Pogromcy Piwnych Mitów - Najbardziej piwny kraj.pdf - Maciej Chołdrych - Piwoznawcy - Juzek_K

31 luty 2011 R YNKI A LKOHOLOWE

PIWO

Pogromcy piwnych mitów

Najbardziej piwny kraj...

Maciej Chołdrych, www.piwoznawcy.pl

Belgia – od przybytku głowa

nie boli?

Belgia od lat wymieniana jest jako najbar-

dziej piwny kraj na świecie. Liczba spotyka-

nych tu gatunków piwa może przyprawić

o zawrót głowy nawet doświadczonego pi-

wosza. Warto tu jednak podkreślić, że cyfry,

jakie widzimy na szyldach piwnych barów, ty-

czą się z reguły liczby serwowanych marek,

a nie gatunków piwa. Tak czy inaczej piw jest

tam całkiem sporo. Ta różnorodność wymo-

gła na Belgach rodzaj znawstwa, który po-

zwala im omijać strong golden ale w upalne

dni, raczyć się za to lekkimi witbier. Od fle-

mish red nie oczekują zaś stonowanych nut

słodyczy tak samo jak nie liczą na orzeźwie-

nie nad pokalem trapista. Każde piwo ma tu

swój czas i miejsce. To właśnie dlatego Bel-

gowie zasłużyli na miano piwnych ekspertów.

Są jednak opinie, że jest to nie tyle wynik

edukacji, co ewolucji…

Analizując średnią wielkość spożycia na

dorosłego mieszkańca, nie mamy wątpliwo-

ści, że najbardziej piwnym narodem są Czesi

z niezwykle wyśrubowanym wynikiem około

150 l w ciągu roku. Dlatego też Republika

Czeska jawi się nam jako piwny raj, gdzie

wszyscy znają się na piwie i piją je z pasją

i umiłowaniem. Sporo w tym prawdy, jeżeli

jednak spojrzymy na różnorodność, to Bel-

gowie biją naszych południowych sąsiadów

na głowę, pod kątem zaś prawdziwych piw-

nych cech, a więc chmielowego aromatu

i goryczki palmę pierwszeństwa należało by

oddać Anglikom. A co z Niemcami – ktoś za-

pyta. Faktycznie, grzechem byłoby pominąć

ich w rozważaniach o piwnym raju. My Pola-

cy także nie mamy się czego wstydzić, cho-

ciaż różnorodność nie jest jeszcze naszą sil-

ną stroną, to o piwie wiemy coraz więcej

i jako naród coraz więcej znaczymy na mapie

piwnych terytoriów. Sprawdźmy więc, ile

prawdy jest w opowieściach o krainach pi-

wem płynących.

maśle krewetki lub przyrządzi wędzonego ło-

sosia w porterze. Przekona się, że w Anglii

można naprawdę dobrze zjeść i wypić.

Niemcy – po prostu piwo

Spędzając wakacje w Niemczech, w pew-

nym momencie ze zdumieniem zauważymy,

że w ręce trzymamy kufel zimnego piwa, po-

mimo że nie będziemy mogli przypomnieć so-

bie aktu zamawiania. Wynika to z faktu, że

w Niemczech wspomniany kufel jest stałym

elementem krajobrazu i nikt nie myśli o tym

gdzie i jakie piwo zamówić. Po prostu je pije.

Podobnie jak u Czechów, nie mamy tu wyrafi-

nowanych technik degustacji i unikalnych ku-

linarnych połączeń. Mimo to, na każdym

kroku zauważymy głęboki szacunek, jakim

Niemcy darzą piwo. Poza tym kuchnia nie-

miecka została stworzona dokładnie po to, by

piło się lepiej. Wszelkie precle, kiełbasy, bocz-

ki, golonki i wędzonki po prostu proszą się

o popicie pilsnerem, a pszeniczne weizen

woła do nas z daleka, obiecując orzeźwienie

i dawkę drodżdżowo-bananowych aromatów.

Poszukiwacze mocnych wrażeń także znajdą

tu coś dla siebie – ot, choćby berliner weisse.

Po jednym kuflu stwierdzicie, że niemiecka ki-

szona kapusta jest zaledwie delikatnie kwa-

skowa…

Wielka Brytania

– gorzko, gorzko…

Na gorzkie piwa jedziemy do Anglii, Irlandii

lub Szkocji – nie znajdziemy tam owocowych,

lekkich trunków (poza cydrem, który zresztą

nie jest piwem). Znajdziemy za to naprawdę

prawdziwe piwa. Niezależnie od tego czy bę-

dzie to pale ale, bitter, stout czy porter, na

pewno możemy liczyć na prawdziwą gorycz-

kę i chmielowe lub palone nuty. Myli się jed-

nak ten, kto sądzi, iż piwa takie ciężko się pije.

Goryczka sprawia, że język cały czas jest po-

budzany ostrymi akordami goryczki, co po-

woduje nieodpartą chęć na więcej i więcej…

Anglicy są absolutnie przekonani o wyższości

swoich piw nad wszystkimi innymi pochodzą-

cymi z tzw. reszty świata. Mają też bardzo

specyficzną systematykę. Lager to dla nich po

prostu piwo, ale zaś to po prostu ale – jest to

więc klasyczny podział na górną i dolną fer-

mentację, który (przynajmniej w teorii) zna już

prawdopodobnie młodzież w wieku szkol-

nym. Anglicy wbrew pozorom znajdują też

miejsce dla piwa w sztuce kulinarnej – chociaż

sztuka kulinarna i Anglicy wielu wydaje się po-

łączeniem egzotycznym. Zrzednie jednak

mina temu, kto popije stoutem smażone na

Republika Czeska – miłość

od pierwszego wejrzenia

Czesi kochają piwo. Miłość to najlepsze

słowo opisujące relacje pomiędzy piwem

i czeskim piwoszem. Po nalaniu oglądają pia-

nę, odczekują chwilę, piją długimi łykami.

Nalewają powoli, stawiając szklankę pod na-

lewakiem, dzięki czemu rytuał nalewania wy-

dłuża się dodatkowo, generując pragnienie.

Istnieje teoria, że ich zacny wynik w ilości wy-

pijanego piwa jest pochodną cierpliwego

oczekiwania na nalanie piwa. Rytuał ten bo-

wiem tak mocno zwiększa pijalność piwa, że

nie sposób później skończyć na jednym czy

nawet dwóch kuflach. Kufle zaś, z których

piją, nie mają w sobie nic z wyrafinowanych

kształtów belgijskich pokali. Bardziej zgrzeb-

na od nich jest chyba tylko prosta szklanica

do angielskiego ale, którą angielscy piwosze

wznoszą toasty za wyższość angielskiego

piwa nad francuskim koniakiem. Wracając

jednak do Czechów – nie budują oni kultury

piwa, opisując sposoby serwowania czy do-

bierania piwa do potraw. Robią to raczej intu-

icyjnie, całymi sobą – po prostu z miłości.

Polska – do boju!

Czas na nas. Patrząc na powyższy opis,

mamy wiele do nadrobienia. Na szczęście nie

musimy się wstydzić swoich piw ani kuchni,

która wcale nie składa się z kotletów schabo-

wych i czerniny. Mamy naprawdę olbrzymi

potencjał piwno-kulinarny, który wystarczy

powoli, lecz systematycznie rozwijać. Fakt, że

powyższe wersy ukażą się (mam nadzieję) na

łamach poczytnego magazynu, świadczy

o tym, że coraz więcej wspólnego mamy

z piwną kulturą i że Polacy są gotowi, by dzie-

lić się smakiem wędzonego, mazurskiego wę-

gorza podanego z bagietką i kuflem zimnego

piwa orkiszowego, gęsiną z jabłkami w towa-

rzystwie goryczkowego lagera czy pasztetem

z dzika podanego z pokalem po brzegi wypeł-

nionym aromatycznym koźlakiem. Naprawdę

mamy się czym pochwalić…

■

Pogromcy Piwnych Mitów - Najbardziej piwny kraj.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: