażą jest przekaz handlowy zawierający bezpośrednią ofertę sprzedaży towarów lub

odpłatnego świadczenia usług;

20) ukrytym przekazem handlowym jest przedstawianie w audycjach towarów, usług, nazwy, firmy,

znaku towarowego lub działalności przedsiębiorcy będącego producentem towaru lub świadczącego

usługi, jeżeli zamiarem dostawcy usługi medialnej, w szczególności związanym z wynagrodzeniem

lub uzyskaniem innej korzyści, jest osiągnięcie skutku reklamowego oraz możliwe jest

wprowadzenie publiczności w błąd co do charakteru przekazu;

21) lokowaniem produktu jest przekaz handlowy polegający na przedstawieniu lub nawiązywaniu

do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w taki sposób, że stanowią one element samej audycji

w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie, a także w postaci nieodpłatnego udostępnienia

towaru lub usługi;

22) lokowaniem tematu jest przekaz handlowy polegający na nawiązywaniu do towaru, usługi lub

ich znaku towarowego w scenariuszu lub liście dialogowej audycji w zamian za opłatę lub podobne

wynagrodzenie;

23) autopromocją jest każdy przekaz pochodzący od dostawcy usługi medialnej mający służyć

bezpośrednio lub pośrednio promocji jego audycji, towarów lub usług;

24) przekazem tekstowym jest zbiór tekstów i nieruchomych obrazów, rozpowszechnianych za

pomocą sygnału telewizyjnego lub radiowego równocześnie z programem;

Art. 16. 1. Przekazy handlowe powinny być łatwo rozpoznawalne.

2. Reklamy i telesprzedaż powinny być łatwo odróżnialne od materiału redakcyjnego. Reklamy i

telesprzedaż odróżnia się w programie za pomocą środków wizualnych, dźwiękowych lub

przestrzennych.

3. Reklamy i telesprzedaż nie mogą zajmować więcej niż 12 minut w ciągu godziny zegarowej.

4. Ograniczenia określonego w ust. 3 nie stosuje się do:

1) ogłoszeń nadawcy, zawierających jedynie informację o jego audycjach lub fragmenty tych

audycji;

2) ogłoszeń nadawcy zawierających jedynie informację o dodatkowych produktach uzyskiwanych

bezpośrednio z audycji;

3) wymaganych prawem oznaczeń przekazów handlowych, w tym wskazań sponsorów.

5. Ogłoszenia, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, są emitowane pomiędzy audycjami i nie mogą

zajmować więcej niż 2 minuty w ciągu godziny zegarowej.

6. Bloki programowe poświęcone wyłącznie telesprzedaży powinny być wyraźnie oznaczone w

sposób wizualny i dźwiękowy oraz nadawane w sposób nieprzerwany przez co najmniej 15 minut.

Do bloków takich nie stosuje się ograniczenia określonego w ust. 3.

7. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia w programach radiowych i

telewizyjnych działalności reklamowej i telesprzedaży, w tym:

1) warunki nadawania, w tym wyodrębniania, oznaczania i umieszczania, reklam i telesprzedaży w

programach,

2) wymagania dotyczące osób, których głos lub wizerunek jest wykorzystywany w reklamach, z

uwzględnieniem zakresu ograniczeń w prowadzeniu przez nie innych audycji w programach

radiowych i telewizyjnych,

3) zakres udostępniania przez nadawcę czasu wykorzystywanego na reklamy i telesprzedaż, w tym

maksymalny wymiar czasu w okresie rocznym dla jednego przedsiębiorcy lub ugrupowania

gospodarczego,

4) sposób prowadzenia i przechowywania przez nadawcę ewidencji czasu nadawanych reklam i

telesprzedaży oraz zakres danych objętych tą ewidencją,

5) szczegółowe wymagania dla ogłoszeń nadawców, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, oraz sposób

ich oznaczania i umieszczania w programach

— kierując się ochroną interesu odbiorców i samodzielności nadawców oraz uwzględniając rozwój

technik reklamowych.

Akty wykonawcze Orzeczenia

Art. 16a. 1. Umieszczanie reklam lub telesprzedaży podczas audycji nie może naruszać

integralności audycji, przy uwzględnieniu naturalnych przerw w audycji, jej czasu trwania i

charakteru, ani uprawnień podmiotów praw do audycji.

2. W transmisjach zawodów sportowych zawierających przerwy wynikające z przepisów ich

rozgrywania oraz w transmisjach innych wydarzeń zawierających przerwy, reklamy lub

telesprzedaż mogą być nadawane wyłącznie w tych przerwach.

3. Filmy wyprodukowane dla telewizji, z wyłączeniem serii, seriali i audycji dokumentalnych, oraz

filmy kinematograficzne mogą zostać przerwane, w celu nadania reklam lub telesprzedaży,

wyłącznie jeden raz podczas każdego okresu pełnych 45 minut przewidzianych w programie.

4. Audycje inne niż określone w ust. 2 mogą być przerywane w celu nadania reklam lub

telesprzedaży, jeżeli okres między kolejnymi przerwami w danej audycji wynosi w programie

telewizyjnym co najmniej 20 minut, a w programie radiowym co najmniej 10 minut.

5. Za przerwanie audycji uznaje się każde umieszczenie reklamy lub telesprzedaży w trakcie

audycji.

6. Nie można przerywać w celu nadania reklam lub telesprzedaży:

1) serwisów informacyjnych;

2) audycji o treści religijnej;

3) audycji publicystycznych i dokumentalnych o czasie krótszym niż 30 minut;

4) audycji dla dzieci.

7. Nie można przerywać w celu nadania reklam lub telesprzedaży audycji w programach publicznej

radiofonii i telewizji, z wyjątkiem audycji, o których mowa w ust. 2.

Art. 16b. 1. Zakazane jest nadawanie przekazu handlowego:

1) wyrobów tytoniowych, rekwizytów tytoniowych, produktów imitujących wyroby tytoniowe lub

rekwizyty tytoniowe oraz symboli związanych z używaniem tytoniu, w zakresie regulowanym

przez ustawę z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i

wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm. 18) );

2) napojów alkoholowych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 26 października 1982 r. o

wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473, z

późn. zm. 19) );

3) świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej udzielanych

wyłącznie na podstawie skierowania lekarza;

4) produktów leczniczych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 6 września 2001 r. —

Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm. 21) );

5) 22) gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych, gier na automatach, w

zakresie regulowanym ustawą z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz.

1540 oraz z 2010 r. Nr 127, poz. 857);

6) substancji psychotropowych lub środków odurzających oraz środków spożywczych lub innych

produktów, w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

(Dz. U. Nr 179, poz. 1485, z późn. zm.).

2. Zakazane jest nadawanie przekazów handlowych:

1) nawołujących bezpośrednio małoletnich do nabywania produktów lub usług;

2) zachęcających małoletnich do wywierania presji na rodziców lub inne osoby w celu skłonienia

ich do zakupu reklamowanych produktów lub usług;

3) wykorzystujących zaufanie małoletnich, jakie pokładają oni w rodzicach, nauczycielach i innych

osobach;

4) w nieuzasadniony sposób ukazujących małoletnich w niebezpiecznych sytuacjach;

5) oddziałujących w sposób ukryty na podświadomość.

3. Przekaz handlowy nie może:

1) naruszać godności ludzkiej;

2) zawierać treści dyskryminujących ze względu na rasę, płeć, narodowość, pochodzenie etniczne,

wyznanie lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek czy orientację seksualną;

3) ranić przekonań religijnych lub politycznych;

4) zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich;

5) sprzyjać zachowaniom zagrażającym zdrowiu, bezpieczeństwu lub ochronie środowiska.

3a. Audycjom dla dzieci nie powinny towarzyszyć przekazy handlowe dotyczące artykułów

spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność w nadmiernych ilościach w

codziennej diecie jest niewskazana.

3b. Krajowa Rada, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw zdrowia, może określić, w

drodze rozporządzenia:

1) rodzaje artykułów spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność w

nadmiernych ilościach w codziennej diecie jest niewskazana,

2) sposób umieszczania w programach przekazów handlowych dotyczących tych artykułów, tak aby

przekazy te nie towarzyszyły audycjom dla dzieci

— dążąc do zachęcenia nadawców do przeciwdziałania promowaniu niezdrowego odżywiania

wśród dzieci oraz uwzględniając charakter programów, ich wpływ na kształtowanie opinii

publicznej i oddziaływanie na interesy odbiorców, bez nakładania nieuzasadnionych obowiązków

na nadawców.

4. (uchylony).

Art. 16c. Zakazane są:

1) ukryte przekazy handlowe;

2) lokowanie produktów, z zastrzeżeniem art. 17a;

3) lokowanie tematów.

Art. 17. 1. Odbiorcy powinni zostać wyraźnie poinformowani o sponsorowaniu. Sponsorowane

audycje lub inne przekazy są oznaczane przez wskazanie sponsora na ich początku, na końcu oraz

w momencie wznowienia po przerwie na reklamę lub telesprzedaż. Wskazanie sponsora może

zawierać tylko jego nazwę, firmę, znak towarowy lub inne oznaczenie indywidualizujące

przedsiębiorcę lub jego działalność, odniesienie do jego towarów, usług lub ich znaku towarowego.

1a. Wskazanie sponsora i żaden element tego wskazania nie może bezpośrednio zachęcać do

zakupu lub najmu towarów lub usług, zwłaszcza przez specjalne, promocyjne do nich odniesienie.

2. Wskazanie sponsora nie może zawierać nazwy, firmy, znaku towarowego lub innego oznaczenia

indywidualizującego przedsiębiorcę lub jego działalność, widoku towaru albo usługi, których

reklama jest zakazana w art. 16b ust. 1.

3. Sponsor nie może wpływać na treść audycji lub innego przekazu oraz ich miejsce w programie w

sposób ograniczający samodzielność i niezależność redakcyjną nadawcy. Sponsorowanie nie

zwalnia nadawcy od odpowiedzialności za treść audycji.

4. Sponsorowane audycje lub inne przekazy nie mogą zachęcać do kupna lub innego udostępniania

towarów lub usług sponsora lub osoby trzeciej.

2) związki zawodowe;

3) organizacje pracodawców;

4) osoby fizyczne lub osoby prawne, których zasadniczą działalność stanowi produkcja lub

sprzedaż towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 16b ust. 1.

6. Zabronione jest sponsorowanie transmisji sportowych przez podmioty wymienione w ust. 5 pkt 1

—3 oraz przez przedsiębiorców, których główna działalność polega na produkcji, sprzedaży lub

innym udostępnianiu towarów lub usług, których reklama jest zakazana zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt

1 i 2, z zastrzeżeniem art . 13 1 ust. 5 i 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu

alkoholizmowi.

6a. 23) Zabronione jest sponsorowanie audycji i innych przekazów przez podmioty prowadzące

działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, przyjmowania zakładów

wzajemnych i gier na automatach.

7. Zabronione jest sponsorowanie:

1) serwisów informacyjnych, z wyjątkiem sportowych i prognozy pogody;

2) audycji publicystycznych o treści społeczno-politycznej;

3) audycji poradniczych i konsumenckich;

4) audycji wyborczych lub bezpośrednio związanych z kampanią wyborczą.

8. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób sponsorowania audycji lub innych

przekazów, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1—7, w tym w szczególności czas emisji,

wskazania sponsora oraz sposób rozpowszechniania informacji o sponsorze w zapowiedzi audycji

albo po zakończeniu audycji lub innego przekazu, a także w czasie trwania audycji lub innego

przekazu. W rozporządzeniu Krajowa Rada określi sposób prowadzenia i przechowywania przez

nadawcę ewidencji sponsorowanych audycji lub innych przekazów oraz zakres informacji objętych

tą ewidencją.

Akty wykonawcze

Art. 17a. 1. Lokowanie produktu jest dopuszczalne wyłącznie:

1) w filmach kinematograficznych, filmach lub serialach wytworzonych na użytek audiowizualnych

usług medialnych, a także w audycjach sportowych oraz audycjach rozrywkowych, lub

2) w postaci nieodpłatnego udostępniania towaru lub usługi do wykorzystania w audycji, w

szczególności w charakterze rekwizytu lub nagrody

— z wyłączeniem audycji dla dzieci.

2. Audycje, w których stosuje się lokowanie produktu, oznacza się w programach telewizyjnych za

pomocą znaku graficznego, a w programach radiowych za pomocą sygnału dźwiękowego

informujących o fakcie lokowania produktu, na początku, na końcu oraz w momencie wznowienia

po przerwie na reklamę lub telesprzedaż.

3. Na końcu audycji, o której mowa w ust. 2, która została wyprodukowana przy udziale nadawcy

lub na jego zamówienie, umieszcza się neutralną informację o producencie lub sprzedawcy

lokowanego towaru lub podmiocie świadczącym lokowaną usługę oraz o samym towarze lub

usłudze.

4. Zastosowanie lokowania produktu nie może naruszać samodzielności i niezależności redakcyjnej

nadawcy przez wpływ na treść lub miejsce audycji w programie oraz nie zwalnia nadawcy od

odpowiedzialności za treść audycji.

5. Audycje, w których stosuje się lokowanie produktu, nie mogą:

1) nadmiernie eksponować danego produktu;

2) zachęcać bezpośrednio do nabycia lub najmu towarów lub usług, zwłaszcza przez promocyjne

odniesienia do nich.

6. Zakazane jest lokowanie produktu dotyczące towarów lub usług, o których mowa w art. 16b

ust. 1.

7. Nadawca jest obowiązany do prowadzenia i przechowywania ewidencji audycji, w których

zastosowano lokowanie produktu.

8. W zakresie niezbędnym dla kontroli zgodności działania nadawcy z przepisami ust. 1—7,

Przewodniczący Krajowej Rady może żądać od nadawcy przedstawienia dokumentacji w zakresie

lokowania produktu. Przepis art. 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

9. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe warunki oznaczania przez nadawcę audycji, w których zastosowano lokowanie

produktu, w tym wzór znaku graficznego oraz formę sygnału dźwiękowego, o których mowa w

ust. 2,

2) sposób prowadzenia oraz przechowywania przez nadawcę ewidencji audycji, w których

zastosowano lokowanie produktu, oraz zakres danych objętych tą ewidencją

— uwzględniając interesy odbiorców i możliwość prowadzenia przez nadawcę ewidencji w postaci

elektronicznej, bez obciążania nadawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami.

Akty wykonawcze

Art. 18. 1. Audycje lub inne przekazy nie mogą propagować działań sprzecznych z prawem, z

polską racją stanu oraz postaw i poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym, w

szczególności nie mogą zawierać treści nawołujących do nienawiści lub dyskryminujących ze

względu na rasę, niepełnosprawność, płeć, wyznanie lub narodowość.

2. Audycje lub inne przekazy powinny szanować przekonania religijne odbiorców, a zwłaszcza

chrześcijański system wartości.

3. Audycje lub inne przekazy nie mogą sprzyjać zachowaniom zagrażającym zdrowiu lub

bezpieczeństwu oraz zachowaniom zagrażającym środowisku naturalnemu.

4. Zabronione jest rozpowszechnianie audycji lub innych przekazów zagrażających fizycznemu,

psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności zawierających treści

pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujących przemoc.

5. Audycje lub inne przekazy, zawierające sceny lub treści mogące mieć negatywny wpływ na

prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich, inne niż te, o których mowa w

ust. 4, mogą być rozpowszechniane wyłącznie w godzinach od 23 do 6.

5a. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji lub innych przekazów, o których mowa w

ust. 5, odpowiednim symbolem graficznym przez cały czas ich emisji telewizyjnej lub zapowiedzią

słowną, informującą o zagrożeniach wynikających z treści emisji radiowej.

5b. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji i innych przekazów, innych niż te, o których

mowa w ust. 5, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji

sportowych i przekazów tekstowych, odpowiednim symbolem graficznym przez cały czas ich

emisji telewizyjnej, uwzględniając stopień szkodliwości danej audycji lub przekazu dla małoletnich

w poszczególnych kategoriach wiekowych.

ROZPORZĄDZENIE

KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

z dnia 18 września 2007 r.

w sprawie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych oraz ramowego podziału czasu w programach

ogólnokrajowych i regionalnych

Na podstawie art. 182 ust. 4 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do

Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 1) ) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Audycje wyborcze w wyborach do Sejmu i do Senatu są rozpowszechniane w dniach od 6 do 19 października 2007 r.

2. W programach ogólnokrajowych "Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna", zwanej dalej "Telewizją Polską", czas

rozpowszechniania audycji wyborczych w wyborach do Sejmu i do Senatu wynosi:

1) w Programie 1 - 360 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu;

2) w Programie 2 - 360 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu;

3) w Programie TV Polonia - 180 minut w wyborach do Sejmu i 60 minut w wyborach do Senatu.

3. W programach ogólnokrajowych "Polskiego Radia Spółka Akcyjna", zwanego dalej "Polskim Radiem", czas

rozpowszechniania audycji wyborczych w wyborach do Sejmu i do Senatu wynosi:

1) w Programie 1 - 500 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu;

2) w Programie 2 - 250 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu;

3) w Programie 3 - 500 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu;

4) w Programie 4 - 250 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu;

5) w programie dla zagranicy - 300 minut w wyborach do Sejmu i 120 minut w wyborach do Senatu.

4. W programach regionalnych Telewizji Polskiej czas rozpowszechniania audycji wyborczych w wyborach do Sejmu i do

Senatu wynosi 600 minut w wyborach do Sejmu i 180 minut w wyborach do Senatu.

5. W spółkach radiofonii regionalnej czas rozpowszechniania audycji wyborczych w wyborach do Sejmu i do Senatu wynosi

900 minut w wyborach do Sejmu i 360 minut w wyborach do Senatu.

§ 2. 1. Telewizja Polska rozpowszechnia audycje wyborcze:

1) w Programie 1 w dniach 8-12 października i 15-19 października w dwóch odrębnych blokach audycji wyborczych, nie dłuższych

niż 30 minut każdy, jeden w godzinach 9 00 – 12 00 , drugi w godzinach 16 30 – 19 00 ;

2) w Programie 2 w dniach 8-12 października i 15-19 października w dwóch odrębnych blokach audycji wyborczych,

Ustaw o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktyk om rynkowym

1. Praktykę rynkową uznaje się za działanie wprowadzające w błąd, jeżeli działanie

to w jakikolwiek sposób powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego

konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.

2. Wprowadzającym w błąd działaniem może być w szczególności:

1) rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji;

2) rozpowszechnianie prawdziwych informacji w sposób mogący wprowadzać

w błąd;

3) działanie związane z wprowadzeniem produktu na rynek, które może wprowadzać

w błąd w zakresie produktów lub ich opakowań, znaków towarowych,

nazw handlowych lub innych oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorcę

lub jego produkty, w szczególności reklama porównawcza w rozumieniu

art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503, z późn. zm.3));

4) nieprzestrzeganie kodeksu dobrych praktyk, do którego przedsiębiorca dobrowolnie

przystąpił, jeżeli przedsiębiorca ten informuje w ramach praktyki

rynkowej, że jest związany kodeksem dobrych praktyk.

Art. 7.

Nieuczciwymi praktykami rynkowymi w każdych okolicznościach są następujące

praktyki rynkowe wprowadzające w błąd:

5) reklama przynęta, która polega na propozycji nabycia produktu po określonej

cenie, bez ujawniania, że przedsiębiorca może mieć uzasadnione podstawy,

aby sądzić, że nie będzie w stanie dostarczyć lub zamówić u innego

przedsiębiorcy dostawy tych lub równorzędnych produktów po takiej cenie,

przez taki okres i w takich ilościach, jakie są uzasadnione, biorąc pod uwagę

produkt, zakres reklamy produktu i oferowaną cenę;

6) reklama przynęta i zamiana, która polega na propozycji nabycia produktu po

określonej cenie, a następnie odmowie pokazania konsumentom reklamowanego

produktu lub odmowie przyjęcia zamówień na produkt lub dostarczenia go w racjonalnym terminie lub demonstrowaniu wadliwej

próbki

produktu, z zamiarem promowania innego produktu;

11) kryptoreklama, która polega na wykorzystywaniu treści publicystycznych w

środkach masowego przekazu w celu promocji produktu w sytuacji gdy

przedsiębiorca zapłacił za tę promocję, a nie wynika to wyraźnie z treści lub

z obrazów lub dźwięków łatwo rozpoznawalnych przez konsumenta;

13) reklamowanie produktu podobnego do produktu innego przedsiębiorcy w

sposób celowo sugerujący konsumentowi, że produkt ten został wykonany

przez tego samego przedsiębiorcę, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;

Art. 9.

Nieuczciwymi praktykami rynkowymi w każdych okolicznościach są następujące

agresywne praktyki rynkowe:

5) umieszczanie w reklamie bezpośredniego wezwania dzieci do nabycia reklamowanych

produktów lub do nakłonienia rodziców lub innych osób dorosłych

do kupienia im reklamowanych produktów;

Art. 12.

W razie dokonania nieuczciwej praktyki rynkowej konsument, którego interes

został zagrożony lub naruszony, może żądać:

1) zaniechania tej praktyki;

2) usunięcia skutków tej praktyki;

3) złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści

i w odpowiedniej formie;

4) naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych, w szczególności

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: