§ Hartov Steven - Nylonowa ręka Boga.pdf - Hartov Steven - Kontradycja

Steven Hartov

TŁUMACZYł DARIUSZ BAKALARZ

Nylonowa ręka boga

Tytuł oryginału The nylon hand of God

Dla Ala Zuckermana, mojego agenta za linią frontu

Zlitujcie się, przyjaciele, zlitujcie, gdyż Bóg mnie dotknął swą ręką.

Hiob 19:21

Podziękowania

Oto osoby, którym należą się podziękowania: podpułkownik w stanie spoczynku Szaul

Dori, Ori Slonim, specjalny doradca premiera Izraela, brygadier Yigal Presler, doradca

premiera do spraw zwalczania terroryzmu, pułkownik w stanie spoczynku Renan Gissin,

starszy sierżant Didi Lehman, Yaakov „K", Fred Pierce, dr Donald Drouin, detektyw Tim

Connelly z NYPD, Erster Polizeihauptkommissar Bernd Pokojew-ski, Eric Sabbe, dr David

Th. Schiller, starszy sierżant Jerry Ginder, major Robert Oles, Mustaffa, Clarie Wachtel i,

oczywiście, prawdziwa Ruth.

Powieść została ocenzurowana przez cenzurę Izraelskich Sił Zbrojnych.

Prolog

Nowy Jork, listopad 1992 roku

Mosziko Ben-Czecho wiedział o zbliżającej się śmierci, lecz nie zamierzał poddać się

wstydliwemu uczuciu strachu.

Właściwie nie istniało żadne zagrożenie, nie było powodu do niepokoju, a rosnący lęk

zamierzał zamknąć na klucz w kąciku umysłu zarezerwowanym dla fantazji, przesądów i

słabości. Zatrzasnął drzwi do swojej podświadomości przed tą jadowitą żmiją, aby nie było jej

widać, czuć, ani słychać jej natrętnego syczenia. Ignorował obawy tak, jakby w ogóle się nie

pojawiły.

A jednak strach istniał. Jak mdlący zapach naelektryzowanego powietrza, kiedy zbliża się

burza. Jak trzepot ptasich skrzydeł w mroku, rozlegający się nawet wtedy, gdy ostrożnie

stawiane kroki wielkiego drapieżnika nie łamią ani jednej gałązki z podszycia.

Mosziko rozumiał - został odpowiednio przeszkolony - że ta kwintesencja strachu stanowi

fizjologiczną reakcję na pewien rodzaj bodźca z otoczenia. Umysł, rezygnując z własnej

logiki, ostrzegał ciało przed możliwością zagłady.

Nadnercza już dodawały sił mięśniom, wstrzykując w nie adrenalinę. Rosnący puls serca

powiększył napływ tlenu do maksimum. Rozszerzyły się źrenice, aby wpuszczać więcej

światła. Kanały słuchowe nastawiły się na wyłowienie delikatnych dźwięków, a receptory

zapachu wyczuliły się na najdrobniejsze cząsteczki trafiające z oddechu napastnika do

atmosfery, l nawet krew odpłynęła mu z kończyn, a naczynia krwionośne zwężyły się, by

cięcie ostrzem lub przebicie kulą nie spowodowały gwałtownego krwotoku.

Ciało potrzebowało na przygotowanie zaledwie paru milisekund, a teraz przyszedł czas na

następną fazę. Na fazę decyzji.

Walczyć albo uciekać.

Mosziko Ben-Czecho był oficerem bezpieczeństwa w izraelskim konsulacie, nie posiadał

więc luksusu wyboru. Nie mógł uciekać. A ponieważ ogarniający go jak febra strach nie

wynikał z jakiegoś dostrzegalnego niebezpieczeństwa, Mosziko postanowił powściągnąć

swoją intuicję.

Uznał, że dzisiaj absolutnie nie znajduje powodów do strachu. Dzień jak co dzień

- późnojesienny poranek stanowiący lustrzane odbicie setek innych. Nie uległ zmianie

żaden z rutynowych zwyczajów konsulatu, na korytarzach ani razu nie włączył się alarm,

żaden kryzys dyplomatyczny nie pojawił się przez cały, długi, pracowity tydzień zmierzający

ku szabasowi. Owszem, Mosziko z uwagi na swój zawód stanowił potencjalny cel dla

zamachowców. Lecz, niczym pilot-oblatywacz, od dawna żył l tą obawą, nauczył się więc ją

ignorować.

Konsulat oraz Stała Misja przy ONZ zajmowały pięć pięter typowego dla Manhattanu

drapacza chmur przy Drugiej Alei. Było to zwyczajne, izraelskie biuro rządowe przeniesione

w zachodnie warunki. Ściany działowe zbudowano z otynkowanego betonu, na podłogach

płytki PCV, które wyglądały jak kupione na wyprzedaży

w hurtowni. Na ciężkich, podniszczonych, drewnianych biurkach stały kubki po herbacie,

poniewierały się niedopałki i trudno byłoby znaleźć dwa jednakowe krzesła.

Na poplamionych palcami ścianach jedyną ozdobę stanowiło kilka zestarzałych,

wyglądających jak listy gończe z amerykańskich posterunków policji, czarno-białych zdjęć

przedstawiających wiekowych mężów stanu i pracowników kibucu.

Zgodnie z politycznymi trendami konsulat był obiektem niezwykle strzeżonym i

przypominał przyczółek pogrążonego w wojnie kraju, wtopiony w architekturę potężnego

sprzymierzeńca. Pełno tu było tajnych przejść i dróg ewakuacyjnych, a także obserwujących

każdy zakątek kamer wideo oraz urządzeń prześwietlających promieniami rentgena odbierane

przesyłki pocztowe. W szufladach biurek znajdowało się więcej pistoletów niż w rezydencji

§ Hartov Steven - Nylonowa ręka Boga.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: