Oznaczenie zawartości jonów Ca2+ i Mg2+ w filtracie płuczki.
Wykonanie oznaczenia zawartości jonów magnezowych w przesączu płuczkowym ma uzasadnienie podobne do oznaczania jonów wapniowych. Jony magnezu mają jeszcze bardziej ujemne działanie na własności płuczek wodno – iłowych. Wynik oznaczania zawartości jonów Mg2+ w wodzie przeznaczonej do sporządzania płuczki ma równierz rozstrzygnąć o wyborze żródła wody. Zasada oznaczenia polega na kompleksometrycznym miareczkowannniu wobec czerni eriochromowej jako wskaźnika. W wyniku tego miareczkowania uzyskuje się sumę wapnia i magnezu, z której należy odjąć ilość wapnia oznaczoną w oddzielnej próbce. Otrzymany wynik określa zawartość magnezu w próbce.
Do pomiaru wzięto: 10 ml solanki
20 ml wody destylowanej
5 ml buforu amoniakalnego
czerni eriochromowej jako barwnik,
do miareczkowania zastosowano wersenian sodu, zużyto go w ilości 10,15 ml.
Oznaczenie zawartości jonów Ca2+ w filtracie płuczki.
Pojawienie się jonów wapniowych w płuczkach iłowych, bentonitowych z zwartością KMC powoduje pogorszenie ich własności technologicznych, uwidocznione głównie przez wzrost filtracji i lepkości.
W przypadku wiercenia bezrdzeniowego stwierdzenie jonów Ca2+ w płuczce może być jedyną informacją o przewierceniu gipsów, anhydrytów lub innych skał osadowych pochodzenia chemicznego. We wszystkich rodzajach płuczek wapniowych znajomość zawartości jonów wapniowych jest warunkiem prawidłowej realizacji projektowanej technologii płuczki. Wielkość stężenia jonów wapniowych w tego rodzajach płuczek wiąże się z zachowaniem odpowiednich parametrów płuczek.
100 ml wody destylowanej
5 ml KOH
mureksydu jako barwnik,
do miareczkowania zastosowano wersenian sodu, zużyto go w ilości 5,6 ml.
Ilość mg/l Ca = v*0,1* 1000/a * 0,4008
v– ilość EDTA zużytego do miareczkowania jonów Ca
a-ilość filtratu
Ilość mg/l Mg = (v – v2) * 1000/a * 0,2431
V2– ilość ml EDTA zużytego do miareczkowania sumy jonów Ca i Mg
a=5 ml
v= 5,6 ml
ilość Ca = 5,6 *0,1* 1000/5 * 0,4008 [mg/l]
ilość Ca = 0,044 [g/l]
v2= 10,15 ml
ilość Mg = (10,15 – 5,6) * 1000/5 * 0,2431 [mg/l]
ilość Mg = 0,243 [g/l]
Oznaczenie fazy stałej w płuczce.
Fazą stałą w płuczce wiertniczej będziemy nazywali wszystkie składniki mineralne i chemiczne, które nie ulegają rozpuszczeniu. Fazę stałą możemy podzielić na dwa rodzaje:
1. użyteczna faza stała, do której zaliczamy:
a) fazę czynną: bentonit i różne środki chemiczne używane do sporządzania płuczek specjalnych,
b) fazę bierną: baryt i inne środki obciążające;
2. nieużyteczna faza składająca się ze zwiercin oraz rozdrobnionych cząstek stałych.
Metoda polega na destylacyjnym rozdziale faz określonej zawartości płuczki.
Naczyńko retory napełniamy płuczką (10 ml) i nakładamy pokrywę. Górną część retory wypełniamy watą metalową. Łączymy naczyńko z retorą za pomocą połączenia gwintowego. Umieszczamy retorę w komorze grzejnej, a pod wlew chłodnicy podstawiamy cylinder pomiarowy o pojemności 10 ml. Zamykamy pokrywę izolacyjną i włączamy ogrzewanie elektryczne. Po zgaśnięciu lampki kontrolnej świadczącym o zakończeniu destylacji, czekamy 3 min. i odczytujemy objętość wydestylowanej wody, ewentualnie jeszcze oleju w cylindrze pomiarowym z dokładnością do 0,1 ml.
Do badania użyto 10 ml płuczki numer 2
Po wykonaniu ogrzewania cylinder pomiarowy zawierał 7,8 ml wody.
% udział wody = * 100 % = 78 %
% udział fazy stałej = * 100 % = 22 %
jholo