7.01.13r.
Temat: Środowisko społeczne jako przedmiot.
Środowisko społeczne- wg Heleny Radlińskiej to zespół czynników, w których bytuje jednostka i czynników przekształcających osobowość, stale lub przez dłuższy czas, który jest zespołem zjawisk kulturowych i osobowych.
Otoczenie jest pojęciem szerszym, środowisko to część otoczenia (wg Kamińskiego).
Środowisko społeczne wg socjologii – równe jest z środowiskiem wychowawczym.
Środowisko społeczne to te składniki otaczające strukturę człowieka, które działają na niego jako system bodźców powodując określone reakcje psychiczne i społeczne.
Tworzą go osoby, rzeczy, stosunki otaczające człowieka, wszystkie składniki działają na człowieka jednakowo. (relacje międzyludzkie).
Każdy indywidualnie odbiera bodźce płynące z zewnątrz tworząc własne niepowtarzalne środowisko.
Wpływ zależy od czasu tworzenia kontaktu, charakteru, od osób i grup tworzących te kontakty i od znaczenia i prestiżu sugestywności tych osób. Bardzo ważnym wpływem są tzw osoby znaczące, siły społeczne (lider, osoba z wysokim prestiżem). Nie wszystkie czynniki wpływają na człowieka. W dużej mierze zależy to od człowieka.
Dokonuje się prostego podziału środowiska na:
Mówimy też, że mierzy środowiska: inteligenckie, szkolne, zawodowe, akademickie.
Są to podziały bardzo umowne.
Są też środowiska:
Środowiska dzielimy na (podział umowny):
?Ruraryzacja luralyzacja ? - 4 kryteria rozróżniające to:
Wg różnic teoretycznych są to środowiska okoliczne, miejscowe, lokalne i środowiska domowe.
J. Peter zastosował podział środowiska ze względu na odległość ?
Kryterium cech osób tworzących je:
Podział na kobiety i mężczyzn (żeńskie, męskie).
H. Radlińska zaproponowała podział na 3 grupy:
Florian Znaniecki mówił, że środowiska społeczne tworzą ogół grup i jednostek, z którym w ciągu życia styka on się prywatnie lub publicznie, pośrednio lub bezpośrednio, trwale lub przelotnie, rzeczowo lub osobiście.
W dominacji nauk przyrodniczych wyjaśniono wiele czynników warunkujących wzajemne relacje jednostki i środowiska.
Najważniejsze to antropologizm naukowy zakładał, że każda grupa etniczna tworzy inne środowisko społeczne, a szeroko pojęte życie społeczne jest tylko funkcją cech biopsychicznych, antropologicznych poszczególnych grup.
Inna teoria mówiła o organistycznej teorii rozwoju.
Porównywano środowisko do organizmu człowieka.
Teoria geograficzna – szukano wyznaczników rozwoju, poprzez środowisko geograficzne.
Determinizm – człowiek kształtowany przez siły przyrody, podlega ewolucji społecznej podobnie jak żywy organizm zmienia w toku rozwoju swe funkcje i strukturę. Człowiek tak postrzega jak jest postrzegany.
Idealizm pedagogiczny (personalizm) – człowiek o wysokim poziomie odpowiedzialności społecznej, czuły, empatyczny, wrażliwy.
Dialektywny związek (Helena Radlińska) – obustronna mobilizacja do rozwoju:
3 kierunki działań:
· adaptacja społeczna,
· profilaktyka,
· kompensacja.
coliberek44