CZĘŚĆ II
Rozdział IV Jan Paweł II – ciało i osoba w perspektywie aksjologicznej i ontologicznej.
W rozważaniach filozoficznych i teologicznych Karola Wojtyły występują refleksje antropologiczne, w których człowiek interpretowany jest w kategoriach metafizyki realistycznej.
ANTROPOLOGIA ADEKWATNA – której celem jest dążenie do zrozumienia i tłumaczenia człowieka w tym, co istotowo ludzki. Owa antropologia jest wizja człowieka o charakterze redukcjonalistycznym.
P powstanie człowieka możemy odczytać z tekstów biblijnych
P człowiek powstał na obraz i podobieństwo Boga
P ciało jest darem od Boga, człowiek miał być w ponadczasowym związku z Bogiem. Jednak od zaistnienia grzechu człowiek stracił nieśmiertelność na rzecz życia doczesnego
P podstawą antropologii adekwatnej jest ustanowienie wewnętrznej spójności i harmonii między ciałem i osobą
P początkiem człowieczeństwa jest ciało
P ciało ma wymiar sakralny, aksjologiczny, symboliczny
P człowiek staje się osobą (bytem osobowym), bo ma wolną wolę
P ciało to dar od Boga, świadectwo i nośnik prawd moralnych
P człowiek i jego akty spełniają się w czynie, który jest świadomym działaniem człowieka, czyn odzwierciedla życie wewnętrzne
P czyn to kontakt człowieka ze światem, musi on być normalny
P płeć jest początkiem istnienia ciał, które są połączone miłością w sakramencie małżeństwa, w małżeństwie wypełniają rolę jaką dał im Bóg, czyli prokreację
P płeć rodzi oblubieńczy sens ciała, prowadzi do tajemnicy stworzenia i odkupienia ciała
P płeć jest najgłębszą warstwą prostoty i czystości
P miłość, u której podstaw jest samotność człowieka, który cierpi z powodu braku bliskiej mu osoby. Mężczyzna ma tak miłować tak kobietę, jak Bóg umiłował Kościół
P małżeństwo, jako sakrament święty afirmuje ciało. Miłość małżeńska sankcjonuje kontakty cielesne, miłość erotyczną, prokreację
P chrzest oczyszcza ciało, jest elementem wprowadzającym do kościoła i daje możliwość zmartwychwstania
P zmartwychwstanie – to stan doskonałości i szczęśliwości człowieka przez zjednoczenie duszy z ciałem, daje pierwotną doskonałość między tym c duchowe, a tym co cielesne w człowieku
® w poglądach antropologicznych JPII wywodzą się dwa nurty, które potwierdzają się monistyczny wydźwięk prezentowanych rozważań o człowieku
1) nurt wywodzi się z refleksji mistycznej, znajdującej swój wyraz w opracowaniach nawiązujących do doktryny Jana od Krzyża
2) nurt humanistyczny eksponuje wielkość i godność człowieka
TOMISTYCZNA ANTROPOLOGIA FILOZOFII ® TOMASZ Z AKWINU
P wyrażał przekonanie o cielesnym pochodzeniu jednostki ludzkiej
P dusza ludzka jest jedynie formą substancyjną ciała, jest to ograniczony nierozerwalny związek duszy z ciałem
P człowiek jest psychofizyczną jednią
P dusza jest ciałem podczas życia doczesnego
P Bóg stwarza duszę ludzką bezpośrednio w ciele i niezależnie od ciała
P po śmierci ciała dusza bytuje aż do zmartwychwstania ciała
P dowartościowuje ciało
P do pojęcia człowieka nie należy sama dusza, ale byt złożony z ciała i duszy rozumnej
P zespolenie duszy z ciałem przynosi korzyści
ETAPY W TWÓRCZOŚCI, DZIAŁALNOŚCI I ŻYCIU KAROLA WOJTYŁY
I. zainteresowanie mistyka katolicką – człowiek i jego problemy i więzi z Bogiem
II. etyka katolicka oparta na zasadzie personalizmu tomistycznego, swoją uwagę kieruje na człowieka i jego przeżycia
III. dotyczył problematyki społecznej, czyli badał jak osoba spełnia się w czynie. Przyjął, że człowiek – osoba wciela się we własny czyn i poprzez czyn ten obiektywizuje. Czyn jest obiektem bezpośredniego aktu poznawczego.
P JPII wyraźnie odcina się od nurtu orficko-platońsko-gnostyckiego, od tradycji helleńskiej i wskazuje, że dla katolika i chrześcijanina podstawowym źródłem antropologii i wiary powinna być Biblia.
P Dowodzi, że właśnie w wymiarze eschatologicznym przywrócona zostaje pierwotna doskonałość między tym co duchowe a tym, co cielesne w człowieku.
karo_sobczyk