38
Pernštejn jest jedną z najlepiej zachowanych twierdz gotycko - renesansowych w Europie. Zamek pochodzący z połowy XIII wieku był siedzibą panów z Pernštejna, w których herbie figurują głowy żubrów z kołem w nozdrzach. Znak ten przez stulecia odgrywał ważną rolę w politycznym życiu królestwa czeskiego. Pierwotnie wczesnogotycki zamek był kilkakrotnie przebudowywany, w XV wieku dobudowano ogromne późnogotyckie umocnienie, które wytrzymało nawet oblężenie Szwedów w trakcie wojny trzydziestoletniej, a obecnie należy do największych fortyfikacji w Czechach. W pierwszej połowie XVI wieku, za czasów Wilhelma II z Pernštejna, zamek został poszerzony i stał się luksusową siedzibą reprezentacyjną. W tym samym czasie zmieniono sale oraz urządzono pomieszczenia mieszkalne w stylu renesansowym. Pernštejnowie w wyniku wielkich nakładów finansowych na prowadzoną z wielkim rozmachem budowę oraz reprezentacyjnego stylu życia popadli w ogromne długi. Ostatecznie zmuszeni byli wyprzedać swoje posiadłości. Zamek Pernštejn przestał być ich majątkiem w 1596 roku.
W ciągu XVII wieku obiekt zmieniał właścicieli, nie wpłynęło to jednak znacząco na jego wygląd. Małe przebudowy barokowe, rokokowe i klasycystyczne dotyczyły tylko wnętrza, w podgrodziu wybudowano budynki gospodarcze i założono park. W 1818 roku zamek zyskali Mitrovscy, którzy przebywali tutaj aż do 1945 roku. Planowali ogromną przebudowę zamku w stylu romantycznym, jednak plany nie powiodły się.
Główną część zamku stanowi okrągła wieża zwana Barbarą, pałac zbudowany na planie trójkąta z kaplicą i charakterystycznymi krużgankami na kroksztynach w górnych piętrach oraz dziedziniec chroniony murem obronnym. W okresie późnego gotyku dobudowano salę rycerską oraz drugą wieżę graniastosłupową z salą spiskowców, o charakterystycznym, niezwykłym sklepieniu. Pomieszczenia zamku wewnętrznego połączone są zawiłymi korytarzami oraz krętymi schodami. Zamek połączony jest z ufortyfikowanym podgrodziem z czterema umocnionymi bramami. Cały teren otaczają głębokie fosy.
Zwiedzanie zamku umożliwia zapoznanie się z niezwykłą architekturą poszczególnych części zamkowych – obejmuje salę wejściową ze sklepieniem piwnicznym, salę rycerską, bibliotekę, wieżę głodową i kuchnię. Wewnątrz przedstawiony jest rozwój siedziby szlacheckiej począwszy od dawnej, prostej budowli przez późnogotycką twierdzę, pałac renesansowy, rezydencję barokową, rokokową i klasycystyczną aż do romantyzmu z połowy XIX wieku. Na zamku kręcono wiele sławnych bajek czeskich.
Pierwotnie gotycki zamek z początku XIV w., przebudowany w stylu charakterystycznym dla romantyzmu na przełomie XIX/XX w. dla arcyksięcia Evžena Habsburskiego. Wnętrza w stylu romantyzmu, z zabytkowym, cennym umeblowaniem, bogatą kolekcją malarstwa, rzeźby i artystycznego kowalstwa. Ekspozycja muzealna w dużej sali wystawowej. Ulubiony obiekt filmowców.
Duży gotycki zamek królewski z XIII w., pierwotnie zamek myśliwski Przemyślidów, przebudowany pod koniec XV w dla Władysława Jagiellończyka. W wieku XVI więzienie. W roku 1643 zniszczony przez pożar, zrekonstruowany na przełomie XIX/XX w. (J. Mocker, K. Hilbert). Historyczne wnętrza (kaplica, sala rycerska, sala królewska, fürstenberska biblioteka, więzienie, fürstenberskie muzeum). Walcowata wieża z myśliwskimi eksponatami. Wieża Huderka z punktem widokowym.
Renesansowy pałac z drugiej połowy XVI w., z arkadowym dziedzińcem, przebudowany w okresie baroku, z niezwykłymi, manierystycznymi stiukami i barokowymi zdobieniami. Malowidła w Sali Zajęcy przedstawiają życie w państwie zajęcy - bunt zajęcy przeciwko ludziom i psom (świat na opak). W muzeum unikalny zbiór ceramiki z okolic Hebu. Wystawa muzealna Historia Bučovic, ekspozycje okresowe.
Barokowy pałac, zbudowany na miejscu gotyckiej twierdzy, przebudowany w klasycystycznym stylu. Ogród książęcy i park angielski. Pawilon z odrestaurowanym freskiem V. V. Reinera. W zabytkowych wnętrzach: czeska barokowa sztuka ze zbiorów Narodowej Galerii w Pradze, rozwój europejskich mebli ze zbiorów UMPRUM w Pradze, muzeum G. Casanovy, sala bilardowa. G. Casanova pracował tutaj przez trzynaście lat, aż do swojej śmierci, jako valdštejnský bibliotekarz.
Helfstejn (Helfstyn) –
Karlstejn (niem. Karlstein) to gotycki zamek pochodzący z XIV wieku. Położony jest 20 kilometrów od Pragi (Czechy). Zamek został zbudowany przez Karola IV Luksemburskiego, króla czeskiego i cesarza rzymskiego. Powstał w zaledwie dziewięć lat jako bezpieczny skarbiec dla monarszych insygniów, klejnotów oraz kolekcji relikwi. Jest jednym z najpopularniejszych wśród turystów zamków w Czechach - co roku odwiedza go kilkaset tysięcy turystów.
Stopień trudności: Rozmiar: 12x8Autor
Karlsztejn jest najsłynniejszym czeskim zamkiem i jednym z symboli królestwa czeskiego. W 1348 roku z polecenia króla czeskiego i cesarza Świętego Imperium Rzzymskiego Karola IV rozpoczęto jego budowę na trzech poziomach wysokości. Najniższy stopień zajmowały pomieszczenia świeckie, zamieszkiwane przez cesarza, jego żonę i drużynę, które miały symbolizować sferę ziemską. Na drugim stopniu znajdował się kościół Marii Panny oraz połączona z nim wąskim korytarzem prywatna kaplica Karola IV, której patronką była św. Katarzyna, było to miejsce symbolizujące oczyszczenie. Najwyżej znajdowała się wieża graniastosłupowa z najświętszym, sakralnym pomieszczeniem zamku – kaplicą św. Krzyża, przedstawiającą niebiańską Jerozolimę. Początkowo zamek miał być miejscem odpoczynku jego założyciela, ale w trakcie budowy, która trwała ponad siedem lat, pomysł dotyczący funkcji obiektu zmieniał się. Zamek stał się miejscem złożenia czeskich i rzymskich klejnotów koronnych oraz cennych relikwii świętych. Za czasów Karola IV był on przede wszystkim siedzibą reprezentacyjną, oddaloną od stolicy kraju - Pragi - o jeden dzień jazdy konno. Spotykali się tu przedstawiciele europejskiej elity politycznej.
W trakcie wojen husyckich Karlsztejn stał się celem ataków husytów. W 1422 roku, kiedy to Prażanie nadaremnie oblegali obiekt, umocnienie zamku zdało swoje zadanie. Pod koniec XV wieku przeprowadzono zmiany w stylu późnego gotyku, przebudowano wieżę kościelną, przez co sylwetka zamku nabrała innego kształtu. W okresie rudolfińskim w latach 1578 – 1597 nastąpiły liczne remonty i przebudowy w stylu renesansowym. W 1625 roku cesarz Ferdynand II zniósł statut Karlsztejna i przekazał zamek razem posiadłościami królowym czeskim, później cesarzowa Maria Teresa podarowała go Stowarzyszeniu szlachcianek. Stowarzyszenie umieściło na zamku administrację gospodarczą dóbr. Dopiero pod koniec XVIII wieku doceniono historyczne znaczenie Karlsztejna. Zdecydowano się na odbudowę zamku z purystycznym zachowaniem dotychczasowego stylu gotyckiego, rozpoczęto ją w 1887 roku pod okiem architekta Józefa Mockera. Niektóre obiekty zamku zostały więc odrestaurowane, inne odbudowano na nowo, zamek uzyskał swój wcześniejszy wygląd i w 1910 roku został udostępniony zwiedzającym.
Nad zamkiem dominuje Wielka Wieża graniastosłupowa z kaplicą św. Krzyża, poświęconą na wiosnę w 1357 roku - najcenniejsze i najbardziej reprezentacyjne pomieszczeniem zamku. Sklepienia zdobione są kamieniami półszlachetnymi, ułożonymi w kształcie krzyża. Wewnątrz również unikatowy zbiór stu dwudziestu dziewięciu obrazów na drewnie, wykonanych w większości przez Mistrza Teodoryka. Przedstawiają one idealne lub prawdopodobne wizerunki świętych, świętych papieży i biskupów, świętych władców i nauczycieli kościelnych. Nad ołtarzem znajduje się nisza zamknięta złoconą kratą, w której złożone były rzymskie insygnia koronacyjne i relikwie. Sklepienie przedstawia niebo z księżycem, słońcem i pięcioma znanymi wtedy planetami.
Informacje dodatkowe: kaplica św. Krzyża jest otwarta – należy zarezerwować wcześniej
Gród Bečov nad Teplou założony został w XIII wieku przez panów z miejscowości Osek na urwisku skalnym, w pobliżu ścieżki ziemskiej; miał służyć do jej obrony i pobierania cła. Pod koniec XV wieku, kiedy obiekt należał do rodu Pługów z Rabštejnu, trudniących się wydobyciem złota, srebra i cyny, nastąpił największy jego rozwój. Pługowie połączyli dwie najstarsze części grodu a następnie wybudowali nowy pałac w renesansowym stylu, pełniący funkcje reprezentacyjne i mieszkalne. Kaszpar Pług w 1547 roku stanął na czele powstania stanowego przeciwko Ferdynandowi I, które zakończyło się niepowodzeniem, został więc skazany na karę śmierci. Posiadłości w miejscowości Bečov posłużyły jako zastaw za długi cesarstwa. Zyski z wydobywania cyny przestały płynąć w 1648 roku z powodu wojny trzydziestoletniej, w trakcie której gród został oblężony i zniszczony przez wojska szwedzkie. Najcenniejszą zachowaną częścią grodu jest kaplica Nawiedzenia Marii Panny z 1400 roku z dawnymi freskami przedstawiającymi siedemnaście wydarzeń biblijnych.
Na fundamentach umocnień z tego okresu (duże baszty nad fosą zamkową) powstał w XVIII wieku barokowy pałac z ośmioboczną wieżą. Wewnątrz wieży powstały sale reprezentacyjne, biblioteka i kaplica. Bezpośrednio z pokojów pałacowych wychodziło się do ogrodów z tarasami, które zdobione były małymi zbiornikami wodnymi i fontannami. W XIX wieku gród i pałac połączono w jedną całość. Z projektu przebudowy obiektu w stylu romantyzmu, przedstawionego przez architekta Józefa Zítka, zrealizowano tylko część, głównie zmieniono wnętrza. Umieszczono tam wartościowe zbiory, obrazy i gobeliny będące własnością belgijskich Beaufort – Spontinów, którzy kupili Bečov w 1813 roku. Pałac w ciągu ostatnich lat został on całkowicie zrekonstruowany. Obecnie udostępniona jest wystawa Historia i znaczenie relikwiarzy. Najcenniejszym egzemplarzem jest unikatowy relikwiarz romański św. Maura, który znaleziono w 1985 roku w kaplicy pałacowej. Relikwiarz z XII wieku kupił za sumę dwóch i pół tysiąca franków Alfred de Beaufort, oddał go do renowacji i później przywiózł do Bečova. Pod koniec drugiej wojny światowej Beaufortowie, będący aktywnymi współpracownikami faszystów, zmuszeni byli szybko opuścić pałac i zakopali wtedy relikwiarz pod podłogą kaplicy, ponieważ sądzili iż niebawem wrócą z powrotem. Wartościowy zabytek leżał tam ukryty ponad czterdzieści lat. W latach osiemdziesiątych czechosłowacka policja kryminalna otrzymała informację, iż pewien handlowiec z zagranicy oferuje wywiezienie zapomnianego już wtedy relikwiarza. Po długim badaniu archiwów i przesłuchaniach świadków wytypowano kilka miejsc, w których mógłby być on ukryty. W dniu 5 listopada 1985 odkryto relikwiarz, który obłożony był butelkami z winem i koniakiem. Restaurowało go około sześćdziesięciu specjalistów z Czech i z zagranicy. Od maja 2002 roku relikwiarz wystawiony jest w specjalnym sejfie zamku w Bečovie.
Informacje dodatkowe.: niezapomniane przejażdżki nocne + oglądanie relikwiarza św. Maura
Renesansowy pałac z przełomu XVI i XVII w., zbudowany na miejscu gotyckiej twierdzy, przebudowany w barokowym stylu. Ekspozycja: Historia Podbezdězí. Wnętrza z renesansowymi, malowanymi, belkowanymi stropami, kaplica z wczesnobarokowym wyposażeniem
Kompleks renesansowych i barokowych budynków pałacowych z początku XVI w., z kościołem zbudowanym na miejscu starego klasztoru. Dekoracyjne rzeźby Matyáša Brauna. Ekspozycja: Historia Benátecka (znane osoby pochodzące z okolic, historia muzeum, flora i fauna). Sala pamięci Tychona Brahe, który od roku 1599 budował tu obserwatorium, Bedřicha Smetany, pracującego w pałacu jako nauczyciel muzyki rodziny Hun, oraz braci Benda. Kolekcja sztuki i przedmiotów wykorzystywanych przez rdzennych mieszkańców Australii.
Kompleks dwóch pałaców z XVI w, tzw. Pałacu Górnego i Dolnego, zbudowanych w stylu późnego „saskiego” renesansu, unikalnego na terenie Czech. W roku 1969 obiekt zniszczony przez pożar, dziś sukcesywnie rekonstruowany. Historyczne wnętrza Pałacu Dolnego z cennym wyposażeniem i zbiorami np. kancelaria, kuchnia, zbrojownia. W Pałacu Górnym ekspozycja sztuki Dalekiego Wschodu, przedmiotów rękodzieła artystycznego z XVI i XVII w.
[+]
Monumentalny, wczesnogotycki zamek królewski Przemysła Otokara II, pochodzący z drugiej połowy XIII w., zaadaptowany przez Albrechta z Valdštejna na benedyktyński klasztor, istniejący do XVIII w. Ota Braniborský więził tutaj Wacława II i jego matkę Kunhutę. Turystom do zwiedzania udostępniony są tereny zamkowe, pałac królewski oraz unikalna, wczesnogotycka kaplica. Z zamkowej wieży rozpościera się malowniczy widok.
kliknij aby powiększyć mapę
Rozległy obszar zamkowy, z pierwotnie gotyckim zamkiem, zbudowanym z XI w., przebudowanym w stylu pseudogotyckim w XIX w. Ogród, romantyczne wnętrza z oryginalnym, iluzyjnymi freskami, wyposażeniem z epoki, ekspozycja przyrodniczo-naukowa, wystawa porcelany. Niezwykła kolekcja preparowanych psów i kotów, zebrana przez ekscentrycznego barona Haase z Haasenfeldu.
Oryginalnie gotycka wodna twierdza z XIII w., zbudowana na miejscu starszego, romańskiego obiektu, w istotny sposób przebudowana w latach 1523 - 1530 w gotycko-renesansowym stylu przez Benedikta Rieda, a w latach późniejszych w stylu barokowym i pseudogotyckim. Angielski park i zwierzyniec. Historyczne wnętrza z meblami z epoki i rodowymi eksponatami (łowiecki salonik, portrety rodzinne, gabinet Jana Ewangelisty Purkyně). Sala rycerska z piętnastowiecznymi freskami. Na zamku jako nauczyciel pracował Jan Evangelista Purkyně.
Ruiny obszernego, pierwotnie gotyckiego zamku pochodzącego z początków XIV w, przebudowanego w renesansowym stylu. Ekspozycja poświecona historii i architekturze zamku, do zwiedzania dostępny jest cały obszar ruin, monumentalne mury obronne. Studnia z mechanizmem pedałowym z XVI w.
Oryginalnie gotycka wodna twierdza, przebudowana w XVI w. na renesansowy pałac. Renesansowy ogród, ogród z ziołami, park angielski. Zabytkowe wnętrza z zbiorami rodzin Kolowrat i Pálffy (galeria rodowa, lokšanská biblioteka, sala bankietowa, zbrojownia, itp.). Kaplica zamkowa. Najstarsza w Czechach biblioteka klasycystyczna. Galerie Ludvíka Kuby (dzieła z motywami z Południowych Czech).
Oryginalnie gotycka wodna twierdza z końca XIII w., przebudowana w epoce renesansu, z dodanymi w XX w elementami stylu romantycznego. Późnogotyckie i renesansowe wnętrza, warte zobaczenia malowidła ścienne z XVI w., zwłaszcza w tzw. Złotej Sali. Muzeum przyrodnicze, pracownia alchemiczna. Unikalna, zachowana część zewnętrznych murów obronnych. Tzw. budyňski smok - krokodyl przywieziony z podróży przez Jana Zajíca z Hazmburka w 1518 roku.
Pierwotnie królewski, gotycko-renesansowy zamek, z pierwszej połowy XIII w. Część wnętrz utrzymana w barokowym stylu. Galeria, wystawa zbiorów historycznych, wczesnogotycka kaplica, czarna kuchnia, biblioteka, sala rycerska, pomieszczenia mieszkalne i in. ze zbiorami pochodzącymi z okresu od wczesnego gotyku do XIX w. Eksponaty przyrodnicze, pomnik lekarza L. Berchtolda i botanika B. Berchtolda. Muzeum zostało założone już w roku 1848 przez braci Berchtold. Rodzinny grób właścicieli zamku w kaplicy św. Barbary.
Romantyczny, renesansowy wodny pałac z pierwszej połowy XVI w., zbudowany na miejscu gotyckiej twierdzy, przebudowany w pseudo renesansowym stylu na początku XX w. Park angielski z kaplicą Trójcy Przenajświętszej i kryptą. Renesansowe i barokowe wnętrza z cennym umeblowaniem z XVII-XIX w. Pałac postawiony na małej skale pośrodku stawu, często wykorzystywany przez filmowców.
Barokowy pałac z arkadowym dziedzińcem, z drugiej połowy XVII w., zbudowany na miejscu gotyckiego zamku. Pałacowe wnętrza są obecnie odnawiane, po ukończeniu renowacji będą udostępnione zwiedzającym. Ekspozycja poświęcona historii wojskowości, galeria sztuk plastycznych.
Zamek Krumlov został założony w połowie XIII wieku na stromym urwisku skalnym, nad korytem rzeki Wełtawy, przez panów z Krumlova, którzy należeli do znanego, czeskiego rodu szlecheckiego Vitkovców. W 1302 roku zamek uzyskali Rożmberkowie i ostatecznie zaczęli urządzać w nim główną siedzibę rodową. Ogromny zamek gotycki został za czasów Wilhelma z Rożmberka przebudowany, pod kierunkiem artystów włoskich, na monumentalną, wspaniałą siedzibę renesansową i stał się centrum gospodarczym obszernych posiadłości rożmberskich. Piotr Vok z Rożmberka z powodów finansowych sprzedał siedzibę Rudolfowi II Habsburskiemu, który nigdy osobiście nie odwiedził pałacu. Jego bratanek cesarz Ferdynand II darował go w 1622 roku swojemu finansiście Janowi Ulrychowi z Eggenberku. Kolejne duże przebudowy pałacu przeprowadzone zostały w stylu barokowym przez Jana Krystiana z Eggenberku pod koniec XVII wieku. Sale pałacowe zostały umieszczone na jednym poziomie poprzez wyrównanie kondygnacji, zbudowano ogromne schody barokowe, założono barokowe ogrody i wybudowano nowy budynek barokowego teatru i mennicy.
Po śmierci ostatnich członków rodu Eggenberków dobra odziedziczyli Schwarzenberkovie. Dzięki połączeniu majątków tych dwóch rodów szlacheckich powstały rozległe posiadłości, które położeniem i powierzchnią przywodziły na myśl czasy rożmberskie. Następne zmiany w stylu szczytowej fazy baroku i rokoka przeprowadzone zostały za Józefa Adama ze Schwarzenberku. Zmienił on wnętrze sali lustrzanej i balowej, ozdobionej iluzyjnymi malowidłami rokokowymi Józefa Lederera. Obiekt teatru eggenberskiego został przebudowany i wzbogacony zbiorem kulis teatralnych autorstwa malarzy wiedeńskich, kostiumów i rekwizytów teatralnych z XVIII wieku. W ogrodzie przebudowano letnią rezydencję ogrodową Bellarie oraz wybudowano drewniany pawilon muzyczny razem z zimową ujeżdżalnią pałacową. Do teatru i parku można dojść korytarzami w górnych piętrach mostu w stylu późnego baroku – zabytku ówczesnej techniki, który przebiega przez fosę.
Pod koniec XVIII wieku zakończono prace budowlane w Krumlovie i obiekt opustoszał. Remontem pałacu zajął się dopiero Adolf Józef ze Schwarzenberku. W 1900 roku zdecydował się on udostępnić zwiedzającym część schwarzenberskich pokoi reprezentacyjnych. W 1940 roku majątek należący do rodu Schwarzenberków skonfiskowało gestapo. Po wojnie pałac został upaństwowiony i ponownie otwarty dla odwiedzających. W 1992 roku cały kompleks historyczny znalazł się na Liście Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Gotycki zamek z połowy XIII w., urządzony w barokowym stylu, przez długi czas należący do rodziny Šternberków. Zabytkowe wnętrza utrzymane w barokowym stylu, z bogatymi zdobieniami malarskimi i stiukowymi, cennymi meblami i rodową kolekcją (sala rycerska, jadalnia, kaplica św. Sebastiana, salon myśliwski, sypialnia, pokój Kašpara Šternberka z rodzinnymi portretami). Zbiór miedziorytów z okresu wojny trzydziestoletniej, kolekcja miniatur z XVII w (tzw. srebra holenderskie).
Rozległe ruiny zamku założonego w XIII w. Rozbudowany przez rodzinę Rožmberków w roku 1430, od około 1614 opustoszały. Niezwykła architektura, tzw. - dwie wieże w kształcie graniastosłupa, dwa budynki mieszkalne. W kaplicy zachowała się część zaokrąglonego okna. Studnia. Wieża północna zaadaptowana na punkt widokowy.
Rozległy barokowy pałac, utrzymany w stylu architektury francuskiej, z pięknie utrzymanym francuskim ogrodem i parkiem angielskim. Zabytkowe wnętrza z cennym wyposażeniem z epoki rokoka i klasycyzmu. Pomieszczenia reprezentacyjne (sala lustrzana z bogatymi zdobieniami, biblioteka z rodzinnymi portretami, neorenesansowa jadalnia). W parku kamienny most, według legendy nazywany Czarcim mostem.
Monumentalna, dwuskrzydłowa gotycka twierdza położona we wsi o tej samej nazwie, wspominanej przez źródła już w roku 1051. Twierdza przebudowana w roku 1630, a w wieku XVIII przekształcona na spichlerz. Twierdza otoczona jest murem z barokową bramą. Wnętrza byłego spichlerza z drewnianą, czteropiętrową konstrukcją. Gotyckie sklepienie. Stylowo urządzone wnętrza na podobieństwo średniowiecznego, przydrożnego zajazdu.
Frýdlant jest ciekawym i wyjątkowym miastem dzięki połączeniu w harmonijną całość dwóch cennych form architektonicznych; średniowiecznego grodu i renesansowego zamku. Gród wybudowany został w XIII wieku w ważnym miejscu strategicznym, miał służyć do ochrony terenu, na którym krzyżowały się szlaki handlowe. Jego najstarszą częścią jest tzw. stary gród lub inaczej górny gród z prawie pięćdziesięciometrową wieżą, która pełniła funkcję punktu obserwacyjnego, czy też latarni i zachowała się do dnia dzisiejszego. Od 1558 Frýdlant był siedzibą rodu Redernów, świetnych kupców i bojowników, a także mecenasów sztuki. Ich dziełem jest budowa nowego pałacu renesansowego z bogatym, sgraffitowym zdobieniem oraz okazałej kaplicy pałacowej z przełomu XVI i XVII wieku. Po bitwie na Białej Górze w roku 1622 skonfiskowany majątek Redernów odkupił generał wojsk cesarskich Albrecht z Valdštejna, wojewoda frydlantski, jedna z najznakomitszych postaci wojny trzydziestoletniej. Po śmierci dowódcy w 1634 roku posiadłość frydlantską zyskał jego porucznik Maciej Gallas i Frýdlant stał się na długi okres majątkiem jego potomków. W trakcie wojny trzydziestoletniej gród został kilkakrotnie zdobyty przez Szwedów, którzy w latach 1646 – 1647 wybudowali przed bramą główną ogromny barbakan i wzmocnili obwarowanie pięciobocznymi basztami. W drugiej połowie XVIII wieku Clam – Gallasovie dobudowali tzw. skrzydło kasztelańskie. Pomieszczenia mieszkalne w tym okresie znajdowały się już jedynie w pałacu. W salach zamkowych, które w 1801 roku udostępnione zostały odwiedzającym, umieszczono zbiory broni, mebli, obrazów i ksiąg z XVI i XVII wieku. Frýdlant stał się pierwszym grodem w Europie otwartym dla zwiedzających.
Obecna ekspozycja obejmuje właśnie najstarsze muzeum zamkowe, poświęcone wojnie trzydziestoletniej i osobie Albrechta z Valdštejna, następnie kaplicę z cennymi meblami i dwa pałacowe skrzydła. Oprócz mebli, wyposażenia, szkła i porcelany ekspozycja zawiera przede wszystkim bogatą kolekcję broni i wyjątkowy zbiór fajek. Dostępna jest również kancelaria, pokój dziecięcy z cennymi zabawkami z końca XIX wieku, łazienka zamkowa i kuchnia z oryginalnym wyposażeniem, która do dnia dzisiejszego może być wykorzystywana. W galerii zamkowej znajdują się dzieła czeskich mistrzów barokowych Karola Škréta, Piotra Brandla i Wacława Wawrzyńca Reinera.
Okres otwarcia:
Kwiecień – październik – codziennie oprócz poniedziałkówKwiecień – październik: 9.00 – 15.30Maj, czerwiec, wrzesień: 9.00 – 16.00Lipiec, sierpień: 9.00 – 16.30
h.kuz