Weis Margaret - Legendy 02 - Wojna Blizniakow.pdf - Dragonlance - krzychuskepe

Margaret Weis i Tracy Hickman

WOJNA BLIŹNIAKÓW

LEGENDY

TOM II

Przełożyła Dorota Żywno

(War of the Twins)

Ta książka jest dedykowana Wam, którzy bierzecie udział w naszych podróżach po

Krynnie.

Dziękujemy Ci, Czytelniku, za wędrowanie tą ścieżką z nami.

Margaret Weis i Tracy Hickman

Podziękowania

Istnieje wiele osób, których zainteresowanie i praca nad książkami oraz modułami

do DRAGONLANCE przyczyniły się do obecnego sukcesu tej serii. Głęboko doceniamy

ich pomoc i poparcie.

Członkowie zespołu projektowego DRAGONLANCE: Herold Johnson, Laura

Hickman, Douglas Niles, Jeff Grubb, Michael Dobson, Michael Breault, Bruce Heard,

Roger E. Moore.

Pieśni i wiersze: Michael Williams

Okładka: Larry Elmore

Ilustracje: Yalerie A. Yalusek Projekt: Ruth Hoyer

Mapy: Steve Sullivan

Redakcja: Jean Blashfield Black.

Cenna pomoc i porady: Patrick L. Price, Dezra i Terry Phillips, John „Datamar”

Walker, Carolyn Yanderbilt, Bili Larson, Janet i Gary Pack.

Plastycy: Clyde Caldwell, Larry Elmore, Keith Parkinson, Jeff Easley.

I wreszcie chcielibyśmy podziękować tym wszystkim, którzy zechcieli poświęcić swój

czas i napisać do nas. Bardzo to doceniamy.

Margaret Weis i Tracy Hickman

Księga pierwsza

Rzeka płynie dalej...

Ciemne wody czasu kłębiły się wokół czarnych szat arcymaga, niosąc go wraz

z towarzyszami w przód poprzez lata.

Z nieba padał ognisty deszcz, a na miasto Istar runęła góra, wbijając je głęboko

w czeluście ziemi. Wody morza, które ulitowały się na widok tak straszliwych zniszczeń,

pomknęły, by wypełnić pustkę. Wielka świątynia, gdzie królkapłan wciąż czekał, aż

bogowie spełnią jego żądania, znikła z powierzchni ziemi. Nawet ci morscy elfowie,

którzy zapuścili się w nowo powstałe Krwawe Morze Istar, spoglądali ze zdumieniem na

miejsce, gdzie niegdyś stała świątynia. Teraz nie było tam niczego, oprócz głębokiej,

czarnej dziury. Morska toń w jej wnętrzu była tak mroczna i zimna, że nawet elfowie,

urodzeni, wychowani i żyjący pod wodą, nie ośmielili się do niej podpływać.

Jednakże wielu na Ansalonie zazdrościło mieszkańcom Istar. Ich śmierć była

przynajmniej szybka.

Do tych, którzy przeżyli gwałtowne zniszczenia na Ansalonie, śmierć przychodziła

powoli, w odrażającej postaci – głodu, zarazy, mordu...

Wojny...

Rozdział I

Ochrypły, głuchy krzyk strachu i zgrozy wyrwał Crysanię ze snu. Tak nagły

i okropny był ten wrzask i tak głęboki jej sen, że przez chwilę nawet nie potrafiła

powiedzieć, co ją obudziło. Zalękniona i zdezorientowana rozglądała się dookoła,

próbując zrozumieć, gdzie jest, i starając się odkryć, co tak ją przeraziło, że ledwo mogła

złapać oddech.

Leżała na wilgotnej, twardej posadzce. Drżała konwulsyjnie z chłodu, który

przeniknął ją do szpiku kości, i dzwoniła zębami z zimna. Wstrzymała oddech, chcąc coś

usłyszeć lub zobaczyć, lecz otaczająca ją ciemność była gęsta i nieprzenikniona, a cisza

głucha.

Crysania wypuściła powietrze z płuc i chciała znów odetchnąć, lecz mrok zdawał się

zapierać jej dech w piersi. Ogarnęła ją panika. Rozpaczliwie starała się nadać formę

ciemności, zaludnić ją kształtami i postaciami. Żadna jednakże nie przychodziła jej na

myśl. Istniała tylko ciemność, która nie miała żadnych wymiarów. Była wieczna...

Wtedy Crysania ponownie usłyszała wrzask i poznała, że właśnie to ją zbudziło.

Choć niemal westchnęła z ulgi na dźwięk głosu innego człowieka, echo strachu, który

słyszała w tym krzyku, pobrzmiewało w jej własnej duszy.

Rozpaczliwie i gorączkowo próbując przeniknąć wzrokiem ciemność, starała się

pomyśleć, przypomnieć sobie...

Były śpiewające kamienie, ktoś nucił – to Raistlin i trzymał ją w objęciach. Potem

miała wrażenie, że weszła do wody i została zniesiona w rwącą, niezmierzoną ciemność.

Raistlin! Wyciągnąwszy przed siebie drżącą rękę, Crysania wymacała dookoła

jedynie wilgotne, zimne kamienie. Wtedy z druzgoczącą siłą napadły ją wspomnienia.

Caramon rzucający się na brata z błyszczącym mieczem w dłoni... Jej słowa, gdy rzucała

kapłańskie zaklęcie, by chronić maga... Brzęk oręża spadającego na kamienie.

Jednak ten krzyk – to był głos Caramona! A jeśli on...

– Raistlinie! – zawołała bojaźliwie Crysania, wstając z trudem. Jej głos ucichł

i zanikł, pochłonięty przez mrok. Było to tak okropne wrażenie, że nie odważyła się

odezwać ponownie. Obejmując się ramionami i dygocząc z przenikliwego chłodu,

Crysania sięgnęła nieświadomie po medalion Paladine’a, który wisiał na jej szyi.

Spłynęło na nią błogosławieństwo boga.

– Światło – szepnęła i ściskając mocno wisior, pomodliła się, aby bóg rozjaśnił

ciemność.

Delikatny blask trysnął z medalionu pomiędzy jej palcami i odsunął duszący ją

czarny aksamit, tak że mogła odetchnąć. Zdjąwszy łańcuch przez głowę, uniosła wysoko

Weis Margaret - Legendy 02 - Wojna Blizniakow.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: