Letter CAŁOŚĆ!.PDF

| 1

Englishman In New York by Agata2577

Prolog

Rozdział 1

Rozdział 2

Rozdział 3

Rozdział 4

Rozdział 5

Rozdział 6

Rozdział 7

Rozdział 8

Rozdział 9

Rozdział 10

Rozdział 11

119

Rozdział 12

127

Rozdział 13

134

Rozdział 14

140

Rozdział 15

146

Epilog

153

Letter | 2

BPOV

Po raz kolejny już dzisiaj zgniotłam kartkę z wstępem „ Drogi Edwardzie!” .

Nie spróbowałam zacząć od nowa, tylko ruszyłam do przedpokoju. Założyłam

znoszone, czarne Chuck Taylor’y i bluzę z kapturem. Cofnęłam się do pokoju

po słuchawki. Uderzając w kant biurka, zauważyłam poszukiwaną rzecz.

Włączyłam piosenkę, którą tak bardzo kochałam, która dawała mi za każdym

razem tak wiele do myślenia, która zachęcała mnie by skończyć list. Po

drodze złapałam butelkę Coca Coli i ruszyłam. Rozbrzmiały pierwsze słowa

Coldplay – Lost 1 . Piosenki, przy której trzy lata temu spędziłam długie

godziny, płacząc.

Wychodziłam z domu, chcąc wydostać się z czterech ścian, które

sprawiały, że jeszcze bardziej myślałam o tych chwilach. Wychodząc,

śpiewałam razem z zespołem.

I just got lost

Every river that I tried to cross

Every door I ever tried was locked

Oh and I'm...

Just waiting 'til the shine wears off.

Stałam przed domem, patrząc w niebo, nim skończył się refren. Znowu

nie potrafiłam pogodzić się ze swoim losem. Żałowałam tylko jednej rzeczy w

całym życiu. Dlaczego wtedy nie zwróciłam na siebie uwagi? Mogłam

chociażby zapytać się o durną godzinę! Może wtedy by się udało. Teraz

1 Mój kochany Coldplay *.* KLIK

Letter | 3

„gdybanie” na nic mi się nie zda. Mogłabym zrobić to teraz, wystarczyłoby

zadzwonić do Alice. Chociaż ona była przeciwna całemu zamieszaniu z jej

kuzynem, z Edwardem. Uważała, że niepotrzebnie robię sobie nadzieję.

Edward był, jaki był, a jego poglądów, decyzji i postanowień nikt nie był w

stanie zmienić. Nawet jego siostra Tanya, która miała ogromny wpływ na

starszego brata. Mogłabym, równie dobrze wsiąść w pociąg i pojechać do

Forks. Ale co bym zrobiła? Zapukałabym do jego drzwi, przedstawiłabym się,

podając prawdziwy powód wizyty? Na bank by mnie wyśmiał. Pokręciłam

głową. Nawet nie wiedziałam, kiedy znalazłam się na dworcu. Akurat

przyjechał pociąg z Seattle. Oplułam się Colą, gdy zobaczyłam, że z pociągu

wysiada Edward. Szybko naciągnęłam kaptur, spuściłam głowę i pobiegłam

w stronę lasu. Co jeśli mnie widział? Skojarzył? Chryste, co mi strzeliło do

łba.

Jak zwykle na „mojej” polanie nie było nikogo. Usiadłam w wygniecionym

miejscu i zdjęłam kaptur. Dopiłam Colę i wyciągnęłam kartkę z kieszeni .

Spróbuję jeszcze raz. Co może być trudnego w napisaniu durnego listu?

Będzie anonimowy, a on nie dowie się, kto go napisał. O ile w ogóle go

przeczyta, pomyślałam.

Drogi Edwardzie!

Cześć, bardzo chciałabym napisać Ci wprost, kim jestem, ale nie wiem

czy to cokolwiek by zmieniło. Chciałabym Ci coś powiedzieć i będę cholernie

wdzięczna, jeśli dotrwasz do końca tego listu. Myślę, że ulży mi, gdy to

przeczytasz. Chociaż w jakiejś części dowiesz się o tej tajemnicy. Zapewne

mnie nie kojarzysz, nie pamiętasz, a przede wszystkim nigdy nie poznasz.

Może poczuję się lepiej, jeśli opowiem Ci pewną historię. O nieszczęśliwie

zakochanej dziewczynie w chłopaku, który nigdy nie był jej pisany. Może

pamiętasz wydarzenia z 12.06.2009 roku? Nie? To i lepiej, poznasz tą

historię z innej strony.

Letter | 4

Ulice zaczynały tętnić życiem, a ja wciąż nie potrafiłam znaleźć sobie

miejsca na tym świecie. Szłam po głównej ulicy małego miasta ze spuszczoną

głową i słuchawkami w uszach. Zmierzałam w kierunku domu babci. Myśli

zaprzątały mi znowu te same problemy. Czułam się odmienna i nie potrafiłam

sobie z tym poradzić. Miałam tylko jedną, prawdziwą przyjaciółkę, kilka

dobrych koleżanek i wymienianie skończyłoby się gdzieś tutaj. Jasne, w

klasie też utrzymywałam kontakt z paroma dziewczynami, ale nie uznałabym

ich za koleżanki, nawet jeśli nimi były. Miałam zbyt niską samoocenę i byłam

zbyt krytyczna wobec siebie. Nie uważałam się za przebojową, lubianą czy

koleżeńską. Nie wybijałam się z tłumu, nie chciałam być w centrum uwagi.

Nie chodziłam na imprezy, nie tylko z niechęci, ale i braku zgody rodziców.

Normalny problem nastolatków, którym ja się nie przejmowałam. Uważałam,

że za często mówię prawdę o ludziach, obrażam ich, przez co tracę w oczach

innych. Znowu zatapiam się w myślach, znowu się dołuję, pomyślałam.

Szłam, nucąc pod nosem tekst piosenki. Poczułam mocne uderzenie o coś

twardego. Pomyślałam sobie, że muszę zwracać większą uwagę na słupy.

Zdziwiłam się i to bardzo, gdy usłyszałam ciche „Kurwa. Nic ci nie jest?”

Letter | 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: