© European Communities (Wspólnoty Europejskie), 2003-2004, http://europa.eu.int/eur-lex
Wyłącznie prawodawstwo Wspólnot Europejskich opublikowane w drukowanej wersji Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej uznawane jest za autentyczne.
Dz.U.UE.L.98.131.11
Dz.U.UE-sp.05-3-279
DYREKTYWA RADY 98/24/WE
z dnia 7 kwietnia 1998 r.
w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (czternasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/931/EWG)
(Dz.U.UE L z dnia 5 maja 1998 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności zaś jego art. 118a,
uwzględniając wniosek Komisji (1), przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189c Traktatu (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) artikuł 118a Traktatu stanowi, iż Rada przyjmuje, w drodze dyrektyw, minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
(2) Na mocy tego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw.
(3) Poprawa bezpieczeństwa, higieny i zdrowia pracowników w miejscu pracy jest celem, który nie powinien być podporządkowany względom czysto ekonomicznym.
(4) Przestrzeganie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi ma na celu nie tylko ochronę zdrowia i bezpieczeństwa poszczególnych pracowników, ale także ma zapewnić minimalny poziom ochrony wszystkich pracowników we Wspólnocie, co pozwoli uniknąć ewentualnego zakłócenia konkurencji.
(5) Jednolity poziom ochrony przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie środków chemicznych musi zostać ustanowiony w całej Wspólnocie; poziom ten powinien zostać ustalony nie poprzez szczegółowe przepisy, ale ogólne wytyczne, pozwalające Państwom Członkowskim na jednolite zastosowanie tych minimalnych wymagań.
(6) Praca z udziałem środków chemicznych może narazić pracowników na niebezpieczeństwo.
(7) Dyrektywa Rady 80/1107 z dnia 27 listopada 1980 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie środków chemicznych, fizycznych i biologicznych w pracy (4), dyrektywa Rady 82/605/EWG z dnia 28 lipca 1982 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie ołowiu i jego związków w pracy (pierwsza dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 8 dyrektywy 80/1107/EWG (5)) i dyrektywa Rady 88/364/EWG z dnia 9 czerwca 1988 r. dotycząca ochrony pracowników w pracy przez wprowadzenie zakazów używania pewnych określonych środków oraz niektórych czynności (czwarta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 8 dyrektywy 80/1107/EWG (6)), powinny, zarówno ze względów jednolitości i zrozumiałości, jak również ze względów technicznych, zostać zweryfikowane i zawarte w jednej dyrektywie ustanawiającej minimalne wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w pracy ze środkami chemicznymi; dyrektywy te mogą zostać uchylone.
(8) Niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (7).
(9) Przepisy wspomnianej dyrektywy mają w pełni zastosowanie do narażenia pracowników na działanie środków chemicznych, z zastrzeżeniem bardziej surowych przepisów i /lub szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy.
(10) Bardziej surowe i szczegółowe przepisy dotyczące transportu niebezpiecznych środków chemicznych zawarte są w wiążących umowach międzynarodowych i konwencjach włączonych do wspólnotowych przepisów w zakresie transportu towarów niebezpiecznych drogą, koleją, drogą morską i drogą powietrzną.
(11) W drodze dyrektywy 67/548/EWG (8) oraz dyrektywy 88/379/EWG (9) z dnia 7 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania niebezpiecznych preparatów, Rada ustanowiła system kryteriów do celów klasyfikacji niebezpiecznych preparatów.
(12) Definicja niebezpiecznego środka chemicznego powinna obejmować każdy środek chemiczny, który spełnia te kryteria, jak również ten, który tych kryteriów nie spełnia, ale który może, ze względu na swoje właściwości fizyko-chemiczne, chemiczne lub toksykologiczne oraz sposób jego używania, stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.
(13) W dyrektywie 90/492/EWG (10) Komisja określiła i ustaliła system specjalistycznej informacji dotyczącej niebezpiecznych substancji i preparatów, w formie kart z danymi dotyczącymi bezpieczeństwa w pierwszym rzędzie skierowanych do użytkowników przemysłowych, aby umożliwić im podjęcie kroków koniecznych do zapewnienia ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników; dyrektywa Rady 92/58/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub ochrony zdrowia w pracy (dziewiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG (11)) ustanawia system oznakowania zbiorników i rur używanych do niebezpiecznych substancji i preparatów w pracy.
(14) Pracodawca powinien ocenić ryzyko związane z obecnością niebezpiecznych środków chemicznych w miejscu pracy, w celu podjęcia stosownych działań zapobiegawczych i ochronnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie.
(15) Środki zapobiegawcze określone poprzez ocenę ryzyka i podjęte przez pracodawcę powinny być zgodne z koniecznością ochrony zdrowia publicznego i środowiska.
(16) W celu zapewnienia wyższego poziomu ochrony pracownicy i ich przedstawiciele muszą być informowani o ryzykach, które środki chemiczne niosą dla ich bezpieczeństwa i zdrowia, a także o środkach koniecznych w celu zmniejszenia lub eliminacji tych ryzyk; muszą oni mieć możliwość stwierdzenia, że podjęto odpowiednie środki ochronne.
(17) Kontrolowanie zdrowia pracowników, dla których wyniki powyższej analizy wykazały zagrożenie dla zdrowia, może przyczyniać się do podjęcia przez pracodawcę środków zapobiegawczych i ochronnych.
(18) Pracodawca musi regularnie oceniać ryzyko i przeprowadzać pomiary oraz być zaznajomionym z postępem technologicznym, w celu poprawy poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.
(19) Najnowsze dane naukowe powinny zostać poddane ocenie przez niezależnych ekspertów naukowych, aby wesprzeć Komisję w ustaleniu dopuszczalnych wartości narażenia w pracy.
(20) Pomimo tego, że w niektórych przypadkach wiedza naukowa nie pozwala na ustalenie poziomu narażenia na działanie danego środka chemicznego, poniżej którego nie występuje zagrożenie dla zdrowia, niemniej jednak zmniejszenie narażenia na te środki chemiczne obniży te ryzyko.
(21) W dyrektywie 91/322/EWG (12) i dyrektywie 96/94/WE (13) Komisja ustanowiła wskaźnikowe wartości dopuszczalne przewidziane w dyrektywie 80/1107/EWG; pierwsze dwie wymienione dyrektywy powinny pozostać utrzymane jako część obecnej struktury.
(22) Konieczne dostosowania techniczne do niniejszej dyrektywy powinny zostać ustalone przez Komisję we współpracy z Komitetem ustanowionym przez dyrektywę 89/391/EWG, wspierającym Komisję w przeprowadzaniu technicznych dostosowań dyrektyw szczegółowych dokonywanych w ramach wspomnianej dyrektywy; Komisja, po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy zgodnie z decyzją 74/325/EWG (14), powinna także ustalić praktyczne wytyczne stosowania niniejszej dyrektywy.
(23) Uchylenie dyrektywy 80/1107/EWG nie może pociągnąć za sobą obniżenia aktualnych norm ochrony przed działaniem środków chemicznych, fizycznych i biologicznych; normy wypływające z istniejących dyrektyw dotyczących środków biologicznych, projekt dyrektywy dotyczącej środków fizycznych, niniejsza dyrektywa i wszelkie zmiany w tych tekstach, powinny odzwierciedlać i przynajmniej utrzymywać normy ustanowione na mocy wspomnianej dyrektywy.
(24) Niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Cel i zakres
1. Niniejsza dyrektywa, która jest czternastą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania dotyczące ochrony pracowników przed zagrożeniami dla ich bezpieczeństwa i zdrowia wynikającymi lub mogącymi wyniknąć w efekcie narażenia na działanie środków chemicznych, znajdujących się w miejscu pracy lub w wyniku pracy z udziałem środków chemicznych.
2. Wymagania niniejszej dyrektywy stosuje się, gdy w miejscu pracy występują lub mogą wystąpić niebezpieczne środki chemiczne, z zastrzeżeniem przepisów dotyczących środków chemicznych, do których stosuje się środki ochrony przed napromieniowaniem zawarte w dyrektywach przyjętych na mocy Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
3. Przepisy niniejszej dyrektywy mają zastosowanie w zakresie czynników rakotwórczych w pracy z zastrzeżeniem bardziej surowych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w dyrektywie 90/394/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (15).
4. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG stosuje się w pełni do zakresu, o którym mowa w niniejszym artykule, z zastrzeżeniem bardziej surowych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.
5. W zakresie transportu niebezpiecznych środków chemicznych, przepisy niniejszej dyrektywy z zastrzeżeniem bardziej surowych i/lub szczegółowych przepisów dyrektywy 94/55/WE (16), dyrektywy 96/49/WE (17), przepisów kodu IMDG, IBC i IGC jak określone w art. 2 dyrektywy 93/75/EWG (18), przepisów Układu Europejskiego dotyczących międzynarodowego przewozu ładunków niebezpiecznych na wodach śródlądowych oraz rozporządzeniu w sprawie przewozu niebezpiecznych ładunków na Renie jak przyjęte do ustawodawstwa wspólnotowego i w instrukcjach technicznych do bezpiecznego przewozu rzeczy, wydanych przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego, stosują się w dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszej dyrektywy, poniższe określenia mają następujące znaczenie:
a) "środek chemiczny" oznacza każdy pierwiastek lub związek chemiczny, samodzielny lub z domieszkami, w stanie naturalnym lub w formie jakiej jest produkowany, używany lub uwalniany, również pod postacią odpadów, w wyniku jakiejkolwiek pracy, niezależnie od tego, czy jest produkowany celowo oraz czy jest wprowadzany na rynek lub też nie;
b) "niebezpieczny środek chemiczny" oznacza:
i) każdy środek chemiczny, które spełnia kryteria klasyfikacji substancji niebezpiecznych zgodnie z załącznikiem VI do dyrektywy 67/548/EWG, niezależnie od tego, czy substancja ta jest sklasyfikowana na mocy wspomnianej dyrektywy z wyłączeniem substancji, które spełniają jedynie kryterium substancji niebezpiecznych dla środowiska;
ii) każdy środek chemiczny, które spełnia kryteria klasyfikacji preparatu niebezpiecznego w rozumieniu dyrektywy 88/379/EWG, niezależnie od tego, czy preparat ten jest sklasyfikowany na mocy wspomnianej dyrektywy inna z wyłączeniem preparatów, które spełniają jedynie kryterium substancji niebezpiecznych dla środowiska;
iii) każdy środek chemiczny, który, mimo iż nie spełnia kryteriów klasyfikacji środków niebezpiecznych zgodnie z punktami i) i ii), ze względu na jego właściwości fizykochemiczne, chemiczne lub toksyczne oraz sposób, w jaki jest używany lub występuje w miejscu pracy, może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, odnosi się to także do każdego środka chemicznego, o określonej dopuszczalnej wartości narażenia zawodowego na mocy art. 3.
c) "działanie z użyciem środków chemicznych" oznacza każdą pracę, w której używane są środki chemiczne, lub ich użycie jest zamierzone w dowolnym procesie, włącznie z produkcją, przeładunkiem przechowywaniem, transportem lub usuwaniem i przerabianiem, lub które są rezultatem takiej pracy;
d) "dopuszczalna wartość narażenia zawodowego" oznacza, chyba że z postanowienia szczególnego wynika inaczej, dopuszczalną wartość średniej w funkcji czasu stężenia środka chemicznego w powietrzu w strefie oddechowej pracownika w danym okresie czasu;
e) "dopuszczalna wartość biologiczna" oznacza wartość stężenia danego środka w stosownym środowisku biologicznym, jego produktów metabolizmu lub wskaźnika skutku;
f) "nadzór medyczny" oznacza ocenę stanu zdrowia poszczególnego pracownika mając na uwadze narażenie na środki chemiczne w miejscu pracy;
g) "niebezpieczeństwo" oznacza wewnętrzne właściwości środka chemicznego, które mogą powodować szkodliwy efekt;
h) "ryzyko" oznacza prawdopodobieństwo, iż dany środek będzie szkodliwy podczas użycia i/lub narażenia na działanie.
Artykuł 3
Dopuszczalna wartość narażenia zawodowego i dopuszczalne wartości biologiczne
1. Komisja ocenia związek pomiędzy skutkami zdrowotnymi niebezpiecznych środków chemicznych i poziomu narażenia zawodowego przy pomocy niezależnej oceny naukowej najnowszych dostępnych danych naukowych.
2. Na podstawie oceny opisanej w ust. 1, po uprzedniej konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy, Komisja przedstawia europejskie cele w zakresie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z działaniem środków chemicznych w formie wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego, które zostaną wytyczone na poziomie wspólnotowym.
Te dopuszczalne wartości są ustalane i weryfikowane, biorąc pod uwagę dostępność technik pomiarowych, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy 83/391/EWG. Państwa Członkowskie stale informują organizacje pracowników i pracodawców o wskaźnikowych dopuszczalnych wartościach narażenia zawodowego ustalanych na poziomie Wspólnoty.
3. Dla każdego środka chemicznego, dla którego wskaźnikową dopuszczalną wartością narażenia zawodowego ustala się na poziomie Wspólnoty, Państwa Członkowskie ustanawiają krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego, biorąc pod uwagę wspólnotową dopuszczalną wartość oraz określając jej rodzaj zgodnie u ustawodawstwem krajowym i przyjętą praktyką.
4. Obowiązujące dopuszczalne wartości narażenia zawodowego mogą zostać ustalone na poziomie wspólnotowym i, oprócz środków branych pod uwagę przy ustalaniu wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego, odzwierciedlają czynniki wykonalności, zachowując jednocześnie cel ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy. Takie dopuszczalne wartości ustalane są zgodnie z art. 118a Traktatu i ustanowione w załączniku I do niniejszej dyrektywy.
5. Dla każdego środka chemicznego, dla którego ustala się wiążącą dopuszczalną wartość narażenia zawodowego, Państwa Członkowskie ustanawiają odpowiadającą jej obowiązującą krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego, opartą na, lecz nie przekraczającą dopuszczalnej wartości wspólnotowej.
6. Obowiązujące dopuszczalne wartości biologiczne mogą zostać ustalone na poziomie wspólnotowym na podstawie oceny opisanej w ust. 1 i dostępności technik pomiarowych; odzwierciedlają czynniki wykonalności przy zachowaniu celu zapewnienia zdrowia pracowników w miejscu pracy. Takie dopuszczalne wartości ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 118a Traktatu i zamieszczone w załączniku II do niniejszej dyrektywy, wraz z innymi odpowiednimi informacjami w zakresie kontroli stanu zdrowia.
7. Dla każdego środka chemicznego, dla którego ustala się wiążącą dopuszczalną wartość biologiczną, Państwa Członkowskie ustanawiają odpowiadającą jej obowiązującą krajową dopuszczalną wartość biologiczną, opartą na, lecz nie przekraczającą dopuszczalnej wartości wspólnotowej.
8. Po wprowadzeniu nowej wartości lub zmianie krajowej dopuszczalnej wartości narażenia lub krajowej dopuszczalnej wartości biologicznej dla środka chemicznego, Państwo Członkowskie powiadamia o tym Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie załączając stosowne dane naukowe i techniczne. Komisja podejmuje stosowne działania.
9. Na podstawie sprawozdań sporządzanych i przekazywanych przez Państwa Członkowskie na mocy art. 15, Komisja dokonuje oceny sposobu w jaki Państwa Członkowskie wzięły pod uwagę wspólnotowe wskaźnikowe dopuszczalne wartości przy ustalaniu odnośnych krajowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego.
10. Znormalizowane metody pomiaru i oceny stężenia w powietrzu w miejscu pracy, w związku z dopuszczalnymi wartościami narażenia zawodowego opracowane zostaną zgodnie z art. 12 ust. 2.
akty wykonawcze
ROZDZIAŁ II
ZOBOWIĄZANIA PRACODAWCY
Artykuł 4
Określenie i ocena ryzyka związanego z narażeniem na działanie niebezpiecznych środków chemicznych
1. W wykonaniu obowiązków określonych w art. 6 ust. 3 i art. 9 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, pracodawca najpierw określa, czy niebezpieczne środki chemiczne występują w miejscu pracy. Jeżeli występują, ocenia ryzyko zagrażające bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników wynikające z obecności tych środków chemicznych, biorąc pod uwagę, co następuje:
– niebezpieczne właściwości tych środków,
– informacje dotyczące bezpieczeństwa i zdrowia, które podawane są przez dostawcę (np. stosowna karta zawierające dane dotyczące bezpieczeństwa zgodnie z przepisami dyrektywy 67/548/EWG lub dyrektywy 88/379/EWG),
– poziom, typ i długość narażenia,
– warunki pracy z udziałem tych środków, włącznie z ich ilością,
– dopuszczalne wartości narażenia zawodowego lub dopuszczalne wartości biologiczne ustalone na terytorium danego Państwa Członkowskiego,
– skutki podjętych działań prewencyjnych lub środków, które należy podjąć,
– tam gdzie jest to możliwe, wnioski, które można wyciągnąć z przeprowadzonych kontroli stanu zdrowia.
Pracodawca uzyskuje dodatkowe informacje, które są potrzebne do oceny zagrożenia, od dostawcy lub z innego łatwo dostępnego źródła. Tam gdzie jest to stosowne, informacja te zawierają szczegółową ocenę zagrożenia dla użytkowników na podstawie ustawodawstwa wspólnotowego w zakresie środków chemicznych.
2. Pracodawca musi posiadać ocenę zagrożenia zgodnie z art. 9 dyrektywy 89/391/EWG oraz określić środki, które zostały podjęte zgodnie z art. 5 i 6 niniejszej dyrektywy. Ocena zagrożenia jest udokumentowana w sposób zgodny ustawodawstwem krajowym i praktyką, i może zawierać dowody dostarczone przez pracodawcę, iż charakter i zakres zagrożenia związanego z działaniem środków chemicznych czynią niepotrzebną dalszą bardziej szczegółową ocenę zagrożenia. Ocena zagrożenia jest uaktualniana, szczególnie jeśli miały miejsce znaczące zmiany, które mogłyby uczynić ją nieaktualną, lub gdy wyniki kontroli stanu zdrowia wskazują, iż jest ona konieczna.
3. Ocena zagrożenia zawiera niektóre działania przedsiębiorstwa lub organizacji, takie jak konserwacja i naprawa, w których można przewidzieć ryzyko narażenia lub które z innych względów mogą mieć szkodliwe skutki dla bezpieczeństwa i zdrowia, nawet mimo podjęcia wszelkich technicznych środków.
4. W przypadku działań wymagających narażenia na działanie kilku niebezpiecznych środków chemicznych, ryzyko ocenia się na podstawie zagrożenia, jakie niosą środki chemiczne w dowolnej kombinacji.
5. W przypadku nowej działalności z udziałem niebezpiecznych środków chemicznych, praca rozpoczyna się jedynie po przeprowadzeniu oceny ryzyka związanego z tą działalnością i wdrożeniu wybranych środków zapobiegawczych.
6. Praktyczne wytyczne dla określenia i oceny ryzyk oraz dokonania ich przeglądu, i jeżeli konieczne, ich dostosowania, zostaną wypracowane zgodnie z art. 12 ust. 2.
Artykuł 5
Ogólne zasady zapobiegania zagrożeniom związanym z narażeniem na działanie niebezpiecznych środków chemicznych oraz zastosowaniem niniejszej dyrektywy w związku z oceną zagrożenia
1. Zapewniając zdrowie i bezpieczeństwo pracowników w każdym działaniu związanej z narażeniem na działanie środków chemicznych, pracodawca podejmuje wszelkie konieczne środki zapobiegawcze określone w art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy 89/391/EWG wraz ze środkami przewidzianymi w niniejszej dyrektywie.
2. Zagrożenia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników narażonych na działanie niebezpiecznych środków chemicznych w pracy eliminuje się lub sprowadza do minimum poprzez:
– planowanie i organizację pracy w miejscu pracy,
– dostarczenie stosownego sprzętu do pracy z narażeniem na działanie środków chemicznych oraz procedury konserwacji i naprawy urządzeń, które zapewniają zdrowie i bezpieczeństwo pracowników w miejscu pracy,
– ograniczenie do minimum liczby pracowników narażonych lub potencjalnie narażonych,
– ograniczenie do minimum czasu trwania i intensywności narażenia,
– stosowne działania w zakresie higieny,
– ograniczanie ilości środków chemicznych znajdujących się w miejscu pracy do minimum wymaganego dla danego typu pracy,
– stosowną organizację pracy włącznie z zasadami bezpieczeństwa podczas konserwacji i naprawy urządzeń, przechowywania i transportu niebezpiecznych środków chemicznych i odpadów zawierających takie środki chemiczne w miejscu pracy.
Praktyczne wytyczne odnośnie środków prewencyjnych do celów kontroli zagrożenia wypracowuje się zgodnie z art. 12 ust. 2.
3. W przypadku, gdy wyniki oceny, o której mowa w art. 4 ust. 1 wykazują zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, mają zastosowanie szczególne środki ochrony, prewencji i kontroli określone w art. 6, 7 i 10.
4. W przypadku, gdy wyniki oceny, o której mowa w art. 4 ust. 1 wykazują, że ze względu na ilości niebezpiecznych środków chemicznych znajdujących się w miejscu pracy, istnieje jedynie lekkie zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, a środki powzięte zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu są wystarczające do zmniejszenia tego zagrożenia, przepisy art. 6, 7 i 10 nie mają zastosowania.
Artykuł 6
Szczególne środki ochrony i zapobiegania
1. Pracodawca zapewnia, że zagrożenie wynikające z narażenia na działanie niebezpiecznych środków chemicznych dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników jest eliminowane lub ograniczane do minimum.
2....
ludwik72