lato_w_brazylii_harlequin_demo.pdf

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytaæ ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj .

Niniejsza publikacja mo¿e byæ kopiowana, oraz dowolnie

rozprowadzana tylko i wył¹cznie w formie dostarczonej przez

NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym mo¿na

nabyæ niniejszy tytuł w pełnej wersji . Zabronione s¹

jakiekolwiek zmiany w zawartoœci publikacji bez pisemnej zgody

NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania siê jej

od-sprzeda¿y, zgodnie z regulaminem serwisu .

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie

internetowym Nexto.pl .

Catherine George

Lato w Brazylii

Tłumaczenie:

Piotr Art

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Halę przylotów lotniska w Porto wypełniał tłum. Gdy Katherine przecisnęła się

przez niego z wózkiem bagażowym, zauważyła mężczyznę trzymającego tabliczkę

z jej nazwiskiem.

– Jestem doktor Lister z Massey Gallery w Anglii – powiedziała, uśmiechając się

uprzejmie.

Mężczyzna spojrzał z zaskoczeniem, po czym szybko chwycił wózek.

– Bem-vindo, Doutora . Przysłał mnie Senhor Sousa. Jestem Jorge Machado.

Zapraszam do samochodu.

Katherine z ulgą ruszyła za mężczyzną. Po chwili rozparła się wygodnie na

miękkiej skórzanej kanapie limuzyny, która ruszyła na północ, do serca Minho,

regionu Portugalii, w którym, jak słyszała, wciąż bardzo ceni się tradycje. Kiedy

zjechali na krętą drogę biegnącą wzdłuż rzeki Limy, minęli wóz ciągnięty przez

woły, obok którego szły dwie ubrane na czarno kobiety. Katherine uśmiechnęła

się. Oto prawdziwa Portugalia!

Pierwotnie Katherine zamierzała wynająć na lotnisku samochód i po

zakończeniu misji zrobić tu sobie krótki urlop, jednak ostatecznie, za radą szefa,

przystała na limuzynę. Później weźmie taksówkę do Viana do Castelo i znajdzie

hotel. Na razie cieszyła się malowniczymi widokami i zastanawiała, co ją czeka na

końcu podróży.

Najpierw trzeba popracować. Pan de Sousa potrzebował ekspertyzy pewnego

obrazu, więc zaprosił do Portugalii jej szefa. W środowisku artystycznym James

Massey cieszył się szacunkiem i opinią znakomitego poszukiwacza nieznanych

prac wielkich mistrzów. Katherine była szczęśliwa, że pod jego okiem nauczyła się

odróżniać autentyczne dzieła od falsyﬁkatów. Niestety, James zachorował na

grypę tuż przed podróżą do Portugalii i musiał wysłać Katherine w zastępstwie.

Rozradowana jego zaufaniem rzuciła wszystko, by zdążyć na samolot.

Andrew Hastings, z którym spotykała się od niedawna, był wielce z tego

niezadowolony, głównie dlatego, że nie zgodziła się, by jej towarzyszył. Jednak

Katherine była niewzruszona. Tak hojny klient zasługuje na pełną uwagę. Obraz

pewnie trzeba będzie najpierw oczyścić, a to, w zależności od jego wieku i stanu,

może potrwać. Andrew obraził się tak bardzo, że na lotnisku ze zdziwieniem

odebrała od niego esemes z prośbą, by odezwała się po przylocie. Teraz jednak

skupiła myśli na panu de Sousie. James wiedział zaskakująco mało o kliencie –

tylko tyle, że dysponuje dziełem, które jego zdaniem może być cenne, i że gotów

jest zapłacić wiele, by się o tym przekonać. Katherine szczerze pragnęła, aby pan

de Sousa miał rację. Jeśli obraz jest niewiele wart albo, co gorsza, okaże się

falsyfikatem, przykro będzie mu to zakomunikować.

– Jesteśmy na miejscu – powiedział szofer. Katherine z uwagą spojrzała na

wysoki mur i bramę zwieńczoną łukiem z kamiennym krzyżem. Za bramą ukazał

się tak piękny widok, że Katherine poprosiła szofera, by jechał powoli przez

bezkresne, pofałdowane ogrody z górami w tle. Sam dom, który spostrzegła

dopiero po chwili, był jeszcze piękniejszy. Jego dwa skrzydła o białych ścianach

i czerwonym dachu odchodziły od kamiennej wieży oplecionej winoroślą. Nim

limuzyna zatrzymała się na okrągłym dziedzińcu, z budynku wybiegła niska

pulchna kobieta. Spojrzała na gościa z widocznym zaskoczeniem.

– Lidio, to pani doktor Lister – powiedział Jorge, pomagając Katherine wysiąść

z samochodu.

– Bem-vindo , witamy w Quinta das Montanhas, Doutora – zawołała kobieta.

Katherine uśmiechnęła się, zadowolona, że słyszy angielski, nieważne, że

z silnym obcym akcentem.

– Dzień dobry. Cóż za piękny dom!

Kobieta pokraśniała z dumy.

– Senhor Roberto żałuje, że nie wita osobiście, ale zaraz przyjdzie. Chodźmy do

pokoju – powiedziała.

Jorge chwycił bagaże i podreptał za kobietami.

Sympatyczna i energiczna Lidia poprowadziła Katherine przez rozległy, chłodny

westybul o wysokim sklepieniu, a dalej kręconymi schodami o kunsztownej

balustradzie z kutego żelaza. Wskazała jej wielki pokój o oknach z zewnętrznymi

balustradami. Stała w nim szafa i ogromne łoże z rzeźbionego drewna przykryte

białą narzutą. Katherine najbardziej zachwycił w tym momencie widok tacy

z wodą mineralną i kubełkiem lodu.

Jorge położył bagaże na komodzie przy łóżku.

– Kiedy będzie pani gotowa, proszę przyjść na varanda .

Lidia otworzyła drzwi do łazienki.

– Pani potrzebuje, tak?

– Owszem. Obrigada – podziękowała Katherine tak entuzjastycznie, że kobieta

uśmiechnęła się ze współczuciem.

– Przyniosę jedzenie, tak? – zaproponowała Lidia, ale Katherine pokręciła głową.

– Nie, dziękuję, jest za gorąco. Wystarczy mi woda.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: