Wykład VI.docx

Prawdopodobieństwo zależy od wielkości próby (subpopulacji)

Jeśli zamiast 4 wybieramy 6 tarlaków, wtedy dla:

k=8 P= [12!/(12-12)!*12!] * 0,58* 0,50= 1/4096 = 0,0002

Czyli prawdopodobieństwo układów homozygotycznych AA byłoby znacznie mniejsze niż poprzednie, które wynosiło 1/256 czyli 0,0391, a tempo utrwalania allelu w postaci homozygotycznej byłoby wolniejsze.

Utrwalanie jest najwolniejsze jeśli początkowa frekwencja alleli jest równa tzn. p=q=0,5.

Zjawisko dryfu genetycznego odgrywa znaczącą rolę w wielu procesach biologicznych –

·         w procesie selekcji

·         w procesach ewolucyjnych (efekt „botlle neck” / wąskiego gardła/ szyjki od butelki)

Zróżnicowanie subpopulacji :

I

Średnie 2pg = 0,50

Średnie pA=0,5

Fst=2pq=Średnie 2pq/2pq =0

Kiedy 1 i 3 populacja miały taką samą ilość alleli.

II

Średnie 2pg=0

Średnie:

pA=0,5

qa=0,5

2pq=0,50

Fst=2pq-Średnie 2pq/2pq =1

Kiedy 1 i 2 populacja różnią się kompletnie.

Ht- średnia frekwencja alleli – średnia2pq=0,5

Hs-średnia 2pq=0

Fst=HT-Hs/HT

Służy jako pomiar genetycznego zróżnicowania pomiędzy dwiema subpopulacjami.

Wybierzmy z poprzedniego przykładu pierwsze 400 stawów i wyobraźmy sobie, że każda steka znajduje się w innej lokalizacji, czyli tworzy lokalną grupę.

HS=0,35375

Średnia frekwencja allelu A w kolejnych grupach:

Dla grupy I to będzie:

pA(I)=0,915

Zatem średnia frekwencja allelu a będzie równa:

qa(I)=0,085

Poziom heterozygotyczności w tej grupie wyznaczony na podstawie średniej frekwencji alleli będzie równy:

2pq=0,15555

Analogicznie wyznaczamy średnie frekwencji alleli i heterozygot dla pozostałych grup.

Następnie średnie frekwencji alleli i heterozygot dla całej populacji według tej samej zasady postępowania.

W Wyniku otrzymamy: