Godzina święta
Styczeń 2012
ŻŁÓBEK I KRZYŻ
Modlitwa
Śpiew: W żłobie leży lub inny śpiew.
P: Wielbimy Cię, Jezu, narodzony w Betlejem. Wielbimy Cię, Synu Boży, który wchodzisz w naszą ziemską historię. Od początku swego życia spotykasz zarówno miłość jak i odrzucenie. Jesteś otoczony miłością swej Matki, Maryi, a także św. Józefa. Przychodzą do Ciebie pasterze ze swych pól i Mędrcy z dalekiego Wschodu. Obok tych aktów miłości i czci są też inne. Brak dla Ciebie miejsca w gospodzie, Herod chce Cię zabić, musisz uciekać z kraju, a w Betlejem giną niewinne dzieci. Dziś, rozpoczynając nasze czuwanie w czwartkowy wieczór, przypominający nam tajemnicę Ogrójca, chcemy jeszcze raz wsłuchać się w ten ewangeliczny opis mówiący o cierpieniu niewinnych.
L1: Z Ewangelii św. Łukasza (2, 16-18): „Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców. Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza: «Krzyk usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma»”.
P: Jezu najlepszy, Ty będąc małym Dzieckiem, nie byłeś świadom tego, co się stało w Betlejem. Tragedię dzieciobójstwa i wszelkich innych form zła, przeżywała Twoja Matka, Twój przybrany ojciec i inni ludzie o wrażliwych sercach. Gdy dorastałeś i stawałeś się bardziej świadomy wielorakiego zła, jakie istnieje na świecie, odkrywałeś też prawdę o sobie i o misji, którą miałeś spełnić na tej ziemi. Miałeś pokonać zło, szatana, śmierć. Przez trzydzieści lat ukrytego życia z Nazarecie przygotowywałeś się do wypełnienia tego zadania. Poznawałeś drogi Bożego działania i poznawałeś ludzkie drogi życia. Gdy nadszedł czas, opuściłeś dom rodzinny i udałeś się nad Jordan, gdzie przyjąłeś namaszczenie Duchem Świętym i w Jego mocy rozpocząłeś publiczną działalność.
Rozważamy dziś tajemnicę Twego życia, w którym łączą się wydarzenia z Betlejem z wydarzeniami z Golgoty. Żłóbek kieruje nasze myśli w stronę krzyża, a cierpienia czasu Twego dzieciństwa zapowiadają „Twoją godzinę”, godzinę walki i zwycięstwa. Prosimy Cię pokornie, nasz dobry Panie i Zbawicielu, udziel nam łaski czuwania na modlitwie w tej świętej godzinie. Pomóż nam lepiej zrozumieć Twój sposób walki ze złem. Spotykasz się z nim już w chwili narodzenia, walczysz z nim przez całe życie, a począwszy od Ogrójca podejmujesz ostatnie i najbardziej zasadnicze zmaganie z potęgą zła, które zawładnęło ludzkimi sercami. Prosimy o ten dar zrozumienia w cichej modlitwie.
P: Prośmy teraz wspólnie Pana o dar rozumienia Bożych dróg walki ze złem w życiu Jezusa, w historii Kościoła, w świecie, w którym żyjemy, a przede wszystkim w naszym osobistym życiu. Odmawiając dziesiątek różańca rozważmy tajemnicę Narodzenia Pana Jezusa.
Dziesiątek różańca.
Śpiew: Anioł pasterzom mówił lub inny śpiew.
Część I – Kontemplacja tajemnicy Jezusa
P: Umocnieni modlitwą, prowadzeni przez Ducha Świętego, rozważajmy tajemnicę Jezusa, Syna Bożego, który przychodzi na ziemię, aby nas zbawić, a dopełnia dzieła zbawienia w Ogrójcu i na krzyżu. Wsłuchajmy się we fragmenty orędzie Urbi et Orbi wygłoszonego przez bł. Jana Pawła II w Boże Narodzenie 1987 roku. Poszczególne myśli tego orędzia będziemy przeplatać chwilami ciszy i śpiewem kolęd:
L2: „A Słowo było u Boga (…). Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie (…) i Bogiem było Słowo” (por. J 1,1,3-4). Dziś dzień Bożego Narodzenia. Dziś Kościół patrzy orlim wzrokiem Ewangelii w nieprzeniknioną tajemnicę Boga. Dzisiaj wzrok i słuch naszej wiary głęboko się otwierają, słyszymy – wraz z Apostołem – te słowa na Wysokości: „Ty jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził” (Dz 13,33; Hbr 1,5). To „dziś” jest „dniem Bożej Wieczności i trwa poza wszelką miarą naszego czasu. I Kościół cały woła w uniesieniu: Bóg z Boga, Światłość ze Światłości. Zrodzony, a nie stworzony. Współistotny Ojcu. „Jam Ciebie dziś zrodził – Ty jesteś moim Synem”. Z Nas – jest Duch: Tchnienie Ojca i Syna, Miłość, Dar niestworzony. Niezgłębiona Jedność Trójcy”.
Chwila ciszy
Śpiew: Pójdźmy wszyscy do stajenki (1 i 2 zwrotka)
L1: „Bóg i świat. Świat, który nie będąc wieczny, odwiecznie jest w Bogu. Jest w Tobie, Synu-Słowo: „Pierworodny wszelkiego stworzenia” (por. Kol 1,15). Dziś Ciebie Ojciec wprowadza na świat, Ciebie, Słowo, które jesteś „odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hbr 1,3), Ciebie, Synu, który „wszystko podtrzymujesz słowem swej potęgi” (por. tamże). Dziś Ciebie Ojciec wprowadza na świat. Dziś „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14) – ażeby pasterze betlejemscy ujrzeli Niemowlę owinięte w pieluszki i położone w żłobie, gdy nie było dla Niego miejsca w gospodzie (…). I tak „oglądaliśmy „chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca” (J 1,14) poprzez wszystkie dni Jego życia na ziemi, poprzez całą prawdę Ewangelii: słowa i czyny, i poprzez Ogrójec i Krzyż na Golgocie, a potem poprzez grób pusty na świadectwo, że zmartwychwstał – oglądaliśmy chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca „pełen łaski i prawdy” (J 1,14). „Tyś jest Synem moim — Jam Ciebie dziś zrodził”. „Dziś” Boskiej Wieczności przyniesione w „dziś” każdego dnia Syna Bożego na ziemi”.
Śpiew: Pójdźmy wszyscy do stajenki (3 i 4 zwrotka)
L2: „Synu, który wypełniłeś do końca pragnienie Odwiecznej Mądrości, aby być z synami człowieczymi, aby „igrać na okręgu ziemi” (por. Prz 8,31), aby być „Emmanuelem” – Bogiem z nami (por. Mt 1,23). Słowo, które stało się ciałem i zamieszkało między nami. Synu narodzony z Niewiasty, jak każdy z nas, dziś Kościół patrzy na Ciebie oczyma duszy i ciała, oczyma wiary i serca. Jest to nasze ludzkie „dziś”. „Dziś” przemijającego świata. „Dziś” historii. Dziś Kościół patrzy na Ciebie, na Niemowlę w ramionach Maryi. „Dziś” tu na ziemi masz Matkę! O nieogarniony, współistotny Ojcu, który – za sprawą Ducha Przedwiecznego – pozwoliłeś się ogarnąć macierzyńskim łonem Dziewicy w momencie Zwiastowania. Który pozwalasz się dziś ogarniać Jej dłoniom, Jej ramionom i ssiesz macierzyńską pierś, jak każde ludzkie niemowlę! O nieogarniony, nad którym pochyla się Ojciec Przedwieczny i mówi: „Ty jesteś moim Synem – Jam Ciebie dziś zrodził” i tak Cię ogarnia przedwiecznie w niezgłębionej tajemnicy Bóstwa. O nieogarniony, nad którym pochyla się Twoja ziemska Matka i mówi: Ty jesteś moim Synem. Jam Cię, niegodna, zrodziła, przez posłuszeństwo Duchowi Świętemu. Twoje Imię jest Jezus (…) Bóg, który Zbawia”.
Śpiew: Pójdźmy wszyscy do stajenki (5 i 6 zwrotka)
P: W rozważanym tekście papieskiego orędzia Urbi et Orbi najczęściej powtarzało się słowo „dziś”. Najpierw papież ukazał nam odwieczne „dziś” Ojca, Syna i Ducha Świętego, następnie przypomniał nam, że tę boską tajemnicę i boską moc, tę boską mądrość i to boskie „dziś” Chrystus przyniósł na ziemię, a w końcu Ojciec Święty swoimi słowami zachęcił nas do spojrzenia na nasze ziemskie „dziś”. Każdy z nas, przyjmując Jezusa w swoim życiu, dziś, w konkretnych okolicznościach życia, otrzymuje Jego moc i Jego światło, aby pokonywać zło i oddawać siebie Bogu. Dziś Bóg się rodzi i zbawia świat, dziś Bóg przychodzi przynosi Ducha Świętego, dziś głosimy prawdę o Emanuelu, Bogu z nami. Pozostańmy w dłuższej chwili ciszy, aby rozważać to misterium.
Dłuższa chwila ciszy.
P: Bądź uwielbiony miłosierny Boże, w tajemnicy Wcielenia Twego Syna, Jezusa Chrystusa. Widzimy Go u początku życia w żłóbku, a na końcu ziemskiej drogi na krzyżu. Wierzymy, że każda chwila Jego obecności pośród nas jest łaską, dzięki której możemy w sobie samych pokonywać zło. On zaprasza nas do jedności z sobą. W Nim jest życie, w Nim jest nadzieja, w Nim jest przyszłość. Pomóż nam, najlepszy Ojcze, całkowicie zawierzyć swoje życie Jemu, pomóż nam poddać się bez reszty Jego prowadzeniu. Chcemy być przy Nim, gdy jest Betlejem, gdy ucieka do Egiptu, gdy w Nazarecie przygotowuje się do wypełnienia swej zbawczej misji, gdy idzie nad Jordan i przyjmuje Ducha Świętego, gdy udaje się do ludzi, by ich uzdrawiam i głosić im Ewangelię, gdy rozpoczyna w Ogrójcu czas swojej męki, gdy umiera na krzyżu i zmartwychwstaje. Prosimy o to przez Niego, którego wybrałeś i namaściłeś swoim Duchem, jedynego Pana i Zbawiciela, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Śpiew: O gwiazdo Betlejemska lub inny śpiew.
Część II – Kontemplacja tajemnicy naszego życia
P: Jezus zaprasza nas do swego życia, do wszystkich jego etapów i wszystkich wydarzeń, które się dokonały w ciągu ponad trzydziestu lat Jego przebywania w ludzkiej postaci pośród nas. Staramy się to zaproszenie przyjąć i być we wszystkich Jego sprawach. Chcemy także Jezusa zapraszać do naszego życia, do naszej codzienności i wszystkich naszych ludzkich spraw. Uczyńmy to we wspólnej modlitwie.
L1: Pomyślmy o „dziś” naszej duszy, naszego świata wewnętrznego i ponówmy zaproszenie, skierowane do Jezusa, aby wszedł we wszystkie przestrzenie naszych myśli, których jest tak wiele, naszych słów, które nikt nie zliczy, aby był obecny w naszych czynach i planach, w podejmowanych decyzjach i pracy nad sobą, w codziennym wysiłku nawracania się i dążenia do świętości. Przede wszystkim zaś prośmy Go, aby był obecny w naszym sercu, w tej świątyni, którą wybrał i mocą swego Ducha przygotował do zamieszkania. Wyraźmy to zaproszenie w cichej modlitwie.
Chwila ciszy.
L2: Pomyślmy o „dziś” naszej rodziny, tej bliższej i dalszej i ponówmy zaproszenie, skierowane do Jezusa, aby wszedł w naszą domową codzienność. Niech napełnia swoją obecnością nasze wzajemne relacje, prowadzone rozmowy, przeżywane radości i nadzieje, problemy i porażki, niedziele i dni powszednie. Zaprośmy Go, aby był Emanuelem, dzięki któremu wszyscy członkowie rodziny stają się dla siebie lepsi, bardziej serdeczni i wyrozumiali, gotowi do pomocy i troszczący się o siebie. Wyraźmy to zaproszenie w cichej modlitwie.
L1: Pomyślmy o „dziś” naszej ojczyzny i całego świata. Wydaje nam się, że jest w nim więcej problemów i powodów do niepokoju, niż stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa. Zaprośmy do naszego świata Tego, który już w dziecięcym wieku przeżył zagrożenie życia i ucieczkę do innego kraju, który stawił czoło całej potędze zła, jakie istnieje na świecie i pokonał je w sobie, mocą swej nieskończonej miłości. Zaprośmy Go do państwowych i międzynarodowych instytucji, do szkół i szpitali, do zakładów pracy i biur, na ulice i place, wszędzie, gdzie żyje człowiek.
P: Z nadzieją śpiewajmy o Bogu, który jest mocniejszy niż zło, o Słowie, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami, o Zbawicielu, który jest Zwycięzcą.
Śpiew: Bóg się rodzi (wszystkie zwrotki).
Modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie
P: Kończąc nasze czuwanie w ten czwartkowy wieczór, zawierzmy miłosiernemu Bogu wszystkich kapłanów i prośmy Go o łaskę nowych powołań.
L2: Boże Trzykroć Święty, Ty wybierasz i powołujesz ludzi, aby służyli Twojemu ludowi jako jego pasterze. Spójrz na wszystkich kapłanów Kościoła i odnów w nich łaskę Sakramentu Święceń. Niech Duch Święty, którym wówczas zostali napełnieni, ożywia w nich łaskę świętości, aby ich posługiwanie i życie było święte. Niech będą zapatrzeni w Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana i Dobrego Pasterza i naśladują Go sercem wspaniałomyślnym, czyniąc ze swojego życia dar dla Ciebie i dla Kościoła.
Matko Najświętsza, Matko kapłanów, wstawiaj się za nimi u Twojego Syna.Do Niego oni należą! Spraw, aby byli święci sercem i ciałem oraz aby byli wierni powołaniu, jakim zostali obdarowani. Umacniaj tych, którzy są słabi i prowadź ich do Chrystusa! Poślij im dobrych aniołów, którzy ich podźwigną ze słabości. Uproś wszystkim głęboką wiarę, niezachwianą nadzieję i doskonałą miłość oraz głębokie poczucie świętości Boga i tego, co Boże. Amen.
Śpiew: Przed tak wielkim lub inny śpiew.
4
jacek-t