procesy tworcze i innowacyjne. (2).doc

                                                                                                                                Jakub Batog i Magdalena Fiałkowska, MiBM

Zagadnienia do prezentacji: „Procesy innowacyjne. Procesy twórcze. Zarządzanie w warunkach wielokulturowości”.

Zad. 1) Omówić proces wdrażania innowacji.

Znaczące zwiększenie stopnia innowacyjności małych i średnich przedsiębiorstw, jako niezbędny warunek ich konkurencyjności, a w konsekwencji – utrzymania dobrej kon­dycji gospodarczej i pozycji rynkowej, jest głównym wyzwaniem, przed którym sto­ją dzisiaj wszystkie firmy. W bardziej szczegółowym ujęciu oznacza to konieczność zwiększenia aktywności w następujących obszarach ich działalności: pozyski­waniu, zarządzaniu, ochrony oraz rozpowszechnia­niu innowacji. Aby jednak innowacje powstały, niezbędny jest uschematyzowany proces ich wdrażania:

1) Wybranie jednostek kierujących przedsięwzięciem wdrożeniowym

2) Zdobycie nowych zasobów

3) Koordynacja działań, tj. zagwarantowanie współpracy jednostek, które realizują zadania cząstkowe

4) Określenie odpowiedniego dla danego procesu wdrożeniowego systemu dozoru, kontroli oraz przyjęcia

zadań

5) Wyznaczenie metody przepływu informacji

6) Zorganizowanie szkolenia kadry pracowniczej

7) Sporządzenie szczegółowego programu realizacyjnego

8) Opracowanie dokładnych i precyzyjnych instrukcji dotyczących wykonania wyjątkowo istotnych i skomplikowanych działań

9) Powołanie zespołu bądź zespołów wdrożeniowych oraz podporządkowanie im określonych zadań

10) Realizacja powierzonych zadań

Zazwyczaj każdy proces wdrożeniowy obejmuje kilka drobniejszych osobnych przedsięwzięć mających na celu wdrożenie konkretnego fragmentu. Taka sytuacja ma miejsce nawet w przypadku nieskomplikowanego przedsięwzięcia wdrożeniowego wykonywanego w ramach jednego przedsiębiorstwa, gdzie występuje kilka etapów wdrażania, które to etapy realizowane są w odrębnych komórkach organizacyjnych. Aby wdrożenie przebiegało sprawnie i efektywnie, niezbędne jest właściwe zsynchronizowanie kolejnych etapów.

Zad.2) Omówić strukturę dziedzinową innowacji w Polsce.

Od wielu lat innowacje i przedsiębiorczość są postrzegane jako kluczowe źródło wzrostu gospodarczego, konkurencyjności, wydajności i zatrudnienia. Rozwój ryn­ków i współczesna konkurencja międzynarodowa „opierają się” na pogoni za nowo­ścią i wyższą jakością. Miernikiem rozwoju stają się nowe, produktywne miejsca pracy w nowoczesnych branżach. Tradycyjne czynniki wzrostu gospodarczego, ta­kie jak: ziemia, kapitał, bogactwa naturalne, które były przez wieki źródłem wzrostu dobrobytu społeczeństw, są zastępowane przez czynniki głównie o charakterze jakościowym – edukację, naukę i kulturę przedsiębiorczości.  Powoli widać to również na przykładzie naszego kraju:

W latach 1945-56, w związku ze zniszczeniami powstałymi wskutek działań wojennych, główną dziedziną rozwoju innowacji było budownictwo oraz przemysł ciężki. Lata 1956-70 zapisały się jako moment wprowadzania innowacji w zakresie przemysłu transportowego oraz elektromaszynowego. Z kolei okres 1971-80 to czas innowacji w dziedzinach przemysłu hutniczego, górniczego oraz samochodowego (FSO). Lata 1981-89 to rozwój innowacji w przemyśle lekkim oraz spożywczym zaś lata 1990-2003 w handlu, bankowości oraz przemyśle rolno-spożywczym. Okres po 2004 roku to dominacja innowacji surowcowych, materiałowych, medycznych oraz transportowych.

Zad.3) Omówić innowacje pierwotne i wtórne.

W klasycznym znaczeniu innowacja to coś, czego dotychczas nie było, coś, co wymaga nowego rodzaju technologii. Wyróżniamy innowacje pierwotne (radykalne), które oznaczają nowości w skali światowej oraz innowacje wtórne(rewolucyjne) polegające na upowszechnieniu produktów już znanych gdzie indziej, ale nieznanych na danym rynku.