1. Zasady zakładania przeciwpancernych pól minowych sposobem narzutowym.
Minowanie narzutowe to sposób minowania charakteryzujący się tym, że miny narzutowe są przenoszone na pole minowe metodą miotania (zrzutu) ze środków minujących, rozmieszczonych z dala od obiektu minowania bądź bezpośrednio w jego pobliżu. Wynikiem minowania jest narzutowe pole minowe, w którym miny są ustawione nierównomiernie.
Minowanie prowadzi się z wykorzystaniem lotniczych, artyleryjsko-rakietowych i saperskich systemów minowania narzutowego.
Głównymi zadaniami minowania narzutowego będą:
- powstrzymanie nacierającego przeciwnika;
- kanalizowanie lub ograniczanie ruchu przeciwnika;
- zamykanie wyłomów powstałych w ugrupowaniach wojsk własnych;
- opóźnianie sił przeciwnika rozwijających się do kontrataku (przeciw uderzenia);
- zamykanie zwężeń terenowych oraz dróg o znaczeniu taktycznym i operacyjnym;
- blokowanie rejonów zajętych przez przeciwnika.
Minowanie narzutowe wykonuje się na podstawie decyzji dowódcy ogólnowojskowego w zależności od wynikłej sytuacji.
W zależności od użytych środków minowanie prowadzi się bezpośrednio (gdy środek minujący znajduje się na polu minowym lub nad nim) systemem śmigłowcowym i saperskim lub zdalnie systemem artyleryjsko-rakietowym.
Minowanie narzutowe jako jeden z środków rażenia ogniowego stosuje się w celu zwiększenia możliwości bojowych innych środków walki tub też wyznacza cel samodzielny (zmniejszanie, ograniczanie ruchu przeciwnika i zadanie mu maksymalnych strat).
Dużą efektywność minowania narzutowego uzyskuje się zwłaszcza łącząc go z uderzeniami ogniowymi wykonywanymi na wojska przeciwnika przed minowaniem, w czasie jego wykonywania lub w ślad za nim.
W zależności od terenu, miejsca i czasu zakładania narzutowego pola minowego w stosunku do ugrupowania przeciwnika wyróżnia się dwa podstawowe sposoby minowania:
- utworzenie zapory (metodą blokady);
- uderzenie minowe (metodą nakrycia).
Utworzenie zapory polega na wykonaniu minowania na rubieży (w rejonie) położonej na kierunku ruchu przeciwniku. Sposobem tym będzie wykonywane minowanie systemem śmigłowcowy m, artyleryjsko-rakietowym i saperskim (rys. 1).
Rys.1. Utworzenie zapory metodą blokady.
Uderzenie minowe wykonywane głównie systemem artyleryjsko--rakietowym polega na wykonywaniu minowania bezpośrednio na ugrupowanie przeciwnika w ruchu (ugrupowanie bojowe, marszowe) lub w miejscu (w rejonach wyjściowych, ześrodkowania) (rys. 2).
Rys.2. Uderzenie minowe metodą nakrycia.
W zależności od przeznaczenia bojowego wyróżnia się dwa rodzaje narzutowych pól minowych: ochronne i nękające.
Ryglujące pola minowe zakłada się w celu zatrzymania ruchu wojsk przeciwnika na podejściach do rubieży rozwijania w ugrupowanie przedbojowe i bojowe, na ugrupowanie pododdziałów przeciwnika w czasie odpierania ataku, w celu zamknięcia różnego rodzaju ciaśnin terenowych, wyłomów powstałych w obronie oraz wykonanych przejść w klasycznych zaporach minowych.
Ryglujące pola minowe zakłada się metodą utworzenia zapory lub uderzenia minowego. Wielkość narzutowego pola minowego będzie zależna od minowanego obiektu (ugrupowania wojsk przeciwnika, szerokości ciaśnin terenowych, wyłomów w obronie itp.) oraz od możliwości założenia tego typu pola przez wydzielone pododdziały własnych wojsk.
Nękające pola minowe to rozproszone pola minowe w postaci wielu oddzielnych grup min ustawionych na powierzchni terenu i obiektach na nim występujących (rys. 3). Przeznaczeniem tych pól minowych jest dezorganizacja i utrudnienie swobody ruchu wojsk przeciwnika, głównie w rejonach rozmieszczenia (ześrodkowania, wyjściowych) oraz na drogach wyjścia z nich.
Nękające pola minowe będą wykorzystywane także do minowania stanowisk dowodzenia, rejonów rozmieszczenia wojsk rakietowych i artylerii, urządzeń tyłowych, lotnisk i innych obiektów.
Pola tego typu będą zakładane głównie jako uderzenia minowe metodą nakrycia.
Rys.3. Nękające narzutowe pole minowe.
Minowanie narzutowe systemem saperskim. System obejmuje transportery zaporowe z urządzeniami do minowania narzutowego oraz miny narzutowe. System umożliwia zakładanie narzutowych pól minowych w sposób bezpośredni — miotanie min odbywa się z wyrzutni transportera na odległość do 90 m.
Minowanie narzutowe z użyciem transporterów zaporowych prowadzi się głównie w toku walki w celu zakładania blokujących pól minowych. (rys. 4).Dowódca plutonu po wykonaniu minowania sporządza „Meldunek o założeniu narzutowego pola minowego".
Rys.4. Zakładanie narzutowego pola minowego za pomocą ISM „Kroton”.
Transporter Minowania Narzutowego ISM (zdjęcie nr 1) przeznaczony jest do ustawiania narzutowych przeciwpancernych zapór minowych przez pododdziały wojsk inżynieryjnych szczebla taktycznego.
Zdjęcie nr 1 – Transporter minowania narzutowego ISM „Kroton”.
Transporter Minowania Narzutowego ISM wchodzi w skład Inżynieryjnego Systemu Minowania.
Inżynieryjny System Minowania składa się z:
- Transportera minowania narzutowego ISM;
- Kaset minowych ISM z minami narzutowymi MN123 (o działaniu natychmiastowym MN123.1 i zwłocznym MN123.2). Dla potrzeb szkoleniowych kasety będą elaborowane:
a) minami narzutowymi ćwiczebnymi MN123/C (o działaniu natychmiastowym MN123.1/C i zwłocznym MN123.2/C);
b) makietami min narzutowych MN123/0.
Transporter minowania narzutowego ISM składa się z:
- Podwozia Transportera Minowania Narzutowego ISM (w którym między innymi przewożone jest wyposażenie pojazdu bazowego oraz na którym znajduje się oplandekowanie osłony miotaczy. W skład podwozia wchodzi również instalacja elektryczna łącząca sterownicę ze skrzynką rozdzielczą do której połączona jest instalacja elektryczna miotaczy);
- Miotaczy (posadowionych na podwoziu) – 4 kpl., (zdjęcie nr 2);
Zdjęcie nr 2 – miotacz ISM „Kroton”.
- Sterownicy (zamontowanej wewnątrz TMN) – 1 szt., (zdjęcie nr 3);
Zdjęcie nr 3 – sterownica ISM „Kroton”.
- Testera – 1 szt. (wyposażenie podwozia), (zdjęcie nr 4 i 5).
Zdjęcie nr 4 – tester ISM „Kroton” – widok z boku.
Zdjęcie nr 5 – tester ISM „Kroton” – widok z góry.
Podstawowym warunkiem zachowania bezpieczeństwa w użytkowaniu TMN, tj. w czasie przygotowania go do użycia oraz w czasie ustawiania narzutowego pola minowego, jest ścisłe przestrzeganie ustalonej organizacji pracy, dyscypliny oraz zasad i ustaleń zawartych w niniejszej instrukcji, jak również przepisów zawartych w:
- Opis techniczny i instrukcja eksploatacji podwozia, część I, II i III – I 549-1/2002;
- Instrukcji - Opis techniczny i użytkowanie. Miny przeciwpancerne powierzchniowe z zapalnikiem indukcyjnym;
- Instrukcji „Prace minerskie i niszczenia” sygn. Inż. 356/72.
1. Wszystkie prace i czynności związane z przygotowaniem kaset minowych do użycia powinny być wykonywane przez wyznaczonych żołnierzy i tylko pod nadzorem żołnierza zawodowego uprawnionego do kierowania tymi pracami.
2. Załogę pojazdu bazowego powinni stanowić wyłącznie żołnierze przeszkoleni w tym zakresie, mający aktualne uprawnienia do jego obsługi.
3. Prace związane z przygotowaniem TMN do użycia należy prowadzić w wyznaczonym do tego miejscu (rejonie), odległym nie mniej niż 300 m od innych obiektów i skupisk ludzkich.
4. Sprawdzanie poprawności działania sterownicy i ciągłości obwodów strzałowych należy wykonywać wyłącznie w sposób podany w Instrukcji „Opis i użytkowanie ISM Kroton”.
5. W czasie ustawiania narzutowego pola minowego włazy przedziału załogowego pojazdu bazowego powinny być zamknięte.
6. Jeżeli po ustawieniu pola w lufie miotacza pozostała kaseta minowa kompletna lub z niepełną ilością min należy ostrożnie, nie dopuszczając do wypadnięcia min z kasety wyjąć kasetę z lufy i zniszczyć przez wysadzenie w bezpiecznym miejscu przez przyłożenie rzędu kostek TNT 400 g wzdłuż kasety (na całej długości lub na długości jaką zajmują pozostałe w kasecie miny).
7. Zabrania się:
a) wykonywania przy TMN innych czynności niż nakazane niniejszą instrukcją;
b) stosowania do obsługi nieetatowych narzędzi i przyrządów;
c) uzbrajanie min w kasetach niekompletnych lub uszkodzonych;
d) uzbrajania min w kasetach z negatywnym wynikiem sprawdzenia bezpieczeństwa uzbrajania - zapalenia się czerwonej diody podczas kontroli testerem;
e) ładowania do luf miotaczy kaset minowych uszkodzonych mechanicznie;
f) wyjmowania min z kaset;
g) odstrzeliwania granatów dymnych z wyrzutni granatów pojazdu bazowego podczas prowadzenia minowania narzutowego.
Przygotowanie TMN do użycia realizowane jest w rejonie wyjściowym i obejmuje następujące prace:
- sprawdzenie kompletności i stanu technicznego TMN;
- przygotowanie kaset minowych do użycia;
- załadowanie miotaczy min kompletem kaset (jednostką minowania);
- sprawdzenie poprawności działania sterownicy i ciągłości obwodów strzałowych;
- zaprogramowanie parametrów minowania i ustawienie czasu samolikwidacji min.
Sprawdzenia kompletności i stanu technicznego dokonuje załoga TMN w składzie:
- dowódca-operator;
- mechanik-kierowca.
Kompletność przygotowywanego do użycia TMN sprawdza się na podstawie wykazu ukompletowania a stan techniczny zgodnie z „Instrukcją Eksploatacji” – I 549-1/2002 Opis techniczny i instrukcja eksploatacji podwozia, część II.
Natomiast stan techniczny zespołów składowych sprawdza się na podstawie oględzin i w razie stwierdzenia uszkodzeń lub innych odstępstw, usuwa się przyczynę.
Miotacze min:
Lufy miotaczy nie mogą być zanieczyszczone i posiadać uszkodzeń mechanicznych zniekształcających kaliber.
Sterownica
- UWAGA! Sterownica powinna być wyłączona a osłona przycisku "START" sterownicy oplombowana.
- Przełącznik blokady miotaczy nie może posiadać uszkodzeń mechanicznych.
- Części połączeniowe instalacji elektrycznej układu sterowania i kontroli w przedziale załogowym i na pojeździe bazowym są trwale połączone.
Kaseta minowa
Stan techniczny kaset wcześniej przygotowanych wg pkt. 4.2.2 sprawdza się ...
misiek-08