wpatruj sie co wieczora.pdf

(188 KB) Pobierz
947551008.001.png
Ta lektura , podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun-
CHARLES GUÉRIN
Wpatruj się co wieczora…
ł. ł 
Wpatruj się co wieczora we słońce zachodnie:
Nic nie powiększa oczu i duszy — i nie ma
Chwili — jako ta chwila potężna — i niema,
Kiedy dzień w piersi morza gasi swą pochodnię.
Poeta
Podobny gdzieś w nadbrzeżnych skał ukrytym lochu
Gorzkiej muszli, co wiecznie szlochem fali dyszy,
Poeto, labiryncie ciemny, ukój w ciszy
Serce twe krwawe, pełne słonych łez i szlochu.
Obróć w dal widnokręgu znojną skroń i usta
Otwarte, a źrenica twa sucha niech bieży
Od zachodniego słońca tragicznej rubieży
Na wschód, kędy fioletu mgieł zawisła chusta!
I mierząc dal, waż w sercu te wysokie losy,
Których jaskrawe blaski ślepiły w zenicie,
Kondycja ludzka, Los,
Przemijanie
Słońce, Ambicja
I które wzwyż się dumnie wspinały w niebiosy,
A pochyliły w ciemny grób — jak wszelkie życie.
Ludzkość w próżnej goryczy starzeje bez wiary;
Myśl o bóstwach, co wieczne być śniły nadzieją:
Ich kadzielnice rdzawe mgłą dziś jeno wieją,
A ołtarze hauje srebrem pająk szary.
Myśl o narodach podłych. Były wielkie, Twoja
Rasa lazurem chwały swe lilie poiła,
Lecz króle podłe dały, gdy z nich spadła zbroja,
Że w zbrukanych sztandarach brat brata zabijał.
Czerw z dojrzałych owoców toczy marmur łona;
Myśl o kochankach, których sny były tak dumne:
Kiedy na drzewie ryli wspólne swe imiona,
Znacząc pod korą wieko na swą własną trumnę.
Wieczór, Przemijanie
Jękliwym dźwiękiem rogu pasterz z bliskiej wioski
Zwołuje z łąk skoszonych trzodę zabłąkaną.
Ty, wobec wielkiej słońca zachodniego troski,
Myśl o tych słońcach, które więcej nie powstaną.
I podczas gdy surowa noc w niebieskiej dali
Wbija w całun przeszłego dnia swój szereg złoty
Gwiazd, stokroć okrutniejszych od ćwieków Golgoty,
Ty — z dala skał zgładzonych wieczną pracą fali,
947551008.002.png
Z dala swarliwych wiatrów i grzmiącego morza,
Unieś — idący smutnie w swoich dróg zawiłość,
Miłość silniejsza niż śmierć
Kędy¹ cel kij pielgrzymi znaczy wśród rozdroża,
Ciszę serca, które ci nawiedziła — miłość.
¹ ę (daw.) — którędy a. dokąd.
Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go
swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami
(przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione
Tekst opracowany na podstawie: Liryka ancuska, tłum. Bronisława Ostrowska, seria druga, wyd. J. Mortko-
wicz, Warszawa 
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa
wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Dorota Kowalska, Marta Niedziałkowska, Małgorzata Ślusarek, Paulina
Choromańska.
Okładka na podstawie: Lenny Montana@Flickr, CC BY .
  Wpatruj się co wieczora…
947551008.003.png
 

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin