Andre Norton - Strzeż się sokoła.pdf - Andre Norton - mofek

Andre Norton

Strzeż się sokoła

Przełożyła: Ewa Witecka

SCAN-dal

Dla Pauliny Griffin,

której zachęty i sugestie

przyczyniły się do powstania

tej opowieści

Estcarpem, ostatnią ostoją Starej Rasy, rządziły Strażniczki, Kobiety Władające Mocą

Czarodziejską. (Owa Moc była niegdyś dziedzictwem wszystkich członków tego plemienia).

Estcarp tkwił jak w kleszczach pomiędzy zasiedlonymi przez nowe ludy dwoma wrogimi

państwami — Alizonem na północy i Karstenem na południu. Na wschodzie leżało Escore,

tajemnicza kraina, do której dostępu broniła stworzona przez Moc zapora. Zapora ta miała

chronić mieszkańców Estcarpu przed starożytnym Złem. Później przez jedną z Bram przybyli

Kolderczycy — władcy dziwnych maszyn i twórcy armii żywych trupów — z zamiarem

objęcia rządów nad nowym światem. Z całej duszy nienawidzili mieszkańców Estcarpu,

ponieważ kolderskie maszyny nie mogły zapanować nad ich umysłami.

Zdobyli Gorm i Sulkar — twierdzę morskich wędrowców od dawien dawna sprzymierzonych

z Estcarpem. Uczynili z karsteńskiego księcia Yviana jednego ze swoich agentów o martwych

umysłach. Zaatakowali więc Estcarp z dwu stron, jakby był on orzechem, który można

rozłupać między dwoma kamieniami.

Mniej więcej w tym samym czasie, z innego świata i z innej epoki, przybył do Estcarpu

Simon Tregarth, który złożył przysięgę wierności Czarownicom. Razem z wygnanym z

Gormu Korisem, Czarownicą imieniem Jaelithe i Loyse z Verlaine (za pośrednictwem topora

weselnego poślubionej księciu Yvianowi, którego nigdy nie widziała na oczy) wyruszył

przeciw wrogom, porwawszy do walki cały Estcarp.

Kolderczycy zostali odepchnięci do Bramy, którą za nimi wspólnie zamknęli Simon i Jaelithe

(wbrew obyczajom swego ludu wyszła ona za Simona i przez to utraciła przychylność

Strażniczek, ale nie dar władania mocą). Wkrótce potem w Karstenie wybuchła wojna

domowa, ponieważ książę Yvian nie pozostawił następcy tronu.

Władca ten przed śmiercią (a zginął z rozkazu Kolderczyków) wyjął spod prawa wszystkich

ludzi ze Starej Rasy, mieszkających w jego państwie. Niektórym udało się uniknąć krwawej

masakry i uciec na północ, do dalekich krewnych w Estcarpie. Tam pod wodzą Simona stali

się Strażnikami Granicznymi i razem z Sokolnikami strzegli górskich przejść.

W Karstenie władzę objął „nowy człowiek” imieniem Pagar, który zjednoczył zwaśnionych

wielmożów wskazując im wspólny cel: Estcarp. Armia Estcarpu okazała się zbyt słaba, by

pokonać wroga. Pragnąc ratować kraj, Czarownice skupiły wszystkie swoje siły i w ciągu

jednej nocy skierowały je przeciw samej ziemi: góry stały się dolinami, a doliny wydźwignęły

się ku niebu. Później nazwano to Wielkim Poruszeniem. W rezultacie wiele Strażniczek

umarło, a te, które ocalały, utraciły niemal całą siłę, lecz Pagar i jego armia zostali

unicestwieni.

Jaelithe Tregarth urodziła swemu małżonkowi troje dzieci jednocześnie — rzecz dotąd nie

znana w Estcarpie. Po kilku latach, gdy były jeszcze małe, wyruszyła na poszukiwanie

Simona, który tymczasem zaginął podczas wyprawy zwiadowczej. Trójka młodych

Tregarthów trzymała się razem, mimo że Strażniczki porwały ich siostrę, chcąc wykształcić ją

na przyszłą Czarownicę. W noc Wielkiego Poruszenia bracia uwolnili ją z Przybytku

Mądrości. Uciekli na wschód i nie przeszkodziła im w tym starożytna zapora, ponieważ w ich

żyłach płynęła domieszka obcej krwi. W taki oto sposób trafili do Escore, zapomnianej

ojczyzny Starej Rasy, i walczyli tam ze złymi mocami, które niechcący obudzili swym

przybyciem. Przyłączyło się do nich wielu wygnańców z Karstenu i całymi rodzinami i

klanami przesiedliło do kraju, z którego przed wiekami uciekli ich przodkowie.

Po śmierci Pagara i jego armii, w Karstenie ponownie zapanował chaos. Ruszone z posad

góry zyskały sobie złą sławę i tylko zbójcy szukali tam schronienia. Z przebudzonego,

kipiącego magią Escore przybyły nieznane, niesamowite istoty i grasowały na nowych

terenach łowieckich.

Rządy nad wyczerpanym ciągłymi wojnami Estcarpem objął Koris z Gormu. Z czasem

przyłączyli się do niego Jaelithe i Simon Tregarth. Wróciwszy z innego świata dzięki pomocy

swoich dzieci, woleli bronić zachodnich, a nie wschodnich rubieży.

Niegdyś Kolderczycy podstępem skłonili Alizończyków do napaści na zachodni kontynent,

gdzie rozciągały się doliny High Hallack. Najeźdźcy ponieśli druzgocącą klęskę. Na północy

Estcarpu zapanował niepewny pokój, chociaż wrogo nastawieni sąsiedzi częstymi wypadami

wypróbowywali graniczne umocnienia, i tam też Koris skoncentrował swoje siły.

Lata po wielkiej wojnie były pełne niebezpieczeństw i wędrówek ludzi, którzy wszystko

utracili, zwłaszcza zaś wygnańców z Karstenu. Niektórzy osiedli w Estcarpie, jakkolwiek

nigdy nie uznali go za nową ojczyznę, inni zaś wstąpili na służbę tam, gdzie ją znaleźli.

Posępni i groźni Sokolnicy musieli uciekać ze swego górskiego Gniazda, zniszczonego

podczas Wielkiego Poruszenia. Wspaniała twierdza stała się kupą kamieni. Sprawna

organizacja przestała istnieć i rozproszyli się po świecie. Służyli więc jako marynarze na

sulkarskich statkach albo szukali innego zajęcia. Tak płynęły lata i większość ludzi nie

potrafiła od nowa zapuścić korzeni. Pod nowymi rządami Estcarp nie był pewny swej

przyszłości.

Andre Norton - Strzeż się sokoła.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: