Egan Jennifer - Niewidzialny cyrk.pdf - E - kiciaa84

Egan Jennifer

Niewidzialny cyrk

Phoebe O'Connor, latem roku 1978 osiemnastolatka, jest zbyt młoda, by pamiętać

czasy dzieci-kwiatów, ale wystarczająco dorosła, aby wyczuwać ich niepokojący

wpływ. Dręczy ją obsesja na punkcie starszej, charyzmatycznej siostry Faith, tragicznie

zmarłej we Włoszech w roku 1970. Poszukując prawdy o życiu i śmierci Faith, Phoebe

postanawia odtworzyć jej ostatnią podróż po Europie, aż do miejsca jej śmierci. Owe

poszukiwania prowadzą jednak do odkrycia prawd bardziej złożonych i niepojących,

niż sobie tego życzyła, a dotyczących nie tylko siostry, ale i całego jej pokolenia.

„...w obecnej erze, kiedy obraz ważniejszy jest od tematu, kopia od oryginału, imaginacja od

rzeczywistości, a pozory od istoty rzeczy... sama iluzja jest w tych czasach świętością, prawda zaś

profanacją... tak więc najwyższa forma iluzji jest najwyższą formą świętości".

— Ludwig Feuerbach

„Euforia jest wędrówką wewnętrznej duszy ku morzu, poza domy — poza przylądki — ku głębokiej

Wieczności — ..."

— Emily Dickinson

C ZĘŚĆ PIERWSZA

R OZDZIAŁ PIERWSZY

Phoebe poznała po ciszy, że się spóźniła. Idąc przez bujny, spowity mgłą park, nie słyszała niczego

poza kapaniem kropel spływających po liściach paproci i palm. Kiedy wyszła na otwartą przestrzeń,

widok rozległej pustki zbytnio jej nie zaskoczył.

Trawa świeciła denerwująco jaskrawą zielenią. Usłana była śmieciami — słomkami i niedopałkami

papierosów — a tu i ówdzie widać było brudne, porzucone, nasiąknięte deszczem koce.

Phoebe wcisnęła ręce do kieszeni i ruszyła na przełaj przez rozległą polanę, starannie omijając nagie

plamy błota. Trawiasta połać otoczona była wieńcem drzew typowych dla wybrzeża: wygiętych od

wiatru i sękatych, a jednocześnie zaskakująco symetrycznych; podobnych do postaci z trudem

utrzymujących równowagę pod brzemieniem ciężkich tac.

Na dalekim krańcu pola widać było kilka sylwetek w wojskowych kurtkach, zajętych rozbieraniem

sceny. Raz po raz jedna z nich znikała między drzewami, niosąc elementy konstrukcyjne w stronę

alejki, na której Phoebe dostrzegła ciemny kształt ciężarówki.

Podeszła do mężczyzny i kobiety trzymających na ramionach zwoje pomarańczowych przewodów.

Phoebe czekała grzecznie, aż skończą rozmawiać, ale miała wra-

Egan Jennifer - Niewidzialny cyrk.pdf