Są podstawowymi obiektami w każdej bazie danych. Są nośnikiem i dostarczycielem informacji dla wszystkich pozostałych obiektów bazy (formularzy, raportów). Składają się z wierszy (rekordów).
Tabela 1
Nazwisko
Imię
Miejscowość
Telefon
Abacki
Adolf
Amsterdam
111-11-11
Babacki
Boguś
Bratysława
222-22-22
Cabacki
Cyryl
Ciechocinek
333-33-33
Wszystkie rekordy wchodzące w skład tabeli posiadają taką samą liczbę pól.
Zwykle w bazie danych wykorzystuje się wiele tabel. Poniższy przykład bazy jednotabelowej ilustruje niedogodności związane z wykorzystaniem tylko jednej tabeli:
Tabela 2
Wypożyczona książka
Data Wypożyczenia
Potop
01.02.2002
Krzyżacy
15.01.2002
Lalka
21.04.2002
Chłopi
05.03.2002
Nana
03.03.2002
W przykładzie pokazano prostą bazę danych "Wypożyczalnia książek". Użycie jednej tabeli powoduje:
1. Zjawisko redundancji - pewne informacje w bazie muszą się powtarzać (dane i adres - jeśli jedna osoba wypożyczy kilka pozycji).
2. Anomalie aktualizacji bazy danych - przykładowo, jeśli Cabacki zmieni adres, będziemy musieli wklepywać ten nowy adres w dwóch (lub więcej) miejscach.
3. Anomalie przy usuwaniu - jeśli Abacki odda książkę - wykreślimy jego rekord z bazy, pozbywając się przy okazji jego adresu. Przy ponownej wizycie w bibliotece Abacki będzie się musiał zapisać jeszcze raz.
Jak więc widać, lepiej byłoby utworzyć kilka tabel. Trzeba jednak pamiętać o konieczności zachowania kontaktu między informacjami w poszczególnych tabelach. Taki kontakt (powiązanie) nosi nazwę relacji a baza oparta o taką filozofię to relacyjna baza danych. Utworzenie relacji między dwoma tabelami jest możliwe tylko wtedy, gdy tabele te zawierają identyczne pole, jest to najczęściej tzw. identyfikator.
Poniżej znajduje się przykład, w którym Tabelę 2 (bazę jednotabelową) przerobiono na bazę relacyjną (strzałki symbolizują relacje między tabelami):
Tabela Wypożyczenia
ID Czytelnika
ID Książki
1
2
3
5
4
Tabela Książki
rafulus