uchwycone obiektywem. lekcje legendarnego fotografa dzikich zwierząt helion.pdf

(263180 KB) Pobierz

887682098.061.png

Spis treści

Rozdział 1.

Trzeba od czegoś zacząć

10

Rozdział 7.

Oni pomogli najbardziej

248

Rozdział 2.

Żadnych złudzeń,

nie kieruję swym życiem

48

Rozdział 8.

To z pewnością

jeszcze nie koniec

302

Rozdział 3.

Niezła jazda!

80

Dodatek 1.

Moja torba ze sprzętem fotogra cznym

i pozostałe wyposażenie

378

Rozdział 4.

Uczciwie mówiąc,

dopiero zaczynam się uczyć

118

Dodatek 2.

Mój zestaw czyszczący

380

Rozdział 5.

Tak to się robi

162

Dodatek 3.

Moje ustawienia dla aparatu D3

382

Rozdział 6.

Ważny składnik sukcesu

208

Dodatek 4.

Ćwiczenie z pluszakami

388

U CHWYCONE OBIEKTYWEM  9

887682098.071.png

887682098.082.png

887682098.093.png

887682098.001.png

887682098.012.png

887682098.014.png

887682098.015.png

887682098.016.png

887682098.017.png

887682098.018.png

887682098.019.png

887682098.020.png

887682098.021.png

887682098.022.png

887682098.023.png

887682098.024.png

ROZDZIAŁ 3.

Niezła jazda!

Sharon zajmuje się Brentem (Brent uwielbia bawić się aparatem)

w czasie mego spotkania z lisem o imieniu Keebler.

h

(

lb

b

)

Mój BRD C HSR

Mój BRD CHSR w Tule Lake, przy 20-stopniowym mrozie,

gdy pracowałem nad bielikami amerykańskimi.

T l

L k

20

t

i

i

Praca z moim ulubieńcem — lisem długouchym. Po założeniu

kołnierza telemetrycznego zwierz zostanie puszczony wolno.

Zdjęcie autorstwa Josha Bradleya.

887682098.025.png

887682098.026.png

887682098.027.png

887682098.028.png

887682098.029.png

887682098.030.png

887682098.031.png

887682098.032.png

887682098.033.png

887682098.034.png

887682098.035.png

887682098.036.png

887682098.037.png

887682098.038.png

887682098.039.png

887682098.040.png

887682098.041.png

887682098.042.png

887682098.043.png

887682098.044.png

887682098.045.png

887682098.046.png

887682098.047.png

887682098.048.png

887682098.049.png

887682098.050.png

887682098.051.png

887682098.052.png

887682098.053.png

887682098.054.png

887682098.055.png

887682098.056.png

887682098.057.png

887682098.058.png

887682098.059.png

887682098.060.png

Obie

To w

kied

Obiektyw 800 mm f/5.6 widziany od przodu.

To właśnie widzi zwierzę, które fotografujesz,

kiedy odejmiesz oko od wizjera.

Był czwartek, późne popołudnie. Pamiętam ten

dzień tak, jakby to było wczoraj. Wyregulowałem moje rzut-

niki i system nagłaśniający (w tamtych czasach robiłem prezentacje ze slaj-

dów z użyciem dwóch projektorów i magnetofonu), ponieważ jakoś tak

się stało, że zaproszono mnie do wygłoszenia prezentacji na dużym zjeź-

dzie ornitologów organizowanym przez muzeum historii naturalnej, który

odbywał się raz do roku w Santa Barbara. Miałem mówić na ten sam temat,

jaki prezentowałem wcześniej na niezliczonych spotkaniach klubu Audu-

bon — o wireonkach.

Zacząłem tak, jak zwykle — od pokazu slajdów puszczonego do muzyki.

To był utwór Funeral for a Friend Eltona Johna, podkręcony całkiem gło-

śno. Wszystkie obrazy w otwierającym pokazie pochodziły z Yosemitów —

może nie były to moje szczytowe osiągnięcia, ale i tak wcale nie najgorsze,

zwłaszcza jak na młodego fotografa. Moja widownia nie była na to przy-

gotowana — sądzili, że zobaczą parę zdjęć ilustrujących jakieś techniczne

szczegóły i mnóstwo wykresów. W mojej prezentacji nie miałem jednak

ani jednego wykresu. Miałem zdjęcia ptaków i wskaźnik laserowy.

Zanim zaczęła się prezentacja, zmieniłem koszulę, sam nie wiem ile razy.

Powiedzieć, że byłem stremowany, to łagodne określenie. Maeton miał być

na widowni. To prawda, już ładnych parę miesięcy wcześniej odwiedziliśmy

go w domu i zaprezentowałem mu wtedy moją pogadankę, aby upewnić się,

że nie ma w niej jakichś straszliwych błędów. Jednak teraz nie mogłem zrozu-

mieć, co właściwie robię w tym szacownym akademickim gronie — początku-

jący fotograf, żółtodziób, imitacja badacza — próbując dawać wykład na temat

związany z biologią. W co ja się wpakowałem? Pierwszy raz miałem „naukowo”

zaprezentować się przed gronem specjalistów, ludzi zorientowanych w tema-

cie. Czasem naprawdę się zastanawiam, czy przypadkiem nie jestem kretynem.

Gdy ucichła muzyka, wszyscy obecni zaczęli gapić się na mnie z wyra-

zem twarzy świadczącym, że nie mają pojęcia, czego spodziewać się dalej.

Wszelka myśl o tym, że to miałaby być normalna naukowa pogadanka,

opuściła już salę. Wyświetliłem wtedy moje najlepsze „biologiczne” zdję-

cie LBV, a potem powiedziałem coś, czego zwykle nie słyszy się na takich

spotkaniach, coś w rodzaju: „Opowiem teraz o ptaku, w którym zakocha-

łem się od pierwszego spotkania”. To się nie mieści w głowie — opowia-

dać o emocjach w gronie naukowców! Maeton pewnie w tej chwili siedział

gdzieś z tyłu sali i myślał: „O czym on gada? Ta prezentacja, którą zatwierdzi-

łem, to było coś całkiem innego!”.

N IEZŁA JAZDA !  81

887682098.062.png

887682098.063.png

887682098.064.png

887682098.065.png

887682098.066.png

887682098.067.png

887682098.068.png

887682098.069.png

887682098.070.png

887682098.072.png

887682098.073.png

887682098.074.png

887682098.075.png

887682098.076.png

887682098.077.png

887682098.078.png

887682098.079.png

887682098.080.png

887682098.081.png

887682098.083.png

887682098.084.png

887682098.085.png

887682098.086.png

887682098.087.png

887682098.088.png

887682098.089.png

887682098.090.png

887682098.091.png

887682098.092.png

887682098.094.png

887682098.095.png

ROZDZIAŁ 3.

W półmroku sali mogłem dostrzec na twarzach moich słuchaczy zdu-

mienie pomieszane z zadowoleniem. Jednak nikt się nie poruszył ani nie

odezwał, bo obawiali się trochę tego, co może nastąpić. Przez następne

30 minut oprowadzałem moją widownię po kotlinie Mono. Urządziłem im

wizualną — teraz powiedzielibyśmy: wirtualną — wycieczkę po obszarze

zamieszkania i aktywności LBV. Używałem terminów takich, jak „przeczesy-

wanie terenu” albo „wylęg”, ale unikałem nazywania zebranych informacji

„danymi”. Skończyłem na zdjęciu, które było moją tajną bronią i jak żadne

inne tra ało do serc słuchaczy, o czym przekonałem się na moim objeździe

po klubach Audubon. Zdjęcie przedstawiało LBV siedzącego na gnieździe,

z perfekcyjnie naświetlonym liściem po lewej. Tak naprawdę całą historię

opowiedziały same zdjęcia.

I nagle zrobiło się gorąco — nie dlatego, że ktoś majstrował przy klimaty-

zacji, lecz z powodu wybuchu niepohamowanego aplauzu. Wierzcie mi, nie

ma drugiej takiej widowni jak widownia złożona z biologów. Oni wiedzą

lepiej niż ktokolwiek na świecie, jak powinny wyglądać dobre zdjęcia przy-

rody. Nadszedł czas zadawania pytań z sali, ale nie było takich pytań, jakie

zwykle spotyka się na naukowych pogadankach. To były raczej gratulacje.

A ja przygotowywałem się w tym czasie do wielkiego nału.

Zawsze robiłem, co mogłem, by posłać mych słuchaczy do domu z pieśnią

w sercu, i nie zamierzałem teraz rezygnować z tej tradycji. Zostawiłem jesz-

cze na deser zestaw zdjęć żurawi kanadyjskich, zrobionych w pewnym spe-

cjalnym miejscu zwanym Soda Lake w kalifornijskim rezerwacie Carizzo Plain

82  N IEZŁA JAZDA !

887682098.096.png

887682098.097.png

887682098.098.png

887682098.099.png

887682098.100.png

887682098.101.png

887682098.102.png

887682098.002.png

887682098.003.png

887682098.004.png

887682098.005.png

887682098.006.png

887682098.007.png

887682098.008.png

887682098.009.png

887682098.010.png

887682098.011.png

887682098.013.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin