Szmagier Krzysztof - 07 zgłoś się - 16. Ślad rękawiczki.pdf - porucznik Borewicz (07 zgłoś się) - tomaso41

07 zgłoś się

cykl książek o

poruczniku Borewiczu

Krzysztof Szmagier

Ślad rękawiczki

Na obrzeżach miasta stała duża willa. Nad drzwiami mimo środka dnia świecił

neonowy napis: „Pensjonat Pod Glicynią. Kolacje. Noclegi". Parking przed budynkiem

był pusty. Ogród pełen kwiatów i starannie przystrzyżonej zieleni sprawiał wrażenie

zadbanego. Brama wjazdowa była otwarta.

Na pierwszym piętrze szczupły wysoki mężczyzna wyjrzał na taras i zamknął drzwi.

W pokoju inny, drobny i dużo młodszy, w pośpiechu pakował walizki. Wtem na

korytarzu rozległy się kroki. Ktoś wchodził po schodach na górę. Jeden z mężczyzn oparł

się o drzwi i przytrzymał ręką klamkę. Nie zareagował na pukanie.

Pani kierowniczko - rozległ się damski głos - dzwonił pan inżynier. Będzie po

dziewiątej.

Po chwili usłyszeli, jak kobieta schodzi po schodach. Młodszy z mężczyzn domknął

walizkę, robił to w pośpiechu, wyraźnie podenerwowany. Niespokojnie rozejrzał się po

pokoju.

Starszy kiwnął głową w stronę drzwi. Jego towarzysz postawił walizki w pobliżu.

Spokojnie - szepnął i zaczął wycierać chustką sprzęty.

Kiedy skończył, podszedł do adapteru. Delikatnie uruchomił aparat i ustawił ramię w

przypadkowym miejscu na płycie. Po chwili rozległo się Tango Milonga. Mężczyzna

obrzucił pokój uważnym spojrzeniem. Obok stołu, na podłodze, leżała kobieta. Wokół

głowy rozlała się połyskliwa plama krwi.

Stojący przy drzwiach chłopak nie potrafił zapanować nad ogarniającym go dygotem.

Był bliski histerii. Mężczyzna pogroził mu palcem i wskazując na walizki, pokazał drzwi.

Spokój, kurwa, Mały, bo zostaniesz tu razem z nią - rozkazał szeptem. - Bierz

walizki i cicho, wolno... do garażu - wyskandował.

Podszedł do leżącej i kopnięciem wsunął jej nogi pod stojącą w pobliżu kanapę.

Zabrali walizki, delikatnie zamknęli drzwi i starając się nie hałasować, ruszyli w stronę

schodów.

Kiedy mijali pokój znajdujący się przy schodach, dotarły do nich spazmatyczne jęki

dziewczyny. Mały zatrzymał się na chwilę zaintrygowany. Jęki stawały się coraz

głośniejsze.

Jeszcze, jeszcze... Nie ruszaj... O tak - westchnęła głośno dziewczyna.

Na dół - warknął towarzysz Małego.

Szybko zeszli po schodach.

W pokoju, z którego wyszli, dobiegały ostatnie akordy tanga. Po chwili muzyka

ucichła. Słychać było tylko jednostajny szum obracającej się płyty. Leżąca na podłodze

kobieta sprawiała wrażenie martwej. W ostatnim skurczu agonii drgnęły jej nogi,

chrapliwie westchnęła i znieruchomiała. Pokój wypełniał jedynie chrobot membrany na

obracającej się płycie.

Nastał wieczór. Deszcz padał równomiernie. Wycieraczki miarowo zgarniały wodę z

szyby. Z radia płynęła muzyka. Mężczyzna prowadzący samochód zmienił falę. Przez

moment szukał innej radiostacji. Zabrzmiał koncert fortepianowy Chopina.

- Raf, zgaś, do cholery, to rzępolenie - mruknął Mały.

Mężczyzna spojrzał na niego i wyłączył radio. W tym spojrzeniu było

zniecierpliwienie.

Daleko jeszcze? - spytał podenerwowanym głosem Mały.

Do kurwy nędzy, uspokój się wreszcie! - warknął kierowca. - Już niedaleko.

Wszystko w porządku.

W świetle reflektorów w ścianie drzew mignęła przecinka. Raf zatrzymał wóz, cofnął

i skręcił w prowadzącą przez las wyboistą, pełną głębokich kałuży, wąską drogę.

Samochód z trudem pokonywał trasę. Po chwili stanął. Zgasły reflektory. W świetle

maleńkiej żarówki palącej się przy przedniej szybie Raf szukał ręcznej latarki. Rozejrzał

się, nasłuchując. Otworzył kufer. Wyjął dwie walizki. Jedną podał chłopakowi. Mały, też

rozglądając się i nasłuchując, zrobił parę kroków, potknął się o korzeń i upuścił walizkę.

- Do cholery, weź się wreszcie w garść - syknął z wściekłością Raf.

Przyświecając sobie latarką, ruszyli z powrotem w stronę szosy. Na szybie

samochodu z impetem rozbijały się krople deszczu.

Po chwili zgasili latarki. Przed sobą mieli szosę. Deszcz padał coraz mocniej. Daleko

w dole widać było światła miasteczka. Podnieśli kołnierze i szybko ruszyli w tamtą

stronę. Przy szosie stał drogowskaz „Kosów 6 km".