Edukacja seksualna
PROGRAM ZAJĘĆ Z EDUKACJI SEKSUALNEJ
SZKOŁA PONADGIMNAZJALNA
Pedagogika szkolna z socjoterapią i terapią pedagogiczną
Gr. 1
Kinga Jóźwiak
Joanna Bartkowska
Spis treści:
1. Miejsce realizacji projektu i jego uczestnicy 3
2. Cele i zakładane osiągnięcia 6
3. Ramowy program spotkań 8
4. Ewaluacja projektu 9
5. Załączniki 10
6. Literatura 15
Miejsce realizacji projektu i jego uczestnicy
Miejsce realizacji projektu:
§ Szkoła ponadgimnazjalna – uczniowie w wieku 16 – 19 lat
Charakterystyka okresu rozwojowego uczniów:
Adolescencja to okres intensywnych przemian biologicznych, psychicznych i społecznych człowieka, które z dzieciństwa prowadzą go w dorosłość. Okres ten, ze względu na dokonujące się przemiany (procesy i kryzys tożsamości), jest najtrudniejszym etapem w całym życiu człowieka. Czas trwania adolescencji określany bywa różnie, ale najczęściej przyjmuje się, że trwa od ok. 10–12 do 18–20 roku życia. Czasem nawet mówi się, że w przypadku młodzieży studiującej, ten czas trwa dłużej[1].
Wspierając się opracowaniem Ireny Obuchowskiej profesor psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, autorki uznanych prac naukowych i publikacji książkowych – można powiedzieć, że okres adolescencji, okres życia pomiędzy dzieciństwem a dorosłością, dzieli się na dwie fazy: wczesną adolescencję (dorastanie) i późną adolescencję (młodzieńczość). Wczesna adolescencja jest czasem intensywnych przemian zarówno organizmu jak i psychiki; późna adolescencja jest czasem stabilizowania się zmian, wkraczania w szersze życie społeczne, kształtowanie się autonomii psychicznej. Fizjologiczne przemiany organizmu zmierzają ku osiągnięciu zdolności rozrodczych, przemiany psychiczne w kierunku osiągnięcia dojrzałej osobowości. Fizjologiczne dojrzewanie organizmu pociąga za sobą zmiany w obrazie własnej osoby oraz w spostrzeganiu dorastającego przez otoczenie. Intensywne zmiany zachodzą w sferze emocji – zwiększa się pobudzenie emocjonalne oraz chwiejność emocji. Dorastający przechodzą ze stadium operacji konkretnych do stadium operacji formalnych, które charakteryzuje się rozwojem logicznego i abstrakcyjnego myślenia. Wyzwala się krytycyzm dorastających w stosunku do osób dorosłych, jak również w stosunku do samych siebie. Zmieniają się interakcje z rodzicami, powstają konflikty, których głównym źródłem jest nieokreślony status dorastających – już nie są dziećmi, a jeszcze nie są dorosłymi. Wzrasta wpływ rówieśników dotyczący głównie sposobu spędzania wolnego czasu, wyglądu zewnętrznego i stylu bycia. Na ten okres przypada zazwyczaj również pierwsza miłość oraz pierwsze doświadczenia seksualne. W okresie tym znacznie poszerza się aktywność młodzieży, wskutek wchodzenia w nowe sytuacje i w nowe środowiska, nadal jednak jej głównym obszarem aktywności jest nauka szkolna. Krystalizowanie się tożsamości młodego człowieka często prowadzi do kryzysu tożsamości, którego pokonanie sprzyja dojrzewaniu osobowości[2].
Podsumowując to, co mówi się o dorastaniu (adolescencji)[3]:
1. okres dorastania to czas przygotowania do odpowiedzialnego wejścia w życie społeczne i efektywnego pełnienia różnorakich ról społecznych.
2. adolescencja to czas, w którym człowiek doświadcza określonych trudności, które Erik H. Erikson nazwał kryzysem tożsamości.
3. mówi się też, że dla młodzieży właściwy jest bunt, nazywany buntem dorastania, a przejawiający się w negacji, oporze, czyli w różnych formach przeciwstawiania się, kwestionowania tego, co dostrzega w świecie. Bunt jednak jest ważny dla zaznaczenia własnej odrębności i indywidualności.
3. jako główne zadanie wskazuje się konieczność: a) świadomego określenia siebie – kim jestem, b) dokonania wyboru i realizowania wartości, c) odrzucenia tych wartości, które uważane są za negatywne.
Rozwój seksualny – adolescencja:
Seksualność ucznia wiąże się na początku z identyfikacją własnej płci i zdolnością różnicowania zachowań adekwatnych dla dziewczynek i chłopców. W okresie adolescencji, ujmowanej z perspektywy fizjologicznej, nacisk kładzie się na zmiany w budowie i czynnościach ciała. Widoczne przeobrażenia w obrębie ciała osób dorastających są zazwyczaj dla nich i dla otoczenia pierwszymi sygnałami, że kończy się ich dzieciństwo, a rozpoczyna się dojrzewanie płciowe i uwypuklanie trzeciorzędowych cech płciowych, manifestujących się w wyglądzie, które czynią nastolatki zdolnymi do reprodukcji.
Na podłożu dojrzewania płciowego rozwija się potrzeba seksualna, która wyraża się stanem ogólnego pobudzenia i z czasem przyjmuje formę dążenia ku osobie płci przeciwnej. Potrzeba ta zaznacza się z większą siłą u chłopców niż dziewcząt. Chłopcy zaczynają przejawiać zainteresowanie sprawami seksualnymi, oglądają pisma erotyczne i oglądają filmy pornograficzne. W kontaktach wzajemnych dziewcząt i chłopców widoczne są początkowo nieporozumienia, uwarunkowane odmiennością zachowań obu grup. Dziewczynki szybciej dojrzewają emocjonalnie i umysłowo, natomiast chłopcy są hałaśliwi, niesforni, nie dbają o wygląd zewnętrzny. W tym czasie dominują przyjaźnie z rówieśnikiem tej samej płci. Przyjaźnie powstają na zasadzie podobieństwa psychicznego.
Nastolatki redukują poziom napięcia i zaspokajają popęd seksualny poprzez masturbację. Następny etap rozwoju psychoseksualnego to gwałtowne i zwykle krótkotrwałe obdarzanie uczuciem rówieśnika płci przeciwnej, czyli fascynacja. Rozluźnieniu ulegają związki z osobami tej samej płci i tworzą się przyjaźnie heteroseksualne. W okresie adolescencji pojawia się też pierwsza miłość, tzw. miłość szczenięca, dla której ważniejsze jest samo kochanie niż obiekt uczucia. Potem rodzi się miłość romantyczna, która idealizuje osobę obdarzaną uczuciem. Formą aktywności seksualnej w kontaktach rówieśników płci przeciwnej jest necking, polegający na pieszczeniu tylko górnej części ciała oraz petting, czyli pieszczoty miłosne obejmujące także narządy płciowe i prowadzący do przeżycia orgazmu, ale bez penetracji. Czas dorastania to gównie czas poznawania i oswajania się ze swoim ciałem oraz akceptacja własnej seksualności[4].
Cele i zakładane osiągnięcia
Cele projektu:
· zwiększenie świadomości, co do własnej seksualności;
· wyposażenie uczniów w wiedzę na temat anatomii człowieka, różnic płciowych.
· wyposażenie uczniów w wiedzę pozwalającą uniknąć problemów związanych z prowadzeniem życia seksualnego;
· wyposażenie uczniów w wiedzę dotyczącą faz rozwoju psychoseksualnego człowieka ze szczególnym uwzględnieniem okresu adolescencji;
· uświadomienie uczniom potrzeby kształtowania tożsamości płciowej i ugruntowania wartości moralnych celem przygotowania się do podjęcia ról małżeńskich, rodzinnych i społecznych w życiu dorosłym;
· wyposażenie uczniów w wiedzę, przyczyniającą się do zmiany stereotypów utrudniających kobietom i mężczyznom osiąganie równych szans w życiu prywatnym i społecznym;
· kształtowanie u uczniów postawy szacunku dla osób odmiennej płci oraz wyrażania miłości odpowiednimi znakami;
· działania mające na celu zmianę stosunku do mniejszości seksualnych;
· wyposażenie uczniów w rzetelną wiedzę i sprostowanie błędnych informacji dotyczących seksu, docierających do młodych ludzi;
· zwiększenie świadomości uczniów, co do podjęcia ryzyka związanego z rozpoczęciem przedwczesnego współżycia płciowego;
· zwiększenie świadomości uczniów przed przemocą seksualną, molestowaniem i gwałtem;
· zwiększenie poczucia odpowiedzialności chłopców/ mężczyzn, za jakość i skutki związków seksualnych;
· kształtowanie postawy asertywności, mogącej przyczynić się do zapobiegania przemocy na tle seksualnym;
· wyposażenie młodzieży w rzetelną i pełną informację na temat antykoncepcji, w tym skuteczności, zalet i wad różnych metod;
· wyposażenie młodzieży w rzetelną informację na temat AIDS i sposobu uniknięcia zakażenia wirusem HIV oraz innych chorób przenoszonych drogą płciową;
· kształtowanie postawy asertywnej u młodzieży, z podkreśleniem prawa kobiety do decyzji w sprawach dotyczących seksu, także do odmowy w każdej sytuacji;
· kształtowanie zachowań i nawyków prozdrowotnych;
...
coolsister