1
1. Pole biometryczne
2.
a. Płaszczyzna czołowa Kantorowicza
b. Płaszczyzna czołowa Dreyfusa
c. Płaszczyzna oczodołowa Simona
d. Płaszczyzna frankfurcka
e. Płaszczyzna strzałkowa pośrodkowa
3. Odciski: czołowy, nosowy, szczękowy
4. Proporcje między odcinkami wargi górnej, dolnej, bródkowej
5. Punkty nieparzyste
6. Punkty parzyste
7. Krzywe: Spee, Monsona
Pole biometryczne: jest przestrzenią, w której mieszczą się prawidłowe rysy twarzy z uwzględnieniem odchyleń. Przestrzeń tę ograniczają: płaszczyzna czołowa Kantorowicza-Izarda, oczodołowa Simona, czołowa Dreyfusa. Podczas badania rysów twarzy z profilu głowa pacienta powinna być ustawiona tak, aby płaszczyzna frankfurcka była równoległa do podłoża a strzałkowa pośrodkowa pośrodkowa prostopadła do podłoża. Pacjent powinien mieć wyrpsotowane plecy, patrzeć przed siebie w dal. Badanie przeprowadza się przy swobodnie zwartych łukach zębowych. Wargi oraz mięsień bródkowy powinny być rozluźnione. W prawidłowym profilu (norma lateralis) warga górna zbliża się do przedniej granicy pola biometrycznego, warga dolna jest nieznacznie cofnięta w stosunku do górnej. Warga dolna i bródka leżą pośrodku pola biometrycznego.
Wyróżnia się trzy typu prawidłowego profilu: profil mezofrontalny, profil transfrontalny, profil cisfrontalny.
-Profil mezofrontalny: cały profil pacienta mieści się w polu biometrycznym; punkt subnasale leży na linii pionowej Pn przechodzącej przez skórny punkt nasion.
-Profil transfrontalny: wysunięty przed pole biometryczne; punkt subnasale leży do przodu od linii Pn.
-Profil cisfrontalny: cofnięty za tylną granicę pola biometrycznego; punkt subnasale leży za linią Pn.
Płaszczyzna czołowa Kantorowicza-Izarda: przechodzi przez punkt glabella. Płaszczyzna ta jest prostopadła do frankfurckiej i stanowi przednie ograniczenie pola biometrycznego. Jest stosowana po 7 roku życia (bo część mózgowa czaszki rozwija się szybciej w życiu płodowym niż twarzowa- czoło u malych dzieci jest więc uwypuklone)
Płaszczyzna czołowa Dreyfusa: jest płaszczyzną pomocniczą przechodzącą przez punkt nasion. U dzieci poniżej 7 roku życia.
Płaszczyzna oczodołowa Simona: przechodzi przez punkty orbitale, jest prostopadła do płaszczyzny frankfurckiej i strzałkowej. Dzieli głowę na część tylna i przednią
Płaszczyzna frankfurcka horyzontalna: przechodzi przez pkty orbitale i tragion. Jest prostopadła do płaszczyzny pośrodkowej. Dzieli głowę na część górną i dolną
Płaszczyzna strzałkowa pośrodkowa: przechodzi przez wszystkie punkty pośrodkowe, m.in trichion, glabella, ophryon, nasion, subnasale
Proporcje między odcinkami wargi górnej, dolnej, bródkowej
Przy prawidłowych relacjach pionowych długości wargi górnej (odległość od subnasale do stomion) stanowi trzecią część odcinka szczękowego (subnasale- gathion). Długość wargi dolnej wraz z bródką (stomion- gathion) stanowi 2/3 wysokości odcinka szczękowego. W pozycji spoczynowej żuchy lub podczas uśmiechu brzegi sieczne zębów siecznych górnych powinny być widoczne spod wargi górnej w zakresie około 2mm. W prawidłowych warunkach w pozycji spoczynkowej warga dolna powinna pokrywać około 1/3 siecznej częsci powierzchni wargowej koron zębów siecznych górnych.
Punkty nieparzyste
Trichion (Tr)- punkt skórny leżący w górnej części czoła na granicy skóry owłosionej.
Ophyron (On)- punkt skórny leżący na górnej linii brwi; często pokrywa się z punktem glabella.
Glabella (G)- punkt skórny i kostny najbardziej wysunięty do przodu, leżący w dolnej części czoła pomiędzy łukami brwiowymi.
Nasiom (N) – punkt skórny leżący w największym zagłębieniu nosowo-czołowym; punkt kostny leży na szwie nosowo0 czołowym
Spina nasalis anterior (Sp)- punkt kostny leżący na wierzchołku kolca nosowego przedniego.
Subnasalte (Sn) – punkt skórny leżący na przejściu skórnej przegrody nosa w wargę górną.
Subspinale (Ss punkt A wg Downsa) – punkt kostny leżący w największym zagłębieniu wyrostka zębodołowego szczęki pod spina nasalis anterior.
Labrale superius (Ls) – punkt skórny leżący na granicy skóry i czerwieni wargi górnej.
Prosthion (Pr) – punkt dziąsłowy i kostny położony najniżej na krawędzi wyrostka zębodołowego szczęki pomiędzy zębami siecznymi przyśrodkowymi
Incision Superius (Is) – punkt zębowy leżący na wysokości brzegów siecznych zębów siecznych przyśrodkowych górnych.
Stomion (St) – punkt leżący na styku czerwieni obu warg.
Incision inferius (Ii) – punkt zębowy leżący na wysokości brzegów siecznych zębów siecznych przyśrodkowych dolnych.
Labrale inferius (Li) – punkt skórny leżący na granicy skóry i czerwieni wargi dolnej.
Infradentale (Id) – punkt dziąsłowy i kostny położony najwyżej na krawędzi części zębodołowej żuchwy pomiędzy zębami siecznymi przyśrodkowymi.
Supramentale (Sm, punkt B wg Downsa) - punkt kostny leżący w największym zagłębieniu części zębodołowej żuchwy; w przypadku kiedy profil bródki nie jest wklęsły, punkt ten oznacza się jako styczny do linii wyprowadzonej z punktu nasion.
Pogonion (Pg) – punkt skórny i kostny położony najbardziej doprzednio na krzywiźnie bródki.
Gnathion (Gn) – punkt skórny i kostny położony najbardziej do dołu na krzywiźnie bródki.
Opistocranion (Op)- punkt skórny i kostny położony ku tyłowi i dołowi na kości potylicznej.
Punkty parzyste
Orbitale (Or) – punkty skórne i kostne leżące w miejscu przecięcia się linii opuszczonych ze środka źrenic patrzących w dal z dolnymi brzegami oczodołów.
Porion (Po) – punkty kostne leżące na górnych brzegach otworów słuchowych zewnętrznych.
Zygion (Zy)- punkty skórne i kostne leżące najbardziej bocznie na łukach jarzeniowych.
Gonion (Go) - punkty skórne i kostne leżące najbardziej ku tyłowi i ku dołowi na kącie żuchwy.
Auriculare (Au) – środek otworu słuchowego zewnętrznego.
Tragion (T) – punkty skórne na górnych brzegach skrawka ucha.
Alarie (Al) – punkty skórne skrzydeł nosa położone najbardziej bocznie
Cheilon (Ch) – punkty skórne kątów ust.
Krzywa Spee: analiza modelu łuku zębowego powinna zawierać ocenę krzywej Spee. Może być ona płaska, pogłębiona lub odwrócona. Do pomiaru głębokosci krzywej Spee używa się szklanej płytki tak aby opierała się z jednej storny na brzegach zębów siecznych, z drugiej na tylnych guzkach ostatniego zęba trzonowego łuku. Głębokość krzywej Spee jest to odległość od jej wierzchołka do płytki. Prawidłowa głębokość krzywej Spee 1,5-2 mm.
Krzywa Monsona: to linie poprzeczne łączące guzki policzkowe i językowe zębów bocznych jednoimiennych po obu stronach łuku zębowego.Okluzyjne poprzeczne tzw krzywe transwersalne Monsona lub Wilsona
tutorrr